All Chapters of เมียบำเรอไร้รัก: Chapter 61 - Chapter 70

เสียงหวานครางหวิวออกมาจากลำคอ จากนั้นร่างของหล่อนก็ถูกช้อนขึ้น รู้อีกทีแผ่นหลังก็แตะกับเตียงนอนหนานุ่ม หญิงสาวลืมตาโพลงเมื่อร่างกำยำของอิชย์แนบทับลงมา “เดี๋ยวค่ะ อย่า!” ยกมือขึ้นผลักดันเขาเอาไว้ไม่ให้เข้ามาใกล้เกินกว่านี้ แต่ดูเหมือนคนที่ขาดแคลนเซ็กซ์มานานกำลังอยู่ในภาวะกลัดมันเสียแล้ว “ให้พี่นะจันทร์” คำขอของเขาทำเอาคนฟังใจอ่อนยวบ มือที่ดันเขาเอาไว้พลันอ่อนเปลี้ยลงทันที จนกระทั่งร่างหนาหนักทาบทับลงมา หญิงสาวจึงสูดลมหายใจลึกและผ่อนยาวยามปล่อยให้ชายหนุ่มโอ้โลม อิชย์รับรู้ถึงหัวใจดวงน้อยภายใต้บราสีชมพูอ่อนกำลังเต้นรุนแรง รับรู้ได้จากสัมผัสขณะที่เขาวางมือใหญ่ครอบครองเคล้นคลึงเบาๆ แล้วจูบไซ้ซอกคอระหง เวลาเดียวกันหัวใจของเขาก็ไม่ต่างจากหัวใจของหล่อน การจะได้ร่วมรักกับจันทร์กระจ่างในครั้งนี้ทำให้เขาตื่นเต้นเสียยิ่งกว่าครั้งแรกที่ได้หล่อนเป็นเมียเสียอีก เป็นเพราะอะไรกัน...เพราะความรู้สึกที่เปลี่ยนไปของเขาใช่ไหม เมื่อยอมรับว่ารัก อะไรๆ ที่คุ้นเคยมาแล้วแท้ๆ กลับกลายเป็นความพิเศษ แปลกใหม่ไปเสียหมด “จันทร์...” เขาขบเม้มเนินอกอวบอิ่ม แล้วเลื่อ

๑๖กลับมารักกันหลังจากแยกกับเหมือนแพร อิชย์ก็ตรงไปที่บ้านแม่ทันที ทุกคนอยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตาที่ระเบียงบ้าน เขาจึงเก็บของที่จะนำมาเซอร์ไพรส์หญิงสาวเอาไว้ก่อน รอมอบให้เมื่ออยู่ด้วยกันตามลำพัง “เป็นไงบ้างครับพ่อ” เขานั่งลงบนเก้าอี้ข้างๆ ท่าน พลางส่งยิ้มให้จันทร์กระจ่างพร้อมกับรับลูกชายมาอุ้มไว้ในอ้อมแขน “ดีขึ้นเยอะเลย มีน้องเจตน์คอยดูแลปู่ ปู่หายดีเลยเนี่ย” นายอังกูรตอบกับลูกชาย พลางหลุบมองหลานด้วยสายตารักใคร่สุดหัวใจ อิชย์มองสายตาของพ่อแล้วตื้นตันใจ ไม่ต่างจากจันทร์กระจ่าง หล่อนรับรู้ถึงความรักความเมตตาที่ทุกคนมอบให้ตนและลูกน้อยอย่างล้นปรี่ เมื่อหันมายังอิชย์ หญิงสาวก็ต้องถอนหายใจยาว พักหลังมานี้สายตาที่มองมาของเขาไม่เพียงแค่การยอมรับ แต่มีความโหยหาส่งตรงมาเสมอ หล่อนรู้ว่าเขาต้องการอะไร แต่ยังก่อน ยังไม่ใช่เร็วๆ นี้ “วันนี้อิชย์กลับบ้านไหมลูก” นางมนพรเอ่ยถามบุตรชาย เพราะตั้งแต่จันทร์กระจ่างกลับมาอยู่ที่นี่ได้เกือบสองเดือน อิชย์ก็แทบไม่กลับไปนอนที่บ้านของตัวเอง ซึ่งทุกคนรู้ดีว่าเป็นเพราะอะไร “ค้างนี่ครับ” “กลับบ้านมั่งเหอะ ปล่อยให้ล

