"หนูยังไม่หายปวดท้องอีกเหรอ""ยังเลยค่ะ""ไปหาหมอดีไหม""สงสัยว่าจะปวดประจำเดือนค่ะ""อ้าวเหรอ แล้วมีผ้าอนามัยไหมล่ะ""ตอนเย็นซื้อเตรียมไว้แล้วค่ะ" หลังจากมีอาการปวดหน่วงที่ท้องน้อยเธอก็เดินไปที่ร้านค้าใกล้วัดซื้อเก็บไว้แล้ว"ถ้าอาการไม่ดีปลุกแม่ได้นะ"หลังจากที่นอนหลับไปความเจ็บก็ผ่อนคลายลงบ้าง แต่ตื่นมาดึกๆ ก็รู้สึกเจ็บอีก"คุณป้าคะ ฉันไม่ไหวแล้ว" ถ้าไม่ถึงที่สุดเธอก็ไม่อยากรบกวนท่านหรอก แต่ตอนนี้มันเริ่มจะไม่ปกติแล้ว เพราะไม่เคยปวดประจำเดือนขนาดนี้มาก่อน แถมถ้าปวดประจำเดือนป่านนี้คงมาแล้วแต่นี่ยังเงียบอยู่เลย"เดี๋ยวฉันไปตามรถของวัดให้นะ" ผ่านไปสักพักแม่ชีก็กลับมาแจ้งว่าคนขับรถไม่อยู่ แต่นางได้เรียกรถกู้ภัยของทางอบต.มารับแล้วหลังจากรถกู้ภัยมาถึงก็ช่วยกันพาขึ้นรถแต่ลำบากหน่อยเพราะพวกเขาเป็นผู้ชายส่วนเธอเป็นแม่ชีจะถูกเนื้อตัวกันก็ไม่ได้"คนไข้เป็นอะไรมาคะ""เมื่อตอนเย็นยกของหนักแล้วรู้สึกเจ็บท้องน้อยค่ะ""ประมาณกี่ชั่วโมงแล้วคะ" แม่ชีที่ตามมาด้วยก็แจ้งรายละเอียดกับทางเจ้าหน้าที่โรงพยาบาลไป จนคุณหมอต้องตรวจสิ่งที่สงสัยอยู่ก่อน และผลออกมาก็เป็นไปตามนั้น"????" เธอยังคงได้สติตลอดเวลา แ
หลังจากประชุมเสร็จซันเดย์ก็กลับมาที่ห้อง"น้ำ" เปิดประตูเข้ามาเห็นผู้หญิงตัวเป็นๆ ยืนอยู่เลยคิดว่าเป็นเธอ"พี่ซัน! เมื่อกี้พี่เรียกฉันว่าอะไรนะ!!""ซัม.." พอเห็นว่าเป็นน้องเขาก็มีสีหน้าเซ็งๆ ก่อนจะเอาเอกสารไปวางไว้โต๊ะทำงาน"ฉันโทรหาพี่ทำไมพี่ไม่รับสาย เรื่องเปิดพินัยกรรมทำไมทนายถึงไม่แจ้งมาที่ฉันด้วย" ถ้าไม่โทรไปถามทนายก็คงไม่รู้ว่าเลื่อนไปก่อน เพราะผู้มีชื่อในพินัยกรรมติดต่อไม่ได้ ที่ทนายไม่แจ้งไปเพราะคิดว่าเดี๋ยวพี่ชายคงบอกน้องสาวเอง"ช่วงนี้ถ้าเราว่างก็หางานทำบ้างนะ""เรื่องหุ้นของเราเป็นยังไงบ้างพี่""ก็ต้องทำตามพินัยกรรมของพ่อ""พี่เป็นบ้าไปแล้วเหรอ อยู่ดีๆ จะยกหุ้นให้มันตั้งครึ่งหนึ่งพี่รู้ไหมว่านั่นเงินมหาศาลเลยนะ""วันนี้พี่ขี้เกียจอธิบายไว้วันหลังแล้วกัน ออกไป""พี่ไล่ฉันเหรอ?""พี่จะทำงานต่อ""แล้วแม่นั่นมันตายห่าตายโหงแล้วหรือไงทำไมมันถึงไม่มาฟังพินัยกรรม" พูดโดยที่ไม่คิดอะไรแต่พอพูดจบมองไปที่พี่ชายสายตาอีกฝ่ายจ้องมาจนคนเป็นน้องสาวขนลุกขนชัน "ออกไปก็ได้ ถ้ามีความคืบหน้ายังไงติดต่อหาฉันด้วย"หลังจากที่น้องสาวออกไปแล้วจากคนที่บอกว่าจะทำงานก็กลับนั่งพิงพนักเก้าอี้แล้วมองไปทาง
