6 - เจอหน้ากันอีกครั้ง

เจอหน้ากันอีกครั้ง

Night Club

ณดารินทร์มาเลี้ยงฉลองวันเกิดให้แก่เพื่อนอย่างเทวินทร์ ตามที่ได้นัดกันเอาไว้แล้วก่อนหน้านี้ และเลือกสถานที่ที่เดิมอีกเช่นเคย เพราะใกล้กับคอนโดของชายหนุ่ม

“ปั้นหยา เธอจะโกรธฉันไหม” เทวินทร์ตัดสินใจถามขึ้นมา เมื่อนั่งเงียบกันอยู่นาน

“โกรธเรื่องอะไร ก็นี่มันวันเกิดนายนะเวย์” ณดารินทร์ถามออกไปอย่างไม่เข้าใจ ในสิ่งที่เทวินทร์กำลังสื่อ

“ฉันอยากพาคนคนหนึ่งมารู้จักกับเธอ” เทวินทร์ตัดสินใจพูดขึ้นมาอีกครั้ง โดยคอยมองดูปฏิกิริยาของเธอด้วย

“เขาคนนั้นหรือ” เธอได้แต่เลิกคิ้วถามเขากลับไป เพราะคงคิดว่าคงเป็นคนที่สำคัญกับเทวินทร์แน่ ๆ แต่แปลกที่มันจะขอเขาทำไม แค่จะพาแฟนมาแนะนำตัวแค่นั้นเอง

“...” เทวินทร์ได้แต่พยักหน้ารับ เพราะเธอก็น่าจะเข้าใจตรงกันกับเขา

“ฉันจะโกรธนายทำไม ยินดีกับนายเสียอีก ที่นายขายออกสักที” ณดารินทร์เอ่ยแซวออกไปอย่างหยอกล้อ

“แต่ว่า...” เทวินทร์ยังคงมีความกังวล เพราะไม่รู้ว่าจะเริ่มบอกเธออย่างไนดี และจะเกิดอะไรขึ้น หากทั้งสองเจอหน้ากัน เพราะเขาพึ่งงมาทราบว่าทั้งคู่ไม่ค่อยมาถูกกัน ก็ตอนที่เขาพาเธอคนนั้นมาอยู่ และตัดสินใจคบกันแล้ว

“ตัว รอรินนานไหมคะ Happy birthday นะคะ” ไม่ทันที่ทั้งคู่จะได้เอ่ยอะไรต่อ เสียงของคนที่เปิดประตูเข้ามา ก็ดังขึ้นมาทันทีพร้อมกับเจ้าตัวที่เดินเข้ามาพร้อมกับสิ่งของเต็มสองมือ

“ไอริน!”

“ปั้นหยา!”

หญิงสาวทั้งสองต่างอุทานออกมาเป็นชื่อของอีกฝ่าย เมื่อเจอหน้ากันเป็นครั้งแรก เพราะตั้งแต่ที่จบจากมหาวิทยาลัย ก็ไม่ได้เจอกันอีกเลย เพราะไม่ค่อยที่จะถูกชะตากันสักเท่าไหร่

ไอริน อัยญ์วารินทร์ ฤทธิปัญญา เพื่อนร่วมชั้นเรียน ตั้งแต่สมัยมัธยมที่เรียนมาด้วยกันจนถึง มหาวิทยาลัย ทั้งคู่ไม่ค่อยที่จะถูกกัน เพราะการเรียนที่อัยญ์วารินทร์ที่มักจะเป็นรองงอยู่เสมอ และหนุ่ม ๆ มักจะให้ความสนใจแก่ณดารินทร์มากกว่า

“...” เทวินทร์มองหญิงสาวทั้งคู่สลับกับไปมา แต่ไม่ได้เอ่ยอะไรออกมา

“นี่เธอมาอยู่ที่นี่ได้ยังไงกัน...” อัยญ์วารินทร์ถามขึ้นมาด้วยความสงสัย เมื่อเจอณดารินทร์ที่นี่กับแฟนหนุ่มของเธอ พร้อมกับมองไปทางเทวินทร์อย่างต้องการคำตอบ ที่ตอนนี้เอาแต่นั่งเงียบอยู่

“ทำไมจะอยู่ไม่ได้ ก็ฉันกับเวย์ เราเป็น...” ณดารินทร์พูดขึ้นมาเสียก่อน

“แต่เธอก็เคยแต่งงานมาแล้วน่ะ จะมาคบกับเวย์อีกทำไมผู้ชายมีตั้งงเยอะแยะไป...” แต่ไม่ทันทีณดารินทร์จะได้พูดจบ เธอก็พูดแทรกขึ้นมาเสียก่อน

“ไม่มีกฎข้อไหน ห้ามคนที่เคยแต่งงานแล้ว มาคบกับ...” ณดารินทร์ยืนกรานในคำพูดของตัวเอง แต่ไม่ทันที่จะเอายจบประโยคดี

“ทุเรศ!!! เวย์ นี่ตัวตาต่ำถึงขั้นเอาแม่หม้ายผัวทิ้งมา...” อัยญ์วารินทร์ก็ขัดขึ้นมา

“โอ้ยยย...ไปกันใหญ่แล้ว ไอริน! ปั้นหยา!” เทวินทร์รีบห้ามขึ้นมา ก่อนที่เรื่องจะวุ่นวายกันไปใหญ่ เมื่อสองสาวเถียงกันไปมา ไม่มีใครยอมใครเลย

