LOGIN
“กฎของคุณมีอะไรบ้างคะ ถ้าไม่ยากฉันยินดีรับงานนี้” หญิงสาวถาม ตอนนี้เธอเผชิญหน้ากับชายหนุ่ม ผู้ชายคนนี้เจ๊เพ็ญบอกว่าเขาเป็นเสี่ยกระเป๋าหนัก ที่ยอมจ่ายเงินเพื่อแลกกับความสุขบนเตียง
“ผมจะบอกก็ต่อเมื่อคุณรับงานของผม”
เรื่องกฎเหล็กของเขา เธอก็พอรู้มาบ้าง เพียงแต่อยากได้ยินจากปากของคนตรงหน้ามากกว่าได้ยินจากคนอื่น
“ถ้าฉันไม่รับล่ะคะ”
“ผมไม่เคยบังคับใครนะ”
วายุชายหนุ่มอายุ 32 ปี ทายาทเจ้าของโรงพยาบาลเอกชนขนาดใหญ่ และเป็นเจ้าของบริษัทนำเขาอุปกรณ์การแพทย์ เขาเป็นคนรักสนุก ไม่คิดจริงจังกับใคร ผู้หญิงที่ผ่านมาทุกคนล้วนเต็มใจที่จะอยู่ในกฎที่เขาตั้งขึ้น แต่ครั้งนี้ เขารู้สึกพอใจกับผู้หญิงที่กำลังยืนตรงอยู่ตรงหน้า เขารู้สึกประทับใจเธอตั้งแต่ครั้งแรกที่เห็นในสถานบันเทิงแห่งหนึ่ง
ชายหนุ่มอยากได้เธอมาเป็นผู้หญิงของเขา วายุให้เพื่อนติดต่อแต่เธอปฏิเสธเขาไปแล้วในครั้งแรก หลังจากนั้นเขาก็ยังให้ลูกน้องสืบเรื่องของหญิงสาวต่อ จนรู้ว่าตอนนี้เธอกำลังเดือดร้อนเรื่องเงิน
“ฉันคงไม่กล้ารับงานนี้ ตราบใดที่ฉันยงไม่รู้กฎ”
“ถ้าไม่รับก็กลับไปได้ ผมไม่อยากเสียเวลา แต่บอกก่อนว่าถ้าออกไปแล้วคุณจะไม่ได้กลับเข้ามาอีก เวลาไม่กี่วันคุณคงหาเงินมากอย่างนั้นไม่ได้หรอก”
“คุณรู้?”
“ใช่ ผมไม่เคยนอนกับใครโดยไม่สืบประวัติหรอกนะ”
“ถ้าอย่างนั้น คุณก็คงรู้ว่าฉันมีลูกแล้ว”
“นั่นเป็นเรื่องดี เพราะมันหมายถึงคุณมีประสบการณ์มาแล้ว”
“ฉันนึกว่าคุณชอบผู้หญิงบริสุทธิ์เสียอีก”
“ผมจ่ายเงินเพื่อซื้อความสุข ผู้หญิงเวอร์จิ้นพวกนั้นจะเอาประสบการณ์จากไหนมากันล่ะ จริงไหม” เขาถามหญิงสาว
“มันก็จริงนะคะ”
“ผมต้องเข้าประชุม ถ้าคุณตัดสินใจได้แล้วก็ให้บอกภูวิศ เขาจะจัดการทุกอย่างแทนผม”
หญิงสาวเดินออกมาจากห้องของชายหนุ่มด้วยใบหน้าเครียด เธอคิดไม่ตกว่าจะรับงานของเขาหรือเปล่า เงินค่าจ้างที่เขาเสนอมากถึงหนึ่งแสนบาท ภายในเวลาไม่กี่วันนี้เธอจะหาเงินจำนวนมากอย่างนั้นได้ที่ไหน แต่ติดอยู่เรื่องเดียว เธอกลัวว่าถ้าเขารู้ทีหลังแล้วจะเรียกเงินคืน
