ตอนที่8 แกล้งโทรผิด

เช้าวันนี้เคนไม่เข้าบริษัทอีกเช่นเคย เพราะเมื่อวานจัดการกับเอกสารกองโตไปหมดแล้ว เขาจึงตื่นสายได้และนอนอยู่บนเตียงอย่างสบายอารมณ์

อืด...อืด...อืด...อืด

เสียงโทรศัพท์ยังคงดังอยู่เช่นนั้น เคนคว้ามือควักไขว้่ไปมา เพื่อควานหาที่มาของเสียง มันยังคงดังอยู่เช่นนั้นไม่เลิก เขาลืมตายสะลึมสะลือมองหาโทรศัพท์

"ใครโทรมาแต่เช้า เบอร์แปลกอีกต้่างหาก"

เคนพึมพำ แต่ก็กดรับตามมารยาทกลัวจะเป็นลูกค้ารายใหญ่ที่มีาติดต่องาน

"สวัสดีครับ...เคนพูดครับ"

"ดาวเองคะ คุณเคนขอโทษด้วยนะคะที่ทักมารบกวน พอดีดาวโทรผิดนะคะ แต่พอรู้เป็นคุณเคนก็ดีใจ"

เสียงแหลมเล็กของดวงดาว ทำให้เคนถึงกับถอยโทรศัพท์ให้ห่างจากหูมากขึ้น

"อ๋อ...ครับ ยินดีครับคุณดาว ผมตื่นแล้ว วันนี้ว่างพอดี คุณละว่างไหมให้ผมไปรับที่บริษัทดีไหมตอนเย็น"

"ยินดีมากเลยคะเคน ดาวจะรอนะคะ"

ดวงดาววางหูโทรศัพท์ลงพลันยิ้มแก้มแตกหน้าบาน จนคนเห็นพาลหมั่นไส้ไปด้วย

"พี่หมี...ตอนเย็นเขาจะมารับดาวคะ ดาวดีใจจังเลย แสดงว่าเขาก็สนใจดาวเหมือนกันใช่ไหมคะ"

ดวงดาวเขย่าแขนรัศมีอย่างลืมตัว

"ใจเย็นดาว พี่ช้ำไปหมดแล้วเธอนี่"

"ดาวขอโทษค่ะ ก็ดาวดีใจนี่คะพี่รัศมี"

หลังจากวางสายจากดวงดาวเคนก็เผลยหลับต่อ หาได้สนใจกับคำที่เชิญชวนดวงดาวไม่ เขารู้สึกเหมือนทุกครั้งที่ชวนแพมเข้าโรงแรม หรือสาวคนอื่นก่อนหน้านั้น มันแสนจะสนุกแต่ไม่มีคำว่าผูกพันธ์ปนอยู่ในนั้นเลย นอกจากคำว่าเงิน

เวลาเลิกงาน...

อ้อมมองมายังโต๊ะของดาว เห็นดวงดาวกำลังแต่งหน้าแต่งตาอย่างขมักเขม้น จนเธออดไม่ได้ที่จะแสดงสีหน้าปลงๆออกมากับเพื่อนร่วมงาน

"งานเป็นที่สอง หาสามีรวยเป็นที่หนึ่งเฮ้อ..."

"อ้อม...แกบ่นอะไร ว่าใครวะ"

เพื่อนข้างโต๊ะทำงานถามเมื่อเห็นอ้อมทำปากขมุบขมิบ

"เปล่าบ่นไรพูดอะไรไปเรื่อยเปื่อย ทำงานต่อกันเถอะ จะได้รีบกลับบ้านกัน อ้อมต้องรีบไปรับแม่อีก"

อ้อมแกล้งเฉไฉ ไปเรื่องอื่นแทนเพราะไม่อยากมีเรื่อง

เวลาเลิกงาน...

