Share

บทที่ 12

Author: กวนเหอว่านหลี่
สีหน้าของจูหยวนจางดูแปลกประหลาดอย่างยิ่ง

ในใจของจูอวิ่นเทิงพลันกระตุก

[ตาเฒ่าจูกำลังคิดแผนชั่วอะไรในใจอยู่นะ?]

[ตาเฒ่าจูคิดจะจับข้าไปย่างบนกองไฟอีกแล้วหรือไง?]

[อย่ามองข้า อย่ามองข้า ไม่เห็น ไม่เห็น]

เมื่อจูหยวนจางได้ยินดังนั้น พระราชนัดดาคนนี้ช่างไม่เห็นค่าในความหวังดีเอาเสียเลย!

“พระราชนัดดาสามจูอวิ่นเทิง ช่วงนี้แสดงความสามารถได้ดีมาก ทั้งยังสร้างคุณงามความดีใหญ่หลวง เราคิดจะแต่งตั้งให้เขาเป็นอ๋อง พวกเจ้าลองบอกมาสิว่า จะให้ชื่อว่าอะไรดี?”

คำพูดของจูหยวนจาง ทำเอาในหัวของจูอวิ่นเทิงมึนงงไปหมด

[นี่มันเกิดอะไรกัน?]

[แสดงความสามารถได้ดี?]

[ข้าก็ไม่ได้พูดอะไรที่มันเกินเลยไปนี่นา?]

[หลังจากที่มายืนอยู่ตรงนี้ในวันนี้ ตาเฒ่าจูก็ไม่ได้ถามอะไรข้าเลยสักคำ]

[นอกจากก้าวไปข้างหน้าหนึ่งก้าวแล้ว ก็ไม่ได้ทำอะไรอย่างอื่นเลย]

[ไม่ได้เอ่ยปากพูดออกมาแม้แต่คำเดียว!]

[สร้างคุณงามความดีใหญ่หลวง?]

[ทำไมข้าไม่เห็นจะรู้เรื่อง?]

เสียงในใจของจูอวิ่นเทิง ทำให้จูหยวนจางพลันเกิดความรู้สึกนึกสนุกที่ร้ายกาจขึ้นมา

ฮ่า ๆ ท่าทางของพระราชนัดดาที่ไม่รู้เรื่องรู้ราว ช่างน่าขันเสียนี่กระไร!

ไม่ต้องพูดถึงตัวจูอวิ่นเทิงเลย ขุนนางคนอื่นๆ ต่างก็ตัวแข็งทื่อไปแล้ว

จูอวิ่นเทิงไปสร้างคุณงามความดีใหญ่หลวงได้อย่างไร?

ถึงกับจะทรงแต่งตั้งให้เขาเป็นอ๋อง!

ในบรรดาพระราชนัดดา เขาคือคนแรกที่ได้รับการแต่งตั้งเป็นอ๋อง!

ในปัจจุบัน อ๋องทั้งหมดล้วนเป็นโอรสของฝ่าบาท!

นี่มิได้หมายความว่า ฐานะของพระราชนัดดาผู้นี้ เทียบเท่ากับเหล่าท่านอาของเขาแล้วหรอกหรือ?

ช่วงเวลาในการแต่งตั้งอ๋องครั้งนี้ ช่างอ่อนไหวเกินไปแล้ว!

เริ่มจากแต่งตั้งหลานอวี้เป็นเหลียงกั๋วกง จากนั้นก็แต่งตั้งบุตรสาวคนเล็กของมู่อิงเป็นท่านหญิงอันหนิง แต่ละเรื่องน่าประหลาดใจยิ่งกว่าเดิม

สุดท้ายจะมาแต่งตั้งจูอวิ่นเทิงเป็นอ๋อง ยิ่งเป็นความประหลาดใจที่เหนือความคาดหมาย!

