Hindi na umabot ang yabag ni Samuel sa dulo ng hallway bago tuluyang magsara ang mabibigat na pinto ng mansyon. Sa sandaling iyon, tila humiwalay ang gabi sa normal nitong takbo. Ang bawat ilaw ay masyadong maliwanag, ang bawat anino ay may dalang babala. Sa labas, ang hangin ay gumalaw na parang may dalang bulong—hindi malinaw, pero sapat para patindihin ang tensiyon.Sa control room, tahimik na nakahanay ang mga monitor. Iba’t ibang anggulo ng bakuran, ng bakod, ng kakahuyan. Walang malinaw na mukha, walang direktang banta—pero may galaw. May presensya.“May dalawang signal na patuloy na umiikot sa perimeter,” maingat na ulat ng isang tauhan. “Hindi sila lumalapit, pero hindi rin umaalis.”Tumango si Samuel, nakapako ang tingin sa screen. Hindi siya nagmamadali. Hindi rin siya nagagalit. Ang katahimikang iyon ang mas delikado—ang uri ng katahimikan ng isang taong matagal nang natutong maghintay bago umatake.Sa kabilang bahagi ng mansyon, nanatili si Aurora sa silid, hindi dahil pin
Last Updated : 2025-12-24
LOGIN
