บททั้งหมดของ ความลับของมาเฟีย [มาร์ติน×วีนัส]: บทที่ 1 - บทที่ 10

13

PROLOGUE

ไม่ว่าสุดท้าย โลกจะสวยงามหรือโหดร้าย เราก็ต้องใช้ชีวิตต่อไปอยู่ดี________________________________ "อีดา!!!" น้ำเสียงเกรี้ยวกราดพร้อมแรงมือชายเข้าขยุ้มที่กลุ่มผมหนา จนหน้าหวานเชิดแหงนอย่างแรง ดานิกาน้ำตาไหลพรากกับความเจ็บปวดที่เกิดขึ้นกับร่างกาย มองผู้เป็นลุงด้วยสายตาวิงวอนพร้อมประนมมือไหว้อย่างสั่นกลัว "ฮึก! ลุงจ๋า ลุงอย่าทำแบบนี้กับดาเลย ฮึก ฮือออ" เด็กสาวส่ายหน้าปฏิเสธสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้นกับตนเอง เมื่อถูกผู้เป็นลุงและป้าแท้ๆ ลากมายังสถานที่อโคจร ผับกึ่งซ่องที่ประโคมความหรูหราครบวงจรกลางกรุง ฉากหน้าคือไนต์คลับ สถานเริงรมย์สำหรับคนชอบเที่ยว แต่ชั้นใต้ดินกลับถูกเนรมิตรให้เป็นโรงค้าเนื้อสด ผู้หญิงและเด็กมากมาย ถูกนำมาประมูลขายให้กับกลุ่มคนมากตัณหามากทรัพย์ที่พร้อมจะจ่าย แน่นอนว่าไม่ได้มีแค่ลูกค้าผู้ชาย ผู้หญิงจำนวนหนึ่งก็เข้ามาใช้บริการเพื่อซื้อกามจากเด็กชายไม่บรรลุนิติภาวะ บางคนเข้ามามีเซ็กซ์แล้วก็จากไป แต่มีคนอีกจำพวกหนึ่งที่สนุกสนานกับการให้เห็นเหยื่อทรมาน ทุรนทุรายก่อนการร่วมประเวณี "หุบปากอีดา อย่าให
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-09-27
อ่านเพิ่มเติม

CHAPTER 1 | รีบไป

เด็กสาวกรีดร้องจนแทบสิ้นสติ วิ่งไปตบประตูหน้าห้องให้เปิดออก หวังว่าใครสักคนจะเดินผ่านมาแล้วได้ยิน ปึงๆๆ "ชะ ช่วยด้วย!! ช่วยหนูด้วย!!" ฝ่ามือเล็กตบทุบประตูใหญ่จนแดงเถือก ออกแรงใช้เล็บตะกุยร้องขอความช่วยเหลืออย่างเสียสติ ปึงๆๆๆ "ช่วยหนูด้วย! เปิดประตูที!! ฮือออ" เธอไม่ได้ตั้งใจ เมื่อกี้เขากำลังจะฆ่าเธอ เธอไม่ผิด...เธอไม่ได้ตั้งใจ ดานิกาสะกดจิตตัวเองก่อนจะทรุดตัวลงนั่งข้างกำแพง เด็กสาวร้องไห้จนน้ำตาท่วมมองไม่เห็นทาง ปึงๆๆ "Hey! What happened? (เกิดอะไรขึ้น)" เสียงอีกฟากฝั่งตบเข้าที่บานประตูจนเรียกสติเธอขึ้นมาได้ พร้อมกับถามเป็นภาษาอังกฤษ ดานิกาหันไปจับประตูอย่างมีความหวัง เธออยากออกไปจากห้องนี้ ต่อให้ต้องกลับไปใต้ดินก็ยอม "ฮึก! H Help Me...help me please (ชะ ช่วยด้วย ช่วยหนูด้วย)" "Back away from the door! (ถอยไป!)" ปัง! สิ้นเสียงคำสั่งจากด้านนอก เสียงปืนหนึ่งนัดก็ดังขึ้น กระสุนลูกหนึ่งทะลุเข้ามาด้านในและหล่นลงห่างจากเด็กสาวไปช่วง
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-09-27
อ่านเพิ่มเติม

