All Chapters of รักอำพราง: Chapter 111 - Chapter 120

และแล้ววันที่ทั้งคู่รอคอยก็มาถึง ...ฟ้าใสในชุดเจ้าสาวสีขาวจากดีไซน์เนอร์ชั้นนำระดับประเทศ ที่ออกแบบให้ตัวชุดเล่นลวดลายและประดับประดาด้วยคริสตัลจาก SW ดูหรูหราทว่ายังแฝงความ sexy เอาไว้ในตัวด้วยการปาดไหล่ โชว์ความขาวนวลของไหล่มนและผิวพรรณที่อวบอิ่มเปล่งปลั่งตามน้ำหนักตัวที่เพิ่มขึ้น หลังอายุครรภ์ย่างเข้าสู่สัปดาห์​ที่ 12 เป็นที่เรียบร้อยแล้วใบหน้าหวานประดับด้วยรอยยิ้มกว้างตลอดเวลา สลับกับเอ่ยทักทายและกล่าวขอบคุณแขกเหรื่อที่มาร่วมแสดงความยินดี ในขณะที่มือเล็กคล้องอยู่บนท่อนแขนแกร่งของสามีซึ่งอยู่ในชุดสูทเข้ารูป สีแดงไวน์ของชุดตัดกับความขาวของผิวกาย เมื่อบวกกับความหล่อเหลาของใบหน้าคมคายที่ยกยิ้มบาง ๆ อย่างมีความสุขนั่นทำเอาสาว ๆ ที่มาร่วมงานต่างใจเต้นตึกตักไม่เป็นจังหวะ จนต้องพากันเหลียวมองเจ้าบ่าวคนหล่อตาปรอยเป็นระยะ ๆ ด้วยความอิจฉาแกมเสียดายแต่ยิ่งจำนวนคู่สายตาพุ่งตรงมายังคนข้างกายมากแค่ไหน ฟ้าใสก็ยิ่งเชิดหน้าแล้วฉีกยิ้มกว้างใส่ด้วยความภาคภูมิใจ ที่สามารถสอย ‘ผู้ชายในฝัน’ ที่แสนเพอร์เฟคลงมาจากคาน แล้วปลุกปล้ำจนกลายมาเป็น ‘ผู้ชายในชีวิตจริง’ ได้ในที่สุด“เหนื่อยไหมคะ ทำไมดูหน้าซีด

“นั่นสินะครับ เพราะเธอทั้งซุ่มซ่าม ทั้งป้ำ ๆ เป๋อ ๆ ขนาดนี้”ฟ้าใสเงยหน้าขึ้นมามองค้อนขวับ แล้วกำหมัดทุบลงบนแผงอกกว้างแรง ๆ ทำไมเธอรู้สึกว่าคำตอบมันดูเหมือนจะเป็นคำต่อว่าเสียมากกว่านะแต่เมื่อเจอสายตาหวานเชื่อมและประโยคถัดมา ใจดวงน้อยก็พองโตจนคับอก“คงเป็นเพราะ ... เธอเป็นคนใสซื่อ จิตใจดี มีความพยายาม มีความมุมานะกับทุกสิ่งครับ แม้จะถูกผมดุด่าตลอดเป็นปี ๆ แต่ก็ยังไม่เคยอมแพ้อะไรง่าย ๆ ทั้งเรื่องงานและเรื่องผม แม้ว่าผมจะอยู่ในโหมดไหน เธอก็พร้อมจะรักและอยู่เคียงข้างเสมอ”“น่ารักมาก ๆ เลยค่ะ แล้วเจ้าบ่าวเกิดใจอ่อนแล้วตกหลุมรักเจ้าสาวตอนไหนกันคะ”“ไม่รู้สิครับ มารู้ตัวอีกที ผมก็ตกหลุมที่เธอขุดไว้จนปีนขึ้นมาไม่ไหวแล้วครับ”กรี๊ดดดด หนูอยากได้บ้างขอแบบนี้บ้างงมาตกหลุมของเราบ้างไหมค๊าาาเสียงตะโกนของสาวโสดดังแทรกขึ้นมาทันที เรียกเสียงหัวเราะและรอยยิ้มขบขันจากแขกเหรื่อในงานได้เป็นอย่างดี“ฟังความรักฝั่งเจ้าบ่าวกันไปแล้ว เรามาฟังฝั่งเจ้าสาวกันบ้างดีกว่าค่ะ! อะไรที่ทำให้เจ้าสาวหลงรักเจ้าบ่าวคะ?”“ความหล่อค่ะ!”เสียงตะโกนของนิลดังแทรกขึ้นมาบนเวที ทำเอาบรรดาแขกเหรื่อหัวเราะครืดกันอย่

