Semua Bab นางบำเรอของมาเฟีย: Bab 21 - Bab 30

“แฉะง่ายดีหนิ่”ร่างหนาจับร่างบางขึ้นมานั่งบนตักของเขาอีกครั้งหลังจากที่บังคับให้เธอถอดกางเกงออก เพื่อจะลงโทษเธอให้เธอนั่งหันหน้าเข้าหาเขา แล้วนิ้วมือแสนร้ายกาจของเขาก็จัดการลงโทษเธอด้วยการขยี้ไปที่ใจกลางสาวของเธอจนน้ำของเธอนั้นไหลอาบนิ้วมือของเธอ ก็ยิ่งทำให้เขานึกสนุกขยี้ใจกลางสาวของเธอไม่ยอมหยุด“อื้อ เสียว”เสียงเล็กๆครางตอบเขาไม่ขาดปาก ก้นกลมกลึงยกร่อนไปมาบนตักเขาอย่างไม่อาจห้ามได้“หึๆ”ยิ่งทำให้ชายหนุ่มได้ใจถึงกับกลั้วหัวเราะออกมาอย่างสนุกสนานให้กับท่าทีของนางบำเรอใต้อานัดของเขา ที่เธอเป็นถึงลูกสาวของมาเฟียใหญ่ผู้ไม่เคยยอมก้มหัวให้ใครมาก่อน ช่างน่าสมเพชสิ้นดี“อื้อ ฉันทนไม่ไหวแล้วนะ”สองมือบางเอื้อมไปจับต้นแขนใหญ่ของเขาเอาไว้ ลงเล็บจิกไปกับลำแขนนั้นอย่างลืมตัว เมื่อเธอกำลังจะทนกับนิ้วแสนร้ายของเขาไม่ไหว“ทนไม่ไหว ก็ขึ้นขย่มสิ”เขาหยุดทุกอย่างที่กำลังทำอยู่ แล้วงัดเอาความใหญ่โตออกมาจากภายในกางเกง ชักรูดความใหญ่โตเต็มกำมือนั้นต่อหน้าเธอ“ฉันทำไม่เป็น”หญิงสาวเอ่ยปฏิเสธ ด้วยเธอยำเกรงลำใหญ่ของเขาเกินกว่าจะขึ้นไปครอบครองมันด้วยตัวเอง แม้จะเคยถูกเขาจับยกขึ้นไปควบมันมา

“สวัสดีครับคุณผู้หญิง”เสียงของพ่อหนุ่มวัยรุ่นคนหนึ่งเอ่ยทักทายนางบำเรอของมาเฟียด้วยความใจกล้า ด้วยเขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเธอนั้นเป็นใคร เพียงแต่เห็นว่าเธอนั้นสวยและอายุรุ่นราวคราวเดียวกับเขาก็เลยนึกอยากจะสานสัมพันธ์ทำความรู้จักแอบวางงานตัดตกแต่งสวนหย่อมให้บ้านหลังใหญ่เท่ากับวังลงเสียด้วย แม้จะกำลังเร่งมือเพื่อให้งานเสร็จภายในเวลาที่กำหนดเพื่อจะได้รีบกลับออกไปก็ตาม“ฉันเหรอคะ”เพียงพอใจที่เพิ่งจะได้เดินออกมาจากภายในห้องนอนของตัวเองเมื่อไม่กี่นาทีนี้เองจำต้องหยุดฝีเท้าที่กำลังก้าวเดินอยู่อย่างกะทันหัน เมื่อมีใครเหมือนกำลังพยายามทักทายเธอ หยุดกิจวัตรประจำวันของเธอที่ทำมาร่วมเดือนได้แล้วหลังจากออกจากโรงพยาบาลครั้งนั้น ก่อนที่อีกสักพักเธอจะต้องกลับเข้าห้องนอนเพราะมีการเปลี่ยนเวรคนเฝ้าเธอปกติคนทั้งบ้านหลังนี้เงียบกันจะตายไป ไม่เคยมีใครพูดกับเธอเลยนอกเสียจากเจ้าของบ้าน บางทีถ้าจำเป็นลูกน้องที่สนิทกับเขาก็อาจพูดกับเธอบ้างแต่มันก็น้อยมาก นี่นับเป็นครั้งแรกเลยนะที่คนอื่นที่เธอไม่คุ้นหน้ากล้าทักทายเธอ“ครับ ใช่ครับ”“สวัสดีค่ะ แต่ฉันไม่ใช่คุณผู้หญิงหรอกนะคะ”แต่เหมือนเขาจะทักทายเธอผิดไ

