All Chapters of Honey, I don't want the Crown: Chapter 31 - Chapter 40

Nanginginig si Cassandra habang nakatingala sa kalangitan. Ang napakalaking matang nakatanaw sa kanya ay parang butas na bumubukas sa kailaliman ng kanyang kaluluwa. Ramdam niya ang bigat ng presensya nito—isang nilalang na mas malaki pa sa lahat ng laban na kinaharap niya noon.“Nathaniel… Kael…” bulong niya, halos mawalan ng lakas ang kanyang tuhod. “Nathaniel…Nasaan na kayo?”Ngunit tanging katahimikan ang sumagot sa kanya. Ang dating masiglang bayan ay abo na, ang mga bahay ay parang usok na lang na nilalamon ng hangin. Wala na ring mga tao, wala na ang init at kulay. Ang natira na lamang ay siya—at ang nakasisilaw na mata na patuloy na nakatingin mula sa kalangitan.Biglang umalingawngaw ang tinig. Hindi boses ng lalaki, hindi boses ng babae—isang sabayang tinig na parang libu-libong kaluluwa ang nagsasalita.“Cassandra… tagapagdala ng dalawang bond. Nilabag mo ang batas ng cycle.”Napakagat-labi siya, pilit na nilalabanan ang panginginig ng katawan. “Kung nilabag ko man, ginawa

Ang lahat ay nabalot ng puting liwanag. Hindi malaman ni Cassandra kung nakapikit ba siya o talagang nilamon ng liwanag ang buong paligid. Wala siyang maramdaman kundi bigat sa dibdib at init na parang nagmumula mismo sa kanyang mga sugat.“Kael… Nathaniel…” mahinang bulong niya, halos hindi lumalabas ang boses sa pagod.Unti-unting humina ang liwanag, at nang idilat niya ang kanyang mga mata, hindi na siya nasa gitna ng labanan. Ang paligid ay tila ibang mundo—isang malawak na lupain na walang hangganan, puno ng mga aninong naglalakad, walang mukha, walang boses, pero may presensya. Para silang mga kaluluwang nawawala.“Nasaan ako?” tanong niya sa sarili, nanginginig. “Ito ba ang cycle realm?”Humakbang siya, hawak pa rin ang sibat na pinag-isa ng tatlong sigil. Ngunit mapapansin na ang sibat ay kumukupas na, ang kulay bughaw, ginto, at itim ay naglalaho unti-unti. Parang kahit ang sandata ay pagod na rin.Biglang narinig niya ang isang ungol. “Cass…”Napalingon siya. Sa di-kalayuan,

Nagliyab ang dilim sa bawat hampas ng sibat ni Cassandra. Ang apoy mula sa tatlong sigil ay sumasabay sa tibok ng kanyang puso—bughaw para sa lakas, ginto para sa proteksyon, at itim para sa kapangyarihang matagal na niyang kinatatakutan pero ngayon ay natutunan na niyang hawakan.Bawat sagupa niya sa halimaw ay parang pagsubok kung hanggang saan ang kaya niyang tiisin. Ang bawat galaw ng nilalang ay nagbubuga ng malamig na alon na halos pumunit sa kanyang balat. Ngunit imbes na umatras, mas lalo siyang lumaban.“Hindi niyo ako matatalo, Hindi! Hindi!!” sigaw niya, sabay saksak ng sibat sa dibdib ng anino. Sumabog ang liwanag, at muling umalingawngaw ang mga sigaw ng libu-libong kaluluwa.Ngunit kahit paulit-ulit niyang tinatamaan ang halimaw, muling bumabalik ito, mas malakas, mas buo. Para bang walang katapusan ang laban.Naramdaman ni Cassandra na bumibigat ang kanyang katawan. Ang apoy ng tatlong sigil ay nagsisimulang magbanggaan sa loob niya. Kung hindi niya makokontrol, baka si

Nanginginig ang katawan ni Cassandra habang nakatitig sa naglalakihang kristal sa gitna ng “Cycle’s Heart.” Ang pintig nito ay parang kasabay ng tibok ng kanyang puso—mabigat, masakit, at puno ng bigat ng pasya na ipinapataw sa kanya. Ramdam niya na bawat segundo ay naglalapit sa kanya sa isang puntong wala nang balikan.“Ngayon, Cassandra…” muling dumagundong ang tinig ng cycle, malamig at walang emosyon. “Pumili ka. Isa lamang ang mananatili.”Napakagat-labi si Cassandra. Sa kaliwa niya, si Nathaniel—ang kanyang asawa, ang lalaking pinili niya noon sa mundong mortal. Sa kanan niya, si Kael—ang mandirigmang maraming beses siyang iniligtas, at ang koneksyon nilang hindi niya kayang ipaliwanag. Pareho silang sugatan, parehong handang ibigay ang lahat para sa kanya. At siya… siya ang dapat pumili kung sino ang mananatili.“Hindi…” umiling siya, umaagos ang luha sa kanyang pisngi. “Hindi ako makakapili. Hindi ko kayang piliin lang ang isa sa inyo.”Humigpit ang hawak ni Nathaniel sa kany

Dark. Silent. Parang biglang nawala lahat ng ingay ng mundo. When Cassandra opened her eyes, wala na ang halimaw, wala na ang apoy, wala na rin ang yumanig na lupa. Ang bumungad lang sa kanya ay isang endless na kalawakan na kulay abo, parang limbo na walang hangganan. Wala siyang maramdamang hangin, wala ring amoy ng usok o abo. Para siyang nakalutang sa isang lugar na hindi kabilang sa buhay, pero hindi rin kabilang sa death.“Nat…? Kael…?” mahina niyang tawag, nanginginig ang boses, pilit hinahanap ang dalawang taong kasama niya bago sila lamunin ng pulang liwanag.From a distance, may gumalaw. Slowly, lumitaw ang dalawang pamilyar na anyo—si Nathaniel, nakaluhod, hingal na hingal, pawisan at sugatan, at si Kael, nakatayo pero halatang hirap, hawak pa rin ang espada na kumikislap sa dilim.Nang makita siya ni Nathaniel, mabilis itong tumayo at halos tumakbo palapit. He hugged her tight, parang kapag binitiwan niya si Cassandra kahit saglit, mawawala ito sa kanya. Ramdam ni Cassandr