เหล่าผู้หลักผู้ใหญ่ต่างปลีกตัวไปพักผ่อนแล้วปล่อยฟลอร์ให้เป็นพื้นที่ของหนุ่มสาววัยรุ่นที่ยังมีแรงเหลือเฟือได้สนุกกันต่อไปถือน้ำส้มชนแก้วกับกลุ่มเพื่อนสนิทจนครบวง ฟ้าใสก็ขอตัวพาเจ้าบ่าวกลับมาพักผ่อน เพราะเขาถูกยัดเครื่องดื่มใส่มือไม่หยุดหย่อนตั้งแต่ลงจากเวที จนบัดนี้ดวงตาหยาดเยิ้มและแสดงอาการหื่นจนออกหน้าออกตา“เดินตรง ๆ สิคะพี่นัท!”ฟ้าใสทำหน้าดุใส่สามีที่เอาแต่ทิ้งน้ำหนักตัวมาให้ แถมยังเดินตุปัดตุเป๋ไปมาเสียจนเธอหวั่นใจว่าตัวเองจะล้มลงไปกองกับพื้นด้วย หากต้องเลือกระหว่างปกป้องสามีหรือลูกน้อย แน่นอนว่าเธอเลือกอย่างหลัง!“ถ้าล้มมา หนูจะทิ้งให้พี่นอนตรงนี้จริง ๆ ด้วย!”“ครับบบ เดินช้า ๆ น้าาาา หนูฟ้าใสของพี่นัททททท”เสียงอ้อแอ้เอ่ยคำหวานอย่างออดอ้อน แอลกอฮอล์ที่ปะปนอยู่ในกระแสเลือดทำให้นัทลืมเกรงใจกล้องวงจรปิดไปชั่วขณะ เขาใช้จมูกโด่งคลอเคลียไปตามพวงแก้มนุ่ม พร้อมกับมือไม้ที่เริ่มลูบไล้บีบขยำไปตามเนื้อตัวเธออย่างโจ้งแจ้งตามแรงปรารถนาที่รอการปลดปล่อย“อื้ออ พี่นัท! หยุดนะ! ปล่อยก่อนนน”“พี่ปล่อยแน่! ปล่อยในตัวหนูด้วย ทั้งคืนได้ไหมครับบบ”ฟ้าใสกลั้นยิ้มจนแก้มแทบปริ ทอดมองแก้มสากที่แด