ช่วงนี้งานของพลอยนาราค่อนข้างหนักเอาการ เพราะเธอต้องรับผิดชอบทำงานทั้งที่โรงพยาบาลและที่บริษัทของวายุ แต่เธอก็รู้สึกสนุกกับงานที่ทำมาก“เราไม่ค่อยมีเวลาอยู่ด้วยกันเลย” วายุบ่น“เอาอะไรมาพูดค่ะ ตอนนี้เราก็อยู่ด้วยกัน”“อยู่ด้วยกัน แต่คุณเอาแต่ก้มหน้าทำงาน”“มีงานต้องจัดการอีกนิดหน่อยเองค่ะ แต่ไม่เกินพรุ่งนี้คงเคลียร์เรียบร้อย”“ผมให้เวลาถึงวันศุกร์นะครับ เพราะวันเสาร์เราจะไปเที่ยวสวนสนุกกัน”“สวนสนุกเหรอคะ”“ใช่ครับ น้องพราวกับเพื่อนนัดกันไปเที่ยวครับ ผมเลยอาสาเป็นคนพาไป”“ดีเหมือนกันนะคะ เราไม่ได้ไปเที่ยวด้วยกันนานแล้ว”พูดจบหญิงสาวก้มหน้าทำงานต่อ โดยไม่สนใจวายุที่เดินวนรอบโต๊ะทำงานเช้าวันเสาร์พลอยนารารีบตื่นนอนเพื่อเตรียมตัวไปเที่ยวสวนสนุกกับลูกสาว แต่พอลุกจากที่นอนหญิงสาวก็ต้องรีบวิ่งไปยังห้องน้ำทันทีหญิงสาวโก่งคออาเจียนจนหมดแรง เธอฟุบลงกับพื้นห้องนำทั้งที่ยังอยู่ในชุดนอน“คุณพ่อบอกคุณแม่หรือเปล่าคะว่าวันนี้เราจะไปเที่ยวกัน” พิมพ์พิชาตื่นเต้นที่จะได้ไปเที่ยวกับเพื่อนๆ“บอกแล้วครับ คุณแม่อาจกำลังแต่งตัวอยู่ก็ได้”“ปกตินาราไม่เคยสายอย่างนี้นะวิน หรือว่าจะไม่สบายหรือเปล่า เมื่อวานพี่
ด้วยอารมณ์ปรารถนาที่ไม่อาจต้านทาน ชายหนุ่มจูบรุนแรงจนริมฝีปากแทบมอดไหม้ ร่างกายของพลอยนาราดังถูกไฟแผดเผา มือหน้าของวายุไม้เคยได้อยู่นิ่ง มือหนึ่งบีบเต้างาม ส่วนอีกมือบีบสะโพกผายเป็นจังหวะ “อ่าส์ คุณวิน” พลอยนาราเสียวซ่านไปกับเล้าโลมอันช่ำชองของเขา ท้องน้อยของเธอหดเกร็ง ช่องทางรักบีบตัวขับน้ำหวานออกมาอย่างไม่อาจห้าม ตัวตนของวายุขนาดใหญ่ขึ้นมันดันหน้าท้องของหญิงสาวจนเธอรู้สึกถึงความร้อนระอุ มือเล็กสัมผัสท่อนเอ็นร้อนโดยที่เขาไม่ต้องบอก ชายหนุ่มครางเสียงแหบพร่า มือนุ่มของพลอยนารากระตุ้นเลือดในกายให้สูบฉีดจนขยายใหญ่ขึ้นเต็มกำลัง ชายหนุ่มดันแฟ้มเอกสารไปยังมุมโต๊ะ ก่อนที่จะดันร่างหญิงสาวให้นอนราบ เต้าทรวงคู่งาม ยอดถันสีระเรื่อทำให้เขาอดใจไม่ไหว ปากร้อนดูดชิมอย่างคนกระหาย เสียงพลอยนาราครางไม่ได้ศัพท์เมื่อวายุใช้ฟันขบส่วนยอดแล้วกระดกลิ้นรัวสร้างความแปลกใหม่ให้กับเธออย่างที่สุด วายุฟอนเฟ้นความอวบตรงหน้าสลับกับปากร้อนที่ดูดดุนเข้าปากแรงจนเธอเสียวไปถึงหว่างขา เมื่อใช้เวลากับความอวบอิ่มจนพอใจวายุก็เปลี่ยนเป้าหมายเป็นกล
