บททั้งหมดของ จีบครับรับไหมเอ่ย: บทที่ 31 - บทที่ 40

ค่ำคืนนี้บุญญาไม่ต้องนอนเพียงลำพังเพราะสองข้างถูกประกบด้วยลูกสาวทั้งสองคน ที่นอนยางพาราขนาดสามฟุตครึ่งถูกวางติดกันโดยที่มีผู้เป็นแม่นอนตรงกลาง“คุณบุญญาคะ มีใจให้เขาหรือเปล่า” ใบเฟิร์นซักอีกครั้งก่อนนอน เธอเห็นนะว่าสองคนนั้นคุยกันอยู่นาน“คุณบุญญาวาสคะ ดิฉันบอกแล้วไงว่าไม่มีใจ ไม่มีก็ไม่มีสิ” เมื่อลูกสาวเรียกชื่อจริง บุญญาเองก็เรียกชื่อจริงลูก เวลานั้นเธอคิดชื่อลูกไม่ออก ตั้งง่าย ๆ โดยใช้ชื่อตัวเองมาต่อด้วยบางพยางค์เพียงเท่านั้น“ลูกมองตาก็รู้ใจแล้ว ว่าแม่แอบมีใจ” ใบบัวกลิ้งตัวจากที่นอนตัวเองมาเบียดกระแซะแม่“แหม รับเงินค่าจ้างผ่านพี่หมอภีมมาละสิบัว” พี่สาวพ่นลมหายใจพร้อมทั้งว่าน้อง ใบเฟิร์นเองก็กลิ้งมานอนเบียดแม่“แม่คะ บุญญาวาสว่าน้อง”“ไม่ต้องฟ้องแม่เลย บุญญาพร” พี่สาวกับน้องสาวทะเลาะกันมักล้อชื่อจริงของกันและกัน เออเนอะ คนรุ่นเธอล้อชื่อพ่อชื่อแม่ แต่เด็กสองคนนี่พ่อแม่คนเดียวกันก็เลยล้อชื่อจริงของตัวเองแทน“ตัวไปเอารูปพ่อมาสิ บอกพ่อเลยว่าแม่จะมีแฟนใหม่ ให้พ่อมาเข้าฝันคืนนี้เลยว่าอนุญาตไหม” พี่สาวสั่งน้องสาวที่อยู่ใกล้ลิ้นชักเก็บของใบบัวกลิ้งสามตลบก็ถึงลิ้นชักเก็บของ บนนั้นมีกรอบรู

ดีที่ว่าอาหารคาวยังมีวัตถุดิบมากพอแต่ก็ไม่มากพอถึงช่วงเย็นของวัน ร้านจำเป็นต้องปิดในเวลาบ่ายสามโมงครึ่งเพราะของหมดไม่มีอะไรเหลือเลย“เกิดอะไรขึ้น” ไม่ใช่แค่บุญญาเท่านั้นที่สงสัย คนอื่น ๆ ที่เพิ่งมีโอกาสได้นั่งและกินข้าวเที่ยงในเวลาสี่โมงเย็นก็สงสัยเช่นกัน“ร้านอื่นเขาปิดกันเหรอ” พิณนาที่ยืนหน้าเตาทั้งวันเอ่ยถามห้องไลน์กลุ่ม : สี่สาวแซ่บของดีวิศวะสวยใสขยี้ใจ : @น้องใบบัว ผัวแกดังใหญ่แล้วอีบัวบาน แนบคลิป หนุ่มหล่อซึ่งในคลิปอ้างว่าเป็นพนักงานเสิร์ฟ พร้อมแฮชแท็ก #พนักงานหล่อมาก# The Triple B Cafe' & Resort #กาแฟกับผู้ชายอะไรน่ากินกว่ากัน“แม่คะดูนี่” ใบเฟิร์นที่เข้าไปอ่านในไลน์กลุ่มก่อนยื่นโทรศัพท์ให้ผู้เป็นแม่ดู“แม่! ร้านเราดังแล้ว เย้ๆ” ใบเฟิร์นกระโดดโลดเต้นอย่างดีใจ เธอรึก็โพรโมตร้านตั้งหลายวิธีทั้งทำคลิป ทำเพจ สร้างคอนเทนต์มากมายสุดท้ายก็สู้พลังความหล่อไม่ได้“พี่หมอภีม จะเป็นอะไรไหม” ใบบัวถามอย่างกังวลกลัวว่าเขาจะหวงความเป็นส่วนตัว“ไม่เป็นไร หน้าพี่มันไหมบัวดูสิในคลิปอะ รู้งี้ให้บัวแต่งหน้าบาง ๆ ให้ก็ดี” ภีมว่าติดตลกเรียกรอยยิ้มกับท่าทางเอือมระอาจากคนตัวเล็กได้ ภาพของสอง

