All Chapters of EVIL LOVE รักร้ายนายเย็นชา: Chapter 61 - Chapter 70

"นายไม่อยู่ต่ออีกหน่อยเหรอ พึ่งผ่านไปแค่วันเดียวเองนะ" ร่างเล็กเอ่ยถามขณะที่ตัวเองก็จัดการเก็บของให้ร่างสูงที่โรงพยาบาลหมายจะกลับกรุงเทพวันนี้ พึ่งผ่านแค่วันเดียวเต็มๆ ที่เขาได้นอนพักรักษาตัวที่โรงพยาบาลทว่าตอนนี้เขากลับขอหมอเจ้าของไข้กลับบ้านแล้ว เอวาจึงเป็นห่วงไม่น้อยเพราะความซีดจากใบหน้าตอนนี้มันยังไม่หายไปเลยด้วยซ้ำ"ก็เธอดื้อไม่ยอมกลับไปก่อน" คีรันนั่งมองคนตัวเล็กเก็บของนิ่ง เขาคะยั้นคะยอให้เอวาล่วงหน้ากลับกรุงเทพเพื่อไปเรียนก่อน แต่ร่างเล็กก็ยืนยันที่จะอยู่เฝ้าเขาให้ได้ จนต้องเป็นเขาที่ขอออกจากโรงพยาบาลเพื่อกลับด้วยกัน"ฉันอยากเฝ้านายนี่""เป็นห่วงฉันเหรอ""เปล่า…ใครเป็นห่วง ฉันแค่รู้สึกผิด""ฉันไม่ได้โกรธ ไม่ต้องรู้สึกผิด""นายควรรอให้หายดีกว่านี้ก่อนนะ จะเดินทางไหวเหรอ""แผลแค่นี้ทำอะไรฉันไม่ได้หรอก""ปากดี อย่ามาร้องว่าเจ็บให้ฉันได้ยินแล้วกัน ฉันขยี้แผลนายซ้ำแน่""หึ" ร่างสูงเค้นเสียงขำกับลูกหมูน้อยที่ขู่ฟ่อ ทว่าไม่มีความน่ากลัวเลยสักนิด มีแต่ความน่ารักที่ทำเอาเขาหลงใหลจนหลุดยิ้มกว้างออกมาแทน"แล้วของเธอล่ะ ไม่กลับไปเอาก่อนเหรอ""แม่จะพามาให้ เอ่อ…พ่ออยากมาเจอนายด้วย" เมื่อนึ

"กลับมาแล้ว~" เจ้าของเสียงสดใสเดินเข้ามาในห้องด้วยความสบายใจและมีความสุข ก่อนที่จะหันกลับไปพยักหน้าให้การ์ดที่ถือของให้เธอพะรุงพะรังให้วางของลงบนโต๊ะในห้องครัว แล้วรีบก้มหัวให้เธอ เดินออกไปทันที เอวาสอดส่องเจ้าของร่างสูงโปร่งที่เป็นเจ้าของทั่วห้องรับแขก และเมื่อเจอแต่ความว่างเปล่าเธอจึงรีบเดินเข้าไปหาในห้องนอนของเขา"ทำงานเหรอ?" เอวาเอ่ยกับคนที่นั่งพิงเตียงอ่านเอกสาร คลานขึ้นบนเตียงแล้วเอียงคอมองเขาที่กำลังตั้งใจอ่านอะไรบางอย่างในมือ"…" คีรันไม่เอ่ยตอบ ลดเอกสารในมือลงแล้วมองด้วยใบหน้านิ่ง มันเป็นใบหน้าที่กำลังแสดงออกว่าเขากำลังโกรธเธออยู่"อะไร ทำไมมองฉันแบบนั้น" เอวาเลิกคิ้วอย่างไม่เข้าใจ พึ่งจะกลับมายังไม่ทันจะได้คุยกับเขาสักประโยคเลยด้วยซ้ำแล้วเขากำลังโกรธอะไร?"เธอบอกว่าจะรีบกลับ""ก็รีบกลับแล้วไง""เธอบอกว่าจะกลับมากินข้าวด้วยกัน บ่ายโมงครึ่ง เธอพึ่งจะกลับ?""อ๋อ…โมโหหิว?" เอวาถึงกับหลุดยิ้มออกมากับท่าทีของร่างสูง ที่กำลังเป็นอยู่ตอนนี้ก็คืออาการหิวที่รอเธอมาหลายชั่วโมงสินะ"…" คีรันเลิกสนใจแล้วหันกลับมาอ่านเอกสารต่อ ขณะที่อีกคนกลับยกยิ้มกริ่มกับท่าทางของเขาที่ไม่ได้จะเห็นบ่อยๆ