ดวงดาวกระดี้กระด้ากว่าทุกวัน สายตาก็มองออกไปทางนอกกระจก มองหารถหรูของเคนที่จะมารับ ตามที่ตกลงกันไว้

"เมื่อไรจะมานะ พ่อรูปหล่อของฉันจะมีผัวรวยก็อีคราวนี้แหละนังดาวเอ๋ย"

ดวงดาวจินตนาการไปใหญ่โต ระหว่างรอเคนมารับ ผ่านไปไม่ถึงครึ่งชั่วโมงรถหรูของเคนก็มาจอดหน้าสำนักงานบริษัทที่ดวงดาวทำงานอยู่

"พวกเธอดูนั่น รถก็หรูคนก็หล่อ เขามารับใครกันนะ"

พนักงานสาวพากันซุบซิบกับภาพที่เห็น ส่วนดวงดาวรีบแสดงตัวทันทีว่าเป็นหล่อน

"มารับฉันเองแหละ อิจฉากันใช่ไหมละ "

ดวงดาวโบกสะบัดผมไปมาด้วยความภาคภูมิใจที่เคนเจ้าของบริษัทยักษ์ใหญ่มารอรับเธอ ดวงดาวย่างกรายออกไปหาเคนอย่างรวดเร็วไม่รอช้า

"เชิญครับคุณดาว"

เคนเปิดประตูให้ดวงดาวขึ้นรถ ส่วนสายตาก็หาได้จับจ้องที่ดวงดาวไม่กลับมองหาใครสักคน ที่ใส่แว่นตาแต่งตัวเชยๆให้เขาหงุดหงิดหัวใจเป็นอย่างยิ่ง

"ไปไหนวะ ไม่เห็นมายืนเสนอหน้าเหมือนเช่นเคย"

เคนคิดในใจขณะดวงดาวก้าวขึ้นรถแล้ว เขารู้สึกหงุดหงิดหัวใจนิดหน่อยที่มองไม่เห็นอ้อมตรงนั้น แต่คนในรถอย่างดวงดาวชักสงสัยก็เลยต้องรีบออกรถ

"เคนมองหาใครหรือคะ ดาวอยู่นี่ค่ะ ดาวออกจะสวยยังจะมองหาใครอีกคะในบริษัทไม่มีใครสวยเท่าดาวแล้ว"

เคนแทบสะอึกกับคำที่ดวงดาวบอกเล่า แต่ชายหนุ่มแบบเขาจะไปกับหญิงสาวคนไหนก็ได้ เขามีเงินซะอย่าง

"ไปร้านไหนดีครับดาว ราคาไม่เกี่ยงครับ เชิญดาวเลือกตามสบายเลย"

ดวงดาวเงียบไปชั่วครู่ ก็บอกร้านที่ต้องการกับเคนไป เป็นร้านหรูที่อาหารราคาแพงหูฉี่ บ่งบอกรสนิยมของคนทานได้เป็นอย่างดี

"เคนมีแฟนหรือยังคะ วันนั้นถ้าเป็นดาวไปให้คุณเซ็นต์เอกสารแทนอ้อมก็คงดีเนอะ ดาวเจอเคนไปนานแล้ว"

"เคนไม่มีแฟนครับ ยังหาสะใภ้ให้แม่กับพ่อไม่ได้เลย"

ดวงดาวตาโตแอบดีใจลึกๆ เธอหวังว่าสะใภ้ตระกูลนี้คงเป็นเธอ จะเป็นคนอื่นไปไม่ได้เด็ดขาดนอกจากเธอ

"คะเคนดาวดีใจนะคะที่ได้ยินเคนพูดแบบนี้ ถึงแล้วค่ะร้านที่ดาวต้องการ"

เคนหลังจากตอบคำถามดวงดาว ใจของเขาก็คิดไปถึงผู้หญิงใส่แว่น แต่งตัวเชยๆคนนั้นขึ้นมาทันที อย่างไม่มีเหตุผลซะงั้น

ที่บริษัทของอ้อม...

หลังจากอ้อมเห็นเคนมารับดวงดาว ความไม่ชอบขี้หน้าก็เพิ่มพูลเป็นทวีคูณ อ้อมถึงกับเอ่ยขึ้นมาทันทีกับตัวเอง

"อย่าได้เจอะได้เจอ ได้เป็นผัวเด็ดขาดเลย ผู้ชายเจ้าชู้ประตูดินแบบนี้ ใครได้ไปถือว่าโชคร้ายสุดๆ"

พูดจบอ้อมก็เก็บของบนโต๊ะและรีบกลับไปรับแม่อีกเช่นเคย อ้อมไม่เคยไปไหนไม่เคยออกนอกเส้นทางมากนักนอกจากบ้านกับที่ทำงาน

เวลาเริ่มดึก...

