บททั้งหมดของ EVIL LOVE รักร้ายนายเดิมพัน: บทที่ 71 - บทที่ 79

ฉันนอนนิ่งในท่าหันหลังให้พี่เวกัสบนเตียงนอนเรียบ เราอยู่ในห้องนอนด้วยกันก็จริง แต่ทั้งฉันและเขาต่างไม่มีใครพูดอะไรกันเลย เหตุการณ์วันนี้ทำให้ฉันจุกจนพูดอะไรไม่ออก ทั้งเรื่องที่ครอบครัวเขาเป็นมาเฟียใหญ่ และเรื่องของพี่นาวินที่ถูกกีดกันความรักจากครอบครัวเขา ทั้งที่ฉันไม่เข้าใจเหตุผลของการกระทำทั้งหมดเลย ฉันรู้ว่ามันไม่เกี่ยวกับฉันและพี่เวกัสโดยตรง แต่ฉันไม่สามารถแยกแยะออกจากกันได้ ทุกอย่างมันประเดประดังตั้งคำถามอยู่ในหัวเยอะแยะมากมาย จนสุดท้ายการแสดงออกของฉันก็มีแต่ความเงียบงันอยู่ดีฉันได้ยินเหมือนเสียงถอนลมหายใจที่ดังจากด้านหลัง ถ้าให้ทายคนข้างๆ ฉันคงกำลังจ้องฉันนิ่ง และคิดไม่ตกเรื่องที่เรากำลังไม่เข้าใจกันในวันนี้จนนอนไม่หลับเหมือนกันผ่านไปหลายนาทีก็เริ่มมีมือหนาที่เอื้อมมากอดฉันจากด้านหลัง เราอยู่ในห้องนอนท่ามกลางความมืดในยามกลางคืนที่พร้อมจะนอนกันแล้ว แต่สุดท้ายไฟห้องก็เปิดสว่างจ้าขึ้น เมื่อคนด้านข้างเอื้อมไปเปิดมันแล้วลุกมานั่งมองฉันฉันรีบปิดตาทันทีที่รู้สึกว่าเขากำลังมองมาที่ฉัน ไม่ใช่ว่าฉันหนี แต่ฉันยังไม่พร้อมที่จะคุยอะไรตอนนี้…"ใจเย็นขึ้นหรือยัง พี่รู้ว่าเรายังไม่หลับ" พี่เ

มาถึงวันที่ฉันไม่ค่อยอยากให้มาถึงเท่าไหร่เลย วันที่พี่เวกัสและพี่นาวินต้องลงสนามแข่งจริงจังแมตช์กระชับมิตรที่จะโฆษณาสนามแข่งรถของพี่เวกัสให้ดังไปทั่ว ไม่เว้นแม้แต่ชาวต่างชาติที่เริ่มมีบทบาทในการประชาสัมพันธ์ในครั้งนี้ด้วย"คุณพลอยและคุณน้ำขิงมาถึงแล้วครับ" เสียงทุ้มของบอดี้การ์ดพี่เวกัสที่รอประจำอยู่หน้าห้องพูดขึ้นมา เป็นบอดี้การ์ดส่วนตัวของฉันที่ตามฉันไปทุกที่ตั้งแต่ที่พี่เวกัสขึ้นรับตำแหน่งแทนลุงธาวิน ตั้งแต่นั้นมาเขาก็ไม่ปล่อยให้ฉันไปไหนมาไหนคนเดียวอีกเพื่อความปลอดภัยของฉันที่ไม่รู้จะเกิดตอนไหนฉันไม่ได้ต่อต้านอะไรเพราะคิดว่าทุกอย่างคือความสบายใจของพี่เวกัส ปล่อยให้เขาทำในสิ่งที่เขาอุ่นใจจะดีกว่า"ให้เข้ามาเลยค่ะ" ฉันตอบพี่การ์ดเสร็จเขาก็ก้มหัวแล้วเดินออกไป ตามด้วยเสียงฝีเท้าของคนที่มาถึงรีบเดินเข้ามาหาฉัน"ทำไมถึงมากันเร็ว…น้องวาริน!" ฉันไม่ทันพูดจบก็รีบพูดดังเสียงตกใจเมื่อคนที่เดินเข้ามาดันไม่มีแค่พลอยและพี่น้ำขิง แต่กลับมีน้องสาวของพี่เวกัสที่เดินยิ้มเข้ามาเซอร์ไพรส์หลังจากที่เราไม่ได้เจอกันเกือบหลายเดือน เจอครั้งล่าสุดก็ตอนที่ฉันกับพี่เวกัสไปเยี่ยมน้องถึงที่"กลับมาวันไหนแล้วคะ

