Semua Bab คุณกับเลขาเกิดมาคู่กัน แล้วจะมาคุกเข่าในงานแต่งฉันทำไม?: Bab 11 - Bab 20

85 Bab

บทที่11

สีหน้าเธอเรียบเฉย ทำให้เหลียงหยวนโจวรู้สึกเบื่อสุดๆ หัวเราะเยาะแล้วเข้าไปที่ห้องครัวตอนนี้แกล้งทำเป็นใจกว้าง ก็แค่เพื่อจะแต่งงานกับเขารอทั้งสองแต่งงานแล้ว ยังไม่รู้ว่าจะเสแสร้งขนาดไหนกลับไปถึงห้อง สืออวี๋ก็เปิดคอมพิวเตอร์ ปรับอารมณ์ให้สงบแล้วทำงานต่อในวันต่อๆ มา เธอก็ยุ่งอยู่กับงาน กลับบ้านดึกทุกวัน เหลียงหยวนโจวไม่ก็นั่งดูเอกสารอยู่ที่ห้องนั่งเล่น ไม่ก็ยังไม่กลับทั้งสองอยู่ใต้หลังคาเดียวกัน แต่สองสามวันมานี้คุยกันยังไม่ถึงห้าประโยคเลยถ้าเป็นแต่ก่อน สืออวี๋คงทนไม่ได้ ต้องเป็นคนไปง้อขอคืนดีเหลียงหยวนโจวแล้ว แต่ตอนนี้เธอกลับรู้สึกสบายใจ ไม่รู้สึกอึดอัดสักนิดเลยเหลียงหยวนโจวเองก็สังเกตเห็นเหมือนกัน ครั้งนี้เขาย้ายกลับมา สืออวี๋ปฏิบัติกับเขาเย็นชามากขึ้นทำอาหารก็ทำแค่ของตัวเอง ตอนกลางคืนก็ไม่เปิดไว้ให้เขา เขาไปงานสังสรรค์กลับมาก็ไม่ทำต้มยาแก้เมาค้างให้เขา เขาไม่กลับมาทั้งคืนก็ไม่ถามเหตุผลพวกเขาเหมือนรูมเมทที่จำเป็นต้องเช่าอยู่ด้วยกันเพราะไม่มีเงิน ต่างคนต่างไม่ยุ่งเกี่ยวกัน และแทบไม่มีปฏิสัมพันธ์กันเลยแต่เหลียงหยวนโจวกลับสบายใจมาก เพราะตอนนี้เขาไม่ได้รักสืออวี๋แล้ว ก็ไม
Baca selengkapnya

บทที่12

“สืออวี๋ คำบางคำพูดเยอะไป แม้แต่ตัวเองยังหลงเชื่อเลย”คำว่าหนึ่งเดือน ก็เป็นแค่ข้ออ้างที่เธอหามาเพื่อช่วยให้ตัวเองออกจากสถานการณ์น่าอับอายเท่านั้นเอง ถ้าเขาเชื่อ ก็แปลว่าเขาโง่เห็นว่าเขาไม่เชื่อสักที สืออวี๋ก็ไม่คิดจะอธิบายอีก เพราะอย่างไรเขาก็ไม่มีทางตัดขัดกับเสินหลี เธอแค่ต้องทนผ่านเวลาที่เหลือ และชดใช้บุญคุณช่วยชีวิตของเซี่ยงชินเฟินเสร็จ ก็สามารถจากไปได้ไม่นาน เสินหลีก็รู้เรื่องระยะเวลาหนึ่งเดือนของสืออวี๋กับเหลียงหยวนโจวแต่เหลียงหยวนโจวเล่าเรื่องนี้ให้เสินหลีฟังขณะที่อุ้มเธออยู่ในอ้อมแขน เล่าเหมือนเล่าเรื่องตลกให้เธอฟังเสินหลีนั่งอยู่บนตักของเหลียงหยวนโจว ทำปากจู๋แล้วถาม “ประธานเหลียง ที่คุณหนูสือพูดมันจริงหรือเปล่าคะ?”น้ำเสียงของเธอเต็มไปด้วยความคาดหวัง ถ้าสืออวี๋อยากจากไปเองจริงๆ เธอก็จะกลายเป็นแฟนของเหลียงหยวนโจวอย่างสมเหตุสมผลแล้วไม่ใช่หรือ?แม้ว่าเธอจะบอกกับเหลียงหยวนโจวว่า ขอแค่ได้อยู่กับเขา ต่อให้ไม่มีสถานะก็ไม่เป็นไร แต่ผู้หญิงคนไหนจะอยากเป็นรักซ้อนของผู้ชายที่ตัวเองรักไปตลอดชีวิตล่ะ?“เป็นไปไม่ได้ ผมรู้จักเธอดี หลังรู้ว่าผมกับคุณอยู่ด้วยกันสามปีแล้วก็ยังไม่ย
Baca selengkapnya

