ตอนที่สี่ อนุคนหนึ่ง

ตอนที่สี่ อนุคนหนึ่ง

เมื่อลู่ไป๋เยว่เติบโตขึ้นกลายเป็นหญิงสาวซึ่งฉายแววความงดงามทั้งเย้ายวนยิ่งกว่ามารดา นางกลับไม่ได้อยากแต่งงานเป็นภรรยาของชายหนุ่มที่พากันวนเวียนมาเกี้ยวพาสักคน

“ข้าอยากเป็นอนุของคหบดีผู้ร่ำรวย มิใช่ภรรยาของชายยากไร้เหล่านี้”

เพียงได้ยินความคิดของบุตรสาว ลู่ไป๋อิงย่อมไม่เห็นด้วยที่จะเจริญรอยตามตนเอง

“แม้จะมีฐานะเมียเช่นกัน แต่การแต่งเป็นอนุของชายผู้มั่งคั่งสักคน ย่อมมีฐานะเหนือกว่าสาวใช้เพียงแค่เล็กน้อยเท่านั้น

อาเยว่ เจ้ารู้หรือไม่ว่าอนุส่วนใหญ่ต้องพักอาศัยอยู่ในเรือนหลังเล็กซึ่งหลบซ่อนสายตาผู้อื่น ไม่อาจได้รับการยกย่องเชิดชูหรือออกงานใดราวไร้ตัวตน

หากสามีสิ้นชีวิตลง อนุสาวย่อมไร้ค่าไร้ความหมายจำต้องอยู่อย่างเจียมเนื้อเจียมตัวอย่างเช่นแม่ในอดีตที่ผ่านมา

ที่สำคัญคือพวกเราอาจถูกทำร้ายโดยจับมือใครดมไม่ได้และอาจตายได้ทุกเมื่อ”

ใช่ว่าลู่ไป๋เยว่จะไม่เชื่อฟังถ้อยคำของมารดาหรือไม่เห็นด้วยในความเลวร้ายที่อาจพบเจอ

แต่หญิงสาวกลับมีความคิดที่แตกต่าง

ในเมื่อมารดา