CHAPTER 2 | พระเจ้าของเธอ

TW: เนื้อหามีการบรรยายถึงความรุนแรง โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน หลังจากสะสางภารกิจที่ได้รับการไหว้วานจากเซน มาร์ตินก็รีบเช็คเอาท์ออกจากโรงแรมในเครือลูซโซ่ทันที และเพื่อหลีกเลี่ยงการปะทะกับคนของราฟาเอล จึงมาพักที่เซฟเฮาส์ใกล้เมืองหลวงระหว่างที่รอกลับฮ่องกง ระหว่างนี้จึงมีเวลาไปดูไนต์คลับชื่อดัง ที่เจ้าของเสนอให้เขาเข้ามาร่วมเป็นหุ้นส่วนด้วยถึงสี่สิบเปอร์เซ็นต์ โดยไม่ต้องออกแรงบริหาร เพียงแค่จ่ายเงินและดูแลเรื่องส่วยให้ก็พอ ครั้งแรกที่ได้ยินเรื่องให้จัดการส่วย เขานึกเพียงว่าเป็นเรื่องปกติของสถานบันเทิงที่อาจมีการปล่อยให้ผู้เยาว์เข้าสถานที่ หรือปิดเลยเวลาที่กำหนด แต่จากการได้เห็นอะไรดีๆ วันนี้ กอปรกับการที่คีย์รายงานเรื่องชั้นใต้ดิน ก็คงต้องมองเสี่ยวิฑูรย์เจ้าของไนต์คลับเสียใหม่ ให้มันรู้ว่าคนอย่างมัน ไม่ควรมายุ่งกับเขาเสียแต่แรก!! ร่างหนาของเจ้าของไนต์คลับถูกมัดโยงกับขื่อในโกดังเก็บของหลังเซฟเฮาส์จอย่าไร้เรี่ยวแรง สภาพบอบช้ำทั่วร่างกาย และเด่นชัดที่ใบหน้าบ่งบอกว่าลูกน้องเขาไม่ได้ยั้งมือให้กับคนที่คิดขัดขืน
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-09-27
อ่านเพิ่มเติม

CHAPTER 3 | วีนัส

ดานิกากลับเข้ามาในห้องนอนตนเอง ก็พบว่ารอยเลือดที่หยดบนพื้นถูกทำความสะอาดเรียบร้อยแล้ว พร้อมเปลี่ยนผ้าปูที่นอนเสร็จสรรพ บนเตียงมีเสื้อผ้ากับผ้าเช็ดตัววางอยู่ข้างกัน เด็กสาวใช้เวลาอาบน้ำสระผมก่อนจะออกมาพร้อมกับชุดเดรสผ้านิ่มใส่สบาย เสื้อผ้าคุณภาพดีที่ไม่เคยสัมผัสมาก่อน ให้ความรู้สึกไม่ต่างจากการถูกโอบกอดด้วยตุ๊กตาหมีตัวนุ่ม ประตูห้องนอนถูกเปิดออก ดานิการีบหันไปมองที่ต้นทางก็เห็นว่าเป็นเจ้าของบ้านเดินเข้ามา เด็กสาวถอยกรูดออกไปอยู่มุมห้อง ส่วนมาเฟียหนุ่มก็นั่งไขว่ห้างพาดแขนกับโซฟาสีเบจในห้องนอน "เดี๋ยวจะมีหมอมา" เธอกะพริบตามองเขาอย่างไม่เข้าใจ แต่ไม่กล้าถาม "พูดได้ทุกเรื่อง คนของฉันเอง" เน้นย้ำว่า 'ทุกเรื่อง' เพราะมีผลต่อการประเมินการรักษา "มานั่งนี่" นิ้วเรียวชี้มาที่โซฟาพร้อมกับรอดูท่าทีของเธอ ดานิกายืนลังเลอยู่ชั่วครู่ ก่อนจะก้มหน้างุดเดินเข้ามานั่งที่โซฟาอีกตัว "ยังเจ็บคออยู่ไหม" เธอพยักหน้าช้าๆ เริ่มยกมือขึ้นมากอดตัวเองเอาไว้ เมื่อภาพคืนนั้นฉายซ้ำขึ้นในหัวหลังจากถูก
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-09-27
อ่านเพิ่มเติม

