Semua Bab EVIL LOVE รักร้ายนายเย็นชา: Bab 71 - Bab 80

เรื่อง EVIL LOVE รักร้ายนายมาดกวน (ตอนพิเศษพาร์ทของ คีริว x อิงดาว )******"ปากดีให้ได้ตลอดแล้วกันอิงดาว" เป็นคำพูดสุดท้ายที่คนขี้เล่นอย่างคีริวพูดแล้วจ้องหน้าอิงดาวอยู่ตลอดเวลา ขณะที่ร่างเล็กได้แต่เหลือบไปมองเพื่อนตัวเล็กอีกคนที่เมามายไร้สติด้วยความเป็นห่วง แต่ก็ทำอะไรไม่ได้เพราะตอนนี้เธอเองก็โดนคีริวบังคับให้ไปขึ้นรถอีกคันเหมือนกัน ไม่รู้ว่าทำไมเธอถึงต้องกลัวทุกครั้งที่คีริวใช้สายตาเช่นนี้มองเธอ ทั้งที่สถานะเป็นแค่เพื่อนกัน แต่เธอก็ให้สิทธิ์คีริวได้ใช้ความเป็นห่วงที่รู้สึกว่ามันมากกว่าเพื่อนมาตลอดหรืออาจเพราะเธออยากให้เขาเป็นมากกว่านั้น"นั่งนิ่งทำไม คาดเข็มขัดสิ อยากตายก่อนหรือไง" คำพูดเสียงแข็งของคีริวทำให้อิงดาวที่กำลังคิดอะไรเรื่อยเปื่อยสะดุ้งหลุดออกจากภวังค์ แล้วค่อยๆ เลื่อนมือไปคาดเข็มขัดนิรภัย ก่อนที่จะเหลือบไปมองคนที่กำลังอารมณ์ขุนเคืองใช้สายตามองเนียนๆแต่แล้ว…บรื้นนนนน!"โอ้ย!..." อิงดาวต้องร้องลั่นออกมาเสียงดังทันทีที่คีริวเร่งเครื่องยนต์พุ่งตัวออกจากหน้าผับด้วยความเร็ว เหยียบคันเร่งจนเต็มกำลังทำให้คนที่ไม่ทันตั้งตัวอย่างอิงดาวเหวี่ยงจนแผ่นหลังติดไปกับเบาะภายในไม่กี่วิ

"หลังจากนี้ฉันจะไม่หยุดให้แล้วนะ" ชายรูปร่างสูงโปร่งร่างกายเปลือยเปล่าเอ่ยถามหญิงสาวใต้ร่างเพื่อต้องการความแน่ใจอีกครั้ง ทั้งสองจดจ้องกันอยู่ในคอนโดหรูชั้นสูงสุดที่มีวิวทัศน์รอบเมืองสวยงาม ภายในห้องเปิดไฟสลัวพอที่จะมองเห็นใบหน้าของกันและกัน และแน่ใจว่าทั้งหมดเกิดจากความเห็นชอบทั้งสองฝ่าย ไม่มีใครที่ถูกบังคับ"อือ" อิงดาวที่เปลือยเปล่าไม่แพ้กันเค้นเสียงตอบพร้อมกับพยักหน้าน้อยๆ อย่างลังเล ทว่ามาถึงขนาดนี้แล้วยังไงเธอก็กลับตัวไม่ได้ ในเมื่อรู้ความรู้สึกของตัวเองแล้ว เธอก็อยากมอบสิ่งที่ล้ำค่านี้ไว้แค่กับคนที่รักเพียงคนเดียว และตอนนี้คนที่เธอรักที่สุดก็เป็นคีริว แม้จะยังไม่มั่นใจในความรู้สึกของเขา เธอก็จะยอมรับผลที่ตามมาปึก!"อ๊ะ!" อิงดาวร้องลั่นออกมาทันทีที่ถูกแก่นกลางกายของคีริวดันเข้ามาเต็มลำในครั้งเดียว โดยที่เธอยังไม่ทันได้ตั้งตัวเลยแม้แต่น้อย"ไม่เคยเหรอว่ะ" คีริวก้มลงมามองกลางกายสาว เมื่อเห็นเลือดสีแดงสดไหลออกมาจากกลีบกุหลาบที่ปิดสนิทจึงขมวดคิ้วเอ่ยถามกับอิงดาวราวกับไม่พอใจ"ก็ไม่เคยดิว่ะ เห็นฉันเป็นผู้หญิงยังไงกัน…ฮึก แม่งเจ็บชิบ" อิงดาวว่าพร้อมกับน้ำตาคลอเบ้า เป็นครั้งแรกที่เธอกำ

