All Chapters of RUTHLESS BILLIONAIRE'S DEAL FOR DESIRE (SSPG): Chapter 41 - Chapter 50

ELENA’S POV. Pagkababa ko sa pier, ramdam ko pa rin ang bilis ng tibok ng puso ko. Parang bawat hakbang, may sumusunod sakin, o ganito lang talaga ang pakiramdam kapag may tinatakasan, pag may tinataguan. Ilang beses kong kinapa yung maliit na bag na dala ko na binili ko malapit sa pier sa maynila, ito na lang ang meron ako, laman nito ang mga pera ko at tatlong pares ng damit na binili ko rin kasabay ng bag. Sumasabay lang ako sa mga taong kasabayan king maglakad, iniisip kung saang parte slng palawan ako magtatago. Alam kong ipapahanap ako ni Sebastian, at alam kong madali niya akong mahahanap kung hindi ko pag iisipan ng mabuti kung saan ako magtatago. Hindi ko kabisado ang lugar, pero kailangan kong maging matatag, kailangan kong makipagsalamuha, kailangan. Habang palinga linga ako, ay may narinig akong sumisigaw, pa Bataraza raw, bago lang sa pandinig ko, kaya naman lumapit ako roon at agad na nagtanong. “Kuya, saan ho ang Bataraza? malayo po ba sa mga bayan bayan ‘yo

Mainit ang hapon sa Balabac. Yung tipong kahit anong gawin mo, ramdam mo ang lagkit ng hangin na humahaplos sa balat, pero kasabay noon ay andoon din yung presensya ng dagat na nagbibigay ng kakaibang gaan sa dibdib. Nasa balkonahe ako ng paupahan ni Aling Merly, nakaupo sa lumang kahoy na upuan, hawak ang isang baso ng malamig na buko juice na binili ko lang kanina. Habang nakatingin ako sa dagat na nasa di kalayuan, hindi ko mapigilang isipin kung paano na ba talaga ang magiging buhay ko dito. Lumipas na ang ilang araw mula nang dumating ako, at kahit papaano, nagsisimula na akong masanay sa bagong paligid. Ang mga tunog ng alon, ang sigaw ng mga batang naglalaro sa daan at tabing dagat, at ang tawanan ng mga kapitbahay tuwing hapon, parang unti-unti nang pumapasok sa sistema ko. Hindi na ako kasing kaba kagaya noong unang araw ko rito. Pero isang bagay ang malinaw sakin ngayon, hindi ako pwedeng manatili na ganito lang. May pera nga ako rito na nakakatulong para makadagdag sa pan

Lumipas ang dalawang araw ng pagbubuhat, pagpupunas, at pagtawanan. Hindi biro ang pag-aayos, pero sa bawat pawis na lumalabas sa noo ko, ramdam kong may bago akong buhay.Pinagmasdan ko ang signage na pina-paint ni Jophine gamit lang ang simpleng brush at pintura.“SECOND BLOOM CAFÉ”Kinagat ko ang labi ko para pigilan ang luha.Ito na talaga. Sa wakas, may parte ng buhay ko na ako mismo ang pumili. Hindi dahil sa utos, hindi dahil sa sapilitan… kundi dahil gusto ko.Si Jophine, nakaupo sa gilid, nilalaro ang brush na may natirang pintura. “Ate Elena, promise, ako ang number one tambay dito. Ako rin mag-iinvite ng mga tao. Malakas ako sa gano’n!.” saad ni Jophine habang nakataas pa ang kamay niya na may hawak na brush.Tumawa ako. “Sige, ikaw na marketing manager ko.” biro ko pa.Sabay naming pinagmasdan ang loob. Wala pa ang final set-up, pero may init na sa puso ko. Ang café na dati’y nasa isip lang, ngayon ay buo na, nandito sa harapan ko... nandito ako ngayon sa loob nito.Napang

ELENA’S POV“San ‘to Miss Buntis?” tanong ni Lucas sakin habang buhat buhat ang kaninang pinamili niya na mga kailangan sa café. Sa araw araw na lumilipas hanggang sa lumipas na nga ang mga buwan, ay di nalang basta costumer si Lucas. Isa narin siya sa madalas na tumutulong sakin, lalo na sa pamimili na halos sya na ang gumagawa dahil hindi na ako pwedeng bumyahe o tumawid ng dagat dahil malaki na ang tiyan ko at malapit narin akong manganak.Hindi naging madali ng pagiging malapit namin ni Lucas, mula kasi ng ikwento niya ang tungkol sa buhay niya at nabanggit si Veronica ay umiwas ako sakaniya. Araw araw siyang nagpupunta sa café, at kapag nandyan na siya ay aalis ako at iiwan ko kay Jophine ang café. Pero hindi ko alam kung bakit kahit iniiwasan ko na siya at hindi pinapansin ay mas lalo pa siyang naging madalas sa café. Hanggang sa tanungin niya ako kung kilala ko ba si Sebastian, at doon nagsimula na naging mas malapit kami. Sinabi niya sakin na ayaw niya kay Sebastian dahil n

3 months laterHalos tatlong buwan na ang lumipas magmula ng ipanganak ko si Elias. Mas naging maingay ang café dahil bukod sa kwentuhan ng mga costumer ay maririnig rin ang iyak ni Elias, ang mga ngiti niya na mas nakakaakit pa sa mga costumer para mas mag stay pa sa café.Sa tatlong buwan, masasabi kong hindi madali ang maging isang ina. Puya’t, pagod, pero kahit kailan, hindi ko maramdaman na gusto kong sumuko.Bawat ngiti ni Elias, bawat galaw ng maliit niyang mga kamay, parang lahat ng hirap nawawala. Bukod pa ro’n ay mas gumagaan ang araw araw dahil sa mga taong walang sawang tinutulungan ako. Si Nay Merly, si Jophine, si Lucas at Iba pang taga isla.Naging centro ng ligaya si Elias dito sa Ramos, ang mga mangingisdang pagod sa pagpalaot ay si Elias ang pampawi nila ng pagod. Natutuwa rin ako dahil sa mga magaganda at talaga namang nakakatouch na marinig sakanila ang mga salitang, kami ni Elias ang swerte nila. Hindi ko alam ang magiging reaksyon ko sa tuwing napag uusapan ang