เข้าสู่ระบบ“มีข่าวอะไรบ้างวะ”มาเฟียหนุ่มยังคงใช้ชีวิตของเขาเหมือนเดิม ตื่นกลางคืนนอนกลางวันสลับกับชีวิตมนุษย์ทั่วๆไปแต่ในวันนี้เขาตื่นขึ้นเร็วกว่าทุกวันเป็นการตื่นนอนตอนเกือบจะเที่ยงเพราะเมื่อคืนเมาหนักก็เลยกลับมานอนเร็วกว่าปกติทำให้ตื่นเร็วขึ้นอีกและดูเหมือนช่วงนี้ชีวิตของเขามันเงียบเหงาเกินไป งานก็ราบรื่นร่ำรวยกำไลเป็นอย่างดี ศัตรูก็หายหัวไปกันหมด จนเขานึกอยากหาเรื่องใครสักคนจนถึงขั้นเรียกลูกน้องมาถามหาข่าว“สายของเรารายงานมาว่า ไอ้อัลวินกำลังจะแต่งงานใหม่ครับ”มาลิคที่ได้ข่าวเรื่องนี้มาพอดีรีบรายงานออกไป เพราะเรื่องของคนในตระกูลแกรนด์เดย์ถือเป็นเรื่องสำคัญที่สุด ไม่ว่าคนพวกนั้นจะขยับตัวทำอะไรเจ้านายของเขาต้องรู้ทุกความเคลื่อนไหวในทันที“ห๊ะ”เซนต์ตกใจไม่น้อยกับข่าวที่ได้ยินผ่านหูเมื่อตะกี้ เพราะเท่าที่เขาจำได้ไอ้อัลวินมันยังทำท่าเศร้ากับหลุมศพลูกสาวของมันอยู่เลยไม่ใช่เหรอ แล้วนี่ผ่านมายังไม่ถึงปีมันจะแต่งงานใหม่“นี่ข้อมูลที่สายของเราส่งมาครับ”มาลิคยื่นข้อมูลที่สายของเขาส่งผ่านมือถือให้เจ้านายได้ดู เป็นภาพถ่ายของว่าที่คู่บ่าวสาวที่กำลังเตรียมงานแต่งด้วยกันและภาพถ่ายชุดแต่งงานที่
“พระจันทร์จ๋า ครอบครัวของหนูอยู่ที่ไหนเหรอ ทำไมหนูถึงยังจำพวกเขาไม่ได้อีกล่ะ มันนานมากแล้วนะ หนูชักเริ่มคิดถึงพวกเขาแล้วซิ”ร่างเล็กของเพียงพอใจหย่อนก้นนั่งลงกับพื้นตรงริมระเบียงของห้องนอนที่เธอแอบอ้างสิทธิ์ว่าเป็นพื้นที่ของเธอนั้นอย่างเรียบง่าย ไม่มีแม้กระทั่งเสื่อปูรองพื้นใดๆเพราะเธอคงไม่อาจหาญไปถามหากับชายฉกรรจ์ที่เฝ้าอยู่หน้าห้องของเธอหรอกในหน้าสวยที่แม้จะไร้เครื่องสำอางแต่งแต้มก็ยังสวยสดใสด้วยได้เลือดของผู้เป็นแม่ที่สวยระดับเคยเป็นนางงามมาก่อนแบบร้อยเปอร์เซ็นต์เงยขึ้นมองดวงจันทร์ที่ในวันนี้ทอแสงสีทองอร่ามไปทั่วฟ้าตั้งแต่หัวค่ำผู้หญิงตัวคนเดียวในบ้านหลังใหญ่ที่เต็มไปด้วยผู้คนกำลังรู้สึกเหงาจนต้องมานั่งพูดกับดวงจันทร์ที่อยู่ไกลแสนไกลนั้นเมื่อเธอยังคงเฝ้าอยากจะได้ความจำที่สูญเสียไปกลับคืนมา อยากจะจำครอบครัวที่เคยจากมาให้ได้สักครั้งแม้อาจไม่มีโอกาสจะได้กลับไปหาพวกเขาก็ไม่เป็นไรแต่เมื่อหนทางในการที่เธอจะพบเจอความจำที่หายไปมันจะมืดมน ยิ่งพยายามคิดถึงมันก็ยิ่งไปกระตุ้นให้หยดน้ำตามันไหลออกมาโดยไม่ได้ตั้งใจ“อืม ไปนอนดีกว่า”เพียงพอใจปาดน้ำตาให้หมดไปจากใบหน้าในทันทีที่มันไหลออ
