All Chapters of เมียบำเรอไร้รัก: Chapter 61 - Chapter 70

  เสียงหวานครางหวิวออกมาจากลำคอ จากนั้นร่างของหล่อนก็ถูกช้อนขึ้น รู้อีกทีแผ่นหลังก็แตะกับเตียงนอนหนานุ่ม หญิงสาวลืมตาโพลงเมื่อร่างกำยำของอิชย์แนบทับลงมา         “เดี๋ยวค่ะ อย่า!” ยกมือขึ้นผลักดันเขาเอาไว้ไม่ให้เข้ามาใกล้เกินกว่านี้ แต่ดูเหมือนคนที่ขาดแคลนเซ็กซ์มานานกำลังอยู่ในภาวะกลัดมันเสียแล้ว         “ให้พี่นะจันทร์”         คำขอของเขาทำเอาคนฟังใจอ่อนยวบ มือที่ดันเขาเอาไว้พลันอ่อนเปลี้ยลงทันที จนกระทั่งร่างหนาหนักทาบทับลงมา หญิงสาวจึงสูดลมหายใจลึกและผ่อนยาวยามปล่อยให้ชายหนุ่มโอ้โลม         อิชย์รับรู้ถึงหัวใจดวงน้อยภายใต้บราสีชมพูอ่อนกำลังเต้นรุนแรง รับรู้ได้จากสัมผัสขณะที่เขาวางมือใหญ่ครอบครองเคล้นคลึงเบาๆ แล้วจูบไซ้ซอกคอระหง เวลาเดียวกันหัวใจของเขาก็ไม่ต่างจากหัวใจของหล่อน การจะได้ร่วมรักกับจันทร์กระจ่างในครั้งนี้ทำให้เขาตื่นเต้นเสียยิ่งกว่าครั้งแรกที่ได้หล่อนเป็น

  ๑๖กลับมารักกัน  หลังจากแยกกับเหมือนแพร อิชย์ก็ตรงไปที่บ้านแม่ทันที ทุกคนอยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตาที่ระเบียงบ้าน เขาจึงเก็บของที่จะนำมาเซอร์ไพรส์หญิงสาวเอาไว้ก่อน รอมอบให้เมื่ออยู่ด้วยกันตามลำพัง         “เป็นไงบ้างครับพ่อ” เขานั่งลงบนเก้าอี้ข้างๆ ท่าน พลางส่งยิ้มให้จันทร์กระจ่างพร้อมกับรับลูกชายมาอุ้มไว้ในอ้อมแขน         “ดีขึ้นเยอะเลย มีน้องเจตน์คอยดูแลปู่ ปู่หายดีเลยเนี่ย”         นายอังกูรตอบกับลูกชาย พลางหลุบมองหลานด้วยสายตารักใคร่สุดหัวใจ อิชย์มองสายตาของพ่อแล้วตื้นตันใจ ไม่ต่างจากจันทร์กระจ่าง หล่อนรับรู้ถึงความรักความเมตตาที่ทุกคนมอบให้ตนและลูกน้อยอย่างล้นปรี่ เมื่อหันมายังอิชย์ หญิงสาวก็ต้องถอนหายใจยาว พักหลังมานี้สายตาที่มองมาของเขาไม่เพียงแค่การยอมรับ แต่มีความโหยหาส่งตรงมาเสมอ หล่อนรู้ว่าเขาต้องการอะไร แต่ยังก่อน ยังไม่ใช่เร็วๆ นี้ &n