"หม่ามี๊ล่ะครับ" เจ้าของร่างสูงเดินเข้ามาในบ้านหลังใหญ่พร้อมกับคนตัวเล็กที่เดินขนาบข้างเข้ามาด้วยความเกร็ง เอวากอดแขนคีรันแน่น และเมื่อเดินไปทักกับแม่บ้านมือบางก็รีบปล่อยแล้วยิ้มให้ทันที"อยู่ในห้องนั่งเล่นค่ะคุณหนู""ขอบคุณครับ" ว่าแล้วแม่บ้านก็ก้มหัวเดินออกไป คีรันจึงว่าจะเดินเข้าไปในห้องนั่งเล่น แต่กลับชะงักเมื่ออยู่ๆ แขนหนาก็ถูกดึงไว้ก่อน"ตื่นเต้น" เป็นเอวาที่รั้งแขนไว้ ยิ้มแห้งๆ แล้วเงยหน้าไปยอมรับกับคีรันตามตรง"ต้องทำยังไงถึงจะหายตื่นเต้น""ทำใจแป๊ปนึง" เอวาพ้นลมปากยาวๆ เพื่อระบายความตื่นเต้น ขณะที่อีกคนกลับจดจ้องอย่างเอ็นดูในท่าทางของแฟนสาว"ไปกันเถอะ ไม่มีอะไรต้องกลัว" คีรันเอื้อมไปจับมือเล็กแน่น ก่อนที่จะรีบเดินเข้าไปในห้องเล่นเพื่อหาผู้เป็นแม่และครอบครัว"อ้าวลูก…มากันแล้ว เอวามานั่งกับหม่ามี๊มาลูก" พะพายที่เห็นทั้งสองคนเดินเข้ามา ก็รีบลุกจากที่นั่งดึงเอวามานั่งด้วยความตื่นเต้นที่ไม่ต่างกัน"พี่เอวาเฮียสวัสดีค่ะ""หม่ามี๊คะ…วันนั้นยังเป็นคุณน้าอยู่เลย วันนี้เป็นหม่ามี๊แล้วเหรอคะ" พรีมน้องสาวที่นั่งข้างๆ ยกมือไหว้เอวากับพี่ชาย ก่อนที่จะรีบหันไปพูดแหย่คนเป็นแม่ที่รีบเปลี่ยนส