“หายหัวไปไหนวะ”เซนต์ตื่นขึ้นในช่วงเย็นของวัน นับเป็นเวลาปกติของเขาที่จะนอนในตอนเช้าและตื่นขึ้นในตอนเย็นเพื่อจะออกไปทำงานแต่ทว่าวันนี้กลับต่างออกไปเมื่อเขาไม่ได้จะรีบตื่นขึ้นไปทำงาน แต่กลับตื่นขึ้นเพราะรู้สึกว่าคนที่นอนกอดมาหลายชั่วโมงนั้นหายไป“คิดหนีเหรอวะ”คนตัวโตรีบหยิบฉวยเอาผ้าเช็ดตัวที่อยู่ใกล้มือมากที่สุดมาห่อคลุมร่างกายท่อนล่างเอาไว้ แล้วรีบเดินออกจากห้องไปในทันทีที่พอจะรวบรวมสติในตอนที่เพิ่งจะตื่นนอนได้ส่งเสียงโหวกเหวกโวยวายดังออกไป เมื่อคิดว่านางบำเรอชั้นดีจะหนีไปจากสังเวียนบนเตียงนอนนั้น“นายครับๆ ตื่นหรือยังครับ”โจและลูกน้องอีกสองสามคนย่องเบาขึ้นมายังชั้นบนของบ้านเพื่อจะปลุกเจ้านายเมื่อเห็นว่าเมื่อเช้าเจ้านายเมาหนักแล้วก็หายตัวขึ้นมานอนข้างบนเลย และไม่ลงไปยังข้างล่างอีกเลย ดูผิดปกติเกินไปจนลูกน้องอย่างพวกเขานึกเป็นห่วง“ไอ้เหี้ย!!!”เซนต์ได้ยินเสียงเหมือนลูกน้องเรียกก็เลยหันหน้าไปตามเสียงเรียกนั้น ก็เห็นได้ชัดเจนเลยว่าลูกน้องนั้นพากันไปยืนอยู่หน้าห้องนอนของตัวเองแล้วเป็นตัวเขาที่มานอนค้างห้องของนางบำเรอทั้งที่เขาไม่เคยคิดจะนอนค้างกับผู้หญิงหน้าไหนมาก่อน ด้วยเข
“เธออยู่ไหน”เซนต์กลับถึงบ้านหลังใหญ่ของเขาในเวลาหกโมงเช้าพอดิบพอดี เขานั้นเดินลงจากรถเข้าไปในบ้านเองได้ด้วยอาการเซไปข้างหน้าสามก้าวถอยหลังมาข้างหลังสองก้าว สลับกันไปมาจนกระทั่งก้าวเข้าไปภายในบ้านได้สำเร็จ“ในห้องครับ”ลูคัสผู้รับหน้าที่เฝ้าบ้านในค่ำคืนที่ผ่านมาและยังไม่ได้สับเปลี่ยนเวรกลับใครเป็นคนรายงานเรื่องที่อยู่ของเธอให้กับเจ้านาย ด้วยในเช้าวันนี้หญิงสาวผู้นั้นยังไม่ตื่นนอน“กูไม่เรียกไม่ต้องให้ใครขึ้นมา”เขาสั่งลูกน้องให้ออกห่างจากบริเวณชั้นสองของบ้านทั้งหมดเมื่อเขานั้นต้องการสนุกกับนางบำเรอของเขาให้เต็มที่แล้วร่างหนาแสนกำยำนั้นก็เดินขึ้นชั้นสองของบ้านด้วยอาการเมาแทบยืนไม่อยู่ เกาะราวบันไดขึ้นไปอย่างทุลักทุเลพอสมควร แต่ทว่าก็ไม่ได้ให้ลูกน้องเข้าช่วยเหลือเพราะเขาก็เมาแบบนี้บ่อยๆและก็ดูแลตัวเองได้ดีไม่เคยล้มลงไปให้ต้องเสียชื่อเสียงแม้แต่นิดเดียว“ครับนาย”“ตื่นหรือยัง”กว่าเขาจะเดินมาถึงยังห้องของนางบำเรอก็ใช้เวลาอยู่สักพักใหญ่นานกว่าปกติค่อนไปทางมากเลยล่ะพอมาถึงเขาก็เปิดประตูห้องเข้าไปภายในห้องที่ไม่ได้ถูกสั่งให้ล็อกเอาไว้เนื่องจากคนภายในห้องไม่ได้คิดหนีเลยไม่มีความจำเป็น
