All Chapters of The Billionaire's Surrogate Bride: Chapter 31 - Chapter 40

TAHIMIK ang buong hallway ng bar nang lumabas sina Caelum, Solenne, Rafe, at Enzo mula sa VIP lounge. Malakas pa rin ang tugtog mula sa main floor, pero dito sa labas, mas controlled ang ilaw at ambience, dimmed lights, glass walls na tanaw ang city skyline ng BGC, at ilang staff na nakatayo lang sa gilid.Solenne walked behind Caelum, her arms crossed over her chest. Hindi pa rin nawawala ang bigat sa dibdib niya mula sa mga narinig sa loob, ang tawag ni Caelum sa kanya bilang “investment”, ang malamig na paraan ng pagtrato nito na parang wala siyang sariling boses o karapatan.Pero bago pa siya makapag-isip nang malalim, bigla siyang napahinto nang may lumapit na babae sa kanila.Tall, stunning, naka-silver sequined dress na fitted sa bawat kurba ng katawan. Kilala agad ni Solenne ang mukha nito—nakikita niya minsan sa mga magazines at online articles. Isa itong model-socialite, madalas na ini-interview tungkol sa mga gala at charity events.“Caelum,” malambing na tawag nito habang

KANINA pa siya nakahiga, nakapikit, pero paulit-ulit bumabalik sa isip niya ang huling sinabi ni Caelum.“Lock your door tonight.”Bakit kailangan niya ng gano’n kaseryosong babala?Napailing siya, pero sa huli, hindi siya nakatiis. Tumayo siya at lumapit sa bintana. Binuka niya nang bahagya ang kurtina at sumilip sa hardin.At doon niya mas malinaw na nakita.Dalawang guwardiya ang umiikot sa perimeter. May dalang rifles, mabilis ang lakad, parang hindi ordinaryong security kundi mga sundalo sa training. Sa malayo, sa mismong gates ng estate, tatlo pang nakapwesto, may mga sasakyang nakastandby na naka-idle lang ang makina.Hindi iyon simpleng precaution.Bigla siyang kinilabutan nang may isang anino ang kumilos sa gilid ng bakod. Mabilis, mababa ang galaw, parang sanay umiwas sa ilaw. Hindi staff. Hindi guard.Nanlamig si Solenne.“Oh my God… someone’s out there.”Naglakad siya palayo sa bintana, pilit pinapakalma ang sarili. Pero bago pa siya makabalik sa kama, nakarinig siya ng pu

MATAPOS ang nangyaring shootout, balik na ulit sa katahimikan ang mansyon ng mga Valtieri. Walang putok ng baril, walang sigawan ng mga guwardiya, at wala ring yabag ng mga taong para bang nagmamadali. Ngayon, tanging tunog lang ng fountain at marahang hakbang ni Solenne sa hallway ang maririnig.Eksaktong isang buwan na siya sa mansyon. Pero para sa kanya, parang isang taon na iyon. Mabigat pa rin sa dibdib niya ang mga nangyari; ang barilan, ang mga patay na hindi niya alam kung sino, at higit sa lahat, ang malamig na presensya ni Caelum Valtieri na parang laging may tinatagong unos sa loob.Tuwing mapapatingin siya sa malaking bintana ng kwarto niya, laging bumabalik sa isip niya ang eksenang iyon na si Caelum sa may pinto, malamig pero kalmado habang sa labas ay nagaganap ang impiyerno.Minsan naiisip niya, anong klaseng tao ang gan’un?Ngayon, wala ito sa mansyon. Maaga pabraw ay umalis na ito. Naiwan si Solenne mag-isa sa malawak na bahay kasama ang mga kasambahay at ilang guwar

MATAAS ang araw nang magising si Solenne. Ang liwanag mula sa kurtina ay parang alon na dahan-dahang pumapasok sa kwarto, pero kahit may sikat ng araw, mabigat pa rin ang katawan niya. Pakiramdam niya ay nahihilo siya at parang antok na antok.Napahawak siya sa ulo. “Ano ba ‘to…” mahina niyang bulong.Parang pagod ang buong katawan niya kahit wala naman siyang ginawang mabigat. Pagtingin niya sa gilid, naroon pa rin ang kahon ng prenatal vitamins, ‘yung iniwan ni Caelum kagabi.Wala pa siyang gana. Parang gusto lang niyang humiga at huwag makausap kahit sino.Ilang sandali pa, may kumatok sa pinto.“Ma’am Solenne?” tawag ng kasambahay. “Nasa study po si Sir Caelum. May darating daw pong doktor. Maghanda raw po kayo.”Napasinghap si Solenne. “Doktor? Para saan daw?” kunot-noong tanong niya. Wala naman siyang sakit, maski lagnat.“Wala pong sinabi si Sir Caelum, Ma'am. Pero family doctor po ang titingin sa inyo.”Hindi siya nakasagot agad sa mga narinig. Kagabi lang, pinagpilitan siyang

CHAPTER 38 – MATAHIMIK ang buong mansyon kinabukasan. Ang ulan kagabi ay nag-iwan ng basang bakas sa mga bintana, at ang malamig na hangin ng umaga ay tila kumakapit sa bawat sulok ng silid.Nakatulog si Solenne nang halos walang pahinga. Mabigat ang katawan niya, parang pinupuno ng pagod at guilt. Pagbangon niya, kumirot agad ang ulo at tiyan. She tried to convince herself it was just fatigue, but deep inside, alam niyang iba ito.Habang nakaupo sa gilid ng kama, napahawak siya sa noo. “Stress lang ’to… stress lang,” bulong niya sa sarili.Sinubukan niyang bumangon para magbihis pero napaupo ulit sa higaan nang maramdaman ang pagkahilo. Sa mesa, naroon pa rin ang baso ng gatas at platong may tinapay na hindi niya nagalaw kagabi.Ilang sandali pa'y isang katok ang narinig niya. “Ma’am Solenne?” tawag ni Maria, ang isa sa mga kasambahay. “Magandang umaga po. Nasa dining area po si Sir Caelum. Pinapasabi pong kumain daw muna kayo bago magpakuha ng blood sample mamaya.”Blood sample.Na