CHAPTER 4 | ตัดสินใจ

อีกด้านหนึ่ง พริมโรสที่เดินตามลูกน้องคนสนิทของเจ้าบ้านมานั่งห้องอาหาร ก็เหลือบตามองเด็กสาวที่เอาแต่นั่งชิดผนังและฟุบหน้าลงกับโต๊ะ "น้องชื่อวีนัสเหรอ พี่ชื่อพริมโรสนะ เรียกว่าพี่โรสก็ได้" เธอชวนน้องคุยเพื่อคลายบรรยากาศอึดอัด แต่วีนัสกลับเอาแต่นั่งฟุบหน้าลง โดยไม่สนใจเธอแม้แต่น้อย "อายุเท่าไหร่เหรอ" "..." นักศึกษาสาวเม้มริมฝีปากอย่างเริ่มประหม่า เมื่อน้องไม่มีท่าทีคุยกับเธอเลย รอยที่คอตรงนั้น...คงผ่านเหตุการณ์ร้ายแรงมาจนเป็นแบบนี้ ความเลวร้ายของมัน ดึงความสดใสของเธอออกไปจนหมด "อ้อ จริงสิ พี่มีอันนี้จะให้" ซองเยลลี่สีสันสดใสถูกหยิบออกมาจากกระเป๋าสะพาย เธอวางมันลงที่โต๊ะ พร้อมกับเขี่ยไปตรงหน้าวีนัสเบาๆ ระวังไม่ให้เธอตกใจ "มันผสมน้ำผลไม้ด้วยนะ หวานๆ เปรี้ยวๆ เวลากินแล้วจะอารมณ์ดี" พริมโรสส่งยิ้มสดใสให้เด็กสาวแม้เธอจะไม่ได้เงยหน้าขึ้นมามองก็ตาม พริมโรสจึงไม่เซ้าซี้น้องต่อ หันมาเล่นมือถือเป็นการฆ่าเวลาแทน เลื่อนจอผ่านๆ ก็เห็นคลิปการ์ตูนที่กำลังเป็นที่นิยมตอนนี้ จึงแกล้งเปิด
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-09-27
อ่านเพิ่มเติม

CHAPTER 5 | สัญญา

ร่างสูงใหญ่นั่งพิงหัวเตียงตรวจงานของกาสิโนผ่านแลปท็อปในระหว่างที่ร่างกายยังไม่รู้สึกง่วงไปด้วย วันนี้เขาตั้งใจจะไม่เข้าไปดูวีนัส เพราะต้องการให้เธอเรียนรู้การอยู่โดยไม่มีเขา มาเฟียหนุ่มนั่งคิดย้อนไปถึงเหตุการณ์ในคืนวันเกิดเหตุ สายตาหวาดระแวงที่เขาสบตาในครั้งแรก มองดูราวกับลูกกวางที่หลงทางมาเจอกับเขา บาดเจ็บ เจ็บปวด พยายามดิ้นรนต่อสู้จนสุดหนทางแล้ว แต่ไม่เพียงพอที่จะทำให้ตนเองมีชีวิตต่อในวันพรุ่งนี้ แม้ประเทศนี้จะไม่มีบทลงโทษที่รุนแรงกับผู้เยาว์ อีกทั้งการกระทำของเธอก็เป็นการป้องกันตัว แต่การมีประวัติอาชญกรรมติดตัว ย่อมไม่เป็นผลดีกับคนไร้ที่พึ่งเช่นนั้น เธอจะโตมาอย่างยากลำบากกว่าเดิม ทั้งที่ไม่ได้ทำอะไรผิดเลย มาร์ตินแค่กลัวว่าหากเขาปล่อยเธอไปลำพัง เธอจะมีชีวิตอยู่บนโลกใบนี้ต่ออีกไม่ไหวก็เท่านั้น นั่นเป็นเหตุผลหลักๆ ที่ทำให้เขาตัดสินใจช่วยเหลือเด็กคนนี้ ทั้งที่ปกติเขาจะไม่เอาตัวเข้าไปสอดเรื่องของใครหากไม่จำเป็น ก๊อกๆๆ "นายครับ วีนัสไม่ยอมนอน" เสียงรายงานจากลูกน้องทำเอาเขาเบือนหน้าหนีไปอีกทางอย่างเหนื่อยใจ
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-09-27
อ่านเพิ่มเติม

