บททั้งหมดของ Honey, I don't want the Crown: บทที่ 11 - บทที่ 20

Malakas pa rin ang ugong ng flashbang sa tenga ni Cassandra. Pakiramdam niya’y umiikot ang paligid, at halos hindi na niya marinig ang mga sigaw at putok ng baril. Sa gitna ng kaguluhan, isa lang ang malinaw sa kanya: lahat ng tao sa warehouse ay para sa kanya. Hindi sila nandito para sa armas, hindi sila nandito para kay Seraphim o Marco—lahat sila ay para sa iisang bagay. Siya.Subject Two. Ang bawat salitang iyon ay parang sibat na tumusok sa dibdib niya. Hindi siya tinawag bilang tao, kundi bilang eksperimento. Code name. Project. Isang bagay na pag-aari ng kung sinong may kontrol.Sa isang sulok, pilit pa ring lumalaban si Marco. Halos bumigay na ang tuhod niya, sugatan, pero hindi siya sumusuko. Sa bawat putok ng baril niya, halata ang determinasyon. Hindi para sa sarili—kundi para mailigtas siya. “Cass! Dito ka! Huwag kang lalapit sa kanila!” sigaw ni Marco habang pinaputukan ang mga sundalong Phoenix.Sa kabilang banda, si Seraphim naman ay duguan pero matatag pa rin. Nasa

Nanginginig pa rin ang kamay ni Cassandra habang pinagmamasdan ang dalawang anino na dahan-dahang lumalapit mula sa makapal na usok. Ramdam niya ang mabilis na tibok ng puso niya, parang bawat pintig ay kumakalabog sa tenga niya. Nasa kalagitnaan siya ng kagubatan, walang alam kung saan pupunta, at may tracker pa sa braso niya.“Cassandra…” mahina niyang bulong sa sarili, pilit na pinapalakas ang loob. “Kaya mo ‘to"Habang papalapit ang dalawang pigura, unti-unting lumilinaw ang kanilang anyo. Isa’y matangkad na lalaki, naka-suot ng combat vest pero walang insignia. Ang isa nama’y babae, medyo mas maliit, nakasuot ng hooded jacket at may dalang mahabang baril. Pareho silang mukhang sanay sa laban, pero hindi Omega o Phoenix ang gear nila.“Who’s there?!” sigaw ni Cassandra, pilit pinapakatatag ang boses kahit nanginginig.Hindi agad sumagot ang dalawa. Huminto sila sa may tatlong metro ang layo, nakatingin lang sa kanya. Sa liwanag ng nagliliyab na wreckage, nakita niya ang malamlam n

Ramdam ni Cassandra ang bawat hampas ng paa niya sa matigas na lupa habang humahabol ang mga anino ng dilim at ingay ng putukan. Ang hangin ay mabigat, may halong amoy ng usok at pulbura. Bawat hininga ay parang apoy na dumaraan sa kanyang lalamunan. Sa kamay niya, mahigpit na nakadakma ang folder na muntik nang mawala kanina—ang tanging piraso ng kasagutan na hawak niya ngayon.“Bilisan niyo! Malapit na silang makahabol!” sigaw ng lalaking may hawak na baril—si Kael, ang tila lider ng Raven Squad.Sa likod niya, bahagyang lumalayo ang ugong ng helicopter, pero hindi pa rin natatapos ang putukan. Ang babaeng naka-hood—si Lyra—ay pilit pinipigilan ang pag-ubo, nanginginig ang katawan, may bahid ng dugo sa gilid ng labi. Sugatan siya matapos ang pagtama ni Zero sa kanya kanina, pero hindi niya ininda.“Hindi ko kayang magpatuloy ng ganito…” bulong ni Lyra, pero tinapik siya ni Cassandra.“Kaya mo. Kailangan nating makalabas dito.”Sa bawat iglap, naririnig nila ang mga putok na papalapi

Mabilis ang tibok ng puso ni Cassandra habang kumakawala ang mga sigaw at putok ng baril sa paligid. Ramdam niya ang bigat ng folder sa kamay at ang malamig na bakal ng kakaibang device na nadiskubre niya roon. Parang ang buong mundo ay nakatutok ngayon sa maliit na bagay na iyon.“CASSANDRA, RUN!” muling sigaw ni Kael, halos mabingi siya sa lakas.Hindi na nagdalawang-isip si Cassandra. Tumalon siya palayo, dumaan sa sirang bahagi ng dingding ng safehouse. Sa likod niya, narinig niya ang bagsik ni Zero, halos nagliliyab ang boses nito.“Give it back! It’s mine! that’s mine!”Parang may magnetong humihila kay Cassandra pabalik, pero mas malakas ang instinct niya na tumakbo. Ang damuhan ay matalim, tinutusok ang kanyang balat, pero hindi siya tumigil. Kahit nanginginig ang binti, kahit parang sasabog na ang dibdib niya sa hingal.Sa loob ng safehouse, narinig pa niya ang patuloy na labanan. Ang mga putok ng baril ni Kael, ang ubo at hingal ni Lyra, at ang kaluskos ng blade ni Darius ha

Tahimik ang kagubatan, pero para kay Cassandra, parang ang bawat dahon na gumagalaw ay may dalang banta. Hindi mawala sa isip niya ang sinabi ni Aria—na may ibang mga matang nagmamasid sa kanila.Huminto si Aria, bahagyang tinaas ang kamay para paalalahanan si Cassandra na huwag gumawa ng ingay. Kinuha nito ang kanyang bow, mabilis na naglagay ng arrow, at itinuro sa madilim na bahagi ng gubat.“Come out,” malamig na sabi ni Aria.Walang sumagot, pero ilang segundo lang, may lumabas na tatlong anino mula sa likod ng mga puno. Lahat sila ay nakasuot ng maitim na balabal, parang mga nilalang na hindi na bahagi ng karaniwang mundo.“Who are they?” bulong ni Cassandra, mahigpit ang hawak sa device.“They’re called Watchers,” sagot ni Aria, hindi inaalis ang pagkakatutok ng bow. “Mga nilalang na hindi eksperimento, pero konektado pa rin sa Omega. They observe, they collect… and sometimes, they kill.”Nanlaki ang mata ni Cassandra. “So ibig sabihin, pinadala sila para sa akin?”“Maybe. O ba