ผ่านไปกว่าสิบนาทีร่างสูงก็ปรับอารมณ์ให้กลับมาคงที่ได้ เขาเคลื่อนตัวขึ้นมาด้านบนแล้วอ้าสองแขน ดึงร่างนุ่มเข้ามาไว้ในอ้อมกอดอย่างรักใคร่หวงแหนนัทสบประสานสายตาลึกซึ้งกับฟ้าใส พลางใช้ปลายจมูกถูไถหยอกเย้ากับจมูกโด่งรั้นของภรรยาเบา ๆ ริมฝีปากหนาหยักคลี่ยิ้มละมุนด้วยความอิ่มเอมกับความสุขสมหวังที่มาอย่างกะทันหัน“คุณแม่ฟ้าใสครับ”“ขาคุณพ่อนัท”ฟ้าใสขานรับเสียงหวาน สองมือประคองใบหน้าคมคายไว้อย่างหลวม ๆ ก่อนจะหลับตาพริ้ม เงยหน้าขึ้นรับจูบของอีกฝ่ายอย่างเป็นสุขปากร้อนไล้เลียไปตามกลีบปากนุ่มแล้วขบกัดเบา ๆ แม้จะไม่ร้อนแรงอย่างทุกครั้ง ทว่าทุกสัมผัสกลับเต็มไปด้วยความอบอุ่นและอ่อนโยน เปรียบเสมือนน้ำทิพย์ที่ชโลมรดลงบนใจทั้งสองดวงที่กำลังพองโต“ฮืม”เสียงทุ้มครางเบาหวิวก่อนจะผละริมฝีปากออกห่างแล้วซบใบหน้าคมคายลงบนซอกคอขาวผุด เสียงหอบหายใจหนัก ๆ บ่งบอกได้ว่าเขายังคงติดอยู่ในห้วงอารมณ์ปรารถนาแม้จะรู้ว่าสามารถทำกิจกรรมได้แต่มันก็ยังมีความเสี่ยงที่จะทำให้เลือดออกอยู่ดี ด้วยความเป็นห่วงในอีกหนึ่งชีวิตที่กำลังเติบโต เขาจึงพยายามกดความต้องการของตัวเองลงฟ้าใสคลี่ยิ้มหวานหลังสัมผัสได้ถึงความสั่นเทาของกายแก

ครืดครืด ครืดครืดเสียงโทรศัพท์สั่นเตือนสายเรียกเข้าดังลั่นปลุกให้ฟ้าใสรู้สึกตัวตื่นตั้งแต่เช้าตรู่ ความอ่อนเพลียจากการออกแรงขึ้นควบหลังห่างหายไปหลายอาทิตย์ทำให้เธอขี้เกียจเกินกว่าจะเปิดตาขึ้นมามองเสียงรบกวนยังคงดังอย่างต่อเนื่องและไม่มีทีท่าว่าจะเงียบลงง่าย ๆ ซึ่งมันสร้างความหงุดหงิดรำคาญใจให้เธอไม่น้อยฟ้าใสชักสีหน้าพลางยื่นมือออกไปคลำหาแล้วกดปิดเสียงตัวรบกวน ก่อนจะพลิกตัวกลับมามุดใบหน้าเข้าหาแผงอกอบอุ่นอีกครั้งโดยไม่สนใจจะดูชื่อที่ปรากฏอยู่บนหน้าจอเลยแม้แต่น้อยนัทปรือตาขึ้นมามองร่างเล็กแล้วยกมือขึ้นตบหลังเบา ๆ เพื่อกล่อมคนในอ้อมแขน เสียงสั่นเตือนของโทรศัพท์และแรงขยับตัวของเธอทำให้นัทพลอยรู้สึกตัวตื่นตามไปด้วยไม่กี่อึดใจเจ้าของเครื่องก็ผ่อนลมหายใจแล้วจมไปในห้วงนิทราอย่างสบายอกสบายใจ ทว่าเสียงแจ้งเตือนยังคงดังไม่หยุดจนนัทต้องหยิบมันขึ้นมาหมายจะกดปิดเครื่อง เพราะเกรงว่าจะรบกวนคุณแม่ที่ควรได้รับการพักผ่อนเต็มที่พลันนิ้วสากก็ชะงักค้างอยู่เหนือปุ่มกดหลังมองเห็นข้อความบางส่วนที่ขึ้นโชว์อยู่บนหน้าจอโทรศัพท์“แม่ฟ้าใสครับ ตื่นก่อนครับ มีเรื่องด่วน”“อื้ออ”เสียงหวานครางแผ่วเบาในลำคอ ปัด