การที่จูหยวนจางจะแต่งตั้งจูอวิ่นเทิงเป็นอ๋อง ก็เปรียบเสมือนกระบองที่ฟาดใส่จูอวิ่นเหวินจนมึนงงไปหมด

พระมหากรุณาของเสด็จปู่ที่มีต่อจูอวิ่นเทิงถึงขั้นนี้เชียวหรือ!

จากการสังเกตการณ์ในยามปกติและรายงานของขุนนาง จูอวิ่นเทิงเอาแต่นอนตีพุงอยู่ทุกวัน จะมีความดีความชอบมาจากที่ใดกัน?

หลานอวี้ชนะศึก หรือว่าแบ่งความดีความชอบมาให้เขาได้ด้วย?

จูอวิ่นเหวินอยากจะถามเสด็จปู่จริงๆ ว่า จูอวิ่นเทิงสร้างคุณงามความดีใหญ่หลวงอะไรกันแน่

แต่ทั้งหวงจื่อเฉิงและฉีไท่ต่างก็เคยถูกเสด็จปู่ตวาดใส่มาแล้ว หากจะถามในตอนนี้ นับว่าไม่ฉลาดอย่างยิ่ง

รอสังเกตการณ์ต่อไปก่อนจะดีกว่า

หวงจื่อเฉิงเหลือบมองใบหน้าที่ซีดเผือดของจูอวิ่นเหวิน ความดื้อรั้นแบบบัณฑิตก็ผุดขึ้นมา

เขาก้าวออกมาหนึ่งก้าวแล้วทูลว่า “ฝ่าบาท การแต่งตั้งพระราชนัดดาเป็นอ๋อง ไม่ถูกต้องตามธรรมเนียมพ่ะย่ะค่ะ”

จูหยวนจางมองหวงจื่อเฉิงอย่างรังเกียจ เหตุใดถึงเป็นเขาอีกแล้ว!

ไม่ถูกต้องตามธรรมเนียมอีกแล้วหรือ?

เห็นได้ชัดว่าคิดจะมาเอาคืน หวังจะกอบกู้หน้าตาอันน่าสมเพชกลับคืนมาบ้างเท่านั้น

“เรื่องที่เราตัดสินใจแล้ว ก็คือตัดสินใจแล้ว เจ้าบอกมาสิ ใครเคยบอกว่าห้ามแต่งตั้งพระราชนัดดาเป็นอ๋อง?”

หวงจื่อเฉิงก็พลันพูดไม่ออกเลยแม้แต่คำเดียว

ใช่แล้ว ใครเคยบอกว่าห้ามแต่งตั้งพระราชนัดดาเป็นอ๋อง?

จูหยวนจางเป็นปฐมฮ่องเต้แห่งต้าหมิง ไม่มีสิ่งที่เรียกว่าฮ่องเต้องค์ก่อน!

บิดามารดาของจูหยวนจางก็สิ้นไปนานแล้ว จึงไม่มีสิ่งที่เรียกว่ากฎบรรพชนหรือคำสั่งสอนของบรรพชน

เจ้าจะบอกว่าเป็นราชวงศ์ก่อนหน้านี้หรือ?

ราชวงศ์ก่อนหน้านับเป็นอะไรได้?

ราชวงศ์ก่อนหน้านี้ก็คือราชวงศ์ที่จูหยวนจางโค่นล้มมา!

เขาสามารถโค่นล้มราชสำนักได้ ก็ย่อมสามารถล้มล้างกฎเกณฑ์และธรรมเนียมที่เคยปฏิบัติสืบทอดกันมาได้!

หวงจื่อเฉิงตกอยู่ในกรอบความคิดเดิมๆ ของตนเองอย่างแท้จริง

[ฮ่าๆ ตาเฒ่าจู แสดงบารมีอันน่าเกรงขามออกมา!]

[พวกบัณฑิตน่ารังเกียจอย่างหวงจื่อเฉิง ไม่มีวิสัยทัศน์เลยแม้แต่น้อย อ่อนแอไม่มีเรี่ยวแรงแม้แต่จะจับไก่!]

