All Chapters of อยากเนียนเป็นปลาเค็ม แต่ฮ่องเต้ดันจับโป๊ะจากในใจ: Chapter 11 - Chapter 20

เรื่องที่ทุกคนต่างกลัดกลุ้มและกังวลใจเมื่อหนึ่งเดือนก่อน ตอนนี้กลับกระจ่างแจ้งในทันที!จูหยวนจางประกาศทันที แต่งตั้งมู่เหยาบุตรสาวคนเล็กของมู่อิงเป็นท่านหญิงอันหนิงมู่อิงเป็นบุตรบุญธรรมของจูหยวนจาง ได้รับการแต่งตั้งเป็นโหวแล้วบรรดาศักดิ์ของเขาสามารถสืบทอดโดยบุตรชายได้แต่บุตรสาวกลับไม่มีบรรดาศักดิ์ใดๆ นอกจากชินอ๋องแล้ว การที่บุตรสาวของมู่อิงได้รับการแต่งตั้งเป็นท่านหญิง นี่เป็นครั้งแรกในราชวงศ์ต้าหมิง!ฉางเซิงรู้ดีว่ามู่อิงมีบุตรชายสองคน บุตรสาวห้าคนเหตุใดจึงทรงแต่งตั้งบุตรสาวคนเล็กของมู่อิงโดยเฉพาะ?ตามกฎของต้าหมิงแล้ว มิใช่ว่าต้องให้ความสำคัญกับคนโตก่อนหรอกหรือ?ฝ่าบาททรงแต่งตั้งบุตรสาวของมู่อิงเป็นท่านหญิง เหตุใดจึงให้สิทธิ์คนเล็กก่อน?ยากที่จะเข้าใจ!การกระทำของฝ่าบาทก็เหมือนกับกลยุทธ์ในสนามรบของพระองค์ เปลี่ยนแปลงตลอดเวลา ยากที่จะคาดเดาฉางเซิงเคยอยู่ในกองทัพของมู่อิง เคยติดตามมู่อิงบุกตะลุยแนวหน้า ย่อมต้องดีใจเป็นอย่างยิ่งเหล่าขุนนางฝ่ายบู๊ต่างโห่ร้องด้วยความสะใจอยู่ในใจปกติเวลาประชุมเช้า เมื่อเกี่ยวข้องกับการตัดสินใจเรื่องสำคัญ เหล่าขุนนางฝ่ายบู๊มักจะถูกเหล่า

คนพวกนี้ไม่เข้าใจความทุกข์ยากของราษฎร แล้วจะกำหนดนโยบายที่ดีออกมาได้อย่างไร?จริงสิ พระราชนัดดาคนนี้ถึงกับอยู่ร่วมโลกกับหวงจื่อเฉิงไม่ได้เชียวหรือ?จูอวิ่นเทิงไม่คัดค้านการแต่งตั้งอ๋อง!พระราชนัดดาคนนี้มิใช่ว่าเก็บตัวเงียบมาตลอดหรอกหรือ?วันนี้เป็นอะไรไป ถึงได้ยอมรับการแต่งตั้งอ๋องของตนเอง!เป็นนิมิตหมายอันดี!หลานรักในที่สุดก็ไม่ซ่อนตัวอีกต่อไปแล้ว!จูอวิ่นเหวินนึกถึงเหล่าท่านอาของตนเอง ในใจก็พลันเกิดความคิดแวบหนึ่ง“เสด็จปู่ หลานเห็นว่าการแต่งตั้งน้องสามเป็นอ๋อง เป็นเรื่องที่สมเหตุสมผลอย่างยิ่งพ่ะย่ะค่ะ”จูหยุนจางถึงกับชะงักไป ยิ้มพลางเอ่ยขึ้น “เจ้าลองบอกมาสิว่า สมเหตุสมผลอย่างไร?”“การตัดสินใจของเสด็จปู่ ย่อมเป็นเรื่องที่สมเหตุสมผลอยู่แล้วพ่ะย่ะค่ะ” จูอวิ่นเหวินก็ตอบสนองได้รวดเร็วเช่นกัน “หลานขอเสนอว่า แต่งตั้งน้องสามเป็นหล่งอ๋อง เหมาะสมอย่างยิ่งพ่ะย่ะค่ะ”[ฮ่าๆ จูอวิ่นเหวิน วันนี้เจ้าทำเรื่องดีๆ ได้สักเรื่องแล้ว!][หล่งอ๋อง ดีแค่ไหนกัน ไปยังดินแดนตะวันตกเฉียงเหนือ ที่นั่นเรียกว่าฟ้าสูงจักรพรรดิไกลอย่างแท้จริง!][ไม่ว่าข้าจะทำอะไร ฮ่องเต้ก็ไม่มีทางรู้!][พอไปถึงหล่งซี

