All Chapters of Honey, I don't want the Crown: Chapter 121 - Chapter 130

Mula nang malaman ni Nathaniel ang pagbubuntis ni Cassandra, parang biglang nagbago ang buong palasyo. Kung dati ay abala siya sa mga pulong at pangunguna sa konseho, ngayon, halos lahat ng atensyon niya ay nasa asawa.Isang umaga, habang sinusubukang bumangon si Cassandra para pumunta sa hardin, agad siyang hinarang ng hari.“Cass, saan ka pupunta?” tanong ni Nathaniel, nakataas ang kilay at nakapamewang.“Sa hardin lang, Nat,” nakangiting sagot ng reyna. “Gusto ko lang maglakad-lakad kahit kaunti. Nakakabagot kasi kung puro silid lang.”Umiling si Nathaniel, lumapit at maingat na hinawakan ang kamay ng asawa. “Hindi pwede. Sabi ng manggagamot, kailangan mong magpahinga. Ayokong mapagod ka.”Napabuntong-hininga si Cassandra. “Nat, buntis ako, hindi naman ako may sakit.”“Pareho na rin ‘yon para sa akin,” mabilis na sagot ng hari, mariing nakatitig. “Basta may kahit anong panganib na pwedeng makaapekto sa’yo o sa anak natin—ayoko. Ako mismo ang maglalakad sa hardin para ikwento sa’yo

Makulay ang umaga sa kaharian. Sa bawat kalsada, makikita ang mga watawat na kulay ginto at bughaw na iwinagayway ng mga mamamayan. Ang hangin ay puno ng musika mula sa mga tambol at plauta, at ang bawat mukha ay may ngiti, tila ba nakalimutan ang lahat ng hirap at dilim na dinaanan nila.Ngayon ay hindi lamang isang ordinaryong araw sa palasyo. Ito ang araw na ipinagdiriwang ng buong kaharian ang balitang nagdadala ng bagong buhay si Reyna Cassandra.“Nat, sobra ka namang nag-abala,” wika ni Cassandra habang nakatayo sa kanilang silid, nakasuot ng magaan at magarang bestida na kulay gatas, may simpleng burdang ginto sa laylayan. Ang tiyan niya, bagaman hindi pa masyadong malaki, ay bakas na ng pag-asa at bagong simula.“Cass, hindi ito abala,” sagot ni Nathaniel habang inaayos ang gintong balabal niya. “Ito ay selebrasyon ng buhay. Hindi lang natin, kundi ng buong kaharian. At higit sa lahat…” huminto siya saglit, lumapit sa asawa at marahang hinaplos ang tiyan nito. “…kailangan nila

Mabigat ang katahimikan sa silid ng royal physician. Ang mga mata ni Nathaniel ay nakatutok sa bawat galaw ng matanda, parang isang sundalong naghihintay ng utos bago sumugod sa digmaan. Si Cassandra naman ay nakahiga pa rin, bahagyang kinakabahan ngunit mas nakangiti kaysa dati.Kanina pa niya ramdam ang kakaibang pintig sa kanyang tiyan. Hindi iyon pangkaraniwan, at bagaman hindi siya doktor, may kutob siyang may espesyal na lihim ang dinadala niya.“Maharlikang Cassandra,” marahang wika ng matanda, “handang-handa na ba kayo marinig ang nalaman ko?”Hawak-hawak ni Cassandra ang kamay ni Nathaniel. Ramdam niya ang malamig at pawisang palad ng asawa, kabaligtaran ng matatag na imaheng lagi nitong ipinapakita.“Sabihin mo na,” halos utos ni Nathaniel, mababa ang tinig ngunit nanginginig.Ngumiti ang matanda, saka marahang tumingin sa kanilang dalawa. “Hindi lamang isa ang dinadala ninyo, Reyna… kundi dalawa.”Nanlaki ang mga mata ni Cassandra, halos mapaupo sa kama. “D-dalawa?”Halos m

Maagang nagising si Nathaniel, ngunit hindi dahil sa mga papeles ng kaharian o mga ulat ng sundalo. Ang tunog ng mahina ngunit paulit-ulit na ungol mula sa tabi niya ang gumising sa kanya.“Ughhh… Nat…” bulong ni Cassandra habang nakapikit pa, nakahawak sa tiyan.Agad na napa-upo si Nathaniel, parang may nangyaring sakuna. “Cass? Masakit ba? May sumakit ba? Dapat bang tawagin ko agad ang manggagamot?”Dahan-dahang dumilat ang reyna, at imbes na sagot na ikakakaba, isang kakaibang reklamo ang lumabas. “Nat… gusto ko ng mangga. ‘Yung sobrang hilaw, tapos may bagoong. Ngayon na.”Napatulala ang hari. “Mangga?”“Oo!” halos sumigaw si Cassandra, biglang bumangon kahit naka-nightgown pa. “Kung wala kang maibibigay ngayon, baka mabaliw ako!”Napakunot ang noo ni Nathaniel, sabay turo sa labas. “Mag-aalas singko pa lang ng umaga. Wala pang tindahan—”“Wala akong pakialam!” singit ni Cassandra, nakapamewang na parang batang nagtatampo. “Ako ang buntis dito! Dalawa ang laman ng tiyan ko, Nat. D

Maagang umaga sa palasyo, at gaya ng nakasanayan nitong mga nakaraang linggo, nagising si Nathaniel hindi dahil sa tunog ng kampana o mga kawal, kundi dahil sa malakas na boses ng kanyang asawa.“Nat! Nat! Gumising ka! nathhh! AAA!” makulit niyang sambit, habang niyuyugyog ang asawaNagulat si Nathaniel, agad bumangon mula sa kama, hawak pa ang espada na nasa gilid ng kama. “Ano na naman? May umatake ba? May sumabog ba?”Umiling si Cassandra, nakaipit ang buhok at may hawak na unan, nakabusangot pero halatang may kakaibang kislap sa mga mata. “Wala, pero Nat… kailangan ko ‘to ngayon din.”Napalunok ang hari, kinabahan. “Ano na naman, Cass? Huwag mong sabihing… mais uli?”Umiling ang reyna. “Hindi mais. Gusto ko ng prutas.” sambit n'ya sabay maktolNapabuntong-hininga si Nathaniel. “Ay, salamat naman. Akala ko kung ano. Anong prutas?”Tumitig si Cassandra diretso sa kanya, seryoso ang mukha. “Pakwan. Pero hindi basta pakwan. Gusto ko yung pakwan na kasing lamig ng niyebe sa hilaga, tap