All Chapters of แค้นรัก: Chapter 231 - Chapter 240

03 : 50 น. @เพนท์เฮาส์ "อื้อ~" เสียงหวานครางในลำคอแผ่วเบา เมื่อแผ่นหลังสัมผัสกับที่นอนนุ่ม ก่อนที่ดวงตากลมโตจะค่อยๆ กระพริบตาขึ้นมองช้าๆ ด้วยอาการที่ยังคงงัวเงีย ที่เธอเองก็ไม่รู้เลยว่า ตัวเองนั้นเผลอหลับไปตั้งแต่ตอนไหน มารู้ตัวอีกทีก็ตอนที่แผ่นหลับสัมผัสกับความนุ่มของที่นอน "พี่แดน.." เสียงหวานเอ่ยเรียกชื่อเขาขึ้นด้วยน้ำเสียงที่เบาหวิว "นอนต่อเถอะ" แดเนียลเอ่ยบอกเสียงทุ้ม พลางจัดแจงท่านอนให้เธอ พร้อมกับดึงผ้าห่มขึ้นคลุมร่างบางของเธอไว้จนถึงอก "....." ใบหน้าสวยที่ไร้เครื่องสำอางเติมแต่ง พยักหน้ารับเบาๆ ก่อนที่เธอจะหลับตาลงอีกครั้ง เพราะเหมือนว่าตอนนี้ ร่างกายของเธอนั้น เหมือนจะไร้เรี่ยวแรง และรู้สึกถึงอาการเบลอๆ ขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก เพราะแม้แต่ใบหน้าหล่อเหลาของแดเนียล ที่อยู่ตรงหน้าเธอตอนนี้ เธอก็มองเขาไม่ชัดอย่างทุกที แดเนียลนั่งจ้องมองใบหน้าสวย ของคนบนเตียงอยู่นาน รอจนแน่ใจว่าเธอนั้นหลับสนิทไปแล้ว แววตาที่เคยอ่อนโยนตอนที่ใช้มองเธอก่อนหน้านี้ แปรเปลี่ยนเป็นดุดันขึ้นมาอีกครั้งทันที จุ๊บ "รอพี่ เดี๋ยวพี่กลับมา" ริมฝีปากได้รูปกดจูบลงบนหน้าผากมน ของคนที่หลับสนิทแผ่วเบา พร้อมกับ

ปัง!! เสียงปืนที่ดังสนั่นหวั่นไหวขึ้นมา ทำให้แอรีสที่กำลังง้างหมัดขึ้นสูง ที่เตรียมจะปล่อยหมัดใส่ใบหน้าหล่อเหลาของแดเนียลอีกครั้ง ต้องหยุดชะงักไปทันที รวมถึงแดเนียลเองก็เช่นกัน "อึก!" "หึ เจ็บมั้ยล่ะ" เกรซที่นั่งอยู่กับพื้น ห่างจากที่แดเนียล และแอรีสกับลังชกต่อยกันไม่ไกล เอ่ยขึ้นด้วยรอยยิ้มราวกับคนโรคจิต ในมือทั้งสองข้างจับประคองกระบอกปืนไว้แน่น ที่ตอนนี้ปากกระบอกปืนนั้น ถูกเล็งมาที่พวกเขาสองคน แดเนียลที่ถูกแอรีสต่อยจนเสียหลักล้มลงกับพื้นไปก่อนหน้านี้ รีบหันไปมองที่แอรีสทันที ที่ตอนนี้อีกฝ่ายนั้นกำลังนั่งคร่อมตัวเขาไว้อยู่ แต่ตอนนี้ที่สีข้างของแอรีสนั้น อาบไปด้วยเลือดสีแดงสด ที่ค่อยๆไหลซึมออกมาจากบาดแผลของกระสุน พรึบ! ผลัก! แดนียลรีบใช้จังหวะที่อีกฝ่ายเผลอ รีบผลักแอรีสออกไปจากตัวทันที ก่อนที่ลูกน้องคนสนิทอย่างเอซ จะเข้ามาช่วยประคองเขาให้ลุกขึ้นจากพื้น โดยที่ตอนนี้เป็นแอรีสเองที่เป็นฝ่ายล้มลงกับพื้นแทนเขา มือหนาครวญหาปืนที่เอวด้านหลังของตัวเองทันทีเมื่อสบโอกาส แต่ปืนที่เขาเสียบไว้ขอบกางเกงก่อนจะลงจากลงมานั้น กลับไม่มีแล้ว พอมองไปที่เกรซอีกครั้งถึงได้รู้ว่า ปืนที่อยู่ในมือเธอ แล

