บททั้งหมดของ อนุของบิดาช่างน่ากินนัก: บทที่ 11 - บทที่ 20

เรื่อง “อนุของบิดาช่างน่ากินนัก” จบลงแล้วนะคะโดยเรื่องนี้ได้แต่งให้นักอ่านได้อ่านกันเพลินๆเพื่อความสุขสันต์ยามว่างและเป็นภาคแรกของเรื่อง “อนุของเรือนหลังช่างสุขสันต์หรรษา”ซึ่งกำลังจะลงต่อจากนี้ ฝากติดตามอ่านต่อด้วยนะคะรับรองว่าสุขสันต์หรรษาน้ำท่วมนองเต็มไปด้วยความเพลิดเพลินแน่นอนค่ะมาวิญญา-----------------------อนุของเรือนหลังช่างสุขสันต์หรรษาโดยมาวิญญามารดาของนางเป็นอนุ ส่วนนางก็ยึดแนวทางของมารดา เป็นอนุผู้เลอโฉมเช่นกันเป็นอนุแล้วอย่างไร ย่อมสุขสบายมีกินมีใช้และไม่ต้องลำบากตรากตรำเช่นภรรยาคนอื่นหากได้รับความโปรดปราน ข้าวของมีค่ามากมายล้วนกองอยู่ตรงหน้าที่สำคัญคือหากต้องการสิ่งใด เพียงใช้ถ้อยคำหวานหูและเสน่หาบนเตียงก็ได้มาแล้วนางจะต้องตั้งคอแบกหน้าตาเป็นภรรยาเอกที่มีหน้าที่เพียงเลี้ยงบุตรชาย

ตอนที่สอง  เพียงนึกถึงภาพแห่งความสุขสันต์ ช่วงเย็นก่อนหน้า ฉู่จิ้นฟงจึงดื่มสุราเพื่อบรรเทาความร้อนใจที่มากเกินไปและจำต้องขอค้างคืนในห้องพักที่มีอยู่เพียงไม่กี่ห้องเพื่อให้แขกเหรื่อที่กลับบ้านไม่ไหวได้พักผ่อนฉู่จิ้นฟงไม่คิดว่าจะกลายเป็นโอกาสให้เขาได้เด็ดดมดอกไม้งามที่แรกแย้มผลิบานเป็นคนแรกเมื่อจู่ๆลู่ไป๋เยว่เกิดห่วงใยเขาแล้วแวะเวียนเข้ามาดูแลนั่นย่อมเป็นโอกาสที่ไม่อาจปล่อยผ่าน คุณชายฉู่จึงรีบฉุดร่างบางลงบนเตียงพร้อมคร่อมทับเอาไว้ไม่ให้ขยับหนีเพียงคิดไปถึงยามโอบกอดกายนุ่มนิ่มเอาไว้แล้วแทะโลมริมฝีปากนุ่มบาง คุณชายใหญ่สกุลฉู่ก็อดแย้มยิ้มใจสั่นเต้นระริกจนต้องหลับตานึกภาพความหอมหวานที่น่าติดใจไม่ได้“อ้า...ปากของเจ้าอร่อยนัก ทั้งนุ่มทั้งหวาน ขอข้าชิมอีกนิดเถิด”ถ้อยคำหลอกล่อถูกส่งออกมาล่อลวงหญิงสาวไร้เดียงสาเป็นระยะเพื่อรุกคืบก้าวย่างในขั้นต่อไป“พอแล้วเจ้าค่ะ คุณชายฉู่ ข้าหายใจไม่ทัน”หญิงสาวผลักหน้าอกหนาให้ห่างออกหวังปลดปล่อยลิ้นเล็กที่โต้ตอบเก้ๆกังๆ เดี๋ยวพัวพันเดี๋ยวหยุดนิ่งอย่างช

ตอนที่สี่ อนุคนหนึ่งเมื่อลู่ไป๋เยว่เติบโตขึ้นกลายเป็นหญิงสาวซึ่งฉายแววความงดงามทั้งเย้ายวนยิ่งกว่ามารดา นางกลับไม่ได้อยากแต่งงานเป็นภรรยาของชายหนุ่มที่พากันวนเวียนมาเกี้ยวพาสักคน“ข้าอยากเป็นอนุของคหบดีผู้ร่ำรวย มิใช่ภรรยาของชายยากไร้เหล่านี้”เพียงได้ยินความคิดของบุตรสาว ลู่ไป๋อิงย่อมไม่เห็นด้วยที่จะเจริญรอยตามตนเอง“แม้จะมีฐานะเมียเช่นกัน แต่การแต่งเป็นอนุของชายผู้มั่งคั่งสักคน ย่อมมีฐานะเหนือกว่าสาวใช้เพียงแค่เล็กน้อยเท่านั้นอาเยว่ เจ้ารู้หรือไม่ว่าอนุส่วนใหญ่ต้องพักอาศัยอยู่ในเรือนหลังเล็กซึ่งหลบซ่อนสายตาผู้อื่น ไม่อาจได้รับการยกย่องเชิดชูหรือออกงานใดราวไร้ตัวตนหากสามีสิ้นชีวิตลง อนุสาวย่อมไร้ค่าไร้ความหมายจำต้องอยู่อย่างเจียมเนื้อเจียมตัวอย่างเช่นแม่ในอดีตที่ผ่านมาที่สำคัญคือพวกเราอาจถูกทำร้ายโดยจับมือใครดมไม่ได้และอาจตายได้ทุกเมื่อ”ใช่ว่าลู่ไป๋เยว่จะไม่เชื่อฟังถ้อยคำของมารดาหรือไม่เห็นด้วยในความเลวร้ายที่อาจพบเจอแต่หญิงสาวกลับมีความคิดที่แตกต่างในเมื่อมารดา