ดวงตาของเขาหม่นลงวูบหนึ่ง เขาผิดพลาดมานานเกินพอแล้ว จากนี้ไปเขาจะทำให้หล่อนมีความสุขมากเท่าที่คนอย่างเขาจะทำได้ มือเรียวที่วางบนกระเป๋าสะพายที่วางบนตักของตนเองอีกทีถูกดึงไปโดยมือใหญ่ของคนตัวโต พอหญิงสาวหันไป มือข้างนั้นก็ถูกอิชย์ยกขึ้นจูบจนคนถูกกระทำหน้าร้อนผ่าว หัวใจเต้นรัวด้วยความขัดเขิน ซ่านลึกในอารมณ์ ความรู้สึกของหล่อนตอนนี้ราวย้อนกลับไปเมื่อแรกรุ่น และเขาก็กำลังจีบหล่อนใหม่ๆ ทั้งที่ความจริงเริ่มแรกรู้จักเขาแทบไม่สนใจหล่อนด้วยซ้ำ แต่เป็นเพราะหล่อนที่แสดงออกอย่างชัดเจนว่าชอบเขามากแค่ไหน ก็เขาสุภาพ ยิ้มแย้มแจ่มใสดี ขยันทำงาน ยิ่งได้รับรู้ว่าเขาถูกคนรักหักอก หล่อนก็ยิ่งเห็นใจ ยอมเสนอตัวดามใจ รับได้แม้ว่าเขาจะรักใครอยู่ แต่เมื่อนานไป กลับเป็นตัวหล่อนเองที่ทนไม่ได้ในที่สุด หญิงสาวมองตาเขาก่อนที่อีกฝ่ายจะหันกลับไปมองถนน แล้วหลุบตามองมือใหญ่ที่กุมมือของตนเอาไว้ข้างหนึ่ง ตอนนี้ มือที่เคยปัดมือหล่อนทิ้ง หันกลับมากอบกุมกันเอาไว้แนบแน่นในวันที่หล่อนไม่ต้องมีเขาก็สามารถมีชีวิตอยู่ได้ ทว่าเป็นหล่อนอีกนั่นแหละ ที่ยินยอมจะกลับมาหาเขาอีกครั้งด้วยความเต็มใจ หวัง

ชายหนุ่มผ่อนลมหายใจยาว เขาเองก็เพิ่งสังเกตมาสักพักเช่นกัน “เมื่อก่อนแพรอ่อนหวาน น่ารัก ใครๆ ก็ชอบเธอ แต่หลังๆ มานี้แพรเปลี่ยนไปค่อนข้างมาก” “พี่อิชย์เองก็คิดเหมือนใครๆ ไม่ใช่เหรอคะ พี่แพรอ่อนหวาน น่ารัก แล้วก็รักมากด้วย” คำโต้กลับทันควันของหญิงสาวทำให้ชายหนุ่มยิ้มออกมา เขารู้ว่าถูกแขวะ แต่รับได้...เพราะเขาเคยเป็นอย่างที่หล่อนพูดจริงๆ “มันก็เป็นอดีตไปหมดแล้ว เรื่องเก่าแล้ว ตอนนี้พี่เริ่มใหม่กับจันทร์คนเดียวเท่านั้น จันทร์คือตัวจริงของพี่” หญิงสาวเมินไปอีกทาง ไม่อยากฟังเรื่องของเขากับอดีตคนรักเก่าอีก แม้อีกฝ่ายจะบอกว่าหล่อนคือตัวจริงของเขาก็ตาม ทำให้คนที่กำลังจะพูดอะไรสักอย่างต้องทำความเข้าใจกับหล่อนเสียก่อนที่จะทำให้หญิงสาวโกรธหรือน้อยใจ “อย่างที่บอก พี่ไม่ได้คิดอะไรกับเขาอีกแล้ว” หญิงสาวหันไปมองเขา ดวงตาที่มองนั้นฉายแววไม่เชื่อถือนัก แต่แล้วหล่อนก็ไม่ได้พูดอะไร เขาเองก็หมดคำพูด เพราะยิ่งพูดก็เหมือนกับคนที่กำลังพายเรือในอ่าง และไม่อยากกวนใจให้ขุ่นกันไปอีก ทั้งคู่ซื้อของเสร็จก็รีบกลับ และช่างบังเอิญว่าตอนกลับออกไปที

เมื่อคนตัวนุ่มใต้ร่างพรักพร้อม ชายหนุ่มจึงขยับกายสอดประสานแนบชิดเป็นหนึ่ง ก่อนเคลื่อนไหวไปตามครรลองรักที่กำลังลุกโหมขึ้นทุกทีๆ จากความอ่อนโยน ค่อยๆ รุนแรงขึ้น จนกระทั่งหญิงสาวหวีดร้องออกมาด้วยความสุขสม อิชย์จึงเร่งกายกระทั้นแล้วส่งตนเองถึงฝั่งฝันในเวลาไล่เลี่ยกัน นาทีต่อมาร่างใหญ่พลิกกายลงเคียงข้าง โดยรั้งร่างนุ่มนิ่มเข้ามากอดเอาไว้ในอ้อมแขน พลางจูบขมับของหญิงสาว ลูบไล้ต้นแขนนุ่มไปพลาง ขณะที่หญิงสาวซุกกายกอดเขาเอาไว้แนบแน่นเช่นกัน “พี่รักจันทร์นะ” คนที่หลับตาพริ้มเพราะความสุขสมแกมอ่อนล้าลืมตาขึ้นอีกครั้ง ความสุขล้นเอ่อ พลางยกมือขึ้นลูบอกแกร่งของเขา “จันทร์ยังรักพี่อยู่ใช่ไหม” เขาถามออกมา หลังจากที่หวั่นใจมาตลอดว่าหล่อนยังเหมือนเดิมอยู่หรือไม่ แต่หญิงสาวกลับยังเงียบ ทำให้คนถามใจหาย ตลอดเวลาที่จากกัน กับสิ่งที่เขาทำเอาไว้กับหล่อน ทำให้ความรักที่จันทร์กระจ่างมีต่อเขาจืดจางลงใช่หรือไม่ “ไม่เป็นไร พี่จะทำให้จันทร์กลับมารักพี่อีกครั้ง” คนที่กำลังจะตอบคำถามถึงกับนิ่งเงียบ พลางยิ้มกับอกกว้าง หล่อนจะรอดู ว่าเขาจะทำอย่างไรเพื่อให้หล่