All Chapters of คืนเปื้อนคาว: Chapter 41 - Chapter 50

ความรู้ใหม่ทำให้ภพธรถึงกับกำหมัดแน่น เพราะที่อีกฝ่ายพูดถึงนั่นคือเมียของเขา หล่อนเป็นของเขา และยังเป็นอยู่เสมอ ไม่ว่าตอนนี้หรือตอนไหนก็ตาม “ขอบคุณพี่ทินมากนะครับ งั้นผมรบกวนพี่แค่นี้แล้วกันครับ” ชายหนุ่มกดตัดสายแล้วหมุนตัวตรงไปยังโฟร์วีลที่จอดอยู่หน้าบ้านเพื่อนด้วยความร้อนใจ เสียงรถกระบะที่มาจอดนอกรั้วหน้าบ้าน ทำให้คนที่กำลังเตรียมตัวเข้านอนต้องแหวกม่านออกไปมองนอกหน้าต่าง เมื่อเห็นคนที่ยืนอยู่หน้าประตูรั้ว หญิงสาวก็ใจกระตุกโลด หันกลับมายืนอึ้งอยู่อึดใจ ก่อนจะรีบเปิดประตูออกไปเจอกับเขาด้านนอก “คุณหนึ่งมาทำอะไรดึกดื่นป่านนี้คะ” เอ่ยถามพลางไขกุญแจเปิดรับเขา สีหน้าที่ดูว่าทั้งโมโหและเป็นห่วงทำให้อารมณ์ร้อนรุ่มของชายหนุ่มเบาบางลงได้อย่างรวดเร็ว “คิดถึงคนแถวนี้” คำตอบของเขาทำให้คนที่เปิดประตูให้ชะงักลง ก่อนเงยหน้าขึ้นสบตาคมกริบแล้วค้อนขวับ “เข้ามาก่อนสิคะ แล้วนี่คุณหนึ่งขับรถมาคนเดียวเหรอ” หญิงสาวมองหาเพื่อนของเขา แต่ไม่เห็นใครอื่นนอกจากคนตรงหน้า “อืม” ร่างสูงก้าวตามหญิงสาวตรงไปยังตัวบ้าน เมื่อเข้าไปด้านใน ประตูยังปิดไม่ทันสนิท

ความเงียบของกอหญ้าทำให้ชายหนุ่มรู้ว่าหล่อนกำลังคิดมากอีกแล้ว “ฉันไม่ได้ขอเธอแต่งงานเพราะคำสัญญาอย่างเดียวหรอกนะ ถ้าเธอคิดมากเรื่องนี้ขอให้เลิกคิดได้เลย” หัวใจดวงน้อยกระตุก มองเขาด้วยสายตาไหวหวั่น ชายหนุ่มเห็นแล้วได้แต่ถอนหายใจยาวพลางยิ้ม เข้าใจความสับสนของหล่อนดี “แล้วเพราะอะไรคะ” แม้จะยอมให้เขาเข้าใกล้โดยไม่คิดเรียกร้องอะไรจากเขาอีก แต่ก็ต้องยอมรับว่าหล่อนเองก็อยากรู้เหมือนกันเมื่อเขาบอกออกมาเช่นนั้น “เพราะเธอไม่ใช่เด็กสาวที่ฉันแค่ต้องรับผิดชอบในอดีต แม้ว่าครั้งหนึ่งฉันเคยคิดปล่อยเธอไปเพื่อให้เจอคนที่ดีกว่า แต่เพราะคืนนั้น เธอทำให้ฉันเปลี่ยนความคิดเสียใหม่ เธอเป็นเมียฉันหญ้า เป็นด้วยความยินยอมพร้อมใจของเธอเอง และฉันก็อยากดูแล อยากเป็นสามีที่ดีของเธอ ถึงได้ทำทุกอย่างเพื่อกลับมาเป็นเหมือนเดิมให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ และตอนนี้ฉันพร้อมแล้ว” หญิงสาวน้ำตาคลอ ริมฝีปากสั่นระริก ก่อนน้ำตาหยดหนึ่ง สองและสามจะไหลริน ชายหนุ่มใช้ปลายนิ้วรองรับหยาดน้ำใสๆ เม็ดเล็กที่ร่วงหล่นจากหน่วยตาคู่งาม “แต่งงานกับฉันนะหญ้า” แต่จนแล้วจนร