[กล้าคัดค้านการแต่งตั้งอ๋องของข้าอย่างนั้นหรือ หวงจื่อเฉิง ข้ากับเจ้าอยู่ร่วมโลกกันไม่ได้!]

เมื่อถูกพระราชนัดดาชื่นชมในใจ จูหยวนจางก็อดที่จะยิ้มออกมา

บัณฑิตน่ารังเกียจหรือ?

ด่าได้ดี!

เหตุผลที่ทรงใช้บัณฑิตพวกนี้ ก็เพราะพวกเขาใช้หลักการอันสูงส่งเหล่านั้นมาควบคุมขุนนางและบัณฑิตคนอื่นๆ ได้

ส่วนเรื่องการปกครองบ้านเมืองให้สงบสุขนั้น ยังต้องพึ่งพาคนประเภทที่ไต่เต้าขึ้นมาจากระดับล่างทีละขั้น

อัครมหาเสนาบดีย่อมมาจากหน่วยงานราชการท้องถิ่น แม่ทัพผู้เกรียงไกรย่อมต้องมาจากหมู่ทหารชั้นผู้น้อย
Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • อยากเนียนเป็นปลาเค็ม แต่ฮ่องเต้ดันจับโป๊ะจากในใจ   บทที่ 86

    ภารกิจคือสอนหนังสือให้จูอวิ่นเทิงยามกลางวัน ให้จูอวิ่นเทิงฝันกลางวัน ให้ฟางเสี้ยวหรูจดบันทึกคำละเมอของจูอวิ่นเทิงเอาไว้ตนเองอยู่ในฐานะฮ่องเต้ แต่ละวันมีภาระงานมากมาย เป็นไปไม่ได้ที่จะไปอยู่เป็นเพื่อนหลานสามได้ทุกวันยิ่งไปกว่านั้นหลานสามวัน ๆ เอาแต่คิดว่าทำเช่นไรให้ห่างจากราชสำนัก อยู่ให้ห่างจากตน อยากจะอยู่แต่ในเรือนของเขาเองเท่านั้นเช่นนั้นก็ให้ฟางเสี้ยวหรูติดตามจูอวิ่นเทิง ให้เขาได้ฝันกลางวัน!ส่วนการดักฟังคำละเมอของจูอวิ่นเทิงในตอนกลางคืน ก็ให้มู่เหยาเป็นคนจัดการทั้งกลางวัน กลางคืน เฝ้าดักฟังตลอดเวลา ใช้ประโยชน์จากเสียงในใจของจูอวิ่นเทิงให้ได้มากที่สุด“ฟางฮั่นหลิน เจ้าตามเราออกไปเดินเล่นนอกวัง ไปดูที่เรือนของอวิ่นเทิงเสียหน่อย” จูหยวนจางกล่าวต่อ “อืม ก็คือไปสั่งสอนวิชาความรู้ของเจ้าแก่อวิ่นเทิง เราจะฟังด้วย”ฟางเสี้ยวหรูก็เริ่มสงสัยขึ้นมาเช่นกัน ว่าเหตุใดจูอวิ่นเทิงถึงได้รับความสำคัญจากจูหยวนจางถึงเพียงนี้?อีกอย่าง บทเรียนที่ตนสอน จูอวิ่นเทิงนั้นรอบรู้ทั้งหมดแล้ว เหตุใดถึงยังให้ตนไปสอนอีก?นี่มันจะไม่ย้อนแย้งกันหรอกหรือ?ไม่ว่าอย่างไร พระประสงค์ของฝ่าบาทก็ไม่อาจขัด เ

