Lumipas ang ilang araw. Ilang araw na parang pare-pareho lang ang nangyayari.Gabi-gabi, I could almost predict kung kailan papasok si Sebastian sa kuwarto ko. Walang araw na hindi niya ako ginagawang “laruan” sa sariling bahay niya. Sa umaga, parang wala lang , cold, ruthless, na para bang hindi nangyari yung gabi. Pero sa gabi… ibang Sebastian. Mas mapanganib, mas demanding.At the same time, parang sinasadya niya akong guluhin, a touch here, a whisper there. Kahit nasa hallway lang, kahit nasa dining, lagi niyang pinapaalala na wala akong ligtas.Hanggang isang araw, bumungad siya sa kuwarto ko na parang wala lang. Nakabihis siya ng black suit, crisp and perfect.“Get dressed,” utos niya, malamig pero diretso.Napatingin ako, napakunot ang noo. “Saan naman tayo pupunta this time?”“Event,” sagot niya. Wala nang dagdag na explanation, wala nang detalye. Ganun lang lagi si Sebastian, laging bitin, laging gusto niyang hulaan ko.Gusto ko sanang tumanggi. Pero alam ko, walang choice.
Last Updated : 2025-09-13 Read more