ดวงดาวเริ่มมึีึนเมา จากฤทธิ์แอลกอฮอล์ที่สั่งมาดื่มหลายแก้ว เพราะนานๆครั้งจะมีเจ้ามือมาเลี้ยงแบบนี้ ต้องสั่งกินให้คุ้ม ไม่อ้วกไม่กลับ ส่วนเคน ได้แต่จิบๆแล้วนั่งมองดวงดาวด้วยความสงสาร

"โถ...คงไม่ค่อยได้กินของดีบ่อยนักใช่ไหมดวงดาว สั่งมาซะเต็มโต๊ะเลยดูสิ"

เคนนั่งคิดขณะมองดวงดาวที่กำลังเริ่มเมาจนได้ที่

"เคนมองดาวทำไมค่ะ ตะลึงในความสวยใช่ไหมละ "

"คุณเมาแล้วดาวเดี๋ยวผมไปส่งคุณกลับนะ"

ดวงดาวยังไม่อยากกลับ ในใจกลับมีแผนที่แยบยลกว่านั้น

"คืนนี้ถ้าไม่ได้เคนเป็นผัว ก็ไม่ใช่ดวงดาวแหละ"

สายตาของดวงดาวที่จ้องจะเขมือบเหยื่อที่อยู่เบื้องหน้ามันช่างน่ากลัวเหลือเกิน ส่วนเคนไม่รู้สึกอะไรเหยื่ออุตส่าห์มาให้เขมือบถึงที่แล้ว ปล่อยไปก็เสียชื่อเคนหมด

"กลับกันครับคุณดาว"

ดวงดาวแกล้งเมา แต่จริงๆแล้วก็เมานิดหน่อย เธอตื่นเต้นมากที่เคนเดินอ้อมพยุงเธอถึงโต๊ะ น้ำหอมรสนิยมคนรวยมันเป็นแบบนี้นี่เอง ดวงดาวอยากจะกระโดดกอดเสียตรงนั้นแต่เกรงใจ ต้องรักษาภาพพจน์ของหญิงสาวเอาไว้บ้าง

"ไปกันค่ะ เคนจ๋า ...ดาวรู้สึกหนาวคะกอดดาวหน่อยสิคะ"

เคนพยุงดวงดาวขึ้นรถอย่างทุลักทุเล

"ดาวยังไม่กลับนะคะ ยังอยากอยู่กับคุณนานๆได้ไหมคะ เราไปนั่งเล่นที่ไหนกันต่อเถอะค่ะเคน"

เคนพอจะเข้าใจความหมายของดวงดาวดี เขาก็ไม่คิดที่จะปฏิเสธเสียด้วย เส้นทางที่เขามามีโรงแรมตั้งอยู่หลายแห่ง สะดวกแก่การแวะได้อย่างง่ายดาย

"ครับดาว...ได้สิครับ ผมก็ยังไม่อยากกลับหรอก"

เคนหันไปดูดวงดาวที่นั่งข้างๆคนขับ เขารู้สึกเหมือนผู้ชายทั่วไป ดวงดาวเหมือนจงใจปล่อยเสื้อผ้าให้หลุดลุ่ย เปิดเนินอก ช่วงล่างก็เห็นขาอ่อน ทำให้เคนรู้สึกคึกคักขึ้นมาทันที 

"เธอนี่ก็อวบอั๋นเหมือนกันนะดวงดาว คืนนี้เธอเสร็จฉันแน่ดวงดาว ดูสิระหว่างแพมกับเธอใครมั

นจะเด็ดกว่ากัน"

เคนขับรถมุ่งหน้าเข้าไปจอดภายในโรงแรมด้านหน้าซึ่งอยู่ไม่ไกลเท่าไรนัก ผู้หญิงคนนี้กำลังพร้อมให้เขาเขมือบแล้ว...