All Chapters of เล่ห์รักร้ายเดียงสา: Chapter 31 - Chapter 40

“ทำไมไม่อนุญาตให้ไอ้ติณณ์มันเมาล่ะครับน้องฟ้า นานทีปีหนพวกพี่จะเจอกันที อนุโลมให้มันหน่อยเถอะจ้ะ ถือว่าให้โบนัสมันล่วงหน้าสงสารมันด้วย ทำงานหนักจนตัวดำ บ่งบอกถึงความขยันขันแข็ง” ประพัทธ์ออกตัวคล้ายจะช่วยเพื่อนแต่ทว่าประกายตาพราวระยับ “อ้าว มึงก็มัวแต่นั่งบื้อ ไม่ขอน้องฟ้าล่ะไอ้ติณณ์ หรือสมองมึงสั่งการให้ทำตามคำสั่งเด็ดขาดของน้องฟ้าไปเรียบร้อยแล้ว” “เสือกตลอดเลยนะมึง กระดกเหล้าเข้าไป อย่าหยุด หรือไม่ก็ตักกับแกล้มกินเยอะๆ ปากมึงจะได้ไม่ว่างจนเกินไป แล้วก็นะ ช่วยเก็บความสงสารของมึงลงหลุมไปเถอะว่ะไอ้เพื่อนเวร” ต่อว่าเพื่อนเสียงขรึม ทว่ามุมปากกลับยกยิ้มหลังจากกล่าวจบ แล้วเลิกคิ้วมองคนข้างกายที่สั่งไม่ให้ตนเองเมาด้วยน้ำเสียงเข้มนิดๆ รู้ว่าส่วนหนึ่งคือความห่วงใย แต่ต้องมีอะไรมากกว่านี้แน่เขามั่นใจ เพราะแววตาคู่สวยมันฟ้อง“เหตุผลแรกคือติณณ์เพิ่งจะหายไข้ค่ะ”“พี่หายสนิทแล้วอย่าห่วงนักเลย แล้วเหตุผลที่เหลือคืออะไร” “ถ้าติณณ์เกิดเมา คืนนี้ฟ้าก็ไม่ได้นวดขา นวดเท้าน่ะสิคะ ติณณ็ก็เห็นว่าคืนนี้ฟ้าใส่ส้นสูงมา กลับคอนโดไปแล้วเมื่อยมากๆใครจะเป็นคนนวดให้ฟ้าล่ะคะ” วางมือเกาะท่อนแขนล่ำแล้วกะพริบตาปริบๆ

“พี่อายชอบติณณ์ ฟ้ามั่นใจ แล้วติณณ์ล่ะคะ ชอบเธอบ้างไหม”สายตาคู่คมที่ทอประกายขึ้นเล็กน้อยหลังจากฟังอิงฟ้าพูดจบพลางเหลือบมองเจ้าของประโยคบอกเล่าและประโยคคำถามที่ฟังผิวเผินคล้ายเธอพูดไปอย่างนั้น แต่ทว่าเขาดันจับคลื่นกระแสเสียงแห่งความไม่พอใจในน้ำเสียงเรียบเฉยได้ ในขณะที่มือยังคงทำหน้าที่นวดคลึงฝ่าเท้าขาวสะอาดกับนิ้วเรียวเล็กน่ารักอย่างตั้งใจ ตามคำบัญชาของคนชอบใส่ส้นสูงเป็นชีวิตจิตใจ แต่พฤติกรรมนี้อาจจะต้องเปลี่ยนไปเมื่อต้องกลับไปอยู่บ้าน ใส่ส้นแหลมๆ สูงๆ ไปเดินอยู่ในไร่คงไม่เข้าท่านักขืนทำอย่างนั้นมีหวังได้หัวทิ่มหัวตำ ก้นกลมๆ กระแทกพื้นเจ็บตัวกันพอดี ถ้าใส่เดินในออฟฟิศว่าไปอย่าง เออ นี่เขาคิดได้ยังไงว่าอิงฟ้าจะเดินเฉิดฉายอยู่ในไร่ต้องแสงแดดร้อนๆ ให้ผิวสวยๆ เสีย แถมยังต้องตกเป็นอาหารตาของคนงานชายอีก พ่อเลี้ยงไม่มีทางยอม ส่วนตัวเขาเองก็เห็นว่ามันไม่เหมาะไม่ควร และอย่าไว้ใจทาง อย่าวางใจคน “พี่อายชอบติณณ์ ฟ้ามั่นใจ แล้วติณณ์ล่ะคะ ชอบเธอบ้างไหมติณณ์ไม่ได้ยินที่ฟ้าถามเหรอคะ” เธอลองถามซ้ำอีกครั้งหลังจากรอฟังมาพักใหญ่ เขากำลังเล่นตลกอะไรกับเธอรึเปล่าถึงได้ไม่ยอมพูด จะชักเท้าหนีเขาก็ไม่ยอมปล่อ

