บททั้งหมดของ มากกว่ารักก็คือเธอ: บทที่ 1 - บทที่ 10

เช้าวันต่อมา"อ้อม...เสร็จยังลูกเดี๋ยวสาย กว่าจะไปถึงอีก เดี๋ยวเขาไม่รับทำงานกันพอดี"แม่ของอ้อมร้องเรียกอ้อมตั้งแต่ยังไม่เห็นตัว สักพักอ้อมก็โผล่มาพร้อมกับรอยยิ้มที่สดใส กับชุดที่แม่ใส่ซึ่งไม่เหมือนทุกครั้ง"แม่ใส่เสื้อผ้าสดใสกว่าทุกวันนะคะ"ถึงแม้จะดูเรียบง่าย แต่ก็ดูสดใสกว่าทุกครั้งที่ผ่านมา บ้านของอ้อมครั้นพ่อยังอยู่ แม่ของเธอเป็นผู้หญิงจิตใจดี มองโลกในแง่ดีมาตลอดมีแต่รอยยิ้ม แต่เมื่อพ่อจากไปแม่ก็เป็นอย่างที่เห็น"ไปคะแม่ ได้ฤกษ์งามยามดีแล้วคะ"สองแม่ลูกขับรถออกจากบ้าน ถึงแม้จะไม่ใหญ่ไม่โตแต่ก็เต็มไปด้วยความสุขยิ่งกว่าบ้านมหาประชานิเวศน์อีก ที่ใหญ่โตแต่ พ่อไปทาง แม่ไปทาง เพราะงานสังคมล้นมือนั่นเองบ้านมหาประชานิเวศน์เสียงกริ่งหน้าบ้านดังขึ้น อ้อมกดเป็นครั้งที่สอง เมื่อเห็นเงาคนกำลังเดินออกมาถึงหยุดกด"มาแล้วคะ จะกดรัวอะไรหนักหนาคะ"แจ่มพาร่างท้วมออกไปทางอ้วนเร่งฝีเท้าเดินมา กลัวคนนอกบ้านจะคอย เพราะรู้ว่าวันนี้จะมีคนมาสมัครแม่บ้านนั่นเอง"ต้องเป็นคนมาสมัครแม่บ้านแน่ๆเลยคุณหญิงท่านอยู่พอดี ถ้าช้าอีกนิดเดียวไปสมาคมแน่นอน มาเชิญเข้ามาคะใช่มาสมัครแม่บ้านไหมคะ""ใช่คะ ใช่เลย"แจ่มมองอ้

อ้อม อ้อม ย้ัยอ้อม"เสียงเรียกของผู้อาวุโสในงานอย่างรัศมี ที่ไม่ค่อยลงรอยกับอ้อมสักเท่าไร"ค่ะพี่ มีอะไรจะใช้อ้อมหรือค่ะ"เสียงอ้อมราบเรียบ รู้สึกอ่อนล้าในเสียงเรียกของรัศมีที่เธอรู้ดีว่าจะต้องถูกใช้ให้ไปทำโน่นนี่ข้างนอก ภายใต้อากาศร้อน ฝนตกบ้างละ ซึ่งต่างกับคนโปรดของรัศมีเองที่ชื่อดวงดาว ซึ่งแต่ละวันได้แต่แต่งตัวสวยนั่งโต๊ะไปวันๆ"ไปธุระให้พี่หน่อยที่สำนักงานแห่งหนึ่ง เอาเอกสารไปให้บอสใหญ่เขาเซ็นต์ เขามีสัญญาจ้างร่วมกับเรา บริษัทเราต้องพึ่งพาเขา อย่าให้เสียชื่อละ"อ้อมงงกับคำสั่งของรัศมี เหตุไฉนให้เธอไป ไม่ให้ดวงดาวไปเพราะเธอสวยกว่าอ้อมเป็นไหนๆ ในขณะที่อ้อมแค่แต่งหน้าอ่อนๆ แต่ดวงดาวแต่งหน้าจัดจ้านเห็นสีปากมาแต่ไกล"อ้อมสงสัยคะพี่รัศมี ให้อ้อมไปจะเสียชื่อหรือเปล่าคะ น่าจะให้ดวงดาวไปแทน ดวงดาวออกจะสวย"เมื่อดวงดาวได้ยินเช่นนั้นก็แก้ตัวเอาตัวรอดขึ้นมาทันที ซึ่งเธอได้ยินข่าวมาว่าผู้บริหารบริษัทชื่อดังของฝั่งนั้นอ้วนลงพุง หัวล้าน อ้วนเตี้ยดูไม่ได้เธอจึงประจบสอพลอให้รัศมีส่งอ้อมไปแทน"พี่หมีคะ งานนี้ดาวไม่ไปนะคะได้ข่าวว่าทางโน้น แก่ล่ำเตี้ย ดาวไม่ไปเด็ดขาดเลยคะ ดาวเสียสละให้ยัยอ้อมค่ะเผื่อ