บทที่13

อีกฝั่งเงียบไปครู่หนึ่ง เสียงที่เย็นชาของเหลียงหยวนโจวก็ดังมา “สืออวี๋ ก่อนหน้านี้คนที่บอกว่าจะเลิกกันหลังจากหนึ่งเดือนนี้ก็คือคุณ แต่ตอนนี้อยู่ๆ คนที่โทรมาบอกเลิกก็คือคุณเหมือนกัน คุณจะบ้าก็ช่วยมีขอบเขตหน่อยได้ไหม? ตอนนี้ผมไม่มีเวลามาพูดไร้สาระกับคุณ รอผมกลับไปแล้วค่อยว่ากัน”พูดจบ เขาก็ตัดสายไปอย่างเด็ดขาดสืออวี๋วางโทรศัพท์ลง แล้วส่งไฟล์บันทึกการสนทนาระหว่างเธอกับเสินหลีในก่อนหน้านี้ไปให้เขา แน่นอนว่าก็ส่งไปให้เซี่ยงชินเฟินด้วยเหมือนกันหลังจากส่งเสร็จ เธอก็กดโทรหาบริษัทจัดหาสถานที่แต่งงาน“สวัสดีค่ะ ฉันคือสืออวี๋ เคยจองสถานที่จัดงานแต่งกับทางบริษัทของพวกคุณ ช่วยยกเลิกให้ฉันด้วยค่ะ”ฝั่งตรงข้ามเงียบไปครู่หนึ่ง จึงค่อยมีเสียงของพนักงานตอบกลับมา “คุณหนูสือ คุณแน่ใจแล้วหรือคะว่าจะยกเลิกสถานที่จัดงานแต่งที่จองไว้?”ปลายนิ้วที่จับโทรศัพท์ของสืออวี๋กำแน่นขึ้นเล็กน้อย แต่เสียงกลับเรียบเฉยไร้อารมณ์ใดๆ “อืม แน่ใจแล้วค่ะ”“ได้ค่ะ ฉันเข้าใจแล้ว งั้นทางเราจะดำเนินการยกเลิกให้คุณนะคะ”“ขอบคุณค่ะ”วางสายแล้ว สืออวี๋ก็ถอดแหวนแต่งงานบนนิ้วนางออกวางลงบนโต๊ะ จากนั้นเตรียมจะลุกไปเก็บข้าวของ
Baca selengkapnya

