All Chapters of EVIL LOVE รักร้ายนายเย็นชา: Chapter 81 - Chapter 90

"ฉันจะให้โอกาสนายพูด ครั้งนี้ครั้งเดียวแล้วจบกันสักที""ผู้หญิงคนนั้นเมา ฉันจอดรถเพื่อรอเจอเธอ แต่ไม่รู้มาจากไหนอยู่ๆ ก็เข้ามาในรถฉัน" อิงดาวยกยิ้มมุมปากพร้อมกับกรอกตามองบน"ก็เลยจูบกัน?" ก่อนที่จะเอ่ยถามด้วยความปลง ไม่น่าเชื่อในเหตุผลของเขาเลยสักนิด"ฉันตั้งตัวไม่ทัน""แต่ก็ไม่ปัดออก หึ โคตรเสียเวลาฟังนายเลยว่ะ" อิงดาวว่าจบก็หมุนตัวหมายจะเดินเข้าไปในห้อง แต่ไม่ทันจะก้าวเข้าไปก็ถูกมือหนาดึงไว้ให้กลับมาคุยกันอีกครั้ง"ขอโทษ" คีริวก้มหน้าตอบอย่างสำนึกผิด เขาอธิบายไปหมดแล้ว ไม่มีอะไรจะแก้ตัวต่อนอกจากยอมรับความจริงที่เผลอตัวไปกับสิ่งยั่วยุที่กำลังตัดให้ออกไปจากชีวิตของเขาตอนนี้"ขอโทษทำไม นายไม่ได้ผิดอะไร""…""คนอย่างนายเหมาะที่จะอยู่คนเดียวแบบนี้ตลอดไปนั้นแหละ ฉันไม่น่าดันทุรังตั้งแต่แรก" คำพูดที่เอ่ยออกไปย้อนกลับมาทิ่มแทงหัวใจของตัวเอง เขาไม่ผิดเลยนะ คนสองคนยังไม่ได้เป็นอะไรกันเลย ก็ไม่แปลกที่เขาจะมีใครต่อใครไปทั่วเธอไม่มีสิทธิ์โกรธเลยด้วยซ้ำ"อิง…""รีบไปเรียนเถอะ นายจะมานั่งด้วยก็ได้นะ ยังไงเราก็เป็นเพื่อนกัน ฉันไม่ได้ว่าอะไร" คนตัวเล็กหันหลังหมายจะเดินเข้าไปในห้องเป็นรอบที่สอง"ฉัน

เรือนร่างเราสองคนถูกปลดเปลื้องเสื้อผ้าไปจนหมดทั้งตัวไม่เหลือสักชิ้น ในขณะที่ดวงตาคมตวัดไล่มองพร้อมกับกระตุกยิ้มมุมปากด้วยความพึงพอใจกับร่างกายที่เสือกำลังจะตะครุบ แล้วไม่นานก็คว้าฉันมาคร่อมไว้ใต้ร่างทันที"เลิกมองฉันสักที" ฉันเบือนหน้าหันหนี ใบหน้าร้อนผ่าวเมื่อเห็นสายตาเจ้าเล่ห์ไล่แทะโลมจนฉันทำตัวไม่ถูก"วันนั้นมองไม่ชัด วันนี้เห็นแล้วว่าเมียสวยทั้งตัวเลย…" จะไม่ให้ชัดได้ยังเพราะเขาเล่นไม่ปิดไฟในห้องเลย ใช้เหตุผลว่าอยากมองเรือนร่างมองฉันทั่วทุกมุม ไม่เว้นแม้แต่ซอกกลีบเกสรที่เขาจดจ้องไม่ละสายตา"ถ้าฉันไม่รู้จักนาย ฉันคิดว่านายเป็นโรคจิต""โรคจิตก็ผัวเธอไง…" เสียงแตกพร่าก้มกระซิบกระซาบข้างหู ก่อนที่จะตวัดปลายลิ้นที่ใบหูแล้วขบเม้มเบาๆ อย่างมันเขี้ยว"ระ ริว…" ฉันดันแผงอกกว้างเบาๆ การกระทำของเขาทำให้แรงที่มีอ่อนลงหยวบหลับตาพริ้มทันที"ชอบเหรอครับ…" ลมหายใจอุ่นร้อนปะทะลำคอระหง แล้วใช้จมูกหนาไล่ถูซอกคอเบาๆ จนฉันเคลิบเคลิ้มเปลี่ยนจากดันแผงอกเป็นโอบรอบคอแทนคนตัวสูงยิ่งได้ใจวนเวียนอยู่แต่ซอกคอของฉัน จากจมูกเป็นริมฝีปากที่ค่อยๆ ไล่ดูดเม้มเบาๆ เปลี่ยนจุดไปเรื่อยๆ จนฉันทนไม่ไหวต้องปล่อยเสียงคราง

