Todos os capítulos de แค้นรัก: Capítulo 161 - Capítulo 170

"อะ! อร๊ายยยยยยย~" ฮันน่าปล่อยแขนออกจากรอบลำคอหนาอย่างหมดแรง ร่างกายที่เคยเกร็งกระตุกอ่อนปวกเปียกไปหมด "ซี๊ดดดด! อย่าพึ่งที่รัก อ่าาส์ พี่ยังไม่เสร็จ" ว่าแล้วเขาก็จัดการรัวกระแทกท่อนลำเข้าใส่เธอไม่ยั้งทันที ปั๊บๆๆๆ ปั๊บๆๆๆ พั่บๆๆ พั่บๆๆๆ "อื้ออ~ อะ! พี่ไบรอันต์ อะๆๆ พอแล้ว อูยย~" แรงกระแทกที่หนักหน่วง ทำให้เธอถึงรีบจับขอบโซฟาไว้แน่นอย่างหาที่ยึดเหนี่ยวทันที "ใกล้แล้วที่รัก อ่าา ขมิบอีกคนดี อ่าาส์ นั้นแหละ ขมิบแรงๆ ซี๊ดดดดดด!" เขารับรู้ถึงร่างกายตัวเองที่กำลังจะถึงฝั่งฝันในไม่ช้า แกนกายยาวใหญ่ผุดเข้าออกร่องสวาทที่แฉะไปด้วยน้ำหวานของเธอจนมันวาว ก่อนที่มันจะเกร็งกระตุกถี่ขึ้นจนเขาเริ่มจะทนต่อไปไม่ไหวแล้ว ปั๊บ ปั๊บ ปั๊บ ปั๊บ ปั๊บๆๆๆ ปั๊บๆๆๆ "อูยย อ่าา อ๊ะ! อะๆๆๆ งื้ออ~ เสียววว" จ๊วบ จ๊วบบบ~ แรงดูดจากริมฝีปากร้อนผ่าวของเขา ที่กำลังก้มลงดูดดึงหน้าอกของเธออย่างรุนแรง เหมือนเด็กเอาแต่ใจไม่มีผิด บอกตรงๆว่าเขาสามารถทรมานเธอได้ดีเลยทีเดียว ทั้งเจ็บ ทั้งเสียว แต่ก็รู้สึกมีความสุขกับบทรักที่เขามอบให้ "ที่รัก พะ พี่...พี่จะแตกแล้วคนดี ซี๊ดดด!" เขาคงจะทนต่อไม่ไหว และคิดว่าจะพ

"ฮันน่า! ฮันน่าตื่น พี่บอกให้ตื่นไงวะ!!" เสียงเข้มตะคอกออกมาเสียงดัง เมื่อยิ่งพยายามปลุกให้เธอตื่น เธอยิ่งร้องไห้หนักขึ้นจนเขาจะบ้าตายอยู่แล้ว ที่เห็นเธอเป็นแบบนี้ "เฮือก!! ฮึกก" ร่างบางที่นอนร้องไห้จากฝันร้ายสะดุ้งเฮือกขึ้นมาทันที พร้อมกับเสียงสะอื้นและเสียงหอบหายใจที่รัวเร็วของเธอ "พี่ไบรอันต์ ฮึก!" พอเห็นหน้าเขาเธอก็โผล่เข้ากอดเข้าทั้งน้ำตาทันที แม้ว่าจะจำเรื่องราวที่ผ่านมาไม่ได้สักอย่าง แต่เธอกลับรู้สึกกลัวขึ้นทุกวันอย่างบอกไม่ถูก "ไม่เป็นไรแล้วที่รัก แค่ฝันร้ายครับ" มือหนากอดตอบร่างบางไว้แน่น ก่อนจะยกมือขึ้นลูบศีรษะเธอไปมาเบาๆอย่างปลอบโยน ถึงเขาจะปลอบเธอด้วยคำพูดพวกนี้ซ้ำไปซ้ำมา แต่เขาเองก็อดคิดไม่ได้เหมือนกัน เขากลัวว่าในไม่ช้าเธออาจจะจำได้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น เพราะฝันร้ายที่เธอฝันเห็นมันอยู่ทุกวัน "อย่าไป...อย่าทิ้งฉันไปนะ ฮึก! อย่าทำแบบนั้นนะคะ ฮืออออ" เธอไม่รู้ว่าก่อนที่เธอจะความจำเสื่อมมันอาจจะมีเรื่องอะไรหรือเปล่า เพราะเธอมักจะฝันว่าเขาแอบไปมีผู้หญิงคนอื่น เขาไปกับผู้หญิงคนนั้นทั้งๆที่เธออุ้มท้องลูกของเขาอยู่...ทั้งที่เธออ้อนวอนให้เขาอยู่กับเธอและลูก แต่เขาก็ไป...เข