ตอนที่หก คนกันเอง เสียงกรีดร้องโหยหวนอย่างไม่ยินยอมดังมาจากด้านข้างของเรือนแต่สองหนุ่มสาวด้านในกลับไม่ใส่ใจด้วยกำลังซ่านเสียวไปกับความสุขสันต์ที่กระแทกกระทั้นโยกเข้าโยกออกระรัวเร็ว“อ้า...อาเยว่ ร่องของเจ้าสีชมพูสดน่าชมยิ่ง ดูสิ ยามขยับเข้าออกกลีบเนื้อของเจ้าปลิ้นไปปลิ้นมาตามไปด้วย อู้ววว...พี่ไม่เคยเห็นร่องสวาทของหญิงใดงดงามเท่านี้มาก่อน”“อย่ามองจ้องเพียงนั้น อื้ออออ...เสียว ท่านพี่ ข้าเสียวเจ้าค่ะ”“ย่อมต้องเสียว พี่ทุ่มเทแรงกายพาแท่งเนื้อลากเข้าออกไม่หยุดเพียงนี้ หากเจ้าไม่เสียวพี่คงต้องกัดลิ้นตนเองตายแล้ว”“อื้อออ...ซี้ดดดด...ท่านพี่ ข้าใกล้เสร็จแล้ว”ลู่ไป๋เยว่กรีดร้องออกมาเมื่อรู้สึกได้ว่าแท่งกายที่แข็งแกร่งใหญ่โตกำลังบุกทะลวงลากครูดนำพาความซ่านเสียวลึกล้ำจนเกินทนไหวฉู่จิ้นฟงรีบซัดกระหน่ำตอกย้ำความแข็งใหญ่ทะลุทะลวงกระแทกกระทั้นตอกอัดอีกครั้งและอีกครั้งเพื่อส่งอนุสาวให้ขึ้นสวรรค์นำทางไปก่อนเมื่อร่างเล็กจิกเกร็งตอดรัดไม่หยุด จึงเป็นจั

ตอนที่เจ็ด ติดอกติดใจ สีหน้าขวยเขินและอาการบิดกายเม้มปากแน่นโดยไม่โต้ตอบเรียกเสียงหัวเราะจากปากของชายหนุ่ม“ฮ่า ฮ่า ฮ่า หลังจากนั้นเจ้าเองก็รู้สึกดีใช่หรือไม่ น้องเยว่ เช่นนั้นวันนี้พี่จะทำให้เจ้ารู้สึกดียิ่งขึ้น รับรองว่าเจ้าจะต้องชื่นชอบจนต้องเรียกหาพี่ทุกคืน” สีหน้ามั่นใจทำให้ใจของลู่ไป๋เยว่เต้นระริกด้วยอยากลองเหลือเกินว่าเขาจะทำได้อย่างที่พูดหรือไม่แม้ในใจจะคึกคักแต่เบื้องหน้าหญิงสาวต้องแสดงสีหน้าน่าสงสารอย่างเช่นอนุคนหนึ่งที่ต้องแบ่งปันสามีกับหญิงอื่น“หากเป็นเช่นนั้นจริง ข้าคงต้องทุกข์ทรมานด้วยท่านพี่ต้องแบ่งเวลาให้กับพี่หญิงทั้งหลาย แล้วค่ำคืนที่ข้าต้องนอนเปลี่ยวเหงาอยู่ผู้เดียวจะทำอย่างไรได้เล่า”“ฮ่า ฮ่า น้องเยว่ช่างเจรจานัก เจ้าก็เพียงทำให้พี่ติดใจจนไม่อาจแยกจาก เท่านี้พี่ก็ไม่เหลือบแลคนอื่นแล้ว”เชอะ...ไม่ต้องบอกนางก็ตั้งใจจะทำเช่นนั้นอยู่แล้ว ลู่ไป๋เยว่หลับตาฟังเสียงหัวเราะที่มาพร้อมกับแรงดูดดุนไล่เลียบริเวณเต้าทรวงจนต้องเงยหน้ารับความรู้สึกวาบหวามหญิ