"แต่งงานกับพี่นะ" แดเนียลเอ่ยออกมาอีกครั้ง ด้วยประโยคของการขอแต่งงาน ที่ไร้ซึ่งคำถามต่อท้ายประโยคอย่างก่อนหน้านี้ "พะ..พูดจริงไหมคะ ไม่ได้กำลังล้อน้องเฟรเล่นนะ" เพราะเขาก็รู้ดีแก่ใจ ว่าเธอนั้นรอประโยคนี้จากเขามาแสนนาน เธอรอเขามานานจนกระทั้งวันนี้... "มองตาพี่สิ" "....." เฟรย่าจ้องมองลึกเข้าไปในดวงตาคมคู่นั้นของเขาทันทีที่เขาพูดจบ แววตาที่เต็มไปด้วยความจริงจัง ที่ไร้แววของการล้อเล่นของเขา ที่ตอนนี้กำลังสะกดเธอให้จ้องมองอยู่แบบนั้น โดยที่ไม่อาจละสายตาจากเขาได้เลย "แต่งงานกับพี่นะ" จะบอกว่าเขาเห็นแก่ตัวก็ได้ ที่ยังตอบเธอได้ไม่เต็มปากว่ารักไหม แต่เขา..เขาอยากเป็นเจ้าของเธอเพียงคนเดียวอย่างเต็มตัว เขาอยากให้เธอเป็นของเขาคนเดียวอย่างถูกต้อง เขาอยากมีสิทธิ์ทุกอย่างในตัวเธอ ซึ่งเธอเองก็จะได้สิทธิ์นั้น เหมือนกันกับเขาเช่นกัน "...ค่ะ" เฟรย่าเงียบไปพักใหญ่ ก่อนจะเอ่ยตอบตกลง พร้อมกับพยักหน้าให้เขาเบาๆ เพียงแค่เธอพยักหน้าตอบตกลง รอยยิ้มบางก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเขาทันที ก่อนที่เขาจะค่อยๆ โน้มหน้าลงใกล้เธอ แล้วกดจูบลงบนริมฝีปากอวบอิ่มของเธอแผ่วเบา ซึ่งเฟรย่าเองก็เงยหน้าขึ้นรับจูบจากเขาอย่างเต

หลายวันต่อมา 21 : 30 น. @ผับ "คิดยังไงพามาผับคะ" เฟรย่าเอ่ยถามขึ้นอย่างสงสัย เมื่อตอนนี้แดเนียล กำลังพาเธอเดินเข้าไปในผับ มือหนาก็จับมือเธอไว้แน่น ตลอดทางที่เดินผ่านผู้คน ขึ้นมาที่ชั้นบนของผับ ที่ดูเป็นส่วนตัวคนไม่วุ่นวาย และผับแห่งนี้ ก็เป็นผับเดียวกับที่เขาเจอเธอครั้งแรก หลังจากการกลับมาของเธอเมื่อเดือนก่อน "มีคุยงาน" แดเนียลตอบโดยที่ไม่ได้หันมามองเธอ แต่มือหนาที่เขาจับมือเธอไว้แน่นตั้งแต่ลงจากรถ ก็ยังคงจับมือเธอไว้แน่นแบบนั้นไม่ยอมปล่อย "ปกติพี่แดนทำงานตอนกลางคืน จะไม่พาร้องเฟรมาด้วยนะ" ต่อให้เธอจะขอตามติดเขามายังไง เขาก็ไม่ยอมให้เธอตามมาด้วย ตั้งแต่ที่เกิดเรื่องวุ่นวายขึ้นในคืนนั้น และตั้งแต่ที่เขาขอเธอแต่งงาน เขาก็แทบจะไม่ปล่อยให้เธอ ได้ห่างกายเขาเลยสักครั้ง อย่างเช่นตอนนี้ ที่เขาพาเธอมาที่ผับด้วย ทั้งที่เขามีงาน แต่เขาก็ยังจะพาเธอมาด้วย ซึ่งมันต่างจากเมื่อก่อนนัก ที่ต่อให้เธอจะพูดหรือยอมเอาใจเขาด้วยร่างกาย แต่เขาก็ไม่ยอมให้เธอตามมาด้วยสักครั้ง "ไม่ดีหรือไง จะได้เชื่อว่าไม่ได้ยุ่งเกี่ยวกับผู้หญิงคนไหนแล้วไง" "ดีค่ะ แต่น้องเฟรว่าช่วงนี้พี่แดนทำตัวแปลกๆนะ" "ยังไง?" คราวน

ปึก! "โทษค่ะ ไม่ได้ตั้งใจ" เฟรย่าเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงนิ่งๆ เมื่อเธอเดินออกมาจากห้องน้ำ และเป็นจังหวะเดียวกับที่จีน่า กำลังจะเดินสวนเข้าไปพอดี เธอเลยแกล้งเดินกระแทกไหล่อีกฝ่ายอย่างไม่แรงนัก เพราะถ้าเธอไม่บังเอิญมองมาเห็นจีน่า ที่กำลังยิ้มยั่วยวนเชิญชวน ให้คนที่ยืนรอเธออยู่หน้าห้องน้ำ เธอก็คงไม่แกล้งเดินชนอีกฝ่ายแบบนี้หรอก "ถ้าตั้งใจก็อย่ามาเสแสร้งพูดคำขอโทษ" จีน่าตวัดสายตามองอย่างไม่พอใจ และไม่ได้มีท่าทีเจียมตัวเหมือนอย่างทุกที ที่ปะทะกับเฟรย่าที่บริษัท เพราะที่นี่ เวลานี้ เธอไม่ได้อยู่ในหน้าที่การงาน ไม่จำเป็นต้องไว้หน้าใคร "ลืมไปว่าตอนนี้เธอไม่ใช่พนักงาน" เฟรย่าใช้สายตาจ้องมองจีน่าตั้งแต่หัวจรดเท้า "หึ! ปากดีไปเถอะ" ปึก! พอพูดจบ จีน่าก็เดินกระแทกไหล่เฟรย่า เข้าไปในห้องน้ำทันที ทำเหมือนกับที่เฟรย่าทำกับเธอเมื่อกี้นี้ไม่มีผิด "ไม่เป็นไรใช่ไหม" แดเนียลที่ยืนมองทั้งคู่อยู่ตั้งแต่แรก เอ่ยถามอย่างเป็นห่วง พลางจับร่างบางของเฟรย่าพลิกตัวไปมา "ถ้าตอบว่าเป็น จะจัดการให้น้องเฟรหรือเปล่าคะ?" เฟรย่ากอดอกถามด้วยท่าทางไม่พอใจ เธอไม่พอใจเขา ตั้งแต่ที่เห็นจีน่ายิ้มยั่วยวนเชิญชวนเขาแล้ว "อย