  • อยากเนียนเป็นปลาเค็ม แต่ฮ่องเต้ดันจับโป๊ะจากในใจ   บทที่ 85

    ไม่มีคำสั่งจากจูอวิ่นเทิง เหมยเอ๋อร์และหลานเอ๋อร์ก็ไม่กล้าไปเปิดประตูเอง“หลานสาม เปิดประตูสิ เราเอง”ที่แท้จูหยวนจางมาถึงแล้ว ผู้ที่ตะโกนเรียกอยู่เมื่อครู่คือฟางเสี้ยวหรูเมื่อจูหยวนจางมอบหมายภารกิจแก่เจี่ยงหวนแล้ว ก็ไม่อาจสงบใจลงได้ในตำหนักหย่างซินเดินไปเดินมา พลันได้ยินเสียงของฟางเสี้ยวหรูในตำหนักเหวินหัวพอนึกถึงฟางเสี้ยวหรู จูหยวนจางก็นึกถึงจูอวิ่นเทิงขึ้นมาทันทีจูอวิ่นเทิงวัน ๆ เอาแต่นอนหลับในชั้นเรียนของฟางเสี้ยวหรู เคยพูดคำละเมออะไรบ้างหรือไม่?จูหยวนจางเรียกฟางเสี้ยวหรูเข้ามาทันที“ฟางฮั่นหลิน[1] เจ้ามีความเห็นอย่างไรต่ออวิ่นเทิงหลานสามของเรา?”ฟางเสี้ยวหรูไม่ได้คิดอะไรมากนัก ตอบไปตามตรงว่า “ทูลฝ่าบาท อู๋อ๋องไร้ความสามารถ ไร้มารยาท ไม่คู่ควรกับงานใหญ่พ่ะย่ะค่ะ”จูหยวนจางจุกอกขึ้นมาทันทีพลันเกิดอารมณ์ชั่ววูบที่จะโบยเขาแปดสิบไม้แต่เมื่อคิดดูแล้ว ความโกรธก็จางไป ผู้ที่รู้ว่าอวิ่นเทิงมีความสามารถอันโดดเด่นนั้น ทั้งใต้หล้าคงมีเพียงตนเท่านั้นฟางเสี้ยวหรูยิ่งไม่มีทางรู้แน่“ฟางฮั่นหลิน ที่อวิ่นเทิงนอนหลับในชั้นเรียนของเจ้า เรื่องนั้นมีสาเหตุ เจ้าพอจะรู้หรือไม่ว่าเป

  • อยากเนียนเป็นปลาเค็ม แต่ฮ่องเต้ดันจับโป๊ะจากในใจ   บทที่ 84

    ถ้าไม่บอกว่าได้ผลผลิตต่อหมู่สูงขนาดนี้ เกรงว่าทางการก็อาจไม่เชื่ออู๋อ๋องเช่นกันเพราะการจะยึดที่นาผืนนี้จากมือเจ้าของที่ เพื่อมาเป็นนาหลวงนั้น มันมีต้นทุนที่ต้องจ่ายอย่างไรก็ตาม คนผู้นี้ยังมีจิตใจเมตตาต่อชาวนาเช่าที่คนหนึ่งได้ วันข้างหน้าก็คงไม่เลวร้ายกับบุตรสาวของตนนักหรอก“ฝ่าบาทให้เจ้าตั้งใจฟังคำละเมอของเขา เจ้าได้ยินอะไรบ้าง?” มู่อิงเอ่ยถามมู่เหยาตอบว่า “เขานอนหลับสนิทมาก ไม่เคยเอ่ยคำละเมอเลย”มู่อิงยิ่งพอใจ คนที่นอนหลับสนิท แสดงว่าเขาไม่มีความคิดซ่อนเร้นในใจ และไม่มีเรื่องอะไรที่เปิดเผยไม่ได้คนเราหากนอนหลับได้สนิทดี ถ้าไม่ใช่คนซื่อ ๆ ก็เป็นพวกเปิดเผยตรงไปตรงมาในเมื่อฝ่าบาทปฏิบัติต่อจูอวิ่นเทิงเป็นพิเศษ ถ้าอย่างนั้นเขาก็น่าจะเป็นอย่างหลังกระมังจูอวิ่นเทิงครุ่นคิดแล้วกล่าวว่า “เจ้าคิดถึงครอบครัวมากใช่ไหม? ถ้าอย่างนั้น ข้าจัดการให้เจ้ากลับอวิ๋นหนานเงียบ ๆ ดีไหม?”“อู๋อ๋อง ทำเช่นนี้ไม่ได้เพคะ หากข้าแอบกลับอวิ๋นหนานแล้ว ท่านจะทูลฝ่าบาทว่าอย่างไร? แล้วเจิ้งเหอจะทำเช่นไร?”เรื่องของมู่เหยาพัวพันหลายฝ่าย ปัจจัยเหล่านี้จำเป็นต้องพิจารณา“เอาล่ะ เจ้าก็อยู่ที่นี่ไปก่อนแล้วกัน