"เดี๋ยว…นายจะไปไหน" อิงดาวเหลือบไปมองร่างสูงที่กำลังปลดสายคาดเข็มขัดนิรภัยตามเธอ ขณะที่เขาก็ดับรถที่ลานจอดรถบริเวณหน้าคอนโดหรูบ่งบอกว่าเจ้าตัวกำลังจะตามเข้าไปด้วย"ก็ลงไปที่ห้อง" คีริวตอบหน้านิ่ง"ไม่ต้อง ห้องฉัน ฉันไปเองได้""แต่ฉันจะไป""จะไปทำไม""ฉันง่วง เมื่อคืนใช้พลังเยอะ แล้วยังปลุกฉันแต่เช้าอีก ขอเข้าไปนอนในห้องหน่อยไม่ได้หรือไง""ง่วงก็กลับไปนอนที่ห้องนายสิ ไม่นายก็นอนในรถเอาก็ได้""ทำไมใจร้ายจังว่ะ อุตส่าห์มาส่ง กลับก็ได้" คีริวคาดเข็มขัดนิรภัยกลับเข้าที่เดิม ใบหน้าคมคายหงุดหงิดเล็กน้อยแล้วเบือนหน้าหนีไม่ยอมมองไปทางอิงดาว"ง่วงมากเหรอ""…" เงียบ"คีริว""…""จะไปก็ไป" สุดท้ายอิงดาวก็ต้องยอมเพราะความเป็นห่วง หากว่าเขาง่วงจริงๆ แล้วเกิดอุบัติเหตุระหว่างทาง คงจะเป็นเธอที่รู้สึกผิดมากแน่ๆ"จริงเหรอ" คีริวหันขวับกลับมาพร้อมกับรอยยิ้มร่า มือหนาไม่รอช้าที่จะปลดสายเข็มขัดแล้วรีบเปิดประตูรถลงทันที"แค่นอนนะ" อิงดาวว่าอย่างรู้ทัน คนตรงหน้าแสดงความเจ้าเล่ห์ขนาดนี้ เธอต้องพูดดักไว้ก่อนที่จะไม่ทันการ"ถ้ามากกว่านอน?""ฉันจะไล่นายออกจากห้อง""ใจร้ายชะมัด""จะไปไม่ไป?""ไปค้าบ" ว่าแล้วร่าง