“แล้วมันคืออะไร ตัวก็รู้ว่ารินไม่ค่อยถูกกัน” อัยญ์วารินทร์ถามออกไปอย่างต้องการคำอธิบาย พร้อมกับใบหน้าที่แสดงออกถึงความผิดหวังในตัวขอแฟนหนุ่ม

“ปั้นหยาคือเพื่อนสนิทที่สุดของเวย์เองบี๋” เทวินทร์เอ่ยตอบเสียงนุ่มอย่างจริงจัง

“หึ...ก็แค่เพื่อน” ฮัจญ์วารินทร์แค่นหัวเราะออกมาทันที เมื่อเทวินทร์เอ่ยบอกว่าหญิงสาวอีกคนนั้นคือเพื่อน

“ส่วนไอริน ตอนนี้คือแฟนฉันเองแหละปั้นหยา” แล้วเทวินทร์จึงหันมาบอกความจริงกับทางณดารินทร์ด้วย ว่าหญิงสาวที่มาใหม่นั้นเป็นใคร

“อะไรน่ะ แฟนเหรอ นี่นายกล้าเอาเธอมาทำเมียเลยเหรอไอ้เวย์” ณดารินทร์ที่ได้ยินดังนั้น ตาลุกวาวขึ้นมาทันที แล้วต่อว่าชายหนุ่มออกไป เพราะไม่คิดว่าเพื่อนจะไปคบกับคนที่เธอไม่ค่อยถูกกัน

“ปั้นหยาใจเย็น ๆ ก่อน ทุกอย่างฉันอธิบายได้นะ” เทวินทร์พยายามบอกให้แต่เพื่อนอย่างณดารินทร์ใจเย็นลง เพราะกลัวอาการของเธอจะกำเริบขึ้นมาอีก

เทวินทร์ทราบดีว่าอาการของณดารินทร์เป็นไร เมื่อรู้สึกโมโห เพราะเขาอยู่กับเธอตั้งแต่วันที่เธอใจแตกสลายไปวันนั้นเอง เขาก็ถือว่าเป็นอีกคน นอกจากครอบครัวของเธอ ที่คอยอยู่เคียงข้างในวันที่เธอมีปัญหา

“ตัว! นี่มันเป็นเพื่อนแบบไหนกัน ทำไมตัวต้องแตะต้องตัวกันแบบนี้ด้วย” ฮัจญ์วารินทร์ตวาดเสียงใส่แฟนหนุ่มอย่างไม่พอใจ เมื่อเทวินทร์จับแขนของหญิงสาว

“บี๋ ฟังเวย์ก่อนนะ”

“ฉันกลับแล้ว ส่วนของขวัญนายปีนี้ ก็อดไปไม่ต้องเอา” อัยญ์วารินทร์เมื่อเห็นทั้งคู่เริ่มมีปัญหากัน เธอจึงสะบัดแขนออกจากชายหนุ่ม แล้วเอ่ยบอก ก่อนที่จะเดินออกไปจากห้องนี้ทันที

“ปั้นหยา เดี๋ยวก่อนสิ ปั้นหยา!” เทวินทร์พยายามเรียกเธอเอาไว้ แต่ก็ไม่ทันเอาเสียแล้ว

“นี่ตัว เห็นมันสำคัญกว่ารินเหรอ” อัยญ์วารินทร์ต่อว่าแฟนหนุ่มออกมาอย่างน้อยใจ เมื่อเห็นว่าเขาค่อนข้างที่จะให้ความสำคัญหญิงสาวมากกว่าแฟนแบบเธอ

“บี๋ ไม่ใช่แบบนั้นนะครับ” เทวินทร์รีบเข้าไปหาเธอ เพื่อที่จะอธิบายให้เธอฟังว่าเรื่องทั้งหมดคืออะไร

ส่วนทางด้านของณดารินทร์เอง ก็เดินออกมาจากห้องนั้น โดยไม่สนใจอะไร เพราะตอนนี้เธอโกรธ และโมโหจนแทบจะควบคุมตัวเองไม่ได้แล้ว

“เฮ้ย...คุณ!” เสียงร้องห้ามของชายหนุ่มดังขึ้นมา เมื่อมีหญิงสาวคว้าเอาแก้วเครื่องดื่มจากมือจองเขาไป นกขึ้นกระดกทันที ทีเดียวจนหมด โดยไม่สนว่าแก้วนั้นจะเป็นเครื่องดื่มอะไร

ชายหนุ่มเบิกตากว้างทันที เมื่อเห็นใบหน้าตาชัด ๆ ของหญิงสาวผู้นี้ว่าเป็นใคร

“คุณ...” เธอพูดเพียงแค่นั้น ก็คอพับหมดสติไปในทันที เพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์เพรียว ๆ จากแก้วที่เธอดื่มไปสักครู่

“หยา” เขารีบรับตัวเธอเอาไว้ทันที ก่อนที่เธอจะล้มไปกองอยู่กับพื้น แล้วอุ้มเธอขึ้นมาในท่าเจ้าสาวเดินออกไปข้างนอกทันที

และเขาจึงถือวิสาสะเปิดกระเป๋าของเธอ เพื่อหากุญแจรถของเธอ เพราะเขาเห็นรถของเธอจอดอยู่ตั้งแต่ที่เขา เข้ามาแล้ว จึงมั่นใจได้เลยว่าเธอต้องอยู่ที่นี่แน่ ๆ เขาจำรถของเธอได้ดี

เขาอุ้มเธอเข้าไปในรถของเธอ และเขาก็เป็นคนขับรถให้เธอเอง แล้วออกจากสถานที่บันเทิงแห่งนี้ทันที โดยที่มุ่งหน้าไปที่บ้านของเขาแทน ไม่ใช่ที่พักของเธอ