  • อยากเนียนเป็นปลาเค็ม แต่ฮ่องเต้ดันจับโป๊ะจากในใจ   บทที่ 83

    “ท่านอย่าทำอะไรบ้า ๆ นะ!”ยิ่งมูเหยาขัดขืน จูอวิ่นเทิงก็ยิ่งเข้ามาแนบชิด“หม่อมฉันพูดแล้ว หม่อมฉันมีกายเป็นหญิง” มู่เหยาพูดจบ จูอวิ่นเทิงก็ปล่อยนางมู่เหยาไม่คิดว่าจูอวิ่นเทิงจะปล่อยมือในตอนนี้อดรู้สึกผิดหวังเล็ก ๆ ไม่ได้“เจ้ามีกายเป็นหญิง เป็นคนที่ฝ่าบาทส่งมา ฟังดูเหลวไหลมาก บอกมาดีกว่า อย่ามาหลอกข้า”เสี้ยวอำมหิตฉายวาบในดวงตาของจูอวิ่นเทิงมู่เหยาแสร้งทำท่าทางน่าสงสาร “อู๋อ๋อง หม่อมฉันเป็นคนอวิ๋นหนาน เมื่อราชวงศ์ต้าหมิงเริ่มก่อตั้ง จำนวนขันทีขาดแคลนมาก ทางการจึงยัดเยียดรายชื่อหนึ่งให้กับครอบครัวของหม่อมฉัน”“หม่อมฉันมีน้องชายเพียงคนเดียว พ่อแม่หม่อมฉันตัดใจไม่ลง”“ครอบครัวของหม่อมฉันในท้องถิ่นถือว่ามั่งคั่ง จึงใช้เงินเพื่อติดสินบนขุนนางทุกระดับ สุดท้ายก็ให้หม่อมฉันเข้าวังมา”“หม่อมฉันเป็นหญิง ฝ่าบาทก็ไม่รู้เช่นกัน”จูอวิ่นเทิงเดินวนรอบกายมู่เหยา เกรงว่าสิ่งที่นางพูดจะเป็นความจริงประการแรก ฝ่าบาทเป็นคนส่งมู่เหยามาจริง ๆ เรื่องนี้เจิ้งเหอสามารถเป็นพยานได้สุขภาพของตนเองอ่อนแอ เรื่องนี้ฝ่าบาทรู้ฝ่าบาทส่งขันทีคนหนึ่งมาเพื่อไม่ปล่อยให้วัน ๆ เขาเอาแต่จมดิ่งอยู่ในความเย้าย

