Semua Bab หน้ากากร้ายท่านประธาน: Bab 31 - Bab 40

"นี่สิเรียกว่าคุยกันแบบนักธุรกิจ มีผลประโยชน์มาล่อทำให้ฉันสนใจคำร้องขอของเธอ...หกโมงตรงไปรอฉันหลังบริษัท แล้วเธอจะได้เห็นสิ่งที่เธอต้องการ"แก้มใสปรายตามองนาฬิกาบ่งบอกว่าตอนนี้เป็นเวลาห้าโมงเย็นแล้ว และพนักงานทุกคนก็คงกำลังทยอยกลับ การที่เขานัดฉันหลังจากเวลาเลิกงานก็เพราะกลัวคนอื่นเห็น และนั่นเป็นเร

แต่แล้วเขาก็มาหยุดอยู่หน้าห้องห้องหนึ่ง ที่มีกระจกบานไม่ใหญ่มากสามารถมองเห็นคนที่อยู่ด้านในได้เพราะภายในห้องนั้นมีไฟส่องแสงสว่าง ฉันจะไม่ถือว่าสิ่งที่เห็นมันคือความโชคดีของคนอยู่ด้านในเพราะแค่การมาที่นี่และโดนเขาทำแบบนี้ไม่ควรเรียกว่าโชคดี นัยส์ตาวูบไหวเมื่อเห็นคนที่อยู่ด้านในนั่งกอดเข่าก้มหน้า ข้อเ

"ขอโทษนะจ๊ะที่แก้มไม่โทรบอกพ่อกับแม่ พอดีแก้มออกไปพบลูกค้ามาจ้ะเลยกลับดึกอีกอย่างโทรศัพท์เครื่องเก่าก็เปิดไม่ติดซะงั้น เลยแวะซื้อเครื่องใหม่ด้วย ทำให้ดึกเข้าไปใหญ่" ริมฝีปากบางปั้นรอยยิ้มออกไปทั้งที่รู้อยู่แก่ใจว่าสิ่งที่พูดออกไปมันคือคำโกหกแต่เพื่อแลกกับความสบายใจของพ่อกับแม่ก็ต้องจำใจพูดแบบนี้“ว่

"ฉันไม่ชอบรออะไรนาน ถอดมันออกให้หมด" เมื่อเห็นท่าทางเก้ๆกังๆของคนตัวเล็กและดูอิดออดมากกว่าปกติทำให้ความหงุดหงิดเริ่มก่อตัวมือที่สั่นเทาปลดตะขอบราเซียออกจนด้านบนไม่หลงเหลืออะไรให้ปกปิดจุกสงวน ได้แต่บอกกับตัวเองว่าให้เรื่องราวของวันนี้ผ่านพ้นไปเร็วๆ และสิ่งสุดท้ายก็ถูกถอดออกทำให้ตัวฉันเหลือเพียงร่างก

ก๊อก ก๊อก..."ขออนุญาตครับคุณพายุ" ดนัยเดินเข้ามาพร้อมกับสัมภาระของหญิงสาวแต่เมื่อมองหาเจ้าของกลับไม่เห็นแม้แต่เงา"เอาวางไว้...กูสั่งให้คนซื้อข้าวมา มึงเอาไปกินได้เลย ""เดี๋ยวผมเทใส่จานให้คุณพายุดีกว่าครับ เหมือนอีกคนต้องกินมันพร้อมยา" ดนัยไม่ได้เอ่ยชื่ออีกคนแต่ส่งสายตาไปที่เจ้านายหนุ่มเป็นอันรู้ก