เรื่องเสียงนินทาที่เกิดขึ้นมาตลอดหลายวันมา ทางวายุและครอบครัวก็ไม่ได้นิ่งนอนใจทุกคนกำลังร่วมกันหาทางออกให้กับเรื่องนี้ ไม่มีใครรู้ดีไปกว่าคนในครอบครัว แต่คนภายนอกกำลังจะทำให้ทุกอย่างมันเลวร้ายลงไปทุกที “พ่อว่าเรื่องนี้นาราไม่ต้องสนใจนะ ใครจะพูดยังไงอย่าเก็บมาใส่ใจเลย” “ฟ้าว่าเราบอกความจริงกับทุกคนดีไหมคะ” ฑิฆัมพรเป็นห่วงความรู้สึกของพลอยนารา “ไม่นะคะพี่ฟ้า ถ้าเราบอกความจริง ทุกคนคงต้องขุดคุ้ยเรื่องของหมอตะวันแน่ๆ นาราไม่อยากให้ชื่อเสียงของหมอตะวันต้องเสื่อมเสียเพราะนารา แล้วเรื่องนี้น้องพราวก็ยังไม่รู้” “แล้วจะทนให้คนอื่นนินทาอยู่แบบนั้นเหรอนารา” วิภารัตน์เป็นห่วงความรู้สึกของพลอยนารามากกว่าชื่อเสียงของลูกชายที่เสียชีวิตไป “ผมว่าพอมีทางออกนะครับ” “ยังไง ลองว่ามาสิ” วสันต์หันไปถามลูกชาย “ผมจะบอกทุกคนว่าน้องพราวเป็นลูกของผมกับนารา แต่เราสองคนยังเด็กเลยแยกย้ายกันไป แล้วพอได้มาเจอกันอีกทีผมถึงรู้เรื่องลูกดีไหมครับ” “วิน ดูละครมากไปหรือเปล่า” ฑิฆัมพรไม่คิดว่าน้องชายจะคิดวิธีนี้ออก “แม่เห็นด้
การเริ่มทำงานของพลอยนาราในตำแหน่งหัวหน้าการตลาดในโรงพยาบาลเอกชน ไม่ใช่เรื่องที่ง่ายเลย เพราะหญิงสาวเจอกับลูกน้องซึ่งทำงานมากก่อนเธอหลายปี เหมือนเธอกำลังถูกต่อต้านอย่างหนัก ในทุกวันจะมีเรื่องปวดหัวมาให้เสมอ “เป็นยังไงบ้างนารามีปัญหาอะไรให้แม่ช่วยไหม” “ตอนนี้ยังไม่มีค่ะแม่ นาราคิดว่ายังรับมือไหวค่ะ” “แน่นะนารา” ฑิฆัมพรรู้สึกเป็นห่วง “ค่ะพี่ฟ้า ไม่ต้องห่วงนะคะ” “ถ้ามีเรื่องให้พี่ช่วยก็บอก” เพราะทุกคนคอยถามอย่างห่วงใยพลอยนาราเลยมีกำลังใจในการทำงาน “เรื่องการตลอดออนไลน์ พี่ว่านาราหาคนช่วยงานสักคนหน่อยก็ดีนะ เพราะพนักงานเราส่วนใหญ่ไม่ค่อยถนัดเรื่องนี้เลย พี่ว่านารารับสมัครเพิ่มอีกสักหน่อยดีไหม สัก 2-3 คน เอาที่ใช้โซเชียลเก่งหน่อย ส่วนเรื่องความรู้เกี่ยวกับเนื้องานที่จะนำเสนอเราค่อยอบรมเพิ่มก็ได้ “ขอบคุณนะคะพี่ฟ้า”สิ่งที่ฑิฆัมพรพูดเธอเองก็คิดอยู่เหมือนกัน แต่ยังไม่กล้าหาพนักงานเพิ่ม แต่เมื่อเจ้าของโรงพยาบาลเอ่ยปากอย่างนี้เธอก็ดีใจที่ทุกอย่างจะเป็นไปตามแผนงานที่วางไว้ “พี่ฟ้า แล้วอย่