บทที่14

“ฉันเลิกกับเขาแล้ว”“เลิก?ฉันยังนอนไม่ตื่นหรือเปล่า?”น้ำเสียงของซ่งจื่ออินเว่อร์มาก เห็นได้ชัดว่าเธอไม่เชื่อเพราะตลอดสามปีที่เหลียงหยวนโจวนอกใจ สืออวี๋ก็เลือกที่จะปกปิดความจริง ยืนกรานคิดว่าสักวันหนึ่งเหลียงหยวนโจวต้องกลับใจแน่นอนตอนนี้ทั้งคู่กำลังจะแต่งงาน เธอจะยอมเลิกได้ยังไง?“จริงๆ”สืออวี๋เงยหน้ามองคลื่นทะเลซัดเข้าฝั่งซ้ำๆ ในใจเธอรู้สึกสงบอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน“จื่ออิน ปล่อยหน้านี้ที่ฉันไม่ยอมปล่อยวาง ก็เพราะหวังจะมีผลลัพธ์ที่ดีกับเหลียงหยวนโจว แต่ตอนนี้ฉันเพิ่งเข้าใจว่า ไม่มีผลลัพธ์ก็ถือว่าเป็นผลลัพธ์อย่างหนึ่ง”“ฉันใช้เวลานานมากกว่าจะมั่นใจว่าเขาไม่รักฉันแล้ว และใช้เวลานานมากกว่าจะโน้มน้าวตัวเองใจตัวเองได้ ตอนนี้ ปล่อยวางแล้วจริงๆ”น้ำเสียงของเธอสงบ ราวกับว่ากำลังเล่าถึงเรื่องที่ไม่เกี่ยวกับตัวเองซ่งจื่ออินเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนพูดปลอบใจว่า “คิดได้แบบนี้ก็ดีแล้ว เดี๋ยวจะเจอคนที่ดีกว่านี้แน่”“อืม ไม่คุยกับแกแล้ว นั่งเครื่องมาแปดชั่วโมงกว่า ง่วงจะตายแล้ว”หลังวางสาย สืออวี๋ก็เดินเข้าห้อง อาบน้ำแล้วนอนพักทันทีอีกด้านหนึ่ง เหลียงหยวนโจวกำลังดูเอกสาร อยู่ ๆก็ได้
Baca selengkapnya

บทที่15

“ไม่เป็นไร คุณโพสต์ไปเถอะ”เสินหลีพยายามกดความดีใจที่เอ่อล้นอยู่ในใจ ก้มหน้าตอบเบา ๆ ว่า “ดะ……ได้ค่ะ”เหลียงหยวนโจวยิ้มมุมปาก แต่ในแววตามีความเย็นชาวาบผ่านไปในเมื่อสืออวี่อยากหาเรื่องใส่ตัวเอง งั้นเขาก็ไม่ถือสาที่จะทำให้เธอรู้ว่า คำว่าเลิกกันนี้ไม่ได้สะทกสะท้านต่อเขาแม้แต่น้อยเลย……สืออวี๋นอนหลับยาวและลึก พอตื่นมาก็สองทุ่มกว่าแล้วสืออวี๋ลุกขึ้นไปล้างหน้าแปรงฟัน เปลี่ยนเสื้อผ้าเตรียมออกไปเดินเล่นพร้อมหาของกินเล็กๆน้อยๆยามค่ำคืนที่มัลดีฟส์นั้นสวยงามมาก ดาวที่พร่างพรายเต็มฟ้าราวกับเพชรเม็ดเล็กๆ ประดับอยู่บนม่านฟ้าสีดำสนิท แสงระยิบระยับสะท้อนกับประกายระบัดบนน้ำทะเลที่พลิ้วไหวเป็นคลื่นอ่อน ๆพื้นทรายใต้เท้าก็นุ่มมาก ทุกก้าวที่ก้าวก็เหมือนเหยียบอยู่บนพรมกำมะหยี่ ทั้งนุ่มนวลและสบายคลื่นทะเลสาดซัดเบา ๆ เข้ามายังชายหาด ก่อนจะค่อย ๆ ล่าถอยไป ทิ้งร่องรอยลายเส้นละเอียดราวลูกไม้สายลมทะเลสดชื่นพัดมสู่ที่หน้า ทำให้มุมปากของสืออวี๋เผลอคลี่ยิ้มออกมา ความหม่นหมองในใจก็พลันสลายไป การก้าวเดินก็เบาสบายยิ่งกว่าเดิมระหว่างทางไปที่ร้านอาหาร เธอเจอคู่รักคู่หนึ่งกำลังขอแต่งงานบนชายหาดสำเร็จ ฝ่
Baca selengkapnya

