บททั้งหมดของ จีบครับรับไหมเอ่ย: บทที่ 91 - บทที่ 99

“พี่ไม่มีเวลากับลูกเลย” นทีบ่น ลูกต้องไปเรียนกว่าจะได้เจอกันเดือนสองเดือนหน แล้วเมื่อไหร่เขากับลูกจะสนิทกัน“ลูกปิดเทอมตั้งนานค่ะ มีเวลาอยู่ด้วยกันจนเบื่อแหละ อยากกินอะไรเปรี้ยว ๆ” บุญญาปลอบใจเขาแล้วก็บ่นอยากกินอะไรเปรี้ยว ๆ เหมือนอาการแพ้ท้องจะกำเริบแล้ว“เดี๋ยวพี่ไปเก็บมะยมให้” ต้นมะยมที่ปลูกไว้กำลังออกลูก“ตำพอแหลกแล้วคลุกกับพริกน้ำปลา น้ำตาลนะคะ”“โอเค” ผู้เป็นสามีรับคำ แค่คิดถึงลูกมะยมเขาก็เปรี้ยวรอแล้ว แต่เมียรักกลับน้ำลายไหลรอแล้วสินะเชียงใหม่ ณ จุดชมวิวม่อนแจ่ม หลังจากงานถ่ายพรีเวดดิ้งของรินลณีและระพีพัฒน์จบลงคืนนี้พวกเขาก็มานอนเต็นท์ที่จุดชมวิวม่อนแจ่ม แน่นอนว่าการจัดเต็นท์วันนี้ผู้ชายนอนเต็นท์ใครเต็นท์มัน ส่วนสาว ๆ นอนด้วยกันโดยใบบัวนอนกับภัคณิกาน้องสาวของระพีพัฒน์ ส่วนใบเฟิร์นนอนกับพอลลี่“ไปดูดาวเต็นท์พี่ไหมคะ” เมื่อคำชวนสุดเร้าใจแน่นอนว่าคนอยากดูดาวอย่างใบบัวก็ถลาตามเขามานอนเบียดกันในเต็นท์ดูดาว“ไหนคะดาว” ใบบัวถาม“หลับตาสิเดี๋ยวเห็นเอง” คนเจ้าเล่ห์บอกให้เธอหลับตาแน่นอนว่าเธอก็หลับตามอย่างง่ายดาย ก็นะ เป็นคนเชื่อคนง่ายจูบหวานที่เขามอบให้ทำให้เธอหูอื้อตา

เขารึอุตส่าห์ช่วย“ภีมตามอามานี่สิ อามีเรื่องจะคุยด้วย” ใบบัวมองตามหลังสองหนุ่มไปอย่างเป็นห่วง เธอดูออกว่าพ่อเปลี่ยนไป เวลานี้ไม่ชอบแฟนเธอเหมือนเก่าก่อนแล้ว“พ่อเขาแค่ห่วง อย่าคิดมากเลย” บุญญาลูบไหล่ลูกสาวเบา ๆ เธอเลี้ยงลูกมาโดยที่ให้ลูกมีสิทธิ์ตัดสินใจด้วยตัวเองตั้งแต่เด็ก แน่นอนว่าสิ่งที่นทีกำลังทำลูกอาจไม่ชอบใจเมื่อพาภีมเดินมาถึงศาลากลางสวนดอกไม้ นทีนั่งลงโดยที่ภีมก็นั่งตามทั้งสองประสานสายตากันนิ่ง ภีมเองก็ไม่ยอมหลบตาของผู้เป็นอาเช่นกัน“อาทีมีอะไรจะคุยกับผมเหรอครับ” เป็นภีมที่ทนความอึดอัดไม่ไหวเอ่ยถามขึ้นก่อน“แกชอบบัวจริงเหรอ”“เปล่า”“อ้าว! ไอ้นี่” เท้าและมือของนทีกระตุก ไม่ชอบลูกสาวเขาแล้วมาจีบทำไมวะ“ผมรักครับ รักมาก”“แกยังเด็ก” นทีว่า“ตอนอารักแม่ญา ตอนนั้นอาทีน่าจะอายุน้อยกว่าผมอีก” ภีมเอ่ยแย้งความรักไม่ใช่เรื่องของอายุ รักก็คือรัก“มันไม่เหมือนกัน” นทีเอ่ยแย้ง“ไม่เหมือนยังไงครับ” ภีมเองก็แย้งกลับเช่นกัน“สมัยอาโลกเรายังไม่มีเทคโนโลยียั่วยุให้นอกใจกันง่ายแบบทุกวันนี้ อนาคตเราสองคนต้องเจอคนอีกเยอะ อาไม่อยากให้ลูกเสียใจ” คนเป็นพ่อคิดห่วงไปทุกอย่าง“อาก็เลยเลือกที่จะให้ลูกเส

