All Chapters of แค้นรัก: Chapter 241 - Chapter 250

วันต่อมา 11 : 00 น. ใบหน้าสวยของเฟรย่า ที่ตอนนี้กำลังบึ้งตึง จ้องมองชายหนุ่มผู้ที่ได้ชื่อว่าเป็นคนรัก และว่าที่สามีของเธอ ด้วยสายตาไม่พอใจอย่างไม่ปิดบัง เมื่อตอนนี้เขานั้น ถูกรุมล้อมไปด้วยพนักงาน ของร้านพรีเวดดิ้งชื่อดัง ที่ตอนนี้กำลังแต่งตัวให้กับเขา ทั้งจัดสูทเซ็ตผม โดยที่ไม่เกรงใจเธอเลยสักนิด ทั้งที่เธอคือว่าที่เจ้าสาว ที่ก็ต้องลองชุดแต่งงานเหมือนกัน แต่ตอนนี้เธอกลับทำได้เพียงแค่ ยืนกอดอกมองด้วยใบหน้าบึ้งตึง และสายตาที่ไม่พอใจเท่านั้น "งานแต่งมีแต่เจ้าบ่าวเหรอคะ" เฟรย่าเอ่ยถามขึ้นอย่างรู้สึกหงุดหงิดไม่น้อย ที่จนตอนนี้ ก็ยังไม่มีพนักงานคนไหน นำชุดที่เธอเลือกไว้มาให้เธอได้ลองใส่ ต่างจากแดเนียล ที่ตอนนี้ใส่ชุดเซ็ตผมจนจะเสร็จแล้ว เพียงแค่เธอพูดจบ ทุกคนต่างก็หันมามองที่เธอเป็นตาเดียว และคำพูดของเธอ ก็ทำเอาพนักงานต่างก็มีท่าทีเลิ่กลั่กไม่น้อย ก่อนจะมีพนักงานคนหนึ่งเดินเข้ามาหาเธอ ด้วยความเก้ๆกังๆ เพราะสีหน้าที่ดูไม่พอใจ และสายตาที่ดูเหวี่ยงวีนของเธอ ทำเอาแทบไม่มีพนักงานคนไหนกล้าเข้าใกล้ ทั้งที่ตอนเข้ามาในร้านเมื่อชั่วโมงก่อน เธอนั้นเดินเข้ามาพร้อมกับเขา ด้วยรอยยิ้มหวานอย่างคนมีความส

หลายวันต่อมา 09 : 40 น. @บริษัทแดเนียล "ได้ข่าวว่าพรุ่งนี้จะแต่งงาน แต่เจ้าบ่าวยังเอาแต่ทำงานหนักแบบนี้ หวังว่า..จะได้แต่งนะคะ" เสียงที่ดังขึ้นมา ทำให้ร่างบางของเฟรย่า ที่กำลังจะเดินผ่านโต๊ะของเลขาหน้าห้องทำงานของแดเนียล ต้องหยุดชะงักลงทันที ก่อนที่เธอจะตวัดสายตาหันกลับมามองเจ้าของคำพูดเมื่อกี้ ด้วยสายตาและใบหน้านิ่งๆ อย่างไม่ได้แสดงอารมณ์อะไร "พูดกับฉันเหรอคะ?" เฟรย่าเอ่ยถามกลับ ด้วยใบหน้าที่ดูไร้เดียงสา ทำเป็นไม่รู้ว่าอีกคนกำลังพูดจากระแทกแดกดันเธออยู่ แม้ว่าสิ่งที่จีน่าพูดมานั้น มันจะเป็นจริงก็ตาม เพราะพรุงนี้ก็ถึงวันที่เธอจะได้เป็นเจ้าสาวเต็มตัว แต่เจ้าบ่าวของเธอนั้น ยังคงไม่หยุดทำงาน แถมดูเหมือนว่า ตั้งแต่ที่เขาประกาศตัวว่าจะแต่งงานกับเธอ เหมือนว่างานเขาจะยุ่งขึ้นเป็นเท่าตัว "เปล่าค่ะ ฉันแค่พูดลอยๆ" จีน่าเอ่ยตอบออกไปอย่างไม่ใส่ใจ ก่อนจะแกล้งก้มหน้าก้มตาทำงานตัวเองต่อ ทำเหมือนว่าตรงหน้าเธอนั้นไม่มีใครอยู่ "งั้นก็แล้วไปค่ะ เพราะถ้าพูดกับฉัน ฉันจะได้เปลี่ยนภาษา เพราะคุณเลขาคงฟังภาษาคนไม่รู้เรื่องเท่าไหร่" เฟรย่าเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงนิ่งๆ ก่อนจะเดินผ่านโต๊ะทำงานของจีน่า เข้าไ