"ในที่สุดวันนี้ก็มาถึง…สอบเสร็จแล้วโว้ย~" อิงดาวรีบลุกพรวดพราดจากที่นั่งเงียบๆ อยู่ในตอนแรป เธอตะเบ็งพูดประโยคสุดเสียงแล้วกางแขนสองข้างอย่างโล่งอก หลังจากที่ผ่านพ้นการทดสอบวัดใจตัวสุดท้ายที่เป็นชีวิตมรสุมของนิสิตปีสามอย่างเธอที่เล่นเกือบเอาตัวไม่รอด แต่สุดท้ายเธอก็ผ่านพ้นมันไปได้อย่างเฉียดฉิว และใช่…พวกเธอเป็นไทแล้ว~"ยัยอิง! คนมองเต็มแล้ว" เอวารีบดึงแขนเพื่อนให้นั่งรีบลง ถึงจะสอบเสร็จแล้วก็จริง ทว่าคนในห้องก็ยังมีอยู่ประปรายและเสียงที่ตะโกนลั่นของเธอก็ต่างพาให้คนหันมามองทางกลุ่มเธอเป็นตาเดียว"ไม่สนใจหรอก คืนนี้ฉลองกัน" อิงดาวยักไหล่ตอบอย่างไม่ยี่ระ ก่อนที่จะทำตาลุกวาวทันทีที่นึกอะไรบางอย่างออก"หาเรื่องกินแต่เหล้า" คีริวส่ายหัวไปมา ดึงมือคนตัวเล็กมานั่ง โดยรู้จุดประสงค์ของเธอดีกว่าใคร"สอบเสร็จก็ต้องฉลองสิ ถูกแล้ว" เอวาพูดเสริม พยักหน้ากับอิงดาวเป็นอันอยู่ฝ่ายเดียวกัน"ไปไม่ได้" แต่แล้วอยู่ๆ เสียงทุ้มเข้มที่ตอบก็ทำให้รอยยิ้มหวานที่คาดหวังของอิงดาวและเอวาหุบลงทันทีทันใด"ทำไมล่ะคีย์ นานๆ ทีนะ""พรุ่งนี้ฉันกับไอรันโดนเรียกตัวกลับบ้านแต่เช้า ธุระสำคัญคงดื่มคืนนี้ไม่ได้""งั้นก็ไม่เป็นไ

"กูแค่อยากรู้ว่าเมียกูจะง้อยังไง" เจ้าของร่างสูงโปร่งยืนพิงที่รถหรูของตนพร้อมกับกวาดมองเข้าไปในผับด้วยสายตาเรียบนิ่ง ขณะที่มือหนาคาบบุหรี่สูบไว้เพื่อต้องการระงับอารมณ์ เขาแสดงออกมาแต่ด้านนิ่งทั้งที่ข้างในแทบจะเข้าไปพังผับหรูตรงหน้านี้ให้ได้ แต่เพื่อความต้องการที่มันคุ้มกว่านั้นเขาต้องยอมอดทนไว้เพื่อรอเคลียร์บัญชีรวดเดียว"เออ น่าสนใจวะ เล่นบทโกรธหนักๆ แล้วให้หาวิธีแก้ปัญหาเอาเอง กูซื้อต่อ" คีริวยิ้มร้ายตามพี่ชาย คีรันรู้แผนตั้งแต่วันแรกที่พวกเธอวางแผนแล้ว แต่เพียงแค่อยากรู้ว่าคนตัวเล็กที่กำลังคิดท้าทายเขา จะทำยังไงต่อ…ถ้าเขาแสร้งว่าโกรธถึงขั้นสูงสุดเท่าที่เคยเป็นมา"แล้วกูจะแน่ใจได้ยังไงว่าจะไม่มีไอเxี้ยหน้าไหนมายุ่งกับเมียกู" ทว่าน้องชายก็ยังรู้สึกกระวนกระวายไม่หาย เพราะอยากเข้าไปตามแฟนที่แอบหนีเขาเที่ยว แต่ก็ต้องนิ่งไว้เพราะคำปรามของพี่ชายที่บอกอยู่รอตะครุบเหยื่อข้างนอกทีเดียว"หึ กูไม่ยอมให้ใครมายุ่งกับเมียกูหรอก" คีรันตอบเสียงนิ่งที่แฝงไปด้วยความน่ากลัว เขาไม่ยอมให้ใครหน้าไหนได้มายุ่งกับคนรักของเขาได้แน่ เพราะความมั่นใจที่มากล้นจึงทำให้เขาได้แต่ยืนนิ่งรอเหยื่อทั้งสามออกมาจากร้านด