Semua Bab TEACHER DAHLIA: Bab 51 - Bab 60

"Ano bang problema mo? Kanina ka pa mainit ang ulo, ah? Bakit mo ginawa 'to, Dahlia?! Ito lang ang paraan para matalo natin si Armano," naiinis na mga tanong ni Bernard nang harapin niya si Dahlia. Nakita na lang ng binata ang mga namumuong luha sa sulok ng mga mata ng guro. Na animo'y hindi alam kung ano ang nararamdaman nito."Kasalanan mo 'to e!" bigla namang sambit ni Dahlia nang itulak niya si Bernard dahilan at napahakbang naman ito ng dalawang beses dahil sa lakas. Kita ng binata ang pag-iyak ni Dahlia. "Lalo ka na! Kasalanan mo rin 'to e! Kasalanan ninyong dalawa!" paninisi pa nito nang iduro niya sina Sonia at Bernard."Ano bang pinagsasa--""Manahimik ka, Sonia!" bulyaw ni Dahlia dahilan at natigilan ang kapatid. "Nagsinungaling ka sa 'kin, Bernard. Maging sa pamangkin mo! Pinaniwala mong isa ka lang gwardya ng politiko. Ng lintik na Armano na 'yon!" sabi nito kay Bernard habang patuloy pa rin sa pagluha. Unti-unti namang iniba ng binata ang tingin dahil sa sinasabi ni Dahli

"Kapag hindi natin 'to ginawa, mamamatay ang mga kasamahan natin," bulong ni Dahlia saka muling naupo.Matapos ang ilang sandali, bigla na lang napatingin sina Sonia at Dahlia nang magsalita kaagad si Bernard. "Armano. Lintek ka. Nasa saan ang mga kasama namin? Sabihin mo sa 'kin ang lugar mo. H'wag mo kaming paglaruan," marahan na lang napakunot ang noo ng tindera dahil sa ginawang pagsigaw ng binata. Iniisip nito na baka nababaliw na siya dahil sa gutom. Ang akala niya'y isa itong pulubi sa karumihan nito.Kaagad niyang inilapag ang telepono nang walang tumugon mula sa kabilang linya. Napahawak na lang sa buhok si Sonia sa inis. "Wala. Hindi sinasagot. Wala tayong choice kundi hanapin siya. Matatagalan nga lang," naiinis na sabi ni Sonia. Nainis din sina Dahlia at Bernard bago sila maglakad papalayo.Naramdaman nilang bigla ang pangangalabit mula sa likod ni Sonia. Napukaw na lang sa kaniya ang tindera na tila hinabol pa sila bago pa sila makalayo. "Aba. Magbayad kayo. Bakit kayo um

"At hindi rin kita masisisi kung isa ako sa mga kinamumuhian mo dahil sa pagkamatay ni dad. Ang tanga naman kasi namin ni Semir e. Sumama kami kay Armano. Ni hindi man lang namin nilapitan ang daddy hindi gaya ng ginawa mo. You're there trying to rescue our father. Sinamahan mo pa rin siya hanggang sa huli niyang hininga."Ang malumanay na pagkukwento ni Sonia habang nakaharap sa kalangitan na punong-puno ng bituin ay napalitan ng sunod-sunod na pagluha. "At kung alam mo lang, hindi ako pinatutulog nang maayos ng konsensya ko dahil sa mga 'to. Palagi kong ikinukumpara ang sarili ko sa 'yo. Mas lamang ka sa 'kin, kung tutuusin. That's why, you deserve our father's full of love. And I wish, I could be like you."Hindi napigilan ni Dahlia ang kaniyang sarili nang mapaluha na siya. Alam niya sa sarili na naging matigas siya dahil sa galit at poot na namuo sa kaniyang kalooban. Labis niyang sinisisi ang mga kapatid kahit na paulit-ulit na itong humingi ng tawad sa kaniya. Kung tutuusin ay

"Hindi po pupwede, ma'am. Ma'am," pagpipilit naman ng nurse na pigilan si Dahlia. Muli, may pumasok na isa pang nurse at tinulungan ang kasamahan nito sa pagpapatahan kay Dahlia. Unti-unti na lang itong tumahan nang turukan ito nang pampakalma."S-Sonia," tanging sambit ni Dahlia at napaluha na lang ng kusa ang kaniyang mga mata. Hindi niya alam kung ano ang gagawin ngayo't nag-aagaw buhay si Sonia, wala rin si Bernard sa kanila. Napakuyom na lang ang mga kamao ni Dahlia at nanginig pa ito sa tindi ng kaniyang galit. Hangga't hindi niya napapatay si Armano Imperial, hindi matatapos ang sunod-sunod na balakid sa kanilang buhay."Babawi ako. Babawi ako," mariin pang sabi ni Dahlia sa sarili. Wala siyang pakialam kung narinig man siya ng nurse o hindi. Ang mas namumuo sa sarili niya ay ang ipaghiganti ang mga mahal niya sa buhay.KAAGAD pumunta ang mga tauhan ni Armano sa hospital kung saan dinala sina Sonia at Dahlia. Pumasok sila sa loob at kaagad tinanong sa front desk kung nasa saan

"Bernard. Kayo. Kayo. Ayos lang ba kayo?" buong pag-aalalang tanong niya sa mga malalapit sa buhay niya habang namumuo ang mga luha niya. Samantala, napukaw na lang sa pansin ni Semir ang baril na nakaipit sa suot ni Dahlia. Kinuha niya 'yon kaya't napatingin sa kaniya ang kapatid."Hindi p-pa tapos..." mahinang sambit ni Semir sa kaniya."Hoy, teacher. Nasaan na ang tape? Bilis!" biglang sabi ni Armano kaya't tinignan siya nito."Dito lang kayo," pabulong na sabi ni Dahlia sa mga kaibigan bago siya tumayo. "Ito na ang pinakahihintay mo, Armano," sabi naman nito kay Armano at inilabas ang tape. Hindi batid ni Armano na sira sa gitna ang tape dahil natatakpan ito dahil sa pagkakahawak ni Dahlia. "Oh," sabi pa nito saka hinagis ang tape sa harapan niya.Nanlaki ang mga mata ni Armano Imperial nang makita ang tape na sira at hati ito sa gitna. "Anak ng--" hindi na natuloy ni Armano ang pagsasalita nang mabilis na nagpaulan ng bala si Dahlia sa kanila. Kaagad umalis sina Semir upang magta