บทที่16

คำพูดนั้นเพิ่งสิ้นสุดลง ก็มีเสียงทุ้มเย็นชาดังมาจากไม่ไกลนัก“ผู้ชายพุงพลุ้ย หัวล้านอายุหลายสิบปีกว่าแล้ว ยังกล้าให้คนเรียกว่าพี่ชายอีก ไม่อายบ้างหรือไง?”ชายหลายคนหันขวับไปมองพร้อมกัน ในความมืดของยามค่ำคืน มีชายหนุ่มร่างสูงโปร่ง สวมชุดลำลองสีขาว ยืนอยู่ในไม่ไกล กำลังมองดูพวกเขาด้วยสายตาที่เย็นชาเห็นว่าเขามาคนเดียว แถมดูท่าทางสุภาพอ่อนแอ สีหน้าของพวกเขาก็เปลี่ยนเป็นโอหัง“เฮ้ย ฉันเตือแกอย่ามาเสือกเรื่องชาวบ้านดีกว่า ไม่งั้นฉันจะทำให้แกได้รู้ว่าอะไรคือเสียใจทีหลัง!”อีกฝ่ายเลิกคิ้วเล็กน้อย “ทำให้ผมเสียใจทีหลัง? แค่พวกผู้ชายวัยกลางคนหน้ามัน ๆ พุงพลุ้ยไม่กี่คนนี้อย่างพวกคุณน่ะเหรอ?”คำพูดของเขาทำให้พวกมันโกรธจัด ทันใดนั้นหนึ่งในนั้นก็กำหมัดพุ่งเข้าหาเขา แต่ยังไม่ทันได้แตะตัวเขา ก็ถูกถีบกระเด็นปลิวออกไปสีหน้าของคนที่เหลือเปลี่ยนไปทันที รีบรุมเข้าใส่ทันที แต่ไม่ถึงห้านาที พวกเขาก็นอนครวญครางอยู่บนพื้น ไม่มีแม้แต่แรงจะลุกขึ้นด้วยซ้ำชายหนุ่มไม่แม้แต่จะเหลือบตามองพวกเขา เขาก้มตัวลงเก็บมือถือของสืออวี๋จากพื้น แล้วก้าวทีละก้าวตรงมาหาเธอเขาสูงโปร่ง ดูไม่ต่ำกว่าหนึ่งร้อยแปดสิบกว่าเซ
Baca selengkapnya

บทที่17

เธอเม้มปากเล็กน้อย มองเขาแล้วเอ่ยว่า “วันนี้คุณช่วยฉัน แล้วยังส่งฉันกลับมาอีก พรุ่งนี้คุณว่างไหม? ฉันอยากเลี้ยงคุณกินข้าว”“พรุ่งนี้ไม่มีเวลา พรุ่งนี้ เครื่องบินของผมออกจากมัลดีฟส์ตอนเช้า แต่ตอนนี้ผมก็ทำงานอยู่ที่เมืองเซิน เราสามารถเพิ่มการติดต่อไว้ก่อนได้ รอคุณกลับไปแล้วค่อยเลี้ยงผมกินข้าว”สืออวี๋แปลกใจเล็กน้อย “คุณรู้ได้ไงว่าฉันทำงานที่เมืองเซิน?”สวีอวี่เจ๋อหัวเราเบาๆออกมา “ทนายความหย่าร้างชื่อดังสืออวี๋ ยากที่ผมจะไม่รู้”สืออวี่: “……”เธอมีชื่อเสียงขนาดนั้นเลยหรือ?ในขณะที่เธอยังเงียบอยู่ สวีอวี่เจ๋อก็หยิบมือถือออกมา “ผมสแกนคุณ?”“……โอเค”หลังจากเพิ่มเพื่อนกันแล้ว สวีอวี่เจ๋อก็โบกมือให้เธอแล้วเดินจากไป ร่างสูงโปร่งของเขาค่อยๆ จางหายไปในความมืด จนมองไม่เห็นอีกหนึ่งสัปดาห์ต่อมา สืออวี่ทำกิจกรรมทั้งหมดที่เธอและเหลียงหยวนโจวเคยตกลงกันไว้ว่าจะทำตอนมาที่มัลดีฟส์วันแรก เธอหาครูฝึกและใส่อุปกรณ์ดำน้ำตื้นกลางทะเล ได้เห็นปลานีโมที่เธออยากดูมานาน พร้อมปะการังหลากสีวันที่สอง เธอไปที่ร้านอาหารใต้น้ำที่อยากไปมานาน ชมความงดงามของสิ่งมีชีวิตใต้ทะเลขณะลิ้มรสอาหารอร่อยวันที่สาม เธอน
Baca selengkapnya