“กลัวเด็กมันแจ้งความจับเอาอีกหรือไงวะ”เสียงแซวดังมาจากปากของบอนเนอร์ที่ในตอนนั้นเขาเป็นตัวตั้งตัวตีช่วยเพื่อนจากการนอนคุกมาได้“ไม่ได้กลัวโว้ย แค่กูอยากจะกินเหล้าให้สบายใจก็แค่นั้นเอง”ออสตินปฏิเสธการกลัวเมียเสียงแข็ง แต่เขาก็แค่เกรงใจไม่อยากทำอะไรที่มันจะทำให้เด็กมันไม่สบายใจก็แค่นั้นเอง“อืม”“นายขา เหล้าค่ะ”ส่วนเซนต์เขาก็ให้สาวๆหุ่นอวบๆบริการเขาได้อย่างเต็มที่ เพราะก็มีแต่สาวๆหน้าเดิมๆที่เคยถูกใจเขาเข้ามาบริการทั้งนั้นเลย“อืม”“ให้หนูนวดให้นะคะ นายจะได้สบายตัว”“อืม”“ใส่น้ำหอมอะไรมาวะ เหม็นฉิบหาย”แต่พอสาวๆพวกนั้นมานัวเนียกับเขาเข้าจริงๆเขากลับแทบอ้วกพุ่งออกมา เมื่อเหม็นน้ำหอมที่พวกเธอประโคมใส่บนตัวนั้น“ก็กลิ่นเดิมไงคะ ที่นายเคยชอบ”“กูเคยบอกหรือไง”“เปลี่ยนคนเข้ามาใหม่”เห็นเพื่อนเหมือนจะไม่ถูกใจสาวๆในชุดแรก บอนเนอร์ก็เรียกหาสาวๆชุดใหม่ให้เข้ามาแล้วเอาคนเก่าออกไประดับเจ้าของผับดังใจกลางเมืองอย่างเขาแล้วจะไม่มีวันเสียชื่อด้านบริการแม้แต่นิดเดียว“ครับนาย”“หนูรินเหล้าให้นะคะ”สาวๆชุดใหม่เข้ามาก็รีบเข้ามาบริการมาเฟียใหญ่อย่างเซนต์ในทันทีเพราะคาดหวังว่าคืนนี้จะได้ไปสาน
“ใครเป็นสายให้ไอ้เวรอัลวิน จับพวกมันตัดลิ้นให้หมดแล้วส่งคืนไอ้อัลวินมันไป เพื่อว่ามันจะอยากใช้ประโยชน์จากไอ้พวกเหี้ยนี่อีก”เขาพักรักษาตัวอยู่ที่บ้านนานนับเดือนจนแผลหายสนิทถึงได้ออกจากบ้าน และกลับไปทำงานในทันทีงานแรกที่เขากลับมาเริ่มทำคือลากตัวไอ้พวกที่กล้าเป็นหนอนบ่อนไส้ที่เขาจับขังเอาไว้อย่างทรมานตลอดเวลาหนึ่งเดือนที่เขาพักรักษาตัวออกมาลงโทษทีละคนอย่างสาสม ก่อนจะปล่อยพวกมันให้ไปหาเจ้านายของมันและไม่ต้องเดาว่าจุดจบของไอ้พวกสารเลวพวกนั้นจะเป็นยังไง พวกมันได้รับความทรมานจนร้องขอความตายจากเขาไปแล้ว ก็คงได้ไปตายต่อหน้าไอ้อัลวินที่มันฆ่าได้ทุกคนที่หมดประโยชน์กับมัน“ครับนาย”“แล้วมึงก็อย่าลืม เอาลิ้นของพวกมันส่งไปด้วยเป็นของขวัญให้ไอ้อัลวินมันด้วย”“ครับนาย”“เตรียมคนให้พร้อมเอาไว้ด้วย อีกไม่นานกูจะไปเอาคืนมันแน่นอน คราวนี้ต้องถึงตาย”แล้วเขาก็ไม่พลาดที่จะเตรียมตัวสำหรับการล้างแค้นอย่างสาสมที่จะต้องเกิดขึ้นอย่างแน่นอนเอาไว้ด้วยไอ้อัลวินมันทำเขาต้องนอนพักอยู่บ้านสนุกกับลูกสาวของมันอยู่เป็นเดือน มันจะต้องได้ชดใช้ทุกอย่างที่มันทำกับเขาเอาไว้และครั้งนี้จะเป็นการล้างแค้นครั้งสุดท

![นรสิงห์ [มาเฟียร้ายรัก]](https://acfs1.goodnovel.com/dist/src/assets/images/book/43949cad-default_cover.png)