“เรามากินค่ะ อย่าคิดมากเมนูที่เราเลือกไม่มีเงินหลักพันไม่ได้กินนะจ๊ะ” พิณนาขยิบตาให้คนข้างกาย“เนอะ เดี๋ยวจะกินให้คุ้ม”“ดื่มไวน์สิรับรองคุ้ม” พิณนานำเสนอ“นี่ตัวเองอยากกินแล้วแกล้งชวนเฟิร์นหรือเปล่าเนี่ย” ใบเฟิร์นหรี่ตามองคนข้างกาย“แหม...นาน ๆ ทีไง” เพราะพรุ่งนี้เป็นวันหยุดของคาเฟถ้าจะดื่มจนเมาก็คงไม่เป็นไร“ว่าแต่ไวน์นี่แพงเหรอคะ” ใบเฟิร์นถามกับพนักงานที่ยืนนิ่งเป็นหุ่นคอยดูแลพวกเธอ“ครับ ถ้าจำไม่ผิดน่าจะหลายหมื่นหรือไม่ก็เป็นแสน” คนตอบทำหน้านิ่งเขาเองก็ไม่แน่ใจเรื่องราคา แต่เห็นนายเก็บใส่ตู้พร้อมทั้งมีกุญแจล็อกแน่นหนา ราคาของมันคงไม่น้อย“ขอเยอะ ๆ เลยนะคะ” เมื่อรู้ว่าราคาแพงขนาดนั้นคนที่ชอบดื่มอยู่แล้วบอก“เดี๋ยวก็เมาหรอก” พิณนาห้ามหลานสาว“พวกเราเรียนวิศวะ”“แล้วไง พวกเรียนวิศวะนี่มันตับแข็งหรือไง” ผู้เป็นน้าเอ่ยอย่างไม่พอใจ“แหม น้านาเองไม่ใช่เหรอที่สอนให้พวกเราดื่มบอกว่าเวลาโดนผู้ชายมอมเหล้าจะได้รู้ลิมิตตัวเอง ทำไมตอนนี้มาห้ามกันเองเนี่ย รับรองไม่เมาแน่นอน”ไม่อยากจะเล่าให้น้าฟังเลยว่า แก๊งพวกเธอดวลเหล้ากับหนุ่มแพทย์ยังชนะขาดลอย กะแค่ไวน์สักแก้วจะเอาอะไรมาเมา“เอาแค่นิดหนึ่งพอ

