All Chapters of เศษรักสีกุหลาบ: Chapter 71 - Chapter 79

๒๗วิวาห์วาดรักพิธีวิวาห์ครั้งที่สองของเรวัตกับโรสรินทร์ถูกจัดขึ้นอย่างยิ่งใหญ่ ภายในโรงแรมหรูซึ่งทั้งเรวัตและมารดาเป็นหุ้นส่วนใหญ่ของโรงแรม แขกร่วมงานคราวนี้ไม่ได้มีเพียงหยิบมือเช่นคราวก่อน ทว่ามีบุคคลระดับบิ๊กๆ มากมายตบเท้าร่วมงานอย่างคึกคัก บ่าวสาวถูกแซวตลอดงาน ว่าแต่งงานวันเดียวลูกก็โตเป็นหนุ่มทันใช้ เรวัตถึงกับยิ้มไม่หุบ เขาไม่คิดว่าคำพูดเหล่านั้นเป็นคำดูแคลน ตรงกันข้าม เขาดีใจที่มีลูกชายเป็นสักขีพยานในความรักที่พ่อมีต่อแม่การแต่งงานคราวนี้ผู้หลักผู้ใหญ่ที่เคยร่วมงานครั้งก่อนต่างพูดเป็นเสียงเดียวว่าเรวัตดูจะคลั่งรักเจ้าสาวผิดกับครั้งก่อนราวฟ้ากับเหว เพราะแม้จะไม่ได้มีทีท่ารังเกียจแต่ก็ดูไม่เป็นตัวของตัวเองสักเท่าไร ยืนยันได้จากภาพที่พวกตนเห็น คือเจ้าสาวอยู่ตรงไหน เจ้าบ่าวมักจะอยู่ตรงนั้น หันไปเมื่อไรก็จะเห็นได้ว่ามือน้อยๆ ของโรสรินทร์ซุกอยู่ในอุ้งมือของเรวัตเสมอส่วนเพื่อนฝูงที่แม้จะอยู่ห่างไกลแค่ไหนก็ยังเดินทางมาร่วมงานอย่างคับคั่ง เว้นเพียงแต่อภิญญาที่รู้ดีว่าหากมาร่วมงาน ทั้งหล่อนและเขาอาจตกเป็นเป้าสายตา จึงฝากของขวัญมาให้คู่บ่าวสาวแทนตัวงานมงคลสมรสผ่านไปด้วยดีตั้งแต่เริ่มจ

โรสรินทร์สบตาคุณผกามาศด้วยแววตาอ่อนหวานที่บรรจุคำว่าขอบคุณ เพราะท่านได้มอบคนรักที่แสนดีคอยอยู่เคียงข้าง แม้ช่วงเวลาหนึ่งต้องพบมรสุม แต่สุดท้ายกลับผ่านมันไปได้ด้วยกำลังใจที่ไม่เคยเหือดแห้งไปจากใจตั้งแต่โรสรินทร์ตั้งครรภ์ คนที่แพ้ท้องกลับกลายเป็นเรวัต ช่วงสามเดือนแรกเขาแทบไม่เป็นอันทำงาน คุณผกามาศจึงบอกให้หญิงสาวหยุดทำงานชั่วคราวเพื่อกลับไปดูแลสามีที่ดูท่าจะย่ำแย่เต็มที“พี่เรดื่มน้ำมะนาวหน่อยนะคะ ช่วยลดอาการคลื่นไส้ได้ดี”คนที่นอนซมเพราะหมดแรงปรือตามองภรรยา ผงกศีรษะขึ้นดูดน้ำมะนาวจากหลอดที่ภรรยาป้อน“ขอบใจจ้ะ” เขาบอกด้วยน้ำเสียงอ่อนระโหยโรยรา“ตอนโรสท้องพี่รัน โรสเป็นแบบพี่หรือเปล่า”หญิงสาวยิ้มขณะลูบผมของเขาอย่างแผ่วเบา แววตาที่มองนั้นทั้งรักและเห็นใจ“เป็นค่ะ โรสแพ้ท้องหนักพอควร แต่เป็นอยู่สองสามเดือนแรกเท่านั้นแล้วก็หาย” ตอบพลางก้มลงจูบหน้าผากกว้างของสามี แล้วยิ้มด้วยแววตาอ่อนโยน“อีกสักพักพี่เรก็จะดีขึ้นค่ะ อดทนหน่อยนะคะ”คนฟังยิ้มอ่อน จับมือเรียวเอาไว้แล้วลากไปวางบนอก“ขอพี่นอนสักพัก พอถึงเวลาเลิกเรียนโรสปลุกพี่ด้วยนะ”“พี่เรนอนพักเถอะค่ะ โรสจะไปรับลูกเอง”เรวัตปรือตามองอีกครั้ง