ครั้งนี้หลานอวี้จับเชลยศึกที่เป็นเชื้อพระวงศ์ ขุนนาง ฮองเฮา สนมและองค์หญิงของราชวงศ์หยวนได้สามพันคน พร้อมด้วยทหารและพลเรือนอีกหนึ่งแสนคนการจะจัดการคนจำนวนมากที่กลับมานี้อย่างไร ถือเป็นปัญหาใหญ่เสนาบดีกรมธรรมการเอ่ยขึ้น “ฝ่าบาท กระหม่อมเห็นว่าการพิชิตด้วยกำลังทหารเป็นเพียงเรื่องชั่วคราว กำลังทหารของเจงกิสข่านก็ไม่สามารถคงอยู่ได้ตลอดไป แผนการขั้นพื้นฐานคือการใช้ความเมตตาปกครองใต้หล้า เพื่อแสดงให้เห็นถึงจิตใจที่กว้างขวางและการให้อภัยของต้าหมิงเรา...”จูหยวนจางโบกมืออย่างไม่สบอารมณ์ “เจ้าพูดมาตรงๆ เลยว่าจะจัดการอย่างไร?”เสนาบดีกรมธรรมการเอ่ยขึ้น “กระหม่อมเห็นว่า ควรรวบรวมเชลยศึกทั้งหมด ใช้ความรู้สึกโน้มน้าว ใช้เหตุผลชี้แจง ทำให้พวกเขารู้สึกซาบซึ้งในบุญคุณของต้าหมิงเรา นับแต่นี้ไปสองแคว้นจะได้เป็นมิตรต่อกัน ไม่ต้องใช้กำลังทหารอีก ความหมายของกระหม่อมก็คือ ควรจะปล่อยตัวพวกเขากลับไปทั้งหมดพ่ะย่ะค่ะ”[ในหัวของเจ้านี่มีรูรั่วหรือไง? อุตส่าห์จับมาได้อย่างยากลำบาก จะปล่อยไปทั้งหมดเนี่ยนะ?][สองแคว้นเป็นมิตร? หยวนเหนือไม่มีอยู่แล้วไม่ใช่หรือไง?][นับแต่นี้ไปไม่ต้องใช้กำลังทหาร? ตั้งแต่สมั

ฝ่าบาทอาจกล่าวได้ว่าเอาใจใส่และห่วงใยจูอวิ่นเทิงอย่างที่สุด!นี่ไม่ได้บอกชัดเจนแล้วหรือว่าหลานนอกของตนแซงหน้าจูอวิ่นเหวินไปแล้ว และกำลังจะกลายเป็นพระนัดดารัชทายาท?คนต่างคนก็ตีความแตกต่างกันไปกลุ่มขุนนางฝ่ายบุ๋นมักเชื่อว่าฝ่าบาททรงพระปรีชาน่าเกรงขาม เป็นไปไม่ได้เลยที่จะมอบอนาคตของราชวงศ์ต้าหมิงให้กับคนโง่ที่ไร้ความรู้และความสามารถฝ่าบาทกระทำเช่นนี้ ก็เพียงชดเชยความรู้สึกผิดต่อจูอวิ่นเทิงเท่านั้นเองอย่างไรเสียก็เป็นบุตรชายสายตรงคนรองเมื่อราชวงศ์ต้องการใช้งานใครสักคน ย่อมมักจะกดดัน เขาฝึกฝนและเติบโตโดยเร็วภายใต้แรงกดดันนั้นจูอวิ่นเหวินก็เป็นเช่นนี้การสนับสนุนจูอวิ่นเทิงอย่างแข็งขันนั้น บางทีอาจเป็นเพียงกลยุทธ์อย่างหนึ่งของฝ่าบาท เพื่อทำให้ตระกูลฉางและตระกูลหลานชะล่าใจตามคาด เวลาไม่ถึงเดือน ฝ่าบาทก็จะลงมือกับตระกูลหลานแล้ว!ฝ่าบาทได้รับรายงานว่าหลานอวี้ควบคุมตัวเองไม่ได้ ขืนใจฮองเฮาของฮ่องเต้ราชวงศ์หยวนฮองเฮาแห่งราชวงศ์หยวนอับอายแค้นเคืองอย่างหนัก ด้วยโทสะจึงปลิดชีพตนเอง!ระหว่างเดินทางกลับ หลานอวี้ก็มาถึงด่านสี่เฟิงเนื่องจากเวลาล่วงเลยมาจนดึกแล้ว ผู้บัญชาการรักษาเมื

องครักษ์เสื้อแพรจับกุมหลานอวี้เข้าคุกหลวง!ครั้นเห็นองครักษ์เสื้อแพร และได้ยินคำว่าคุกหลวง เหล่าขุนนางต่างพากันขนหัวลุกชัน หัวใจบีบรัดเดิมทีที่นี่มิใช่สถานที่ที่มนุษย์จะอยู่ได้เลยวิธีการทรมานในคุกหลวงนั้นโหดร้ายอย่างยิ่ง มีเครื่องมือทรมานถึงสิบแปดชนิด อย่างบีบนิ้ว หนีบขัดขา ถลกหนัง ตัดลิ้น หักสันหลัง ตัดนิ้ว แทงหัวใจ ตรึงแขนขาดั่งผีผาเป็นต้นองครักษ์เสื้อแพรขึ้นตรงต่อฝ่าบาท ไม่มีผู้ใดสามารถขัดขวางของเขาได้องครักษ์เสื้อแพรมีเรือนจำของตนเอง เรียกว่าเรือนจำเตี่ยนจ้าว เรียกโดยย่อว่าคุกหลวง หรือเรียกได้ว่าเรือนจำองครักษ์เสื้อแพรโดยทั่วไป หากถูกส่งเข้าคุกหลวงแล้ว ก็อย่าคาดหวังเรื่องที่จะได้ออกมาเลยในรัชสมัยหงอู่ มีเพียงผู้เดียวที่ออกมาจากคุกหลวงได้บุคคลผู้นี้คือซ่งเหลียน อาจารย์ของรัชทายาท หลานชายถูกประหารชีวิตในคุกหลวงแล้ว ส่วนเขาก็ติดต่างแหถูกองครักษ์เสื้อแพรได้จับกุมเข้าไปด้วยซ่งเหลียนในขณะนั้นมีอายุมากกว่าเจ็ดสิบปี หม่าฮองเฮาทำใจไม่ได้จึงทัดทานอย่างเต็มที่ด้วยเหตุนี้องครักษ์เสื้อแพรจึงได้ปล่อยตัวออกจากคุกหลวง แต่ก็ยังถูกเนรเทศไปยังเม่าโจว เสียชีวิตระหว่างทางที่เฟิ่งเจี๋