ความแค้น

“ไปลากตัวลูกไอ้อัลวินมันออกมา”

เซนต์หอบร่างกายที่บาดเจ็บกลับมาจนถึงบ้าน เขานั้นยังคงฝืนร่างกายเดินลงจากรถที่ใช้ขับหนีไอ้พวกสารเลวนั้นมาด้วยตัวเขาเอง ไร้ลูกน้องคอยประคอง

พอลงมาจากรถได้เขาก็ถามเพียงพอใจในทันที และไม่ใช่ถามหาในทางที่ดีแน่นอนด้วยพ่อของเธอนั้นทำกับเขาเอาไว้มากเกินกว่าที่เขาจะให้อภัยใครก็ได้ไปง่ายๆ

ความแค้นที่มันฝั่งอยู่ภายในใจของเขาที่ต้องสูญเสียผู้เป็นพ่อเพราะฝีมือของพ่อเธอมันกำลังระเบิดออกมาจนต้องการหาที่ระบายออกไป

“ครับนาย”

โจรีบไปตามหญิงสาวที่เจ้านายเรียกหาอย่างเร่งด่วนนั้นในทันที

“นายไปทำแผลก่อนดีกว่าไหมครับ”

มาลิคที่คอยยืนอยู่ข้างๆด้วยความเป็นห่วงในตัวเจ้านายนั้นกลับไม่อยากให้เจ้านายเจอใครในเวลานี้ อยากให้เจ้านายทำแผลและห้ามเลือดก่อนเป็นอย่างแรกมากกว่า

เพราะแผลที่เจ้านายโดยยิงมานั้นยังคงมีกระสุนฝังในอยู่และมีเลือดไหลออกมาตลอดไม่หยุดเลยด้วย

“กูยังไม่ตายง่ายๆหรอก กูจะต้องได้ฆ่าล้างโคตรพวกแกรนด์เดย์มันก่อน”

เซนต์ไม่สนใจบาดแผลเล็กน้อยบนตัวเขาแม้แต่นิด เขาสนใจแต่จะระบายความแค้นออกไปเท่านั้น เพราะพวกมันกล้าที่จะมาเอาคืนกับคนอย่างเขาลูกสาวของมันก็ต้องได้รับผลกรรมนั้น