09 : 15 น. เด็กผู้หญิงตัวเล็กที่เดินนำหน้าเข้ามา พร้อมกับรอยยิ้มหวานอย่างสดใสที่ดูไร้เดียงสา มืออีกข้างดื้อตระกร้าใบเล็ก ที่ถูกตกแต่งด้วยดอกไม้อย่างสวยงาม มืออีกข้างก็คอยหยิบกลีบดอกไม้กุหลาบสีสาวบริสุทธิ์ จากในตระกร้าขึ้นโปรยมาตามทางเดิน ถัดไปข้างๆ ก็มีเด็กผู้ชายที่วัยไล่เลี่ยกัน ที่อยู่ในชุดสูทสีขาวเข้าชุด เดินเคียงข้างมาด้วยรอยยิ้ม ในมือทั้งสองข้าง ถือประครองกล่องกำมะหยี่สี่เหลี่ยมใบเล็กไว้อย่างมั่นคง ถัดไปด้านหลังนั้น คือคนที่เขากำลังรอคอย ด้วยใจที่เต้นแรง กำลังเดินควงแขนมากับคุณพ่อของเธอ ร่างบางในชุดเจ้าสาวแสนสวยราวกับเจ้าหญิง ที่เธอเป็นคนเลือกเองกับมือ กำลังก้าวเดินมาหาเขาช้าๆ แต่ยิ่งเธอก้าวเข้ามาใกล้เขามาขึ้นเท่าไหร่ เจ้าบ่าวอย่างแดเนียล ที่ตอนนี้กำลังยืนรออยู่ที่แท่นพิธีตรงหน้าของบาทหลวง ต้องขมวดคิ้วเข้าหากันยุ่งอย่างสงสัย เมื่อใบหน้าของเจ้าสาวของเขานั้น ถูกปิดไว้ด้วยผ้าพริ้วสีขาว ให้เห็นเพียงแค่ดวงตา ที่บนศีรษะของเธอนั้น มีผ้าบางๆ คลุมทับใบหน้าลงมาอีกที จนทำให้เขาไม่สามารถจ้องมองสบตากับเธอได้อย่างชัดเจน อย่างที่ใจต้องการ และที่ทำให้เขาต้องขมวดคิ้วยุ่งอย่างสงสัยนั้น ก็เพราะว