บทที่18

สืออวี๋จิบตาใส่เธอ “แกคิดว่าใครๆก็ลามกเหมือนแกเหรอ? จากนั้นฉันก็พบว่าเขาเป็นเพื่อนสมัยมัธยมของฉัน”“เพื่อนสมัยมัธยมก็ดีสิ รู้รากเหง้ากันดี ลองคบหากันดูก็ได้”“ช่างเถอะ ตอนนี้ฉันไม่มีอารมณ์มาคบกับใคร อีกอย่างเขาก็ไม่ใช่ว่าจะชอบฉันสักหน่อย”ขณะพูด ขนมหวานที่สั่งก็มาถึงสืออวี๋หยิบช้อนก้มหน้ากินขนมหวานซ่งจื่ออินกำลังจะพูด โทรศัพท์ก็ดังขึ้นเธอเปิดไลน์ ขมวดคิ้วอย่างไม่รู้ตัวสังเกตเห็นถึงอารมณ์ที่ผิดปกติของเธอ สืออวี๋ถาม “เป็นอะไรหรือ?”ซ่งจื่ออินเม้มปาก ลังเลอยู่ครู่หนึ่งก่อนหันมองสืออวี๋ “อาอวี๋ มีเรื่องหนึ่งฉันกำลังคิดอยู่ว่าจะบอกแกตอนนี้ดีไหม”สืออวี๋วางช้อน พูดด้วยสีหน้าที่เรียบเฉย “เกี่ยวกับเหลียงหยวนโจวหรือเปล่า?”เพราะคิดว่ายังไงสักวันเธอก็ต้องรู้ ซ่งจื่ออินจึงเลือกที่จะพูดตามตรง “อืม วันที่สองของวันที่แกไปเที่ยว เสินหลีก็เริ่มโพสต์ชีวิตความรักประจำวันระหว่างเธอกับเหลียงหยวนโจวอย่างโจ่งแจ้ง ช่วงนี้มีแฟนคลับเพิ่มมากขึ้น มีคนคอยคอมเมนต์ใต้โพสต์ทวิตเตอร์ของเธอรออัปเดตทุกวัน”“ทั้งที่เธอเป็นมือที่สาม แถมเหลียงหยวนโจวก็เป็นคนที่นอกใจ แต่ตอนนี้กลับมีคนจำนวนมากในโลกออนไลน์บอกว
Baca selengkapnya