“ทะเลเราว่างนะ สนใจเปลี่ยนแนวไหม” พอลลี่เอ่ยชวนพ่อหนุ่มทะเลผมเทาสุดกร้าวใจ คนอะไรโคตรหล่อ ไม่รู้ว่ายายทะเลดาวทำไมถึงได้ทิ้งผู้ชายหล่อ ๆ แบบนี้ได้ลงคอ“พอลลี่ว่างจริงดิ” ทะเลเบนหน้าไปยังเพื่อนสาวสอง“ว่างมาก ถ้าเป็นทะเล พอลลี่เคลียร์คิวให้เลย” คนเคลียร์คิวรอขยิบตาให้หนุ่มวิศวะคอมทีหนึ่ง แต่สายตาที่มองสบมานั้นช่างแห้งแล้งไร้ชีวิตชีวา ไม่บอกก็รู้ว่าพ่อทะเลคนนี้ยังไม่ลืมรักครั้งเก่าภาพหนุ่มสาวทั้งสองกลุ่มคุยกันกะหนุงกะหนิง โดยเฉพาะภาพที่หนุ่มหล่อเท้าคางมองหน้าสาวสวยนั่นยิ่งทำให้หัวใจของภีมร้อนรุ่มผู้หวังดีไม่ประสงค์ออกนามส่งรูปนี้มาให้เขา ภีมกำมือแน่นทั้งโมโหทั้งน้อยใจ ที่ไม่ยอมเปิดตัวว่าคบกันเป็นเพราะอย่างนี้หรือเปล่า แล้วดูตาไอ้ห่านั่นมองเมียเขาตาฉ่ำ แล้วมันเป็นโรคหัวโตหรือไงถึงได้ประคองหัวตัวเองไม่ไหวจนต้องใช้มือเท้ามือแบบนั้นยิ่งคิดภีมยิ่งโมโห“ทำไมทำหน้าเหมือนตูดแบบนั้นครับเฮียภีม”“เฮียพ่อง! อย่าแม้แต่คิดไอ้เอก”“แหม...ล้อเล่น” เอกภพเก็บความน้อยใจไว้แค่ในอก แม้ภีมจะมองเขาเป็นเพื่อนที่ดี แต่ไม่เคยดีพอสำหรับน้องของมัน“เป็นไรครับหมอภีม”“เป็นแค่คนคุย” คนเป็นได้แค่คนคุยพิงศีรษะกับเก

แต่ส่วนมากเดี๋ยวนี้ก็ไม่มีใครเขาถามเรื่องส่วนตัวกันหรอก“พี่หมอภีมโทรมา” ใบบัวบอกกับเพื่อนจากนั้นก็วิ่งเข้าห้องนอนกดรับสายทันที“ว่าไงคะ”‘คิดถึงครับ’“ว้า...แค่คิดถึงเหรอคะ”‘อืม...รักครับ’ คนได้ยินคำว่ารักทั้งแก้มทั้งใบหูก็ร้อนขึ้นทันที ให้มันได้อย่างนี้สิ เขินเป็นบ้า“โทรมามีอะไรคะ”‘กินข้าวหรือยังครับ’“กินแล้วค่ะ กินส้มตำกับใบเฟิร์นกับพอลลี่”‘แล้วของหวานกินหรือยังครับ’“ยังค่ะ”‘งั้นไปกินของหวานกันไหมครับ’“หวานมากไหมคะ” คนปลายสายหัวเราะชอบใจกับคำถาม‘หวานไม่มาก แต่อร่อยมากครับ’“ดีจัง บัวชอบของอร่อย” เธอหัวเราะร่วนกับคำตอบไม่เคยตายไมค์ของพี่หมอภีม‘พี่รอข้างล่างครับ’“เดี๋ยวบัวลงไปนะคะ”‘อย่านานนะครับ’“ทำไมคะ”‘พี่คิดถึง’ ตาย ๆ แบบนี้ใบบัวคิดว่าเธอคงเป็นบัวไม่พ้นน้ำแน่ ๆ เพราะความรักทับถมเธอจนเป็นบัวใต้ตมแล้วเนี่ยบทที่ 25 ได้ไหม สองสาวผู้โซ้ยส้มตำหันมามองคนที่เดินออกจากห้องนอนมาพร้อมกระเป๋าเป้ใบขนาดกลาง รอยยิ้มที่ส่งนำทัพมาก่อน ใบเฟิร์นหางคิ้วขวากระตุกยิก ๆ“พี่เฟิร์น”“เรียกแบบนี้ต้องการอะไร ไม่แบ่งนะโว้ยตัวเองก็ได้เหมือนกัน” คนเป็นพี่กอดซองเงินดอลลาร์ไว้แน่น“ไม่ได้ขอเงิน