  • อยากเนียนเป็นปลาเค็ม แต่ฮ่องเต้ดันจับโป๊ะจากในใจ   บทที่ 82

    จูอวิ่นเทิงกลับมาถึงเรือน เจิ้งเหอ เหมยเอ๋อร์ และหลานเอ๋อร์ถูกแก้มัดเชือกกันหมดแล้ว“มู่เหยาไปไหนหรือ?”“มู่เหยาบอกว่า เขาจะเข้าวังเพคะ” เหมยเอ๋อร์กล่าวเอ๊ะ ฮ่า ๆ!มู่เหยาไม่อยู่!อย่างนั้นก็เข้าไปในห้องกับเหมยเอ๋อร์และหลานเอ๋อร์ ถ่ายทอดความรู้ทางร่างกายแก่พวกนางได้น่ะสิ?เจิ้งเหอรู้ว่าหัวใจวสันต์ของคุณชายเริ่มหวั่นไหวอีกแล้ว แอบอิจฉาเล็กน้อย ก่อนกลับไปยังห้องของตัวเอง“เหมยเอ๋อร์ หลานเอ๋อร์ ข้าเข้าไปแล้วนะ”จูอวิ่นเทิงเพิ่งจะเข้ามาในห้อง ก็ได้ยินเสียงของมู่เหยา “เหมยเอ๋อร์ หลานเอ๋อร์ ข้ากลับมาแล้ว!”ร่างของจูอวิ่นเทิงพลันชะงัก ขันทีน้อยผู้นี้กลับมาได้จังหวะพอดีจริง ๆ!ไม่ใช่สิ กลับมาได้ไม่ถูกจังหวะเลยต่างหาก!เหมยเอ๋อร์และหลานเอ๋อร์เห็นดังนั้น ก็เหมือนหนูเห็นแมว รีบถอยไปยังหลังเรือนมู่เหยาเข้ามาในเรือน จูอวิ่นเทิงได้โผเข้าหาทันทีสวมกอดมู่เหยาไว้ว้าย! มู่เหยาไม่ทันตั้งตัว จึงร้องออกมาเสียงดัง“อย่าร้อง ร้องไปก็เปล่าประโยชน์!”จูอวิ่นเทิงดันมู่เหยาไปชิดผนังอย่างดุดันมู่เหยาคิดขัดขืน แต่จูอวิ่นเทิงพลันยันผนังคร่อมไว้“ท่าน ท่านคิดจะทำอะไรน่ะ?” มู่เหยาหน้าแดงก่ำ“ข

  • อยากเนียนเป็นปลาเค็ม แต่ฮ่องเต้ดันจับโป๊ะจากในใจ   บทที่ 81

    [ตาเฒ่า ท่านจะเอาแต่ดื้อรั้นเช่นนี้ไม่ได้! อย่างไรก็ต้องมีเหตุผลบ้าง]การบ่นของจูอวิ่นเทิงทำให้จูหยวนจางหมดคำพูด เราสามารถพูดเสียงในใจของเจ้าออกมาได้ไหม?[เหตุผลก็เห็นอยู่ชัดเจนแล้วไม่ใช่หรือ?][เจ้าเมืองคนหนึ่ง เก็บภาษีเงินและเสบียงได้เกินเป้าทุกปี! นี่ไม่ถือว่าเป็นปัญหาหรอกหรือ?]จูหยวนจางคิดในใจว่า การเก็บภาษีได้เกินเป้ามันคือผลงาน เหตุใดถึงกลายเป็นปัญหาไปได้?ความคิดของหลานสามผู้นี้ มักจะพิลึกพิลั่นอยู่เสมอ![ตำแหน่งกำหนดความคิด เข้าเมืองตาหลิ่วต้องหลิ่วตาตาม เป็นขุนนางสมัยหนึ่ง ก็ต้องสร้างคุณประโยชน์ให้ท้องถิ่นนั้น นี่คือจุดยืนและมุมมองอันเป็นพื้นฐานที่สุด!][ราชสำนักให้เจ้าเก็บเสบียงและภาษีเกินเป้าแล้วหรือ?][เมื่อไม่ได้ให้เจ้าเก็บภาษีเกินเป้า หวงจื่อซิ่น เจ้าหลอกลวงเบื้องบน!][ประชาชนคิดว่าราชสำนักให้เก็บเสบียงและภาษีเพิ่ม หวงจื่อซิ่น เจ้าปิดบังเบื้องล่าง!][เก็บเกินเป้าสองส่วน หนึ่งส่วนที่เพิ่มมามอบให้ราชสำนัก ได้รับชื่อเสียงในฐานะขุนนาง! อีกหนึ่งส่วนเก็บไว้กับตนเอง เบียดบังผลประโยชน์ใส่ตัว!][เพิ่มภาระให้กับชาวนา! ทวีความคับแค้นของชาวนาที่มีต่อราชสำนัก! อาศัยเรื่องน

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status