All Chapters of Too Late To Regret, Mr. Billionaire: Chapter 31 - Chapter 40

LUMAPIT si Talia sa malaking floor-to-ceiling window ng opisina. Mula rito, tanaw ang kabuuan ng lungsod, ng mga gusaling nagtatayugan sa maaliwalas na umaga, mga ilaw na unti-unting nawawala sa liwanag ng araw. At doon, sa pagitan ng mga building, nasulyapan niya ang condo unit niya. Ang maliit na lugar na tinaniman niya ng mga halaman at bulaklak. Ang tahanang pinili niyang simulan ulit ang buhay, malayo sa lahat ng sakit. Bigla niyang naramdaman ang pagkabagabag sa dibdib. Ganito pala ang pakiramdam ng makita ang sarili mong mundo mula sa malayo. Naalala niya kung ilang beses nang tumayo si Caden sa lugar na iyon. Na baka minsan, habang abala siya sa mga araw ng pagbangon, ay natanaw na rin siya nito at hindi lang niya alam. Napangiti siya, mapait. “How ridiculous,” mahina niyang bulong, sabay talikod. Sa kabila ng opisina, napansin niya ang malaking bookshelf na punô ng mga libro tungkol sa business, economics, at management. Habang sinusuyod ng paningin niya ang paligi

NAIWAN si Lyndon sa labas, nakatulala.“Could it be... wala talagang nangyari sa loob?” naisip niya.Pero naalala niya ang itsura ni Miss Jessica, ‘yung pamumula ng pisngi, ‘yung pagbitin ng hininga, at ‘yung hindi makatingin nang diretso. Sandali siyang napatigil. “Hmm... pero kung ganun, bakit parang may mali?”Mabilis na nagkalkula ang utak niya. Mula nang pumasok si Sir Caden sa lounge hanggang sa lumabas, five minutes lang ang lumipas. “Five fücking minutes!”“At sa loob no’n,” bulong niya sa sarili, “magpapalit ka pa ng damit… so may tatlong minuto lang natira para sa—”Natigilan siya, napahawak sa sentido. “Oh, shitt.”Unti-unti siyang napamulagat. “Three minutes? Ganun lang kabilis?”Bigla niyang naintindihan ang tingin ni Ma’am Talia bago ito umalis. 'Yung “meaningful” na tingin na parang nagsasabing wala naman talagang dapat ipaliwanag. Hindi dahil may tinatago, kundi dahil wala talagang nangyari.Pero sa utak ni Lyndon, iba ang takbo.“Oh no,” bulong niya, halos manginig. “

TAHIMIK lang na kumakain si Talia habang dahan-dahang iniikot sa chopsticks ang isang piraso ng beef, saka ito inilubog sa sauce at marahang isinubo. Ang mga mata niya, kalmado lang, parang walang emosyon.Caden Montclair— dati, sapat na ang pangalan na iyon para maramdaman niya ang kirot sa dibdib. Pero ngayon… wala na. Ni isang alon ng emosyon, wala.“Besty…” maingat na tawag ni Bea, napapansin ang pagiging tahimik niya.Talia glanced up, ngumiti nang bahagya. “Hmm?”“Are you okay?” tanong ni Bea, may halong pag-aalala.Itinaas ni Talia ang tingin at ngumiti. “I’m fine. Bakit ako maaapektuhan?”Natahimik si Bea, pero hindi rin mapigilan ang inis. “Still, ang kapal ni Caden! Hindi pa nga finalized ‘yung divorce niyo, he’s already flaunting another woman? Like seriously?”“What happens to him has nothing to do with me anymore,” sagot ni Talia, diretso at walang bakas ng poot. Kumuha pa siya ng isa pang slice ng beef at isinubo, parang walang nangyari. “Now, let me eat in peace before

KINABUKASAN, maagang sumikat ang araw sa Montclair Villa sa Tagaytay.Dumaan ang liwanag sa malalawak na glass window at tumama sa king-sized bed kung saan nakahiga pa si Caden Montclair.Dumilat siya, mabigat ang mga mata at halatang walang maayos na tulog.Marahang hinaplos ang sentido, saka bumangon. Pagkatapos maligo, nagsuot siya ng itim na tailored suit, inayos ang kurbata, at huminga nang malalim.Pagbaba niya sa grand staircase, bumalik ang pamilyar na tikas at awra ng isang CEO—malamig, kontrolado, walang bakas ng kagabi. Ang mga mata niya ay matalim, ang panga matigas, at ang tindig, parang sinadyang ipaalala na siya pa rin ang may hawak ng lahat.Nandoon si Lyndon, nakatayo sa gilid.Pagkakita sa kanya, agad itong yumuko. “Good morning, Sir.”Tumango lang si Caden.Diretso siyang naglakad papunta sa dining area, kinuha ang tasa ng kape, at sumimsim ng dalawang lagok. Ang mainit na likido ay dumaloy sa lalamunan niya, tila nagpabalik ng ulirat, pero hindi ng kapayapaan.Ibin

“PLEASE, take a seat. Don’t be shy, Mr. Montclair.”Magaan ang tono ni Professor Harris habang pumasok sa private function room ng Lumiere Grand Hotel. Tahimik niyang iniupo ang sarili sa bakanteng silya sa tabi ni Lucas Lee, bago tumingin kay Talia na nakaupo sa kabilang dulo.“Talia, you’ve lost weight,” wika ni Professor Harris sa tono ng isang amang nag-aalala.Bahagyang ngumiti si Talia, pinipilit gawing magaan ang aura. “You look younger than the last time I saw you, Professor.”Tinawag niya itong Professor sa harap ng iba para hindi mabunyag ang ibang koneksyon nila sa labas ng akademya.Sa kabilang dulo, kinuha ni Lucas ang baso ng tubig at bahagyang ngumiti, may bahid ng pang-uuyam.“I didn’t expect that we’d have the honor of welcoming Mr. Montclair himself,” aniya, mahinahon ngunit may tinatagong hamon. “Quite a rare guest.”Tahimik si Caden, pero halata sa tikas ng katawan ang kontrol at awtoridad. Nagtaas siya ng kilay, bahagyang ngumiti. “Mr. Lee, you’re too polite. I on