วันเวลาเคลื่อนไปปีแล้ว ปีเล่า ทุกชีวิตล้วนเติบใหญ่ เช่นเดียวกับสองพี่น้องที่กำลังวิ่งเล่นบนชายหาด เสียงคลื่นซัดสาดเป็นจังหวะ บริเวณนี้เป็นชายหาดส่วนตัวของเรวัต เมื่อไม่นานมานี้ เขาตัดสินใจซื้อบ้านพักตากอากาศหรูติดชายทะเลเพราะลูกๆ ชอบมาก เด็กๆ มักจะเรียกร้องขอให้พ่อกับแม่พามาเที่ยวทะเลเสมอ เขาซึ่งเป็นพ่อที่รักลูกมากจึงตัดสินใจซื้อบ้านหลังนี้เอาไว้เป็นบ้านพักสำหรับครอบครัว“พ่อจ๋า มาเย่นกัน” แม่หนูรินร้องเรียกบิดาเสียงแหลม แล้วกระโดดโลดเต้นกับพี่ชายตัวโตที่คอยดูแลน้องสาวอยู่ไม่ห่าง“พี่เรไปเล่นกับลูกๆ เถอะค่ะ ตรงนี้โรสกับแนนจัดการเอง” หญิงสาวเงยหน้าบอกสามีที่กำลังเตรียมวางบาร์บีคิวบนเตา“งั้นฝากด้วยนะ” เรวัตบอกกับภรรยาก่อนจะเช็ดมือแล้วเดินตรงไปยังลูกๆ ที่กำลังสนุกสนานกับการเตะน้ำเล่นคุณผกามาศที่หลับเอาแรงเพิ่งเดินออกมาสมทบ ท่านมองหลานหญิงชายด้วยสายตาแจ่มใส“สนุกกันน่าดู ร่ำร้องมาตั้งแต่เดือนก่อน”โรสรินทร์หันไปมองท่านแล้วยิ้มอ่อน ก่อนจะมองเลยไปยังคนทั้งสามที่เป็นดั่งดวงใจของหล่อน“บ่นทุกวันเลยค่ะ นี่ถ้าอาทิตย์นี้ไม่พามาคงโวยวายไม่หยุด”“จริงค่ะคุณท่าน คุณหนูเซ้าซี้จนคุณโรสไม่เป็นอันทำง