@PUB TWทั้งฉันและคีริวเดินเข้าไปนั่งในห้องวีไอพีที่น่าจะเป็นห้องประจำของพวกพี่น้องเขา ตอนนี้มีประชากรอยู่ในห้องถึงสามคน เป็นแก็งสามเกลอน้องชายเขาทั้งหมด จนคีริวนั่งได้ไม่ถึงหนึ่งวินาทีเสียงของน้องชายเขาก็รีบทักขึ้น"ไงเฮีย…""อืม" คีริวตอบนิ่งๆ แล้วขยับที่ให้ฉันนั่งใกล้ๆ เขา"สวัสดีค่ะ" ฉันยิ้มทักทายน้องๆ เขาตามปกติ ก่อนที่จะลงไปนั่งที่ว่างข้างคีริว ตามด้วยมือหนาที่เอื้อมมาโอบเอวคอดกระชับให้ฉันนั่งใกล้เขาไปอีกฉันมองตามมือหนา ยกยิ้มบางๆ ที่เห็นว่าคนโกรธก็ยังหวงฉันเหมือนเดิม แต่ใบหน้ายังเรียบนิ่งไม่บอกบุญอยู่เช่นเดิม"เชรด เปิดตัวเหรอเฮีย…" หนึ่งในแก็งสามเกลอพูดขึ้น มองมาที่ฉันแบบยิ้มๆ ราวกับต้องการแซวทว่าคีริวกลับนิ่ง ไม่มีปฏิกิริยาตอบกลับอะไร"ไอเฮียมันเป็นอะไรเหรอครับ?" น้องคนเดิมจึงหันมาถามฉันแทน"คิดถึงพี่แฝดมั้ง" ฉันไม่อยากบอกว่าเรากำลังทะเลาะกันอยู่ จึงตอบไปส่งๆ ฉันว่าเหตุผลส่วนหนึ่งที่คีริวไม่ไปไหนเลยก็เพราะไม่มีคีรันด้วยแหละ ไม่รู้ป่านนี้ง้อเอวาถึงไหน ฉันโทรหาไม่มีใครรับสายฉันเลยทันทีที่ฉันตอบจบดวงตาคมก็เหลือบมองฉันด้วยหางตา ก่อนที่จะทำหน้านิ่งหันกลับไปเอื้อมแก้วเหล้าบนโต๊ะ

