การละคร“ปั้นหยา ทำไมอยู่คนเดียว แล้วรินละ” เทวินทร์ถามเธอขึ้นมาทันที ที่เจอหน้ากันอยู่ด้านล่าง แต่ไม่เจอแฟนสาวอยู่ตรงนี้ด้วย“นู้นนน” เธอได้แต่เพยิดหน้าไปทางที่อัยญ์วารินทร์เดินไปยังโต๊ะที่มีชายหนุ่มสุดหล่อสองคนนั่งอยู่“เฮ้ยยย ยัยบ้านั่น คิดจะทำอะไรวะ” เทวินทร์ตาลุกวาวขึ้นมาทันที ที่มองตามณดารินทร์ เพราะคนที่แฟนสาวเดินเข้าไปหาคือ อดีตสามีของของเพื่อน“ฉันก็ไม่รู้ พยายามห้ามไว้แล้ว แต่ไอรินไม่ยอมฟังฉันเลย” ณดารินทร์เอ่ยบอกด้วยใบหน้าที่เจื่อนลง เพราะเธอก็ห้ามแฟนสาวของเพื่อนไม่ได้ และอีกใจหนึ่งก็อยากรู้ด้วย ว่าอดีตสามีเธอจะยังเหมือนเดิมไหมเทวินทร์ได้แต่ทำหน้าถอดสี พร้อมกับคาดโทษแฟนสาวเอาไว้ ที่ทำอะไรไม่ปรึกษากันก่อน จึงตัดสินใจควงณดารินทร์ เดินเข้าไปที่โต๊ะของเป้าหมายด้วยเลย เพราะเป็นห่วงแฟนสาวของเขา“ขอร่วมโต๊ะด้วยได้ไหมครับ” เสียงทุ้มของเทวินทร์เอ่ยขอ เมื่อเดินมาถึงโต๊ะที่คนทั้งสามอยู่ โดยข้างกายมีณดารินทร์คล้องแขนมาด้วย ไม่ได้เอ่ยอะไรทั้งสองหนุ่มเจ้าของโต๊ะหันไปตามเสียงนั้น เป็นชะงักค้างทันที เมื่อเห็นคนที่มาด้วยกับเจ้าของเสียงนั้นคือใคร พวกเขารู้จักดี โดยเฉพาะนพดล ที่ตอนนี้มีสาวส
แผนลองใจทั้งสองสาวตัดสินใจเลือกเดินลงมาเข้าห้องน้ำที่ด้านล่างแทน ทั้ง ๆ ที่ด้านบนชั้นวีไอพีก็มีห้องภายในตัว แต่สองสาวเลือกลงมาด้านล่างแทน เพราะมีแผนการบางอย่างอยู่“แน่ใจน่ะ ว่าเธอจะทำแบบนี้ไอริน” ณดารินทร์คามขึ้นมาเพื่อความแน่ใจ เมื่อได้ฟังแผนการของอัยญ์วารินทร์ หญิงสาวที่ทที่ตอนนี้ได้เลื่อนสถานะมาเป็นเพื่อนกับเธอได้อย่างเต็มตัวแล้ว เรียกว่าสนิทกันมาในระดับหนึ่งกันเลยทีเดียวแผนการที่อัยญ์วารินทร์เสนอนั้นคือ เธอจะเป็นฝ่ายเข้าไปโปรยเสน่ห์ให้แก่อดีตสามีของเธอ หรือที่เรียกว่าอ่อยนั่นแหละ เพื่อหยั่งเชิงดูว่า อดีตสามีเธอจะมีอากัปกริยาเช่นไร เมื่อเจอสาวอื่นมาโปรยเสน่ห์ใส่เขาจะยังมีเธออยู่ในใจของเขาหรือเปล่า หรือว่าตลอดระยะเวลา 3 ปีนี้ เขามีครอบครัวใหม่ไปแล้ว และคำพูดเมื่อ 2 เดือนก่อน ที่เขาให้เธอรอ ความหมายของเขาคืออะไร เธอก็อยากจะรู้อยู่เหมือนกัน“แน่ใจสิ” หญิงสาวตอบออกมาด้วยความมุ่งมั่น เอาจริงในคำพูดของเธอ“ไอ้เวย์มันจะไม่โกรธเอาเหรอ” เธอถามอัยญ์วารินทร์ออกไปเพื่อความแน่ใจอีกที เพราะกังวลว่าเธอจะมีปัญหากันกับเทวินทร์ แฟนของเธอ เพราะไม่ได้อยู่ในแผนการเลยที่จะให้เธอมาทำอะไรแบบนี้“เถอะน