"จะแข่งแล้วๆ" เจ๊ๆ รีบตะโกนโหวกเหวกด้วยความตื่นเต้น ก่อนที่ทุกคนจะตั้งหน้าตั้งตารอการแข่งขันแมตช์พิเศษที่กำลังจะเริ่มขึ้น รวมไปถึงฉันที่จดจ้องร่างสูงผ่านรถแข่งคันโฉบเฉี่ยวคนละสไตล์กัน ฉันกุมมือตัวเองแน่นเฝ้ารอการแข่งขันที่ถึงแม้จะเป็นแค่การทำเพื่อโปรโมทสนามแข่ง แต่ทั้งสองคนที่กำลังลงท้าชิงกลับมีอิทธิพลต่อใจทั้งคู่ ในใจได้แต่ภาวนาไม่ให้ทั้งสองคนเป็นอะไรไปจากแข่งในครั้งนี้ ขอให้ทุกอย่างผ่านไปด้วยดีและได้ในสิ่งที่พี่เวกัสหวังและต้องการอยากให้สนามแข่งของเขาโด่งดังไปไกลกว่าเดิมปั๊ง!เสียงปืนยิงขึ้นฟ้าส่งสัญญาณการเริ่มออกตัวของนักแข่งซ้ายขวา ธงลายขาวดำโบกสะบัดพลิ้วไหวด้วยพริตตี้สาวสุดสวย ก่อนที่รถยนต์สองคันจะเหยียบคันเร่งพุ่งตัวออกจากจุดสตาร์ทพร้อมกัน แล่นบนถนนสำหรับการแข่งขันด้วยความเร็วที่ทำเอาฉันหวาดเสียวมองตามอย่างไม่ละสายตาเสียงกล้องของสื่อมวลชนกดถ่ายชัตเตอร์รัวๆ เฝ้ารอการแข่งขันสุดดุเดือดระหว่างนักธุรกิจอสังหาริมทรัพย์ที่ควบคู่ด้วยตำแหน่งเจ้าของสนามแข่งที่ใหญ่ติดอันดับกับนักแข่งรถมืออาชีพที่โด่งดังไปไกลถึงต่างประเทศนั้นก็คือพี่ชายฉันเอง"โอ้ย…กินกันไม่ลงเลย" พี่อิงดาวจากที่นั่งในตอน

"งานพี่ยังไม่เสร็จ" ฉันใช้มือบางดันแผงอกแกร่วไว้ ปรายตามองแฟ้มเอกสารบนโต๊ะที่เขาต้องรีบจัดการให้เสร็จ"ไว้ค่อยทำ" ร่างสูงไม่คิดจะสนใจมันเลยสักนิด เขาล้วงกระเป๋าหยิบโทรศัพท์เครื่องหรู ก่อนที่จะกดเบอร์โทรหาใครบางคนในขณะที่สายตาก็มองฉันราวกับอยากจะกลืนกินไปทั้งตัว"บอกเลขากูว่าเลื่อนเอกสารที่จะส่งให้ลูกค้าออกไปก่อน ถ้ารอไม่ได้ก็ยกเลิกสัญญาไป แล้วอย่าให้ใครมารบกวนห้องกู"ติ๊ด.ฉันยังไม่ทันได้ยินคำตอบจากปลายสายพี่เวกัสก็กดตัดสายไปเรียบร้อยแล้ว เขาหันมาสนใจฉันอีกครั้ง มือหนาก็ลูบไล้ขาอ่อนผ่านกระโปรงพลีทนักศึกษาที่ฉันสวมใส่"เซ็นเอกสารก่อนไหมคะ แค่สองแฟ้มเอง" ฉันพยายามห้ามเขาไว้ คิดจะเสียลูกค้าง่ายๆ แบบนี้ไปเลยเหรอ…เพียงเพราะอยากกินฉันเนี่ยนะ"พี่รอไม่ได้แล้วค่ะ" เสียงทุ้มเอ่ยแหบแห้งข้างหูจนขนกายลุกซู่กับความร้อนแรงที่กำลังจะเริ่มเกิดขึ้น ฉันมองเขาด้วยสายตาที่เป็นประกาย ยอมตัวอ่อนระทวยเป็นของเขาอย่างเช่นทุกครั้งไม่มีขัด เพียงเพราะคำพูดไม่กี่คำที่เป่าหูฉันจนยอมพลีกายเป็นของเขาแต่โดยดี"รอไม่ได้ ก็ไม่ต้องรอแล้วค่ะ" ฉันยิ้มหวานๆ ตอบเขา มือบางก็โอบรอบคออย่างเชื้อเชิญ"เมียพี่น่ารักจริงๆ" ว่าจบคน