All Chapters of I AM PREGNANT BUT HE'S NOT THE FATHER: Chapter 11 - Chapter 20

Tahimik ang mga naging umaga ko nitong nakaraan. Halos isang linggo na rin ang pananatili namin dito ni Mama sa mansyon. Hindi tulad sa amin, maingay kapag ganitong oras. Medyo nasasanay na rin naman sa katahimikan dito. Siguro ganito talaga kapag bahay ng mayayaman.Isa pa, wala rin dito ang bagong kasal. Pagkatapos ng kasal nila, kinabukasan ay dumiretso na sila sa Japan. Isa rin siguro ito sa rason kaya masyadong tahimik ang buong mansyon. It was so boring inside that I had been going out more often with Ralph lately. As for Azi, he’d stopped pestering me for a while now. Nagpalit na rin kasi ako ng numero para wala na talaga syang kontak sa akin.Mamayang gabi, napagplanuhan namin ni Ralph na pumunta sa bar. Good thing, too. It was like the world itself was calling me with its loud music and the promise of expensive whiskey.It was just what I needed to break the monotony.Nakaupo ako ngayon sa malawak na hapag ng mansyon, mag-isang nanananghalian. Ito na rin ang agahan ko dahil

Dire-diretso lang ang akyat ko sa hagdan. Padabog kong sinarado ang pintuan ng aking kwarto pagkapasok ko. Sa sobrang inis ko, halos masira ang ayos nito dahil sa lakas ng pagkakasarado. "Ahh!" I screamed.Paulit ulit akong nagpapapadyak. Nasa rurok na talaga ang pikon ko sa kanya. Hindi ako makapaniwala na halos magmakaawa pa ako sa kanya kanina na jowain ako. "Ahh!" Muli kong sigaw. Wala na akong pakialam kung marinig sa buong mansyon. At mas lalong wala akong pakialam kung naririnig nya ang sigaw ko. Nakakainis sya! Nakakainis!Lumipat ako sa kama at agad dumampot ng unan para pagsusuntukin ng paulit ulit.Paano ko naisipan na i-boyfriend sya? Kung ito pa nga lang na walang kami, sobrang controlling na nya, paano pa kaya kung totoo ko na syang boyfriend?Saglit akong natigilan. Of course, it won't happen. Little sister nga tingin nya sa akin, ‘di ba? Paano ko sya magiging boyfriend kung gusto naman talaga nya ay magpaka-kuya sa akin?As if that would ever happen.Dahil sa nais

Wala na si Renzo sa sala nang lumabas ulit ako mula sa kwarto. Good.Sinipat ko ang Cartier kong relo. Limang minuto na lang ang natitira bago mag-alas dyes, ayon sa usapan namin ni Ralph.Na-text ko na sya kanina para sunduin ako. Baka ngayon, nasa labas na ang kotse nya. Umalis ako sa sala, at pumasok sa may kusina. Wala rin doon si Renzo. Sunod kong pinuntahan ang garden area, wala rin sya doon. I did check the other rooms, just to make sure he wasn't hiding somewhere, waiting to ruin my night. But nope, the coast was clear. Saktong alas-dyes nang nagtungo na ako sa gate. Napabuntong-hininga ako nang matanaw ko nga sa harap ang Montero ni Ralph. Isang beses akong lumingon sa mansyon bago tahimik na pumasok sa kotse. Panay ang kwento ni Ralph habang nagmamaneho. Ako nama’y sa labas lang nakatingin, nagkukunwaring nakikinig sa kanya. Paminsan-minsa'y tumatango ako para ramdam nya ang atensyon ko sa kwento nya, kahit ang totoo niyan, wala talagang pumapasok sa tainga ko. Ewan ko p

"So, Yves is your name," ngisi ko, bago magpalunod ulit sa init na dulot ng kanyang mga halik.Marahas ang pagkakasandal nya sa akin sa pintuan ng kanyang kotse, may kasamang pag-aangkin. Ang isang kamay nya ay nasa binti ko, nagbibigay suporta upang igapos ito sa kanyang baywang. Ramdam na ramdam ko ang katigasan ng kanyang pagkalalaki sa aking katawan."And you are Scarlet," paungol nyang sambit, bumaba ang halik nya sa aking leeg. Hindi ko alam kung dahil ba sa alak o ano, pero nawawala ako sa ulirat, lalo na nung kilitiin ng kanyang dila ang tainga ko. His lips were relentless, moving from my mouth to my neck with an intensity that made me shiver. The way he kissed me there, hot and demanding, was something I couldn’t fight. Ngayon lang ako nakaramdam ng ganito katinding sensasyon. A part of me didn’t even want to. I was caught in the moment, tangled in the sensation of him. His hands, his mouth, everything was just… too much, yet too good at the same time.“Ralph’s a lucky ba

Bumuntong hininga sya, at lumapit na rin sa akin. Aabutin na sana nya ang kamay ko kaso inis ko itong iniwas sa kanya. “Hindi ako uuwi,” matigas kong sabi. “Scarlet—”“Sabi ko hindi ako uuwi.” Mataman ko syang tinitigan sa mata. Kung hindi pa nya maramdaman ang pagmamatigas ko, hindi ko na alam. “Hihintayin ko ang mga pulis at kakausapin ko sila tungkol sa nangyari.”Umatras ako nang akmang huhulihin nya ang braso ko.“H'wag na matigas ang ulo, Scarlet. This isn't a joke.”“I know. At hindi rin ako nagbibiro.”Marahas syang napasinghap sa hangin. Nagsalubong na ang kanyang kilay, pero hindi ako nagpatinag. Nanatili akong nakatitig sa kanya, umaasa na hahayaan ako sa gustong gawin.“Uuwi din ako kapag naipaliwanag ko na lahat sa mga pulis. They need to know the truth. Tama lang ang panggugulpi mo kay Yves, pero ang ipakulong sya, mali na 'yun. Lalo na ang tatlong nasa loob, lalo na si Ralph.”Seryoso nya akong pinameywangan. Umiiling iling sya, habang ang mata ay hindi makapaniwalang