CHAPTER 6 | สะสาง

ห้างสรรพสินค้า คนตัวเล็กถูกจูงแขนออกจากร้านทำผมในเวลาเกือบบ่ายสามโมง สภาพของเธออิดโรยจากการนั่งให้ช่างทำผมตัดและฟอกสีผมจนแทบไม่มีแรงไปไหนต่อ ผมเส้นเล็กที่เคยเป็นสีน้ำตาลเข้มถูกฟอกและย้อมเป็นสีควันบุหรี่ ยามที่ต้องแสงไฟจะสะท้อนเงาสีเทาจางๆ ออกมา คนที่ตื่นมาเห็นหัวตัวเองเปลี่ยนสีก็ถึงกับตะลึง และทำตัวไม่ถูก "โห ยังกะลูกฝรั่ง" จับปอยผมสีขาวของตนเองมาดูอย่างไม่ชิน "ก็เธอเป็นลูกฝรั่ง" เขาตอบอย่างไม่ใส่ใจคำพูดตื่นเต้นนั้น ก่อนจะพาไปที่ร้านแว่นสายตาต่อ สายตาของเธอปกติดี แต่สิ่งที่เขาซื้อให้นั่นคือคอนแทคเลนส์สีม่วงพาสเทลแบบรายเดือน "อื้อ! สีสะดิ้งมาก หนูไม่ชอบ" "สะดิ้ง? หึ สะดิ้งเข้าไว้ คนอื่นจะได้ไม่ใส่ใจว่าเธอตาสีอะไรกันแน่" เพราะใส่คอนแทคเลนส์ตลอดเวลา นอกจากจะช่วยปกปิดสีดวงตา ที่แท้จริง ยังทำให้คนภายนอกไม่สงสัยกับเชื้อชาติของเธอ คอนแทคเลนส์สีม่วงถูกใส่ออกมาจากในร้าน พนักงานสอนทั้งวิธีการใส่ ถอด และดูแลรักษา "เปลืองเงินจังเลยค่ะ" เธอมองว่าเรื่องความสวยงามเป็นเรื่องสิ้นเปล
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-09-30
อ่านเพิ่มเติม

CHAPTER 7 | ครอบครัวใหม่

เขาให้เวลาเธอจัดการความรู้สึกตนเองสามวันเต็ม ร้องไห้ให้เต็มที่ เสียใจให้พอ ระหว่างนั้นมาร์ตินก็อยู่ด้วยตลอด เธอกับเขานอนเตียงเดียวกัน คนไม่ชอบนอนร่วมเตียงกับคนอื่นก็ลำบากพอตัว แต่การปล่อยให้เธอนอนหลับตา แล้วผวาร้องไห้คนเดียวเป็นเรื่องที่ทนไม่ได้ ในที่สุดวันเดินทางก็มาถึง เครื่องบินส่วนตัวจอดรอที่ท่าอากาศยานตั้งแต่เวลาสองทุ่ม แต่กำหนดการเดินทางคือตีสี่ตรง "ยังง่วงอยู่ไหม" มาร์ตินถามคนตัวเล็กหลังจากเครื่องเทคออฟได้ระยะหนึ่ง "ถ้าง่วงก็เข้าไปนอนข้างใน" ข้างในที่หมายถึง คือส่วนที่ถูกแยกไว้สำหรับทำป็นห้องนอน แต่เขาก็ไม่แน่ใจว่าวีนัสจะนอนได้หรือเปล่า "หนูไม่อยากนอนค่ะ ปวดหัว" เป็นอย่างที่เขาคาดการณ์ เพราะเป็นการขึ้นเครื่องบินครั้งแรกของเธอ ความกดอากาศบนเครื่องทำให้เธอปวดหัวในที่สุด "คีย์ เอายาแก้ปวดมา" ยาแก้ปวดถูกป้อนเข้าปากเล็ก ตามด้วยยื่นขวดน้ำดื่มให้ยกดื่มเอง มาเฟียหนุ่มอุ้มเด็กสาวย้ายที่นั่งมานั่งริมหน้าต่างอีกด้าน ให้เธอนั่งตักเอียงหน้าซบแผ่นอกแล้วมองออกไปด้านนอก มองทิวทัศน์จากบนเครื่อง เ
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-10-01
อ่านเพิ่มเติม

