Semua Bab เมียบำเรอไร้รัก: Bab 81 - Bab 90

  “ฉันไปด้วยค่ะ” ปัทมาร้องบอกผุดลุกด้วยอาการเร่งร้อน เช่นเดียวกับปองภพที่ลุกขึ้นยืนไล่ๆ กัน         “งั้นก็ไปกันทั้งหมดนี่แหละ” นางมนพรเอ่ย จากนั้นทั้งหมดจึงพากันเดินทางไปยังโรงพยาบาลทันที         ภายในห้องไอซียู จันทร์กระจ่างยังคงนอนสงบอยู่บนเตียงผู้ป่วย ทว่าผลการรักษาที่แพทย์แจ้งออกมานั้นคือหญิงสาวเริ่มตอบสนองบ้างแล้ว ทำให้ทุกคนดีใจกับข่าวนี้เป็นอย่างยิ่ง         วันแล้ววันเล่า ที่อิชย์เฝ้าดูแลภรรยาและลูกชาย แต่เขาไม่เคยย่อท้อ ยังคงมีความหวังว่าหญิงสาวจะกลับคืนมาเป็นปกติดังเดิม         ขณะเดียวกัน การดำเนินคดีระหว่างเหมือนแพรและอิชย์ก็ยังดำเนินต่อไป จากคนเคยรักกลายเป็นความชิงชัง แม้แต่หน้าก็ยังไม่อยากมอง ในวันที่ต้องขึ้นศาล เหมือนแพรพยายามสบตาชายหนุ่ม หล่อนอยากขอโทษกับสิ่งที่ทำลงไป ทว่าอิชย์ไม่เคยมองไปทางหล่อนแม้แต่แวบเดียว เขาใจแข็งเหลือเกิน ไม่ถามด้วยซ้ำว่าหล่อนทำไ

  พยาบาลมองสองพ่อลูกด้วยสายตายินดี เพราะเห็นสองพ่อลูกคู่นี้มาตลอด พวกเขาตัวติดกันราวกับเป็นคู่หู และคนเป็นพ่อก็รักคนเป็นแม่มาก ดูได้จากการดูแลหญิงสาวบนเตียงจากชายหนุ่มตรงหน้า         “คุณจันทร์ได้ยินหมอไหม ถ้าได้ยิน พยักหน้านะ”         จันทร์กระจ่างที่แทบลืมตาไม่ขึ้นพยายามพยักหน้า แต่เพียงเล็กน้อยที่เกิดอาการตอบสนอง กลับทำให้คุณหมอยิ้มได้ในทันที         “โอเค ทีนี้ค่อยๆ ลืมตานะครับ”         เมื่อพยาบาลปิดม่านภายในห้อง จันทร์กระจ่างจึงลืมตาขึ้น สิ่งแรกที่เห็นนั้นค่อนข้างเลือนรางมาก ทุกอย่างมัวซัว มองไม่ชัดเจน คุณหมอจึงหันไปพยักหน้าเรียกอิชย์กับลูกชายเข้ามาใกล้ๆ ชายหนุ่มหัวใจเต้นแรงรัว ขณะเดียวกัน จันทร์กระจ่างก็พยายามโฟกัสตรงจุดที่มองให้ได้มากที่สุด จึงเห็นเงาของใครบางคน หัวใจของหล่อนคล้ายอุ่นวาบ เช่นเดียวกับสายตาที่ค่อยๆ แจ่มชัดขึ้น จนในที่สุดก็สามารถมองเขาได้อย่างเต็ม