ก๊อกๆ"ได้ยินว่ามาทำงานแล้ว ทำไมไม่เข้าห้องประชุม" อัคคีมาตามซันเดย์ด้วยตัวเอง และอยากมาดูสภาพจิตใจของเพื่อนด้วย"มีประชุมเหรอ""เลขาบอกว่าแจ้งมึงแล้วไม่ใช่เหรอ""กูคงลืม เดี๋ยวกูตามไป"เห็นเพื่อนกำลังนั่งซึมอยู่อัคคีเลยเข้าห้องประชุมก่อน แต่การประชุมดำเนินไปจนถึงครึ่งแล้วยังไม่เห็นซันเดย์เข้ามาเลยให้คนไปตามอีกรอบ เพราะต้องคุยกันให้ลงตัว"บอสซันออกไปข้างนอกครับ" โกสินทร์ที่ไปตามก็กลับมารายงาน"มันออกไปทำไม ไหนมันบอกจะตามมาห้องประชุมไง"ออกจากโรงแรมซันเดย์ก็ตรงมาที่บ้านของเธอ พอมาถึงเขาก็เดินเลาะดูรอบๆ บ้าน เธอล็อกไว้อย่างดีทุกด้าน"คุณมาทำอะไร" คนข้างบ้านเห็นมีคนมาทำลับๆ ล่อๆ เลยตะโกนเข้าไปถาม"สวัสดีครับพี่สาว.. เจ้าของบ้านหลังนี้ได้บอกอะไรไว้ไหมครับ""หนูน้ำนะเหรอ""ใช่ครับ""แล้วคุณเป็นอะไรกับหนูน้ำ""ผมเป็นสามีของเธอครับ""ฉันไม่เคยได้ยินว่าหนูน้ำแต่งงาน คุณมั่วหรือเปล่าเนี่ย""เราสองคนเพิ่งแต่งงานไม่นานเธองอนให้ผม ตอนนี้ผมติดต่อเธอไม่ได้ครับ""ฉันก็ไม่รู้หรอกว่าน้ำไปไหน แต่น้ำบอกว่าฝากดูแลบ้านหน่อย""เธอฝากคุณพี่ดูแลหรือครับ แล้วเธอทิ้งช่องทางติดต่อไว้ไหมครับ""ไม่""ลองนึกดูดีๆ
จนเวลาล่วงเลยมาถึงวันที่เก็บอัฐิ คิดว่าวันนี้จะเห็นเธอมาแต่ก็ไม่เห็น ตอนวันเผาเขาก็พยายามมองหาอยู่แต่ก็ไม่เห็นไม่รู้ว่าเธอมาหรือเปล่า วันนี้ก็พยายามมองหาอีกครั้ง แต่ถึงไม่มาวันนี้วันเปิดพินัยกรรมก็ต้องมาเพราะเธอรอเวลานี้อยู่แล้วหลังจากที่ทุกอย่างเสร็จสิ้นลุล่วงไปญาติผู้ใหญ่ที่มาร่วมงานก็ทยอยกันกลับ ส่วนอัฐิของพ่อเขาฝากไว้ที่วัดนี้โดยตั้งเจดีย์ไว้ให้ท่าน เวลาคิดถึงก็จะได้มาหาสะดวกหน่อย"ฝากคุณทนายแจ้งไปทางผู้ที่มีสิทธิ์เรื่องพินัยกรรมด้วยนะครับ" หลังจากที่ทนายบอกวันเปิดพินัยกรรมอีกรอบเขาก็บอกทนายให้ติดต่อเธอไป ทีแรกก็จะบอกกับเธอเองถ้าเห็นเธอกลับมาที่คอนโดแต่ก็ไม่เห็น"ผมติดต่อไปแล้วแต่ติดต่อไม่ได้ เดี๋ยวผมจะลองไปหาที่บ้านของหนูน้ำแข็งดู""คุณทนายรู้จักบ้านเธอหรือครับ""รู้จักครับ"ตอนที่ทั้งสองคุยกันซัมเมอร์ก็ไม่ได้อยู่แถวนี้ ถ้าอยู่คงมีเรื่องให้พูดอีกแน่เลยหลังจากส่งคุณทนายแล้วเขาก็เดินเข้าไปหาแม่เพราะท่านยังคงอยู่เป็นกำลังใจให้ลูกๆ"พรุ่งนี้แม่ก็จะกลับแล้ว""แม่ไม่รอเปิดพินัยกรรมก่อนเหรอครับ""มันเป็นพินัยกรรมของพวกลูกๆ แม่ไม่มีสิทธิ์อยู่หรอก" นางมีสามีใหม่แล้วก็จริงสามีใหม่ก็ไม่ต่