๑๗ความรู้สึกภพธรกลับมาถึงบ้านหลังจากนั้นในสองวันถัดมา เขาไม่ได้บอกกับมารดาว่าไปเจอกับใครมาบ้าง แต่ท่านดูโล่งใจที่เขากลับมาอย่างปลอดภัยครบสามสิบสองประการ ทว่าชายหนุ่มต้องปวดหัวอีกครั้งที่ต้องเจอกับครอบครัวหนึ่งซึ่งดูเหมือนจะรู้จักกับมารดาของเขาดี แถมมีลูกสาวตามมาด้วย ครั้งนี้ดูเหมือนว่าเขาจะมีตัวเลือกถึงสามคนเลยทีเดียว “ตาหนึ่งมาพอดีเลยจ้ะ ตาหนึ่ง มารู้จักกับคุณอาทั้งสองสิจ๊ะ” ร่างสูงที่เพิ่งกลับมาจากตรวจงานที่ร้านเดินเข้ามาตามเสียงเรียก พร้อมกับยกมือไหว้คนทั้งสองที่มารดาแนะนำว่าเป็นเพื่อนเก่า “ไม่รู้ว่าคุณพี่มีลูกชายหล่อขนาดนี้ แล้วมีแค่คนเดียวหรือคะ” ปรียาดาชื่นชมภพธร พลางหันไปยังสามีและลูกสาวทั้งสามที่อยู่ในวัยไล่เลี่ยกัน คนหนึ่งยี่สิบห้า รองลงมายี่สิบสาม และน้องนุชสุดท้องยี่สิบ ทั้งหมดหน้าตาจิ้มลิ้มพริ้มเพราทีเดียว คุณนายงามตามองลูกชายเพียงคนเดียวด้วยความภูมิใจ “ก็มีกับเขาแค่คนเดียวนี่แหละจ้ะ” ท่านตอบพลางยิ้มให้ลูกชายที่เข้ามานั่งข้างๆ “น่าเสียดาย น่าจะมีอีกสักสองสามคน” ปรียาดาเอ่ยกระเซ้า พลางมองไปยังภพธรด้วยสายตาชื่นชมปนคาดหว

เมื่อภพธรเห็นหน้ายุ่งเหยิงของเพื่อนรักแล้วต้องหลุดเสียงหัวเราะออกมาเบาๆ จนถูกฝ่ายนั้นตวัดตาใส่ด้วยความไม่สบอารมณ์ “ไง เรียกกูมาแล้วก็นั่งทำหน้าบุบบี้ใส่แบบนี้เดี๋ยวกูกลับเลย” ชายหนุ่มล้อเพื่อน ทำให้ฝ่ายนั้นถอนหายใจยาว “มึงได้ข่าวไอ้มาร์คหรือเปล่า” คำถามของชัชทำให้เขายกยิ้ม พลางหลุบตาลงนิดหนึ่ง “เรื่องอะไรวะ ตั้งแต่หายดีกูก็ลุยงานที่ทิ้งมานาน จนไม่มีเวลาให้กับเรื่องอื่นเลยมึงก็รู้” พอได้ยินดังนั้น ชัชก็ทำหน้าเบื่อหน่าย แววตาบ่งบอกว่ากำลังเซ็งสุดขีด “ไอ้มาร์คมันจะแต่งงาน” คำตอบของเพื่อนทำให้ภพธรยิ้มกว้าง “เฮ้ย ข่าวดีนี่หว่า เมื่อไหร่วะ ไอ้ห่า! จะแต่งงานไม่เห็นบอกเพื่อน” ชัชหน้าหมองลงหลังจากนั้น “เดี๋ยวมันคงบอกมึง มันเพิ่งบอกกับกูเมื่อวันก่อนตอนบังเอิญเจอกัน” “แล้วทำไมมึงต้องมานั่งทำหน้าแบบนี้ด้วยวะ เพื่อนจะแต่งงานต้องยิ้มสิ มีอะไรหรือเปล่า” ชายหนุ่มหรี่ตามองเพื่อน ฝ่ายนั้นถอนหายใจอย่างคนหมดหวัง “เจ้าสาวของมันคือมิลค์” ภพธรยิ้มนิดๆ เมื่อได้ฟัง “ไอ้มาร์คมันโชคดีนะ

เมื่อมาถึงบ้านของธีรดลย์ ชายหนุ่มก็แนะนำสองยายหลานให้รู้จักกับมารดาและพี่สาวของเขา กอหญ้าไม่รู้เลยว่าการติดตามมาถึงบ้านของชายหนุ่มครั้งนี้จะทำให้ตัวเองต้องลำบากใจไม่น้อย เพราะไม่คิดว่ามารดาของเขาจะพอใจหล่อนจนถึงกับทาบทามให้กับลูกชาย “ฉันเองก็อายุมากขึ้นทุกวัน ปีนี้ก็หกสิบห้าแล้ว แต่ดูเอาเถอะ ลูกๆ ไม่มีคนไหนแต่งงานแต่งการสักคน อยากอุ้มหลานก็ได้แต่ทำใจ จนมาเจอหนูหญ้า ฉันล่ะถูกชะตา ยิ่งรู้ว่ายังไม่มีแฟนก็ยิ่งเหมาะ ลูกชายของฉันเขาก็เป็นคนดีมีหลักฐาน หากไม่รังเกียจฉันก็อยากให้รับเอาไว้พิจารณา” นางเรียมยิ้มให้กับมารดาของธีรดลย์ ก่อนจะหันไปมองสองหนุ่มสาวที่เดินเล่นอยู่ที่ลานหน้าบ้าน “อิฉันน่ะไม่มีปัญหาหรอกนะคะ ถ้าหลานสาวจะรักใครชอบใคร เพราะคิดเสมอว่าปลูกเรือนตามใจผู้อยู่ ปลูกอู่ตามใจผู้นอน” มารดาของธีรดลย์ถึงกับมองอีกฝ่ายลอดแว่น ก่อนจะยิ้มออกมาจางๆ คิดว่าอย่างไรเสียกอหญ้าก็ไม่มีทางปฏิเสธ เพราะท่านมั่นใจว่าลูกชายของตนมีภาษีไม่แพ้ใครอื่น นอกจากมีฐานะมั่นคงแล้ว อาชีพที่ทำยังเป็นที่นับหน้าถือตา ผู้หญิงคนไหนปฏิเสธเห็นทีจะเป็นพวกตาบอดสีกระมัง “จริงของเธ