"แก้มกูนั่งด้วยดิ" หญิงสาวกวาดสายตามองทั่วห้องเรียนเพื่อหาที่นั่งปลอดภัยจากสองหนุ่ม เมื่อเห็นว่าคนที่กำลังหนีทั้งสองยังไม่อยู่ในห้องจึงรีบจับมือเพื่อนด้านข้างเดินดุ่มๆ ไปนั่งกับเพื่อนในคลาสร่วมกันที่พอจะสนิทด้วย"เออนั่งดิ" แก้มรีบหยิบกระเป๋าที่วางที่เก้าอี้ว่างเพื่อให้เพื่อนอีกสองคนได้นั่ง อิงดาวก็ไม่รอช้าที่จะดึงแขนของเอวาให้นั่งต่อจากแก้ม และเป็นเธอที่นั่งต่อจากเอวาอีกที ที่นั่งหน้ากระดานสี่คนจึงเต็ม รวมไปถึงที่นั่งข้างหลังที่มีเพื่อนนั่งอยู่ก่อนแล้ว อิงดาวจึงเลือกที่จะนั่งตรงนี้เพื่อให้เพื่อนตัวเล็กสบายใจว่าสองแฝดจะไม่มานั่งใกล้ๆ แน่นอน"ฉันบอกว่าจะแยกมานั่งคนเดียว ไม่ได้ให้แกมาอยู่กับฉันด้วยนะ" เอวากระซิบกระซาบกับอิงดาว เธอไม่อยากให้เพื่อนต้องมาแยกกันเพราะเธอ ทั้งที่หารู้ไม่ว่าอิงดาวก็ตั้งใจจะหนีมาอยู่แล้ว เธออยากจะตีตัวออกห่างเพื่อดูปฏิกิริยาของคีริว ดูว่าคราวนี้เขาจะใจแข็งไปถึงเมื่อไหร่"บอกแล้วไงว่าแกไปไหนฉันไปด้วย""แล้วทำไมพวกมึงมานั่งตรงนี้อะ ไอแฝดล่ะ" แก้มที่นั่งอยู่เอ่ยถามซึ่งเอวาที่เลิ่กลั่กไม่รู้จะตอบว่าอะไรจึงเป็นอิงดาวที่รีบตอบรับแทน"โอ้ย...ให้พวกกูแยกกันบ้างเถอะ ตัว

"ขอบใจนะเฮียที่มาช่วย" เวกัสเดินออกมาหน้าเครียดแล้วล้มตัวนั่งบนโซฟาด้านข้างพี่ชาย วันนี้สนามแข่งรถเกิดไฟไหม้ เวกัสจึงอลหม่านโทรหาบรรดาพี่และเพื่อนของทุกคนมารวมตัว ไม่ใช่เพื่อมาดับไฟมอด ทว่ามาวางแผนหาคนทำต่างหาก คีริวจึงจำเป็นต้องรีบมา แล้วบอกให้อิงดาวกลับเองถึงจะไม่อยากให้เป็นอย่างนั้นก็ตาม"อืม" คีริวเค้นเสียงตอบนิ่งๆ แล้วเงียบลงผิดปกติ การวางแผนหารือเสร็จสิ้นลงแล้ว เขาก็ยังนั่งหน้าคร่ำเครียดเช่นเดิม"เป็นไร ผมเห็นเฮียทำหน้าแบบนี้ตั้งแต่มาถึงละ หรือว่าพวกผมขัดความสุขเฮีย" เพิร์ธเอ่ย"ไม่" ถึงจะพูดปฏิเสธแต่ใบหน้าก็ยังเคร่งเครียดเช่นเดิม เขามีอะไรในใจ ทุกคนดูออกเพราะคีริวไม่เคยเงียบขนาดนี้ มันไม่ใช่เขาเลย"แล้วเฮียเป็นไร ทำหน้าไม่บอกบุญตั้งแต่มาละ" แต่น้องชายคนสนิทก็ถามไม่เลิก เขาถามเพราะเป็นห่วง อาการแบบนี้คงจะหนักอยู่ไม่น้อย"พูดไปพวกมึงจะช่วยไรได้วะ" คนหน้านิ่งเอ่ยเสียงเรียบ"เอ้าไอเฮีย พวกผมอุตส่าห์เป็นห่วง ช่างหัวเฮียแล้วกัน" ทั้งเพิร์ธและไลก้าที่กำลังเซ้าซี้หัวร้อนกับคำพูดของพี่ชาย ก่อนที่จะเลิกสนใจอย่างที่บอกแล้วหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาเล่นเกมต่อ"เฮีย" จนสุดท้ายเหมือนว่าเขาจะทน