เรวัตจดปลายปากกาลงบนใบสำคัญการสมรสเรียบร้อย โรสรินทร์จึงเซ็นชื่อของตนเองตามลงไป มองผู้หญิงที่มารดาบอกว่ากำลังวางแผนร่วมชีวิตกับหล่อนก่อนประสบอุบัติเหตุด้วยความรู้สึกสับสน แต่ไม่ว่าอย่างไรทุกอย่างก็ดำเนินไปตามที่มารดากล่าวอ้างจนลุล่วงภายในห้องหอเขายืนนิ่งอยู่หน้าเตียงนอน ขณะที่เจ้าสาวของเขากำลังอาบน้ำ งานแต่งวันนี้เป็นเพียงงานเล็กๆ มีผู้ร่วมงานไม่กี่คน แต่เขาก็พอใจให้เป็นแบบนั้น เพราะต่อให้มีคนมากมาย เขาก็จำอะไรไม่ได้สักอย่างชายหนุ่มทรุดตัวนั่งลงบนเตียงกว้าง จนถึงเวลานี้เขาก็ยังสับสน ตอนนี้เขาแต่งงานแล้ว มารดาบอกว่าเขากับเจ้าสาวรักกัน แต่ทำไมเขาจึงไม่อาจสัมผัสได้ถึงความรู้สึกนั้นเลยสักนิด แม้ความจริงเขาจะยังจำอะไรไม่ได้ หมอบอกว่าต้องค่อยเป็นค่อยไป แต่อย่างน้อยเขาก็ควรจะต้องมีความรู้สึกผูกพันกับหล่อนบ้างสิ แต่นี่ไม่เลยสักนิด...คืนแรกผ่านไปด้วยดี เขาไม่ได้แตะต้องหล่อน เพราะดูเหมือนหล่อนเองก็ประหม่าเช่นกัน แต่หลังจากนั้น เมื่อได้ใช้เวลาร่วมกันมากขึ้น พูดคุยทำความรู้จักกันมากขึ้น จึงทำให้คู่สามีภรรยาหมาดๆ เริ่มคุ้นเคยกันทีละนิด จากที่เคยรู้สึกแปลกหน้า ก็กลายเป็นความสนิทสนม“เช้านี้คุณเร

บทพิเศษ ๒หมดทั้งใจโรสรินทร์เป็นสาวร่างเล็ก หากเทียบกับเรวัตหล่อนก็สูงเลยหัวไหล่เขาขึ้นไปเล็กน้อยเท่านั้น หญิงสาวอาจไม่ใช่คนสวยจัดจ้าน แต่ก็น่ารักอ่อนหวานอย่างที่ทำให้หนุ่มอื่นเหลียวมองได้โดยไม่ยาก และเขารักทุกอย่างที่ประกอบขึ้นเป็นหล่อน “กำลังท้องกำลังไส้ ไปซนที่ไหนมาอีก”เสียงกระเซ้าที่ดังขึ้นทำให้หญิงสาวหันไปยิ้มกว้างกับสามีที่เดินเข้ามาสวมกอดหล่อนจากด้านหลัง“ไปซื้อของใช้ส่วนตัวกับแนนมาค่ะ โรสซื้อครีมโกนหนวดแล้วก็มีดโกนมาให้พี่เรด้วย ของเก่าใกล้หมดแล้ว” หญิงสาวตรวจสิ่งของที่ซื้อมาว่าครบถ้วนหรือไม่ ขณะที่ชายหนุ่มเกยคางกับบ่าบอบบางเอาไว้ สายตาก็มองเข้าไปในถุงผ้า มือเรียวใหญ่ลูบไล้บนหน้าท้องที่ยื่นออกมามากแล้ว“ท้องนี้ใหญ่จัง แค่สามสี่เดือนเอง” เขาพึมพำอย่างนึกเป็นห่วง โรสรินทร์ตั้งท้องลูกคนที่สามให้กับเขาแล้ว แต่ดูหล่อนยังกระฉับกระเฉงแทบไม่ต่างจากตอนปกติทั้งที่ท้องโตเร็วมาก“ท้องสามแล้วนะคะ ก็ใหญ่เป็นธรรมดา แต่คลอดคนนี้แล้วโรสว่าเราสองคนทำหมันกันดีกว่านะ”คนตัวโตเลิกคิ้วนิดๆ ยิ้มหน่อยๆ“ตามใจโรส”คนถูกตามใจมาโดยตลอดยิ้มออกมาอย่างปลื้มใจ“ใจดีจังเลย ตามใจตลอด”“มีเมียกับเขาแค่คนเดี