“ช่วยบอกต่ออีกหน่อยสิ กูก็อยากฟังต่อเหมือนกัน”เสียงหนาเอ่ยมาจากทางด้านหลังของคนทั้งคู่ที่กำลังสนทนากันอย่างออกรสออกชาติ พร้อมกับร่างกำยำก็ค่อยๆปรากฏตัวขึ้นต่อหน้าคนทั้งสองด้วยเขาไม่ได้จะเพิ่งได้ยินบทสนทนาของคนทั้งคู่เป็นครั้งแรกแต่ได้ยินมาก่อนหน้านี้แล้วครั้งหนึ่ง แต่ทว่ากลับทำเป็นไม่ได้ยินเพื่ออยากจะรู้ว่าไอ้คนที่มันอ้างว่ารู้ดีนั้นจะรู้ดีสักแค่ไหน และคนที่อยากรู้นั้นจะกล้ามากแค่ไหนที่จะทำอะไรหลับหลังคนอย่างเขา และวันนี้เขาก็ได้รู้และได้เห็นในสิ่งที่เฝ้ารอมาสองวัน“คุณ”เพียงพอใจตกใจไม่น้อยที่เขายังอยู่ภายในบ้านหลังนี้ทั้งที่ปกติแล้วเขามักจะไม่อยู่ เพราะถ้าอยู่ก็จะเรียกเธอให้ไปหาใบหน้าสดใสของเธอที่เพิ่งจะได้นอนพักมาอย่างเต็มอิ่มถึงกับถอดสีเป็นสีขาวซีดด้วยความตกใจนั้นไม่อาจเก็บอาการเอาไว้ได้“ผะ..ผม..”ฟลุ๊คคนสวนใจกล้าที่หมายจะกินดอกฟ้าอย่างหญิงสาวที่สวยราวกับนางฟ้านั้นถึงกับออกอาการลนลานแทบจะวิ่งหนีไปเสียตรงนั้น เมื่อถูกเจ้าของบ้านที่เป็นมาเฟียเข้ามาทักทายเขารู้จักชื่อเสียงของมาเฟียคนนี้เป็นอย่างดี รู้ชัดเลยว่าใครที่กล้าไปขัดขามาเฟียคนนี้เป็นต้องตายทุกคนไป“ผมเหี้ยอะไรของม

“คุณผู้หญิงช่วยหยิบเครื่องมือส่งให้ผมหน่อยครับ”หมอเริ่มทำการผ่าตัดคนเจ็บที่ถูกยิงมา แต่ทว่าเขากลับไม่มีผู้ช่วยในการหยิบจับเครื่องที่มีอยู่อย่างครบครันของมาเฟียนั้นเลย เพราะเขาถูกลักพาตัวมาเพียงลำพังจากที่โรงพยาบาล ยังไม่ได้เตรียมคนมาช่วยงานเลยด้วยซ้ำไปเขาก็เลยหันไปหาคนที่ดูจะเป็นมิตรมากที่สุดและเป็นผู้หญิงเพียงคนเดียวภายในห้องลับที่อยู่ใต้ดินแห่งนี้ เพราะถ้าเกิดเข้าหันไปขอความช่วยเหลือจากผู้ชายหน้าโหดอีกสามคนนั้นก็คงไม่ได้เริ่มผ่าตัดกันพอดี“ทำซิวะ ยืนบื้ออยู่ได้”มาลิคหันไปตะคอกหญิงสาวที่เอาแต่ยืนนิ่งไม่คิดจะทำอะไรเข้าให้ เธอคงคิดอยากจะเห็นเจ้านายของเขาต้องตายสินะในฐานะลูกของไอ้อัลวินคนของตระกูลแกรนด์เดย์ แต่ลูกน้องอย่างเขาจะไม่มีวันให้เหตุการณ์แบบนั้นมันเกิดขึ้นมาได้หรอก เขาจะทำทุกอย่างให้เจ้านายของเขารอดชีวิตไปให้ได้“ค่ะ”เพียงพอใจหยิบจับเครื่องมือให้หมอด้วยความกลัว เธอรู้สึกไม่ชอบของมีคมพวกนี้เลยถึงได้ไม่ช่วยหมอตั้งแต่ในตอนแรก แต่สุดท้ายเธอก็ไม่อาจหนีสิ่งที่กลัวไปได้จำต้องเข้าใกล้มันอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ เพราะสุดท้ายเธอก็เป็นคนขี้ขลาดกลัวความตายมากกว่ากลัวของมีคมพวกน

“ค่ะๆ”เพียงพอใจรีบหันหลังให้กับเขาแล้วค่อยๆถอดเสื้อผ้าของตัวเองออกด้วยความเขินอาย ไม่เคยชินเลยสักครั้งที่ต้องมาเปลื้องผ้าต่อหน้าเขาแม้ทุกครั้งที่เจอหน้าเขาก็มักจะถูกสั่งให้ถอดเสื้อผ้าออกตลอดก็ตามอาจจะพูดได้เต็มปากก็เป็นได้ว่าเธอนั้นไม่ได้ใจกล้าเท่ากับเขาที่จะแก้ผ้าต่อหน้าคนอื่นได้โดยไม่ได้รู้สึกอะไรแล้วหญิงสาวก็ค่อยๆก้าวเท้าลงไปในอ่างอาบน้ำที่ไม่ได้มีน้ำอย่างช้าๆโดยการหันหลังลงไปเพื่อจะได้ไม่ต้องประจันหน้ากับเขาให้ต้องเกิดความอับอายไปมากกว่าที่กำลังเผชิญอยู่“มานี่ดิ”มือหนาคว้าเอาเอวบางๆของหญิงสาวด้วยความว่องไว ดึงให้เธอนั้นลงมานั่งบนต้นขาของเขาด้วยความใจร้อนรอไม่เป็น ทำเอาเธอนั้นนั่งลงไปเกือบจะโดนแผลของเขาเสียให้ได้ แต่ทว่าก็ยังไม่โดนเพราะเขานั้นเบี่ยงหลบได้ทัน“ว้าย อืม”คนตัวเล็กร้องเสียงหลงด้วยความตกใจแต่ทว่ายังไม่ทันร้องได้สุดเสียงก็ถูกริมฝีปากหนาประกบเข้าหาริมฝีปากบางเข้าให้เสียแล้วจูบนั้นเริ่มต้นด้วยความอ่อนนุ่มอย่างที่เธอไม่เคยสัมผัสมาก่อน ดูดดื่มเสียจนร่างกายของเธอสั่นสะท้านรับบทจูบนั้นไปทั้งตัว“อืม”ริมฝีปากหนาลิ้มรสหวานของริมฝีปากบางจนมันบวมเจ่อก็ดูจะเป็นที่พออก