ปัง! ปัง ปังๆๆ แดเนียลรัวกระสุนไปที่ชายฉกรรจ์ทั้งสี่คนอย่างบ้าคลั่ง จนคนพวกนั้นต่างพากันทรุดลงกับพื้นไปทีละคนจนหมด เขารีบเข้าไปใช้ผ้าห่มคลุมร่างกายของเธอไว้ ด้วยมือที่สั่นเทา และใจที่เต้นแรงจนแทบจะเต้นผิดจังหวะ ก่อนจะตวัดสายตาหันกลับมาจ้องมองแอรีสอย่างอาฆาตแค้น ที่ตอนนี้ อีกฝ่ายกำลังถูกคนของเขาเล็งปืนเข้าใส่อยู่หลายกระบอก แต่กลับไม่มีท่าทีทุกร้อนอะไรเลยสักนิด "หึ! หึๆๆ เป็นไงบ้างล่ะ ที่ได้เห็นสภาพเจ้าสาวของตัวเองแบบนี้ แต่น่าเสียดายนะ ที่คนของฉันยังไม่ได้เชยชมส่วนนั้น คงเพราะกะเวลาผิดพลาดไปหน่อย ไม่งั้นล่ะก็.." แอรีสหัวเราะขบขันอย่างอารมณ์ดี ก่อนจะเอ่ยพูดออกมาด้วยรอยยิ้มเย้ยหยันอย่างอารมณ์ดี ปัง! ปัง! เสียงปืนดังขึ้นสองครั้งติดๆกัน เมื่อแดเนียลลั่นไกปืนอีกครั้ง และทิศทางของคมกระสุนนั้น ก็ไปตกอยู่ที่แอรีสอย่างแม่นยำ และเสียงปืนอีกนัดที่ดังขึ้นติดๆ กันนั้น คมกระสุนก็มาตกอยู่ที่แดเนียลอย่างแม่นยำไม่ต่างกัน "นายครับ!" เอซเอ่ยเรียกเจ้านายหนุ่มด้วยความตกใจ เมื่อมองไปเห็นที่ไหล่ของแดเนียล มีเลือดไหลซึมออกมาช้าๆ "หึ! ถ้ายอมให้เล่นด้วยตั้งแต่แรก เธอคงไม่โดนแบบนี้ แต่ก็นะ..สะใจดีเหมือนก

ร่างกายเธอ หัวใจเธอ ความรักของเธอ ทุกอย่างที่เป็นเธอ ต้องมีแค่เขาคนเดียวเท่านั้น ที่ได้เป็นเจ้าของเธอ "รอยพวกนี้พี่เป็นคนทำมันเอง พี่ทำมันเอง" แดเนียลเงยหน้าขึ้นจากร่องอกอวบใหญ่ของเธอ พร้อมกับเอ่ยพูดกับเธอเสียงสั่น ดวงตาคมร้อนผ่าวขึ้นมาอีกครั้ง เมื่อเขาไล่สายตาจ้องมองเรือนร่างของเธออย่างพิจารณา แม้ว่าสิ่งที่เขากำลังทำอยู่ตอนนี้ มันจะลบล้างตราบาปในใจไม่ได้ แต่อย่างน้อย ร่องรอยบนร่างกายของเธอที่เขาหวงแหน ก็มาจากเขาเป็นคนทำขึ้น ร่องรอยแดงช้ำเหล่านี้ เขาเป็นคนฝากไว้บนร่างกายเธอ เพื่อแสดงถึงความเป็นเจ้าของเธอ แค่คนเดียวเท่านั้น จุ๊บ จ๊วบ! "รอยตรงนี้พี่เป็นคนทำ ตรงนี้ก็พี่ทำ" เขาเหมือนคนบ้าที่คุยอยู่คนเดียว แล้วก้มหน้าก้มตาจูบซับ และขบเม้มไปตามร่างกายของเธอไม่หยุด จนตอนนี้ลำคอระหงของเธอนั้น แดงช้ำเป็นวงกว้างจากการสร้างร่องรอย แสดงถึงความเป็นเจ้าของจากเขา ไม่รู้เลยว่าถ้าเธอตื่นขึ้นมาเห็นรอยพวกนี้ เขาจะโดนอะไรบ้าง จะโดนเธอโกรธไหม ที่ทำรอยไว้บนตัวเธอเยอะขนาดนี้ มันเยอะกว่าร่องรอยเดิมที่เขากลบมันไปจนหมดแล้ว แล้วสร้างร่องรอยใหม่ขึ้นมาไม่ยอมหยุด ราวกับเป็นคนโรคจิตคนหนึ่ง ที่เพิ่งจะเคยได้เชย