"ฮันน่า! ไม่ใช่ มันไม่ใช่แบบนั้น!" ไบรอันต์ถึงกับลุกพรวดขึ้นทันทีด้วยความตกใจ ตอนนี้ใจเขาเต้นแรงยิ่งกว่าไปวิ่งรอบหาดมาซะอีก "ฉัน...ฉันจำไม่ได้ ฮือออ ฉันนึกไม่ออกว่ามีอะไรอีก ฉัน ฮึก! พี่อยู่กับผู้หญิงคนอื่น ฮือๆๆๆ" ร่างบางถึงกับร้องไห้โฮออกมาทันที แม้ว่าจะพยายามคิดยังไงเธอก็ยังคิดไม่ออก เหมือนว่าภาพพวกนั้นมันจะมาๆหายๆ ก่อนที่เธอจะยกมือขึ้นกุมขมับตัวเองไว้แน่น เมื่อมันรู้สึกปวดจี๊ดขึ้นมาในขณะที่เธอพยายามนึกถึงเรื่องราวต่างๆ "ฮันน่า มันไม่ใช่แบบนั้น! พี่ไม่ได้มีอะไรกับผู้หญิงคนนั้น ฮันน่าใจเย็นๆนะที่รัก พี่ไม่ได้มีอะไรกับผู้หญิงคนอื่นเลยจริงๆนะ" เขาไม่รู้ว่าจะต้องแก้ตัวก่อน หรือต้องปลอบให้เธอหยุดร้องก่อนกันแน่ ตอนนี้เขาลนลานจนทำอะไรไม่ถูกสักอย่าง "ไม่ ฮึกๆๆ พี่โกรธหก! ฮืออออ ฉันเห็น...แต่ฉันจำมันไม่ได้ ฮือออ ฮึก! ฉันจำไม่ได้" มันเป็นความรู้สึกที่แย่มากจริงๆ ทำไมเธอถึงจำเรื่องวันนั้นไม่ได้เลย นอกจากภาพที่เปลือยเปล่าของเขากับผู้หญิงคนนั้น แต่เธอคนนั้นเป็นใครกัน? "ฮันน่าใจเย็นๆ ฮันน่าฟังพี่นะ มันไม่มีอะไรจริงๆ ใจเย็นๆก่อนนะที่รัก พี่ขอร้อง..." ร่างบางที่กำลังร้องไห้หนักขึ้นเรื่อยๆ