เพื่อน(สนิท)วันต่อมาเทวินทร์ก็เริ่มทำตามแผนที่วางเอาไว้ โดยการชวนณดารินทร์ไปเที่ยวไนต์คลับอีกเช่นเคย เพราะคิดไว้ว่าอย่างไรก็ต้องเจอกันกับนพดลเข้าสักวันแน่“พวกนายสองคนว่างกันนักหรือไง ถึงชวนกันมาได้ทุกวันขนาดนี้” อัยญ์วารินทร์บ่นอุบอิบออกมาให้คนทั้งคู่ออกมาบ้าง เมื่อต้องคอยมานั่งดื่มเป็นเพื่อนทุกวัน เพราะลำพังงานของเธอก็หนักมากพออยู่แล้ว แต่เธอต้องถูกเทวินทร์ลากมากด้วยตลอดที่ครั้งที่เขาจะออกมาสังสรรค์ นับว่าเขาก็เป็นที่คลั่งเธอในระดับหนึ่งโดยทุกครั้งที่ออกมาข้างนอก นอกเวลางาน เทวินทร์มักอ้างว่ามันคือหน้าที่ของเลขาฯ อย่างเธอที่ต้องทำเป็นเลขาฯอยู่ที่ทำงานของเขายังไม่พอ อัยญ์วารินทร์ยังต้องมาเป็นเลขาฯส่วนตัวของเขาที่บ้านอีก เรียกได้ว่างานของเธอคือ เป็นเลขาฯให้เขาตลอด 24 ชั่วโมงเลยก็ว่าได้“ฉันรบกวนพวกเธอมากเกินไปหรือเปล่า ฉันบอกเวย์แล้วว่าไม่ต้องออกมา” ณดารินทร์เอ่ยขึ้นมาอย่างรู้สึกผิด เพราะเกรงว่าเรื่องของเธอ จะเป็นสามารถให้คนทั้งคู่ผิดใจกัน“มะ ไม่ใชแบบนั้นนะปั้นหยา” อัยญ์วารินทร์รีบปฏิเสธทันควัน กลัวว่าณดารินทร์จะเข้าใจความหมายของเธอที่สื่อออกมาผิดเธอไม่ได้โกรธเคืองเรื่องณดารินทร์
ขอโอกาส“หยา คุยกันก่อนสิ” เขารีบเรียกเธอเอาไว้ เมื่อเขาเดินเข้าไปอาบน้ำจากอีกห้องหนึ่งมาแล้ว เห็นเธอกำลังจะลงไปด้านล่างพอดี“...” เธอไม่ตอบอะไรเขา แต่กลับพยายามสะบัดแขนออก และสายตาก็มองซ้ายมองขวา เพราะเกรงว่าคนอื่น ๆ จะมาเห็นเธอที่นี่“พ่อกับแม่พวกท่านไม่อยู่แล้ว...” เขาบอกเธอออกไปเพราะคิดว่าเธอน่าจะเป็นกังวลในเรื่องนี้“ช่วยเอารูปของฉันที่มีทั้งหมด ที่ติดอยู่ทุกพื้นที่ของบ้านหลังนี้ออกให้หมดด้วยนะคะ” ณดารินทร์ออกคำสั่งขึ้นมาทันที เมื่อสายตากวาดมองไปทุกรอบทิศทางของบ้านหลังนี้แล้ว เจอแต่ภาพของเธอและเขาเต็มไปหมด“เอาออกทำไม ก็นี้มันบ้านของเราน่ะหยา” ขูดตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงที่ไม่ได้เป็นกังวลอะไรเลย“บ้านคุณคนเดียวคะ อย่าลืมสิว่าคุณหย่ากับฉันแล้ว” หญิงสาวตอกย้ำสถานะของเธอและเขาออกมาอีกครั้ง“หยาครับ ขอโอกาสให้พี่อีกสักครั้งจะได้ไหม” เขาเอ่ยเสียงนุ่มออดอ้อนคนตรงหน้า พร้อมกับคว้าแขนของเธอเอาไว้อีกครั้ง“อย่ามาเรียกฉันแบบนี้ เราไม่ได้สนิทกันขนาดนั้น และอย่ามาขอโอกาสอะไรจากฉันอีก เพราะคุณเองที่เป็นคนทิ้งโอกาสนั้นไปเอง ปล่อยคะ” หญิงสาวเอ่ยขึ้นมาด้วยน้ำเสียงที่เรียบนิ่ง พร้อมกับสายตาที่มองเขา