"มีอะไร ทำไมทำหน้าเครียดเหมือนคนถ่ายไม่ออกอย่างงั้น" ฉันปรายตามองคีริวที่เดินเข้ามาในห้องนอนหน้าคร่ำเครียด เปิดปิดโทรศัพท์เหมือนกำลังวิตกถึงอะไรบางอย่างแล้วหันมาตอบฉัน"เราลาเรียนสักสองสามวันดีไหม?""หะ ห้ะ?""ไปเชียงใหม่กัน" ฉันพอจะเข้าใจถึงสาเหตุของอาการเหล่านี้แล้วเป็นห่วงพี่แฝดสินะ…บ้านนี้เขารักกันจริงๆ คีรันหายเงียบไปหลายวัน สงสัยจะไม่ได้รับการติดต่อถึงได้กระวนกระวายร้อนใจขนาดนี้"ถ้าไปกันหมดก็ไม่มีคนจดงาน" ช่วงนี้อยู่ในช่วงใกล้สอบด้วย ฉันก็เป็นห่วงเอวาและคีรันไม่ต่างกันหรอก แต่ถ้าฉันไปด้วยก็พากันล้มหมดแน่"งั้นเอางี้…นายไปเชียงใหม่ เดี๋ยวฉันอยู่จดงานให้""ไม่ได้!" เจ้าตัวรีบตอบทันควัน ทำเอาฉันขมวดคิ้วมองหน้าเขาทันที"เธอต้องไปกับฉันด้วย""เวอร์หนาริว ลูกน้องนายเยอะแยะ ลูกมาเฟียไปเชียงใหม่คนเดียวไม่ได้หรือไง?""แต่ก่อนได้ ตอนนี้ไม่ได้แล้ว…""ทำไม??""ติดเมีย" คีริวพูดออกมาเต็มปากเต็มคำ จนฉันเบือนหน้าหนีหน้าร้อนผ่าวกับคำว่า 'เมีย' ที่หลุดออกจากปากหนามันอาจจะธรรมดาสำหรับคนอื่น แต่มันไม่ใช่กับคู่ฉัน!"ห่างเมียเดี๋ยวลูกชายไม่ได้ระบายน้ำ" นั้นแหละ…ความโรแมนติกหายไปในพริบตา เพราะควา

ผ่านไปสักพัก"แฮ่ก! อิง…คีรันเป็นยังไงบ้าง" เอวาวิ่งเข้าหอบหายใจเหนื่อยมายืนตรงหน้าฉัน"…" ซึ่งฉันกับคีริวก็ทำตามแผนฉันนิ่งเม้มปากแน่นไม่พูดอะไร ทำเอาเพื่อนสนิทฉันหน้าเสียยิ่งกว่าเดิม"ริว…คีรันเป็นอะไร บอกฉันมาสิ" เอวาจึงหันไปถามคีริวแทน ฉันมองไปทางคีริว พยักหน้าให้เขาตีหน้าเศร้าหน้าเครียดแสดงละครเหมือนที่ฉันทำ"เข้าไปดูเองเถอะ หมออนุญาตให้เข้าเยี่ยมแล้ว" ไม่รอให้คีริวพูดจบ เอวารีบบิดประตูห้องพักฟื้นเข้าไปข้างในทันที ฉันและคีริวยิ้มร้ายใส่กัน ก่อนที่จะรีบเดินตามเอวาเข้าไปข้างในห้อง จึงเห็นว่าเธอกำลังยืนตัวสั่นมองคนที่กำลังนอนเล่นละครบนเตียงด้วยน้ำตาที่ไหลพราก"เกิดอะไรขึ้นกับคีรันกันแน่ ทำไมพวกเธอไม่ยอมบอกอะไรฉัน""ค คือ…" ฉันพูดด้วยความลังเลฉายสีหน้าลำบากใจพร้อมกับหันไปมองคีริวเพื่อความเนียน"คือคีรันมัน…" อีกคนก็ทำตามฉัน ดึงให้เอวาร้อนรนใจให้ถึงที่สุด จะได้รู้ใจตัวเองสักทีว่ารักเขามากแค่ไหน"คืออะไร บอกฉันสักทีสิ ฉันเป็นห่วงคีรันไม่ต่างไปจากพวกแกหรอกนะ บอกสักทีว่าคีรันเป็นอะไร!?" ร่างเล็กเริ่มตะคอกด้วยท่าทีไม่พอใจกับความกระอักกระอ่วนที่ฉันและคีริวกำลังแสดง"แกทำใจดีๆ นะวา"เอาให้ส