“อะแฮ่ม!” เสียงหนึ่งดังขึ้นอย่างจับผิดไม่ใช่ใครที่ไหน ฝาแฝดของใบบัวนั่นเอง“อะไรติดคอ” พอลลี่เอ่ยถาม“เค้กอะ มันหวานเกินเนอะแกว่าไหม” ใบเฟิร์นผู้เหม็นความหวานของน้องสาวกับว่าที่น้องเขย หมอพายุทำไมไม่รู้จักศึกษางานจากหมอภีมบ้าง ฝ่ายนั้นไม่ได้เรื่องเลยเรื่องความหวาน ความโรแมนติก“ไม่ต้องกินฉันกินเอง” คนโดนแซวทำท่าจะยึดเค้กมาไว้กินเอง“ได้ไงพี่หมอภีมซื้อมาฝากพวกฉันด้วย เห็นไหมเนี่ยแบ่งสี่” มือหนาของพอลลี่ดึงกล่องเค้กไว้ก่อนที่ยายเพื่อนตัวดีจะดึงไปกินคนเดียว“อร่อยมากค่ะ” ใบบัวดวงตาเป็นประกายเมื่อตักเค้กคำแรกเข้าปาก ของเธอเป็นเค้กมัทฉะ ใบเฟิร์นกับพอลลี่เป็นเค้กช็อกโกแลต ส่วนรินลณีเป็นเค้กกาแฟ จะเห็นได้ว่าเขาไม่ใช่ซื้อเค้กมาให้เท่านั้น เขายังเลือกและใส่ใจ รู้ว่าพวกเธอแต่ละคนชอบกินเค้กอะไร“ป้อนหน่อย” ภีมอ้าปากให้แฟนสาวช่วยป้อน ใบบัวใช้ช้อนที่เพิ่งตักให้ตัวเองก่อนหน้านี้ตักและป้อนให้แฟนหนุ่ม ภาพความสวีตของทั้งสองคนสร้างความหมั่นไส้ให้คนสถานะไม่ชัดเจนอย่างใบเฟิร์นกับพอลลี่“เรามาทำอะไรตรงนี้วะพอลลี่” ใบเฟิร์นว่าพร้อมทั้งถอนหายใจอย่างเหนื่อยล้า“นั่นสิ คนดีเขาเห็นคนรักกันเขาจะยินดีด้วย แต่ทำไ

