All Chapters of BAD INTEREST เพื่อน (ขัดดอก): Chapter 31 - Chapter 40

ตึกตึกเสียงสองเท้าหนักรีบวิ่งตรงเข้าไปยังร่างเล็กที่กำลังยืนทำสีหน้าตื่นตกใจอยู่"ณิ..." ใบหน้าเรียวใสเจ้าของชื่อหันมองตามเสียงที่ถูกเรียกทันที ก่อนจะเอ่ยออกมาเสียงเบา"แพท...""เป็นอะไรหรือเปล่า" แพทริคถามพร้อมกับจับดูรอบ ๆ ตัวของณิชาเพื่อเป็นการเช็กว่าอีกคนปลอดภัย"ระ เราไม่เป็นอะไร" ริมฝีปากบางอมชมพูเอ่ย"ฟู่ว!~" ร่างสูงถอนหายใจออกมาในทันทีด้วยความโล่งอก"แพทบอกแล้วใช่ไหมว่าไม่ให้นั่งวินกลับเอง" เสียงทุ้มนิ่งเอ่ยบอกด้วยใบหน้าเข้มดุ เมื่อรับรู้ว่าคนตรงหน้าปลอดภัยดี ซึ่งที่ณิชาโทรเรียกเขามาก็เพราะเธอนั่งวินมอเตอร์ไซค์แล้วถูกวินหนุ่มทำท่าทางไม่ดีใส่ แต่เมื่อเห็นว่าณิชากำลังโทรหาคนอื่นเพื่อขอความช่วยเหลือ วินคนนั้นก็จอดให้ร่างเล็กลงพร้อมกับขับหนีออกไปอย่างรวดเร็ว"..." ณิชายืนนิ่งรู้สึกผิดน้อมรับทุกคำดุจากคนตัวสูง"แล้วจำได้หรือเปล่าว่ามันคือวินตรงไหน""เอ่อ...""?""ระ เราจำไม่ได้" เรียวปากสวยขยับตอบ"แล้วขึ้นจากตรงไหน""เราโบกจากตรงหน้าก่อนถึงไฟแดง ตอนแรกเราว่าจะลองเดินไปป้ายรถเมล์...""ณิชา" แพทริคเอ่ยเรียกชื่อร่างเล็กตรงหน้าเสียงเข้มโดยที่อีกคนยังไม่ทันจะพูดอะไรจบ"แพทเคยบอกแล้วไ

@Ninetynine"อ้าว ยังไม่ถึงเหรอ" เสียงพราวดาวกรอกเสียงถามปลายสาย(เออ รถติด) วาเลนตอบ"รถติดหรือก่อนมา แอบทำอะไรกัน"(อะ อะไรของมึง)"แน่ะ! เสียงมึงมีพิรุธนะ"(อีพราว หุบปากไปเลย เดี๋ยวจะถึงแล้ว แค่นี้) ว่าแล้วปลายสายก็กดตัดสายไปในทันที โดยมีเสียงแสยะยิ้มของพราวดาวดังขึ้น ก่อนที่ใบหน้าเรียวสวยจะหันไปมองยังกลุ่มเพื่อนที่ยืนอยู่"พวกเพื่อนกูยังไม่มาอะ เดี๋ยวกูนั่งกับพวกมึงก่อนแล้วกัน" ริมฝีปากบางเอ่ยพร้อมกับนั่งลงโต๊ะด้านข้างที่จองเพิ่มเข้ามาจากโต๊ะที่จองไว้ตอนแรก พวกเขาจัดการสั่งอาหารเครื่องดื่มตามปกติ ทว่า..."อย่าดื่มเยอะ" เสียงแพทริคหันบอกณิชาที่นั่งอยู่ด้านข้างของตัวเองเสียงเข้มปนห่วงใย พราวดาวที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามได้ยินก็ชะงักนิ่ง แต่ก็พยายามทำเป็นเฉย มองไปทางอื่น"รู้แล้วน่า~" ณิชาตอบกลับ ทำให้เรียวปากหนาถามต่อ"แล้วโทรบอกคุณน้าหรือยัง""เรียบร้อย""..." เจ้าของใบหน้าหล่อก็พยักหน้ารับรู้ ก่อนที่ดวงตาคมเผลอเหลือบมองไปยังใบหน้าสวยของร่างบางที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้าม ซึ่งพราวดาวก็เอาแต่นั่งนิ่งมองไปทางอื่นอย่างไม่ต้องการที่จะสบสายตาเข้ากับเพื่อนตัวสูง"แพท" เสียงณิชาเอ่ยเรียกคนตัวสูงขึ