  ดวงตาของเขาหม่นลงวูบหนึ่ง เขาผิดพลาดมานานเกินพอแล้ว จากนี้ไปเขาจะทำให้หล่อนมีความสุขมากเท่าที่คนอย่างเขาจะทำได้         มือเรียวที่วางบนกระเป๋าสะพายที่วางบนตักของตนเองอีกทีถูกดึงไปโดยมือใหญ่ของคนตัวโต พอหญิงสาวหันไป มือข้างนั้นก็ถูกอิชย์ยกขึ้นจูบจนคนถูกกระทำหน้าร้อนผ่าว หัวใจเต้นรัวด้วยความขัดเขิน ซ่านลึกในอารมณ์ ความรู้สึกของหล่อนตอนนี้ราวย้อนกลับไปเมื่อแรกรุ่น และเขาก็กำลังจีบหล่อนใหม่ๆ ทั้งที่ความจริงเริ่มแรกรู้จักเขาแทบไม่สนใจหล่อนด้วยซ้ำ แต่เป็นเพราะหล่อนที่แสดงออกอย่างชัดเจนว่าชอบเขามากแค่ไหน ก็เขาสุภาพ ยิ้มแย้มแจ่มใสดี ขยันทำงาน ยิ่งได้รับรู้ว่าเขาถูกคนรักหักอก หล่อนก็ยิ่งเห็นใจ ยอมเสนอตัวดามใจ รับได้แม้ว่าเขาจะรักใครอยู่ แต่เมื่อนานไป กลับเป็นตัวหล่อนเองที่ทนไม่ได้ในที่สุด         หญิงสาวมองตาเขาก่อนที่อีกฝ่ายจะหันกลับไปมองถนน แล้วหลุบตามองมือใหญ่ที่กุมมือของตนเอาไว้ข้างหนึ่ง         ตอนนี้ มือที่เคยปัดมือ

           ชายหนุ่มผ่อนลมหายใจยาว เขาเองก็เพิ่งสังเกตมาสักพักเช่นกัน          “เมื่อก่อนแพรอ่อนหวาน น่ารัก ใครๆ ก็ชอบเธอ แต่หลังๆ มานี้แพรเปลี่ยนไปค่อนข้างมาก”         “พี่อิชย์เองก็คิดเหมือนใครๆ ไม่ใช่เหรอคะ พี่แพรอ่อนหวาน น่ารัก แล้วก็รักมากด้วย”         คำโต้กลับทันควันของหญิงสาวทำให้ชายหนุ่มยิ้มออกมา เขารู้ว่าถูกแขวะ แต่รับได้...เพราะเขาเคยเป็นอย่างที่หล่อนพูดจริงๆ         “มันก็เป็นอดีตไปหมดแล้ว เรื่องเก่าแล้ว ตอนนี้พี่เริ่มใหม่กับจันทร์คนเดียวเท่านั้น จันทร์คือตัวจริงของพี่”         หญิงสาวเมินไปอีกทาง ไม่อยากฟังเรื่องของเขากับอดีตคนรักเก่าอีก แม้อีกฝ่ายจะบอกว่าหล่อนคือตัวจริงของเขาก็ตาม ทำให้คนที่กำลังจะพูดอะไรสักอย่างต้องทำความเข้าใจกับหล่อนเสียก่อนที่จะทำให้หญิงสาวโกรธ

  เมื่อคนตัวนุ่มใต้ร่างพรักพร้อม ชายหนุ่มจึงขยับกายสอดประสานแนบชิดเป็นหนึ่ง ก่อนเคลื่อนไหวไปตามครรลองรักที่กำลังลุกโหมขึ้นทุกทีๆ จากความอ่อนโยน ค่อยๆ รุนแรงขึ้น จนกระทั่งหญิงสาวหวีดร้องออกมาด้วยความสุขสม อิชย์จึงเร่งกายกระทั้นแล้วส่งตนเองถึงฝั่งฝันในเวลาไล่เลี่ยกัน         นาทีต่อมาร่างใหญ่พลิกกายลงเคียงข้าง โดยรั้งร่างนุ่มนิ่มเข้ามากอดเอาไว้ในอ้อมแขน พลางจูบขมับของหญิงสาว ลูบไล้ต้นแขนนุ่มไปพลาง ขณะที่หญิงสาวซุกกายกอดเขาเอาไว้แนบแน่นเช่นกัน         “พี่รักจันทร์นะ”         คนที่หลับตาพริ้มเพราะความสุขสมแกมอ่อนล้าลืมตาขึ้นอีกครั้ง ความสุขล้นเอ่อ พลางยกมือขึ้นลูบอกแกร่งของเขา         “จันทร์ยังรักพี่อยู่ใช่ไหม”         เขาถามออกมา หลังจากที่หวั่นใจมาตลอดว่าหล่อนยังเหมือนเดิมอยู่หรือไม่ แต่หญิงสาวกลับยังเงียบ ทำให้คนถามใจหาย