“อ๋อ ผมบล็อก ไปก่อนนะครับผมรีบ” คำตอบของภีมทำคนฟังนิ่งอึ้ง แต่ไม่ทันจะได้พูดอะไรต่อเขาก็วิ่งหายไปทางประตูเสียแล้ว เธออยากจะร้องเรียกแต่ก็ทำไม่ได้เพราะโรงพยาบาลไม่เหมาะกับการใช้เสียงดังภีมรีบวิ่งตามทางเท้าราวกับหนีเสือ เจอกันครั้งเดียวก็พออย่าให้เจอกันอีกเลยเมื่อมาถึงห้องเขากวาดสายตามองรอบห้องแต่กลับไม่พบเจ้าของร่างบางที่แสนคิดถึง มุมปากยกยิ้มเมื่อคิดถึงคำพูดของตัวเอง เขาบอกเธอว่าให้อาบน้ำรอหอม ๆเสียงเปิดประตูห้องน้ำทำให้คนที่นอนหลับตาพริ้มอยู่ในอ่างลืมตาขึ้นมองคนที่เพิ่งเข้ามา“อาบน้ำด้วยกันไหมคะ”“ครับ” คุณหมอหนุ่มสลัดผ้าออกจากกายแกร่งทันที หย่อนกายเปลือยเปล่าลงนั่งฝั่งตรงข้ามเธอ สายตาเธอเป็นประกายด้วยความวาบหวามเมื่อเขานั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามของอ่างอาบน้ำ“เมื่อยไหมคะ” ปลายเท้าเล็กแตะต้องตรงส่วนกลางกายที่ตั้งชันตั้งแต่ก่อนจะลงน้ำ“ครับ แข็งไปหมด นวดให้หน่อยนะครับเมียจ๋า” เขาจับเท้าเล็กให้ถูไถกับส่วนที่บอกว่าแข็งไปหมดให้เธอรับรู้ความแข็ง“แข็งจริงด้วย ทำงานยืนเยอะเหรอคะ ขาแข็งเชียว” ใบบัวหัวเราะยั่วเย้าคนขาที่สามแข็ง“ครับยืนนาน อูย” ภีมครางเสียวเมื่อฝ่าเท้าเล็กทั้งสองประกบกันรูดสาวขา

“พี่ก็อยากมีตัวเล็ก ๆ น่ารัก ๆ เหมือนภูเขาแล้ว” ภีมว่า เขาได้เลี้ยงเด็กชายภูเขาตั้งแต่แรกคลอด คำว่าวังน้ำเขียวก็แค่ปากซอยเกิดขึ้นหลังจากที่เด็กชายภูเขาเกิดเขากับใบบัวเดินทางกลับมาเยี่ยมน้องบ่อยแทบเรียกว่าทุกสัปดาห์ด้วยซ้ำ นึกว่าตัวเองจะมีลูกสาวหรือลูกชายน่ารักนุ่มนิ่มแบบนี้ก็คงดีไม่น้อย“มีลูกกันนะพี่หมอ”“แล้วเราไม่อยากทำงานเหรอ”“มีลูกก็ทำงานได้ อย่าคิดว่าลูกเป็นอุปสรรคสิ ถ้าคิดว่าลูกเป็นอุปสรรคป่านนี้แม่คงเอาบัวกับเฟิร์นไปทิ้งน้ำแล้ว” ใบบัวว่าติดตลกภีมพยักหน้าเห็นด้วย เขากับใบบัวในเวลานี้ก็ถือว่าพร้อมถึงแม้จะอายุยังน้อยแต่พวกเขาทั้งสองก็มีความพร้อมที่จะเลี้ยงเด็กคนหนึ่งให้เติบโตเป็นคนดีของสังคมได้งานแต่งงานของทั้งสองถูกจัดขึ้นในเดือนธันวาคม ปีนี้เป็นปีที่อากาศเดือนธันวาคมหนาวกว่าทุกปี วังน้ำเขียวก็เช่นกันหนาวกว่าทุกปีที่ผ่านมาเพราะอากาศหนาวทำให้ทุกคนที่มาร่วมงานต่างชื่นชอบบรรยากาศและธีมงานแต่งของทั้งคู่ช่วงเช้าเป็นพิธีรดน้ำสังข์อย่างไทย ซึ่งผู้มาร่วมงานคือเหล่าญาติและเพื่อนสนิทของทั้งคู่ ช่วงกลางคืนเป็นงานเลี้ยง “ธีมตลาดนัด” โดยเจ้าภาพจ้างซุ้มอาหารดังจากช่องทางโซเชียลมาจัดบูท