เสียงฝีเท้าของดวงดาวเดินกระทืบเท้าไปหาอ้อม"อ้อม...มีคนมาหาเธอนะ ยืนรออยู่ข้างหน้า เร็วๆหน่อยเขามีเวลาไม่มากนัก"ดวงดาวชักสีหน้าปนอิจฉาในที ที่คนที่เธอคิดกับเป็นคนละคนกัน พร้อมกับเร่งรีบอ้อม"ใครเหรอ...อ้อมไม่เคยนัดใคร"อ้อมยังสงสัยไม่เลิก จนดวงดาวชักหมั่นไส้ ชักสีหน้าให้อ้อมเห็น"แน่ละ หน้าตาแบบเธอก็คงไม่มีปัญญานัดผู้ชายหล่อเหลาแบบนี้แน่นอน"ไม่วายที่ดวงดาวจะแขวะอ้อมไม่เลิก จนอ้อมสงสัยว่าใครกันนะที่มาหาเธอในเวลานี้ และทำให้ดวงดาวเต้นเป็นจ้าวเข้าแบบนี้ อ้อมจึงเดินออกจากห้องไปดูให้เห็นกับตา"อ๋อ...คุณนี่เอง ฉันนึกว่าใคร ถึงว่าผู้หญิงในบริษัทฉันถึงใจคอสั่นระทวย ใจสั่นกันเป็นแถว เพราะคุณนี่เอง ฉันทำอะไรผิดไว้หรือคะ คุณถึงตามมาที่นี่"อ้อมยังกวนชายหนุ่มที่อยู่เบื้องหน้าไม่เลิกแม้ยังไม่ทราบจุดประสงค์ที่เขามาก็ตาม"ผมเอาเจ้านี่มาคืนคุณ หรือคุณไม่ต้องการมันละ"เขาก็ต่อปากต่อคำกับเธอไม่เลิกเช่นกัน เหมือนรู้จักกันมานานแสนนาน จนทำให้ดวงดาวแปลกใจเมื่ออ้อมเหลือบไปเห็นสิ่งที่เขาถือเธอดีใจมาก เพราะมันคือเครื่องมือทำมาหากินของเธอดีๆนี่เอง เธอเดินไปคว้าจากมือเขาทันทีทันใด หยิบมันขึ้นมาสวมใส่ อ้อมมอง