พลอยนารารู้สึกตัวตื่นเวลาเที่ยง เธอเข้าห้องน้ำชำระล้างร่างกาย มือเล็กลูบไล้ไปตามลำตัว ในใจนึกถึงสัมผัสของวายุ เพียงแค่คิดถึงกายสาวก็ร้อนรุ่มขึ้นมาทันที แม้เธอกับเขาจากกันนานถึงเกือบห้าปี ไม่คิดเลยว่าเวลาได้กลับมาเจอกันอีกครั้ง ความสุขมันจะมากมายถึงเพียงนี้ หญิงสาวรีบเช็ดตัวให้แห้ง เพราะยังเหลือเวลาอีกเกือบสามชั่วโมงก่อนจะไปรับลูกสาว เธออยากกลับไปนอนในอ้อมกอดที่อบอุ่นของเขา“คุณวิน” พลอยนาราตกใจจนเกือบหงายหลังเมื่อเปิดประตูแล้วชนเข้ากับวายุที่กำลังจะเปิดเข้ามาพอดี ชายหนุ่มรีบคว้าหญิงสาวไว้ในอ้อมกอดด้วยความตกใจ “นาราอาบน้ำเสร็จแล้วเหรอ” “ค่ะ เชิญคุณวินอาบต่อได้เลย” หญิงสาวเบี่ยงตัวออกเพื่อให้ชายหนุ่มได้ใช้ห้องน้ำ “อาบให้หน่อยได้ไหม” “คุณวินโตแล้วนะคะ” “โตแล้วแต่ก็อยากให้เมียดูแล” “คู่หมั้นค่ะ คู่หมั้น” เธอย้ำ “นารา อย่าใจร้ายนักเลย เราอยู่กันแค่สองคนในห้องนะครับที่รัก นะ นะ อาบน้ำให้ผมหน่อย” วายุทำเสียงอ้อนจนหญิงสาวใจอ่อน มือหนาถอดชุดคลุมของหญิงสาวออก ส่วนอีกมือก็กระตุ
ตอนที่ 31อุ่นซ่านถึงหัวใจ “คุณวินคะ คราวหลังไม่ต้องมาส่งน้องพราวก็ได้นะคะ นารามาคนเดียวได้” “ได้ยังไงล่ะนารา น้องพราวก็ลูกผมเหมือนกันนะ” “แล้วคุณวินไม่ไปทำงานเหรอคะ” เพราะเขาทำตัวติดเธอตลอดตั้งแต่กลับมา “ผมลาพักร้อนครับ” “พึ่งรู้นะคะ ว่าเจ้าของบริษัทลาพักร้อนได้ด้วย” “ถ้าอยากให้ผมไปทำงานคุณก็ต้องไปทำงานกับผมด้วยสิ” “นาราต้องไปทำงานที่โรงพยาบาลนะคะ” “ไม่คิดจะไปช่วยงามผมหน่อยเหรอครับ ที่บริษัทผมกำลังขาดหัวหน้าการตลาด” “ขอคิดดูก่อนนะคะ” “ผมอยากให้คุณมาทำงานกับผมจริงๆ นะ อาทิตย์ละวันก็ได้” “ก็ได้ค่ะ” คำตอบทำให้คนฟังแล้วยิ้มอย่างเป็นสุข แค่หนึ่งวันก็ยังดี “วันนี้ผมต้องไปเอาของที่คอนโดฯ หน่อยนะครับ นารามีธุระที่ไหนหรือเปล่า” “ไม่ค่ะ” เหลือเวลาอีก 3 วันกว่าจะถึงวันเริ่มงานช่วงนี้พลอยนาราเลยมีเวลาว่าง “งั้นไปกันเลยนะครับ ผมไม่อยากเสียเวลา” วายุรีบออกรถ “ของเยอะเลยเหรอคะคุณวิน” “ก็ประมาณหนึ่งครับ” ประตูห้องเปิดกว้าง