บทที่19

สืออวี๋เม้มปากเล็กน้อย เมื่อก่อนเหลียงหยวนโจวไม่เคยอนุญาตให้เธอไปสถานที่เช่นบาร์หรือคลับใดๆเลยตอนเรียนจบมหาวิทยาลัย เธออยากรู้อยากเห็น จึงแอบไปกับซ่งจื่ออินครั้งหนึ่ง พอเพิ่งนั่งลงไม่นานเหลียงหยวนโจวก็มาถึง ดึงเธอออกจากบาร์ทันทีครั้งนั้นเหลียงหยวนโจวโกรธมาก ตอนนั้นเขาบอกอะไรนะ?เขาบอกว่าบาร์มันอันตราย เธอสวยขนาดนี้ ถูกคนร้ายหมายตาได้ง่าย กลัวเธอจะเป็นอะไรไปสืออวี๋ไม่ได้รู้สึกว่าบาร์จะอันตรายอะไร แต่เพื่อไม่ให้เหลียงหยวนโจวเป็นห่วง เธอก็ไม่เคยไปอีกพอนึกดูแล้ว ตอนนั้นเธอนี่มันโง่จริงๆเลย เรื่องเล็กๆแค่นี้ก็ยอมนึกถึงตรงนี้ เธอก็สูดหายใจลึกๆ เงยหน้ามองซ่งจื่ออิน “ไปกันเถอะ!”“มันต้องแบบนี้สิ! ไปๆ !คืนนี้ฉันจะพาแกไปเปิดโลกที่เต็มไปด้วยแรงดึงดูดใจนี้!รับรองว่าให้แกสนุกจนลืมคนที่แซ่เหลียงคนนั้นไปเลย!”ทั้งสองขึ้นรถ ขับตรงไปยังบาร์ซิงหมู่บาร์บนชั้นสอง ในโซฟาส่วนตัว มีชายใส่ชุดสูทนั่งอยู่ด้วยกันฉู่หลิงเฟิงจิบเหล้าไปคำหนึ่ง เลิกคิ้วแล้วพูดว่า “หยวนโจว เมื่อไม่นานมานี้นายพึ่งตอบตกลงจะแต่งงานกับสืออวี๋ไม่ใช่เหรอ แล้วเลขาผู้หญิงคนนั้นนายไม่คิดจะจัดการเหรอ?”ช่วงนี้ ข่าวลือเรื่อง
Baca selengkapnya

บทที่20

เหลียงหยวนโจวชะงักไปครู่หนึ่ง จากนั้นก็รู้สึกว่ามันมีความเป็นไปได้ เพราะเมื่อก่อนสืออวี๋ก็เคยทำเรื่องแบบนี้สักแต่ครั้งนี้ มาจับชู้เป็นเท็จ แท้จริงแล้วก็เพื่อหาเหตุผลไม่ให้ตัวเองต้องอับอายคิดได้ดังนั้น เขาก็เลิกคิ้วเล็กน้อยโอบหญิงสาวที่อยู่ข้างๆเข้ามาในอ้อมแขนแล้วพูดว่า “ไม่ต้องไปสนใจเธอ”จ้าวเฉินมองเขาด้วยสายตานับถือ พร้อมยกนิ้วให้ “เห็นสืออวี๋มาตามจับชู้ยังทำใจเย็นได้ขนาดนี้ นายก็เก่งเหมือนกันนะ”เหลียงหยวนโจวหัวเราะเยาะเบา ๆ “มีอะไรต้องกลัว ไม่ใช่ครั้งแรกสักหน่อย”“ก็จริง ฮ่าฮ่า!”เขาเริ่มตั้งตารอแล้ว ว่าอีกเดี๋ยวสืออวี๋เห็นเหลียงหยวนโจวกอดผู้หญิงคนอื่นไว้สีหน้าของเธอจะเป็นยังไงไม่นานสืออวี๋กับซ่งจื่ออินก็ขึ้นมาถึงชั้นสอง ก่อนมาเธอได้โทรหาซ่งจื่อเซียนก่อนแล้ว ให้เขาช่วยจองห้องส่วนตัวให้หนึ่งห้องตอนนั้นเธอบอกว่าอยากได้ห้องที่เงียบ ๆ ซ่งจื่อเซียนจึงเลือกห้องในสุดให้พวกเธอพอขึ้นมาถึงข้างบน ซ่งจื่ออินก็เห็นเหลียงหยวนโจวพวกเขาสามคนเมื่อเห็นเหลียงหยวนโจวโอบผู้หญิงคนหนึ่งอยู่ในอ้อมแขน ซ่งจื่ออินก็กลอกตาใส่ทันทีบาร์ที่พี่ชายเธอเปิดนี่ ทำไมไม่คัดกรองคนหน่อยบ้างนะ? คนห่วยๆแบบ
Baca selengkapnya
Sebelumnya
123456
...
9
Pindai kode untuk membaca di Aplikasi
DMCA.com Protection Status