คำเตือน!เนื้อหามีฉากร่วมรัก (กึ่งสมยอมแต่รุนแรง,การกระทำที่ไม่ดี) โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านนะคะ วันต่อมา...ก๊อก ๆ"คุณแพทริคมาแล้วครับ" เสียงมือขวาคนสนิทเคาะประตูเอ่ยบอกไปยังรองประธานบริษัทขนาดใหญ่ ก่อนจะพาร่างสูงอีกคนที่ยืนอยู่เดินเข้าไปภายในห้องทำงานสุดหรู"..." เพทายนั่งนิ่งมองหน้าน้องชายต่างแม่ที่เดินเข้ามา แพทริคก็เอาแต่ยืนแสดงสีหน้าเรียบนิ่งไม่แสดงอารมณ์"มีอะไร" เรียวปากหนาถามคนเป็นพี่ ซึ่งเพทายเป็นคนให้มือขวาของเขาโทรตามแพทริคมา"คุยกับฉัน คุยให้มันดี ๆ " ชายหนุ่มวัยยี่สิบเก้าบอกน้องชายเสียงเรียบ"..." แพทริคก็เมินหน้าหนีด้วยแววตาเริ่มไม่สบอารมณ์"เมื่อไรจะเข้ามาช่วยงาน" เพทายถามโดยที่สายตาคมยังคงจ้องมองไปยังคนตรงหน้า ทว่าแพทริคก็เอาแต่นิ่งเงียบไม่ตอบ"ฉันถามว่าเมื่อไร" ใบหน้าหล่อถามย้ำอีกครั้งเสียงเข้มกว่าเดิม"จะให้เข้ามาช่วยทำไม ช่วยไป...ก็ไม่ได้มีอะไรดีขึ้น" แพทริคตอบกลับ"แต่มันเป็นหน้าที่ของแก""หึ ก็เก่งอยู่แล้วนี่...ไม่เห็นจำเป็นต้องเอาเด็กเหลือขอเข้ามาช่วยเลย""..." เพทายก็นิ่งมองหน้าน้องชาย"ถ้าไม่มีอะไรแล้วก็...""ถ้าแกไม่เข้ามาช่วยภายในเดือนหน้า อย่าหาว่าฉันไม่เ

สองวันต่อมา...เอี๊ยดเสียงรถสปอร์ตคันหรูถูกขับเข้ามาจอดยังบริเวณหน้าบ้านเช่าขนาดเล็ก พราวดาวในชุดเดรสรัดรูปสีหวานสาวเท้าเดินเข้าไปนั่งภายในรถ"เปลี่ยนรถใหม่เหรอ" เรียวปากสวยที่ถูกตกแต่งด้วยลิปสติกสีแดงอ่อนขยับถาม"อืม" กันต์พยักหน้าตอบ โดยวันนี้เขาเป็นคนอาสามารับเพื่อนตัวเล็กเอง"พวกนั้นล่ะ?" พราวดาวถาม"ใกล้ถึงแล้วมั้ง""มึงอะช้า""ดูข้อความไหมพราว มึงนั่นแหละเป็นคนบอกให้กูไม่รีบ""ฮ่า ๆ " เจ้าของใบหน้าเรียวสวยก็หัวเราะออกมากับคำพูดของคนเป็นเพื่อน ซึ่งเธอเองตั้งใจที่จะพูดจากวนประสาทกันต์เล่น"แพทริค..." อยู่ ๆ คนตัวเล็กก็เสียงเปลี่ยน"...ไปรับณิชาเหรอ" ทันทีที่พราวดาวพูดจบ ความเงียบงันก็เข้ามาปกคลุมยังภายในรถสปอร์ตราคาแปดหลักทันที ร่างบางรู้ว่าณิชาไปด้วยเพราะรู้จักกับเก้าเจ้าบ่าวของงาน แถมยังรู้อีกว่า...ยังไงแพทริคก็ต้องไปรับคนของเขา"อืม" กันต์พยักหน้าตอบ ก่อนจะหันมองคนด้านข้าง"มึงรู้อยู่แล้ว จะถามไปทำไม""ไม่รู้ดิ ให้ใจเจ็บเล่น ๆ มั้ง""ถ้าเจ็บ...ก็แสดงมันออกมาบ้างดิ" กันต์เอ่ยพร้อมกับจ้องมองเพื่อนตัวเล็กนิ่ง"มันสำคัญยังไงวะกันต์ ต่อให้แสดงออกหรือว่าไม่แสดง...""มันสำคัญตรงที่ ไ

"ปล่อยให้มันเป็นหน้าที่ของฉัน" สิ้นเสียงพราวดาวเอ่ย มือเรียวสวยก็ไม่รอช้าที่เคลื่อนต่ำลงไปกอบกุมยังบริเวณจุดกลางลำตัวของร่างสูงตรงหน้า มือบางคลึงวนไปวนมาอยู่อย่างนั้น ก่อนจะปลดกางเกง คุกเข่าลงหมายจะใช้ปากสร้างความสุขให้แก่เพื่อนตัวสูงที่เป็นเหมือนเจ้าชีวิตของตัวเองในตอนนี้ ทว่า...พรึบ!"ไม่ต้อง" เสียงทุ้มนิ่งเอ่ยด้วยใบหน้าราบเรียบ พร้อมกับกระชากร่างเล็กตรงเข้าไปยังภายในห้องนอนโทนสีเข้มของตัวเอง มือแกร่งจัดการผลักร่างบางที่เปลือยกายเปล่าอยู่ลงบนเตียงนอนของเขาด้วยความรวดเร็วพร้อมทั้งถอดเสื้อผ้าที่สวมใส่อยู่ของตัวเองออกตาม ใช้เวลาไม่นาน คนตัวสูงก็อยู่ในสภาพเปลือยกายเปล่าไม่ต่างพราวดาวนอนนิ่งจ้องมองท่าทีของอีกฝ่ายแววตาไม่เข้าใจ แพทริคในวันนี้ดูไม่สบอารมณ์บอกไม่ถูก นอกจากจะไม่ให้เธอเป็นคนทำแล้ว เขายังใช้สายตาคมจ้องมองมายังใบหน้าของเธอไม่หยุดด้วยสีหน้าดูเข้มดุกว่าทุกครั้งเขา...ไม่พอใจอะไรเธอ?พราวดาวก็ไม่ได้มาสาย..."อ๊ะ!" เสียงเล็กร้องออกมาด้วยความตกใจปนเจ็บ หลังจากที่เขี้ยวคมถูกฝังลงบนซอกคอขาวราวกับแวมไพร์กับกำลังดูดเลือด"แพทริค...อ๊ะ! ฉันเจ็บ" เจ้าของริมฝีปากบางทนไม่ไหวตัดสินใจบอกคนต