"อื้ออออ!!" ตุบ! ตุบๆๆ ฮันน่าที่ยังคงตกใจกับสัมผัสของเขา พอตั้งสติได้เธอก็ทั้งทุบทั้งผลักเขาออกห่าง แต่ด้วยแรงที่น้อยนิด และถูกเขารุกล้ำอย่างกระทันหันแบบนี้ ทำให้เธอไม่สามารถต้านแรงของเขาได้ดั่งใจคิด ทำได้เพียงครางประท้วงในลำคอ และพยายามจะเม้มปากตัวเองไว้แน่น เพื่อไม่ให้เขาสอดแทรกลิ้นเข้ามาภายในปากของเธอ ไบรอันต์พยายามบดขยี้ริมฝีปากร้อนๆลงบนริมฝีปากของเธอไม่หยุด เขาพยายามจะทำให้เธอยอมเปิดปากให้เขา แต่ยิ่งเขารุนแรงเธอยิ่งต่อต้านเขาหนักขึ้นเรื่อยๆ ปึก! ปึก! "อื้อออออ!!" มือที่ใช้ทุบตามร่างกายของเขาเริ่มอ่อนแรงลง เมื่ออากาศหายใจของเธอเริ่มที่จะลดน้อยลงเรื่อยๆ จนในที่สุดเธอก็ต้านเขาไม่อยู่จริงๆ เลยได้แต่ปล่อยให้เขารุกล้ำเธออยู่แบบนี้ จ๊วบบ จ๊วบบบ "อื้มมม" ทันทีที่ลิ้นร้อนๆของเขาสามารถแทรกผ่านริมฝีปากของเธอเข้าไปได้ เขาก็เริ่มรุกหนักขึ้นทันที อาศัยจังหวะที่เธอกำลังอ่อนแรง เพื่อที่เขาจะได้เป็นคนควบคุมร่างกายของเธอให้โอนอ่อนตามเขาให้ได้ มือหนาลูบไล้ไปตามร่างกายของเธออย่างสะเปะสะปะไปหมด ก่อนจะพยายามดึงทึ่งเสื้อยืดตัวใหญ่ของเขา ที่เขาเป็นคนสวมใส่มันให้กับเธอออกอย่างง่ายดาย เมื่

บรรยากาศระหว่างเขากับเธอเริ่มตึงเครียดขึ้นมาอีกครั้ง จากเดิมที่ก็ตึงเครียดอยู่แล้ว ตอนนี้ยิ่งไปกันใหญ่ งานนี้คงไม่ง่ายสำหรับเขาแล้วสินะ "ไปหาหมอกันนะที่รัก" ไบรอันต์หยิบเสื้อคลุมขึ้นมาสวมใส่ ก่อนจะเดินไปหาเสื้อผ้ามาจัดการเปลี่ยนให้เธอใหม่อีกครั้ง "ฮึก!" ฮันน่ารีบส่ายหน้าไปมาทันที ทำไมทุกครั้งที่เธอทะเลาะหรือมีปัญหากันกับเขา จะต้องไปจบที่โรงพยาบาลทุกทีก็ไม่รู้ "ทำไม..." เสียงทุ้มเอ่ยถามขึ้นเบาๆอย่างไม่เข้าใจ ทั้งที่เขาทำเธอเจ็บขนาดนี้ ทำไมเธอถึงบอกว่าไม่ไป เธอรู้ไหมว่าเขาเป็นห่วงเธอมากแค่ไหน "....." แต่คำตอบที่ได้จากเธอก็คือการส่ายหน้าไปมาเหมือนเดิม แต่ก็ยังดีกว่าก่อนหน้านี้ ที่เธอไม่มีปฏิกิริยาตอบรับเขาเลยสักอย่าง "งั้นกินยาหน่อยนะ" ยาในที่นี้ที่เขาพูดถึงไม่ใช่เพียงแค่ยาแก้ปวดเท่านั้น แต่เป็นยานอนหลับที่เขามักจะพกมันติดตัวอยู่ตลอดเวลา เผื่อได้ใช้ในวันที่เขาเครียดๆและนอนไม่หลับ ไบรอันต์เดินมาหยิบยาในกระเป๋า แล้วเดินกลับไปหาเธอที่โซฟาอีกครั้ง พร้อมกับยาเม็ดเล็กและน้ำเปล่าในมือ มือบางอันสั่นเทายืนมารับยาจากเขาช้าๆ แม้จะรู้ว่าสิ่งที่เขายื่นให้มันไม่ใช่ยาที่ควรจะทานตอนนี้ แต่เธ