  หญิงสาวนิ่งขึงไป พลางหรี่ตามองเขาด้วยความไม่เข้าใจเหตุผลที่เขาทำลงไป         “ทำไมต้องโกหกคะ”         อิชย์หลุบตามองลูกชาย ขณะที่มือของเขายังคงกุมมือหญิงสาวไม่ยอมปล่อย ก่อนสบตาคู่งามอีกหน         “พี่ไม่อยากให้จันทร์ต้องคิดมาก เพราะยังต้องรักษาร่างกายให้หายดี อะไรที่ไม่สำคัญพอ พี่ไม่อยากเสี่ยงทำให้จันทร์ต้องทรุด”         ยิ่งฟังเขาพูด จันทร์กระจ่างยิ่งอยากรู้ เพราะดูเหมือนคนที่ชนจะมีอิทธิพลต่อความรู้สึกของหล่อนไม่น้อย อิชย์จึงกลัวว่าหล่อนจะทรุดเมื่อรู้ความจริง         “ใครชนจันทร์คะ”         คนตัวโตจ้องตาหญิงสาวนิ่ง ราวจะชั่งใจอีกหน แต่สุดท้ายเขายอมบอกออกมา         “แพร”        

  “พูดจริงเหรอคะ” เจ้าของเสียงหวานกระซิบถาม ก่อนกดริมฝีปากลงบนทรวงอกแกร่ง ทำเอาเนื้อหนังบริเวณนั้นกระตุกรับสัมผัสวาบหวิว         “จริงทุกอย่าง” เสียงทุ้มพร่าจัด ใบหน้าคมคายเคลื่อนชิดดวงหน้าหวานที่แหงนคอรอคอยบางอย่างจากเขา ชายหนุ่มยิ้มตอบก่อนบดริมฝีปากนุ่มด้วยสัมผัสแผ่วเบา จากนั้นจึงค่อยๆ ทวีความรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ ปลายลิ้นใหญ่ตวัดชิมความหวานจากเรียวลิ้นอ่อนนุ่ม ดูดดื่ม ลูบไล้ฝ่ามือกับแผ่นหลังบอบบาง และเคล้นคลึงสะโพกแน่นหนั่น จากนั้นลากเลยขึ้นไปยังแนวสันหลัง สร้างคลื่นสยิวแก่หญิงสาวจนเผลอปล่อยเสียงครางออกมาแผ่วเบา ในเวลาต่อมาชุดนอนโปร่งบางจึงหลุดออกจากร่างกายหอมกรุ่น พร้อมกับร่างที่ถูกช้อนอุ้มตรงไปยังเตียงกว้าง         ดวงตาคมกริบกวาดมองเรือนร่างแน่งน้อยที่เปลือยเปล่าด้วยสายตาชื่นชม หลงใหลและรักใคร่ ก่อนจะเกี่ยวกางเกงออกจากสะโพกของตนเอง จันทร์กระจ่างหลบตาเพียงแวบเดียว ก่อนจะช้อนตาขึ้นมองร่างแกร่งกำยำของสามีที่เปลือยเปล่าอย่างเต็มตาอีกครั้ง   &

  ๒๔โซ่เส้นที่สอง คล้องใจแนบแน่น  สามเดือนต่อมา...         “ขอแสดงความยินดีด้วยครับ คุณตั้งท้องได้สิบสัปดาห์แล้วครับ”         คุณพ่อหนุ่มหล่อกับคุณแม่สาวสวยเดินกุมมือลงมาจากรถยนต์เมื่อกลับมาถึงบ้าน ชายหนุ่มยิ้มให้หญิงสาวด้วยสายตาอบอุ่น ท้องนี้เขาจะได้ดูแลหล่อนตั้งแต่ท้องอ่อนๆ จนกระทั่งเข้าห้องคลอดเลยทีเดียว เขาจะไม่ยอมพลาดเหตุการณ์สำคัญในชีวิตอีกเป็นครั้งที่สองอย่างแน่นอน         “เดินดีๆ นะจ๊ะ”         จันทร์กระจ่างยิ้มกริ่ม ตั้งแต่เขาบอกรัก ความหวานของอิชย์ไม่เคยพร่องลงเลยสักนิดเดียว ยิ่งรู้ว่าหล่อนท้องเขาก็ยิ่งเห่อหนัก  คอยประคับประคองไม่ห่าง         “พี่อิชย์คะ จันทร์เพิ่งท้องอ่อนๆ เอง”         “ก็นั่นแหละ ย