"แม่" ซัมเมอร์มองเห็นแม่เดินมาแต่ไกลเลยรีบเดินเข้ามาหา"แล้วพี่ชายเราล่ะ""พี่ซันเหรอคะ" ได้ยินแม่ถามหาพี่ชายซัมเมอร์เลยมองไปดูว่าพี่ชายอยู่ตรงไหน พอมองไปก็เห็นว่าพี่ชายกำลังชะเง้อมองหาใครอยู่ไม่รู้ "พี่คะ"ซันเดย์ได้ยินน้องเรียกเลยหันมาทางนี้ก็เห็นว่าน้องยืนอยู่กับแม่ตอนที่ซันเดย์เดินเข้ามาหาแม่ เพลิงก็เดินตามเข้ามาด้วย"สวัสดีครับคุณป้า""สวัสดีจ้ะ ได้ยินว่าเราแต่งงานแล้วเหรอ""จัดงานกะทันหันมากครับเลยไม่ได้ส่งการ์ดเชิญไปให้""ไม่เป็นไรหรอกแสดงความยินดีด้วยนะ""ขอบคุณมากครับ""ผมว่าแม่ไปนั่งกับคุณน้าทางนั้นดีกว่าครับ" ซันเดย์บอกให้น้องสาวพาแม่ไปนั่งกับคุณน้าตะวันฉาย ถึงแม้ว่าพ่อกับแม่จะแยกทางกัน แต่ลูกๆ ก็ยังติดต่อกับแม่ไม่ห่างหาย และเรื่องที่เพลิงกับอัคคีแต่งงานแล้วก็รู้มาจากลูกๆเพลิงเลยถือโอกาสเดินตามท่านไปเพื่อจะแนะนำภรรยาให้ท่านรู้จัก ส่วนซันเดย์ยังคงมองหา...ทำไมวันเผาถึงยังไม่เห็นเธอมาเลยหลังจากพระสวดเสร็จก็ถึงเวลานำร่างของท่านขึ้นเมรุ ซันเดย์กอดรูปของพ่อเดินนำหน้าออกไป ส่วนคนอื่นๆ ก็ถือของของท่านตามกันออกไปเช่นกันจนถึงเวลาที่พิธีกรพูดถึงคุณงามความดีของท่าน น้ำแข็งที่นั่งฟั
เขาพูดมาแบบนี้เธอจะทำอะไรได้ล่ะ หญิงสาวได้แต่พยักหน้าก่อนจะมองต่ำลง เพราะไม่อยากมองหน้าอีกฝ่ายแล้ว"จะไปไหน" เห็นว่าเธอกำลังจะหันหนีไปทางอื่น"ถ้างั้นก็ฝากคุณทิ้งของพวกนั้นด้วยนะคะ" เธอก็ไม่ได้เสียดายเสื้อผ้าพวกนั้นหรอกแต่ไม่อยากทิ้งของตัวเองไว้ห้องของคนอื่น เลยคิดว่าจะไปเก็บออกจากห้องให้เขาแต่พอน้ำแข็งจะเดินกลับไปที่รถก็ถูกเขากระชากตัวให้หันกลับมา..ก่อนที่ร่างของเธอจะถูกดันให้เข้าไปนั่งด้านหลัง ตามด้วยร่างของเขาที่ขึ้นไปนั่งข้างๆ"ฉันจะขับรถไปเอง""ไม่ต้องมาเสแสร้งหรอกถึงขั้นนี้แล้ว..ออกรถ" เห็นคนขับมองผ่านกระจกหลังเขาเลยสั่งให้ออกรถ"พี่คะหยุดรถก่อนค่ะ" คนขับเหยียบเบรกเพราะเธอกำลังจะเปิดประตูกลัวว่าถ้าเปิดออกไปเดี๋ยวก็กลิ้งตกรถ แต่น้ำแข็งยังไม่ทันได้เปิดคนที่อยู่ด้านนอกก็เปิดประตูออกก่อน"พี่จะกลับแล้วเหรอ..แก!?" ซัมเมอร์ไม่รู้หรอกว่าใครนั่งอยู่บนรถกับพี่ชาย ทีแรกว่าจะมาขอติดรถกลับด้วย แต่พอเปิดประตูก็เห็นว่าเป็นคนที่เธอกำลังเกลียดเข้าไส้ "ลงมาจากรถพี่ชายฉันนะ!" ซัมเมอร์ไม่พูดเปล่าเอื้อมมือไปจิกผมของน้ำแข็งหวังจะลากลงมาจากรถ"ซัมอย่านะ!" ซันเดย์นั่งอยู่ฝั่งนี้ทำอะไรไม่ถนัดเขาเลยรีบ