เช้าวันนี้เคนไม่เข้าบริษัทอีกเช่นเคย เพราะเมื่อวานจัดการกับเอกสารกองโตไปหมดแล้ว เขาจึงตื่นสายได้และนอนอยู่บนเตียงอย่างสบายอารมณ์อืด...อืด...อืด...อืดเสียงโทรศัพท์ยังคงดังอยู่เช่นนั้น เคนคว้ามือควักไขว้่ไปมา เพื่อควานหาที่มาของเสียง มันยังคงดังอยู่เช่นนั้นไม่เลิก เขาลืมตายสะลึมสะลือมองหาโทรศัพท์"ใครโทรมาแต่เช้า เบอร์แปลกอีกต้่างหาก"เคนพึมพำ แต่ก็กดรับตามมารยาทกลัวจะเป็นลูกค้ารายใหญ่ที่มีาติดต่องาน"สวัสดีครับ...เคนพูดครับ""ดาวเองคะ คุณเคนขอโทษด้วยนะคะที่ทักมารบกวน พอดีดาวโทรผิดนะคะ แต่พอรู้เป็นคุณเคนก็ดีใจ"เสียงแหลมเล็กของดวงดาว ทำให้เคนถึงกับถอยโทรศัพท์ให้ห่างจากหูมากขึ้น"อ๋อ...ครับ ยินดีครับคุณดาว ผมตื่นแล้ว วันนี้ว่างพอดี คุณละว่างไหมให้ผมไปรับที่บริษัทดีไหมตอนเย็น""ยินดีมากเลยคะเคน ดาวจะรอนะคะ"ดวงดาววางหูโทรศัพท์ลงพลันยิ้มแก้มแตกหน้าบาน จนคนเห็นพาลหมั่นไส้ไปด้วย"พี่หมี...ตอนเย็นเขาจะมารับดาวคะ ดาวดีใจจังเลย แสดงว่าเขาก็สนใจดาวเหมือนกันใช่ไหมคะ"ดวงดาวเขย่าแขนรัศมีอย่างลืมตัว"ใจเย็นดาว พี่ช้ำไปหมดแล้วเธอนี่""ดาวขอโทษค่ะ ก็ดาวดีใจนี่คะพี่รัศมี"หลังจากวางสายจากดวงดาวเคนก็

"เอ...ตั้งแต่แม่จันทร์เข้ามาดูแลตาเคน รู้สึกว่ามันจะอยู่บ้าน กลับบ้านตรงเวลามากขึ้นนะ ฉันสังเกตดูแม่จันทร์ว่าไหม"คุณหญิงบัวพากล่าวกับแม่จันทร์ แม่ของอ้อมที่นั่งยิ้มแก้มแตกด้วยความดีใจที่มีส่วนทำให้เคนกลับบ้านตรงเวลาได้ จากฝีมือทำกับข้าวของเธอเอง"ดูสิพูดไม่ทันขาดคำ เสียงรถเข้ามาแล้วตาเคนใช่ไหม มหัศจรรย์จริงๆเลยแม่จันทร์ ฮึ ฮึ"เสียงรถของเคนขับเข้ามาจอดภายในบ้านครู่ใหญ่ เสียงฝีเท้าก้าวหนักๆ เดินเข้ามาหาคุณหญิงบัวพาและป้าจันทร์ที่กำลังนั่งคุยถึงเขากันอยู่"สวัสดีครับคุณแม่ ป้าจันทร์ กำลังนินทาผมอยู่หรือเปล่าครับ ป้าจันทร์วันนี้หิวมากขอข้าวต้มร้อนๆสักถ้วยได้ไหม ฉันหิวจะแย่แล้ว เอามารองท้องก่อน""เป็นไงละแม่จันทร์ คุณผู้ชายของเธอชักจะติดใจเสน่ห์ปลายจวักบ้านนี้ซะแล้ว "แม่จันทร์ยิ้มแฉ่ง ดีใจที่คุณเคนของเธอทำตัวดีขึ้นตั้งแต่เธอมาอยู่ ก็เห็นว่ากลับดึกน้อยลง ทำงานมากขึ้น เนื่องจากติดใจในฝีมือทำกับข้าวของเธอ"คุณเคนรอสักประเดี๋ยวค่ะ เดี๋ยวป้าจันทร์ไปทำให้ นั่งคุยกับคุณหญิงไปพลางๆก่อนนะ ป้าทำไม่นานหรอก"ว่าแล้วแม่จันทร์ก็ลุกจากที่นั่งคุยกับคุณหญิงบัวพาเมื่อครู่แล้วเดินเข้าครัวไปทันทีไม่รอช้า เ