ฝันไปเถอะ“ปั้นหยาป่วยหรอกหรือ” อัยญ์วารินทร์ขมวดคิ้วถามอย่างสงสัย“...แต่ก็ดีขึ้นมาเยอะแล้ว เธอเริ่มอยู่คนเดียวได้ แต่ตอนนี้เวย์กลัวว่าอาการเธอจะกลับมาเป็นเหมือนเดิม เพราะเมื่อสองเดือนก่อนปั้นหยาเจอเขาแล้ว...” เทวินทร์พยักหน้าตอบเชิงเป็นคำตอบ ก่อนที่จะเอ่ยบอกความจริงกับเธอออกมาอีก“เขา เขาคือใคร?” เธอได้แต่เลิกคิ้วถาม“ก็คนที่เธอแต่งงานด้วยนั่นแหละ ตอนนี้เป็นอดีตสามีไปแล้ว” เทวินทร์ตอบเธอออกไปตามตรง เพราะไม่คิดที่จะปิดบังเธออยู่แล้ว“อาการเธอเกิดหลังจากที่เลิกกันกับสามีหรือ” เธอถามเขากลับไปอีกครั้ง“...แต่ที่แย่ไปกว่านั้นคือ... ปั้นหยาสูญเสียลูกน้อยในครรภ์ไปด้วย” เทวินทร์ได้แต่พยักหน้าให้เชิงเป็นคำตอบ แล้วเอ่ยด้วยใบหน้าที่สลดลง เพราะสงสารคนที่ถูกเอ่ยถึงอย่างจับใจในวันนั้น วันที่หญิงสาวสูญเสียทุกอย่างไปในคราเดียวกัน เขายังจำภาพนั้นได้ดี ซึ่งเป็นวันที่เขานัดเจเธอครั้งแรก เมื่อไม่ได้เจอนานกัน เมื่อทราบว่าเธอมีครอบครัวแล้ว เขาตั้งใจจะไปแสดงความยินดีกับเธอที่ร้าน“...น่าสงสารเธอนะ รินก็พูดกับเธอแรงไปด้วย เธอจะโกรธรินไปมากกว่านี้ไหมตัว” อัยญ์วารินทร์เอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงที่อ่อนลง“เพราะแบบ
อยากอธิบาย“คุณนพ!” เสียงของแม่บ้านดังขึ้นมาตกใจ เมื่อนพดลอุ้มหญิงสาว ที่หลับสนิทให้อ้อมกอดเข้ามาในบ้านสุนีย์ แม่บ้านคนเก่าแก่ตั้งแต่รุ่นของพ่อและแม่ และยังเป็นคนที่เลี้ยงเขามาตั้งแต่เกิดด้วย“เธอเมานะครับป้า ป้านีครับ ผมขอน้ำใส่กะละมังกับผ้าตามมาให้ผมที่ห้องนอนผมด้วยนะครับ” นพดลเอ่ยบอก พร้อมกับสั่งการสุนีย์ออกไปนพดลอุ้มเธอเข้ามาภายในห้องนอนส่วนตัวของเขาที่เคยพาเธอมาพักอยู่บ้างเป็นครั้งคราว และวางเธอลงบนที่นอนอย่างช้า ๆบ้านหลังนี้ เมื่อก่อนหน้านั้น มีสมาชิกในบ้านอยู่กันครบ ซึ่งเป็นครอบครัวที่อบอุ่นมากเลยทีเดียว แต่เรื่องไม่คาดคิดก็เกิดขึ้นมา 3 ปีก่อน หลังจากที่เขามีแต่งงานกับณดารินทร์ และใช้ชีวิตคู่อยู่ด้วยได้ 2 ปีครอบครัวของเขาก็ต้องมาแตกสลายลง เมื่อพ่อของเขาถูกฟ้องล้มละลาย พ่อของเขามีอาการช็อกจนล้มป่วย ทำให้เส้นเลือดในสมองแตก และเสียชีวิตในทันทีและผ่านไปไม่ถึงเดือน แม่ของเขาก็ล้มป่วยตาม และก็เสียในชีวิตตามพ่อของเขาไปในสุด จนเขาเองที่เหลือเพียงตัวคนเดียว บ้านและทรัพย์ต่าง ๆ ที่เป็นพ่อของเขาถูกยึดหมดเหลือเพียงบ้านหลังนี้ที่เป็นชื่อของเขาเอง แต่เขาก็ไม่สามารถที่จะทำอะไรได้ เพราะห