Semua Bab HER REPLACEMENT: REGRETS : Bab 21 - Bab 30

021 Patakbong bumalik sa kotse si Kennedy at walang sabing inikot ang sasakyan at umalis patungong M. Hospital. Nagtataka naman si Luther ngunit hindi ito nagsasalita at busy lang sa kanyang cellphone. "Hello! This is Kennedy, I just want to asked if may pasyante ba na dinala ngayon-ngayon lang sa hospital niyo?" salita ni Kennedy sa kabilang linya. Napatingin naman si Luther kay Kennedy. "Babae po?" sagot naman sa kabilang linya. "Yes, ma'am." "Yes,sir. Meron po bagong dating po galing sa nasunugan mo. But she's been taking care na po." sagot ng babae sa kabilang linya. "Thank you, Ma'am. We Will be on our way. Thank you." Binaba na ni Kennedy ang tawag. "Who's in the hospital? At bakit tayo pupuntang hospital?" Nagtatakang tanong ni Luther. "Kita mo naman kanina na may sunog, diba?" salita ni Kennedy na may halong pamimilosopo sa boses. "And? What am I gonna do with it?" "Seriously? Naiinis na ako sa'yo ha. Hindi na muna kita boss sa ngayon dahil naiinis ako sa'yo,

Napahilamos na lamang sa kanyang mukha si Luther at aggresibong sinuklay ang buhok gamit ang mga daliri nito, sabayan pa ng malutong na mura nito. "Fuck. Akala niya ba na madali lang sa akin ito? This is really messed up," galit niyang salita habang nakapamaywang. Pumunta ito sa mini bar niyang nasa kabilang kwarto lang. Kumuha 'to ng maiinom at agad na binuksan saka nagsalin sa kanyang baso. Maya-maya pa ay may kumatok sa pintuan ng kanyang kwarto. Iritado naman siyang tumayo upang pagbuksan ang kung sino na nasa labas ng kanyang kwarto. Wala naman siyang inaasahan na bisita dahil ayaw niya ng mang-iistorbo sa kanya pero pagbubuksan niya pa rin kung sino ang kumatok at baka Mama niya pa. Nang mabuksan na niya ang pintuan ay bumungad sa kanya ang galit na mukha ni Arian na kakagaling lang sa school. "What? Why are you here?" Iritadong wika niya at akma na sanang isarado ang pintuan. "Ninong, nagpakasal kayo ni Karina without my knowledge?" ani Arian na galit talaga an

Pagdating nina Karina, Arian at Kennedy sa bahay ay sumalubong agad ang mga kapatid ni Karina. Mahigpit nilang niyakap ang Ate nila na isang araw lang naman nitong hindi nakita. Masaya naman si Karina ng makita ang mga kapatid na maayos, at kahit isang araw niya lang na hindi nakita at nakasama ang mga ‘to ay sobra na niyang na-miss. Dahil hindi siya sanay na malayo sa kanila kahit saglit lang. Nang mapansin nilang may kasama ang Ate nila ay natigilan sila at sabay-sabay na tumingin sa mga bisita. Ngumiti naman si Arian sa mga ‘to at binati ng magandang gabi. Nasa bahay na kasi si Dos dahil tapos na ang klase niya. Nagtataka naman si Dos kung bakit magkasama si Arian at ang Ate niya kaya gulat niyang tiningnan ang Ate niya. At walang pag-dalawang-isip na tinanong ‘to sa harapan mismo ng bahay. “Ate, siya ba ang ama ng dinadala mo?" gulat na tanong ni Dos. Nanlaki naman ang mga mata ni Karina at mabilis na tinakpan ang bibig ng kapatid. "Hindi siya. Dahan-dahan ka nga sa boses m

KINABUKASAN nang magising si Luther ay puno nang pagtataka ang kanyang itsura nang makita ang silid kung saan siya natutulog. Tumayo siya mula sa kama at palinga-linga sa paligid ng makita niya ang isang litrato ng batang babae na agad naman niyang nakilala. Nagtataka siya kung paanong nasa bahay siya ng ibang tao. Maliit ang kwarto at malayong-malayo sa kwartong kinasanayan niyang higaan at tambayan, pero hindi nag-isip ng kung ano si Luther. Lumabas siya ng kwarto at sinalubong agad siya ng mabangong amoy ng sinigang. Biglang kumulo ang tiyan ni Luther at nakaramdam ng gutom. Napalunok pa ito dahil paborito niya ang sinigang na baboy. Walang tao sa sala kaya lumabas siya at hinanap ang mga tao, ngunit wala siyang nakita o anino man lang ng mga kapatid ni Karina. Bumalik siya sa loob at tinungo ang isang pintuan patungo sa kusina nang makita niya ang babaeng nakatalikod sa kanya. Luther stood there and watch her unconsciously. He didn't make a sound and just watch her stirr

Nang dumating na sila sa school ay nagpababa na lang si Karina sa may gate para hindi na pumasok pa ng campus ang kotse na sinasakyan niya. Ayaw niya kasing makakuha ng atensyon ng ibang mga estudyante, lalo pa't ginugulo pa rin siya ng bully niyang walang katapusan na pangbubully sa kanya. Agad naman na sumunod si Luther sa sinabi ni Karina at nagmamadali rin siya dahil may meeting pa siya. Hindi rin sila nag-uusap sa buong biyahe dahil hindi pa rin nakapag-adjust ang dalawa sa sitwasyon nila. At ganun pa rin ang pakikitungo ni Luther kay Karina, malamig. "Salamat sa paghatid," ani Karina ng nasa labas na siya ng kotse. "No problem. I will pick you up, just let me know if tapos na klase mo. I have to go." Luther said, and before Karina could talk, he already drove away. Sinundan na lang ni Karina ng tingin ang papalayong sasakyan. May saya sa puso niya dahil kahit malamig ang pakikitungo nito ay hindi naman na ito nagsasalita ng masakit sa kanya. Papasok na sana siya ng