CHAPTER 8 | สัญญา II

ประตูห้องนอนถูกเปิดออกโดยฝีมือของเจ้าของห้อง ห้องนอน สีขาวฟ้าเต็มไปด้วยตุ๊กตาหมีวางเรียงรายบนเตียง ให้ความรู้สึกห้องนอนของเด็กผู้หญิงจนมาเฟียอย่างเขาเห็นแล้วขนลุก "ทำไมทำหน้าแบบนั้นคะ" หันมาถามเมื่อเห็นเขายังยืนมองเตียงด้วยใบหน้าเหยเก "ฉันเป็นพวกไม่ถูกกับความน่ารัก" คำตอบของเขาเรียกเสียงหัวเราะของเธอออกมา ร่างบอบบางนั่งลงบนเตียงกว้างของตนเอง ก่อนจะจ้องมองไปที่ตุ๊กตาหมีสีน้ำตาล "เหมือนคุณเลย" เธอหยิบมันขึ้นมาชูใส่หน้าเขา จนคนถูกว่าเหมือนหมีขมวดคิ้ว "เหมือนตรงไหน" หมีขนหยิกสีน้ำตาลตัวนั้นไม่ได้มีส่วนใดเหมือนเขาแม้แต่น้อย คนตัวโตเดินมานั่งข้างเธอ ก่อนจะหยิบตุ๊กตาไปจากมือเล็ก "ไม่เหมือน" "เหมือนสิ ตัวนี้หน้าตาใจดีที่สุดในบรรดาทุกตัวเลย" เธอเถียงเขาหน้าซื่อ มิวายดึงตุ๊กตากลับมากอดตามเดิม "ชอบห้องนี้ไหม" เขาเปลี่ยนคำถามพร้อมกับมองไปรอบๆ "ชอบสิคะ น่ารักมาก ขอบคุณนะคะ" "ขอบคุณเจสสิก้ากับวิลเลียมด้วย" "ค่ะ" ใบหน้าเล็กพยักหน้ารับ หันไปนั่งแกว่งขาเล่นกับตุ๊
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-10-02
อ่านเพิ่มเติม

CHAPTER 9 | ใช้ชีวิตให้มีความสุข

[Venus Talks] เช้าวันแรกของการอาศัยอยู่กับครอบครัวใหม่ที่เบอร์มิงแฮม ฉันตื่นตั้งแต่เช้ามืดเพื่อลงมาช่วยงานแม่ใหม่ ท่านจะได้ไม่หาว่าฉันนอนกินบ้านกินเมือง ถ้าถามว่าเช้าขนาดไหน ขอบอกว่าตีห้า - -; แล้วฉันก็ได้ความรู้เรื่องแรกในการใช้ชีวิต ว่าที่นี่เขาไม่ตื่นเช้าขนาดนั้น เจสสิก้ากับวิลเลียมทำงานที่โรงพยาบาลห่างจากบ้านยี่สิบนาที พวกเขาเลยไม่จำเป็นต้องตื่นเช้าเหมือนคนกรุงเทพ ที่ต้องออกบ้านแต่เช้ามืดทุกวัน ตอนฉันเปิดประตูออกมาห้องมา ไฟด้านนอกดับสนิท ไม่มีใครตื่นเลยด้วยซ้ำ กระทั่งเจสสิก้าน่าจะได้ยินเสียงฉันเปิดประตู เธอ...แม่เลยถามฉันว่า ‘ตื่นขึ้นมาทำไม อยากได้อะไรหรือเปล่า’ พอฉันบอกว่าฉันตื่นมาช่วยงานตอนเช้า แม่เลยหัวเราะแล้วดันฉันกลับเข้าไปในห้อง ก่อนจะบอกให้ฉันตื่นลงไปข้างล่างตอนแปดโมง ตื่นฟรีเลย - -; ฉันเปิดประตูลงไปด้านล่างอีกครั้งตอนแปดโมงเป๊ะ พอแม่เห็นหน้าฉันก็หันไปเล่าเรื่องเมื่อเช้ามืดให้พ่อฟัง จนท่านหัวเราะจนไข่ดาวแทบติดคอ “อยู่ที่นี่ทำตัวตามสบายนะ คิดซะว่ามาพักผ่อน” พ่อพูดกับฉันพร้อมก
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-10-03
อ่านเพิ่มเติม
ก่อนหน้า
12
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status