“ไม่ชอบพี่อายแล้วติณณ์ชอบใครคะ ตอนนี้มีใครในใจรึยัง ถ้ามีพอจะบอกฟ้าได้ไหมว่าใคร หรือว่ายังเป็นความลับอยู่เลยบอกตอนนี้ไม่ได้” เป็นคำถามที่เธออยากจะถามเขามาโดยตลอด แต่ก็ไม่มีโอกาส แน่ล่ะว่าที่เธอรับรู้คือเขาอยู่ในสถานะโสด แต่ภายใต้คำว่าโสดของเขานั้นจะโสดสนิทไหมนั้นเรื่องนี้เธอไม่รู้ แล้วอีกคำถามหนึ่งก็แวบเข้ามาในสมอง ถ้าเขาบอกว่ามีล่ะ เธอจะว่ายังไง กล่าวแสดงความยินดีด้วยงั้นเหรอ ไม่! เธอทำอย่างนั้นไม่ได้แน่ และสุดท้ายเธอก็กำลังกลัวคำตอบ การที่อารดาแสดงท่าทีว่ามีใจให้ติณณ์มันไม่อาจทำให้เธอสงบได้ เพราะความคิดมันกำลังรบกวนจิตใจ“พี่ยอมรับว่ามีคนที่อยู่ในใจแล้ว และที่ฟ้าถามว่ามันยังเป็นความลับอยู่ไหม ก็ใช่ เพราะพี่ไม่เคยบอกใคร เจ้าตัวเองก็ไม่น่าจะรู้ด้วยเหมือนกัน” ชายหนุ่มตอบรับด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน และลอบสังเกตสีหน้าของหญิงสาวแสนสวยในอ้อมแขนไปด้วย ซึ่งเจ้าตัวก็ไม่ทำให้เขาผิดหวังแต่อย่างใด อิงฟ้ามองหน้าเขาอย่างอึ้งๆ ปากอิ่มเต็มเม้มแน่น แววตาวูบไหว เหมือนไม่ใช่คุณหนูอิงฟ้าที่เขารู้จัก ฝ่ามือหยาบหนายกลูบศีรษะกลมสวย พลางออกแรงขยี้เบาๆ แขนข้างที่โอบรอบเอวบางกระชับขึ้น วางทาบมือลงบนหน้าท้องแบนราบ

“ตกลงว่าเรื่องอะไรคะที่ยอมไม่ได้น่ะ จะบอกฟ้าได้หรือยัง”อิงฟ้าถามย้ำอีกครั้ง เมื่อยังไม่ได้รับคำตอบ และทุกจังหวะการก้าวเดินของเธอตกอยู่ในสายตาของติณณ์ตลอด คล้ายเจ้าป่าที่ต้องการตะคลุบเหยื่อ ซึ่งมันทำให้ร่างกายเกิดอาการร้อนวูบวาบขึ้นมากะทันหัน แต่เธอก็ข่มมันเอาไว้ อาศัยความมั่นใจเข้าสู้ด้วยการเชิดหน้า จิกตา“ทำไมถึงยังไม่นอนอีกล่ะ แล้วเข้ามาหาพี่มีอะไรรึเปล่า” เขาไม่ตอบแต่เลือกที่จะถามเจ้าของใบหน้าเหวี่ยงๆ แทน ตอนที่อิงฟ้าเปิดประตูเข้ามาเขาคงตกอยู่ในภวังค์ลึกสุดเป็นแน่ ถึงได้ไม่รู้เรื่องเลยว่าถูกบุกรุกเข้าให้แล้ว และตอนนี้ผู้บุกรุกคนงามก็หย่อนสะโพกงามงอนลงนั่งบนเตียงที่เขาถือกรรมสิทธิ์ครอบครองอยู่เป็นที่เรียบร้อยแล้ว แถมยังยื่นหน้าเข้ามาใกล้จนปลายจมูกแทบจะแตะกันรอมร่อ ทำเอาตาพร่า ลมหายใจสะดุดชั่วขณะ“หูมีปัญหาเหรอคะติณณ์ ฟ้าถามอีกอย่าง ดันพูดอีกอย่างเนี่ย” ถามประชด พลางเอื้อมมือจับใบหูหนาบิดไปบิดมาอย่างหมั่นไส้ แล้วก็ต้องหวีดร้องเสียงหลงเมื่อเอวถูกรวบไปปะทะอกแกร่ง กลายเป็นว่าตอนนี้เธอตกอยู่ในวงล้อมของอ้อมกอดอบอุ่นที่พันธนาการเธอเอาไว้อย่างแน่นหนา ทำให้ร่างกายส่วนหนึ่งเบียดเสียดกันจนไม่ม

ท่อนแขนเปลือยเปล่ายกขึ้นเหนือศีรษะแล้วบิดตัวมาทางขวาแต่มันไม่ได้ดั่งใจ เพราะมันมีสิ่งกีดขวาง อะไรสักอย่าง แล้วมันยังรัดเสียแน่นหนา เหมือนไม่อยากให้ขยับ หญิงสาวส่งเสียงอืออาครางประท้วง ดวงหน้าขาวใสมุ่ยลง คิ้วเรียวย่นเข้าหากันอย่างขัดใจเมื่อไม่สามารถสลัดเจ้าสิ่งน่ารำคาญออกไปได้ ในขณะที่เปลือกตาบางยังคงปิดสนิทและเริ่มขยับยุกยิกอยู่หลายครั้งก่อนจะเผยอทีละน้อยอย่างสะลึมสะลือ ปรับโฟกัสไม่ได้จึงปิดเปลือกตาลงอีกครั้ง เรียวปากอวบอิ่มสุขภาพดีเริ่มแย้มออก แล้วกว้างขึ้นเรื่อยๆ อาการงัวเงียแทบจะหายเป็นปลิดทิ้ง เช้าวันนี้ ไม่สิคงจะสายโด่งแล้ว เอาเป็นว่าช่างเวลามันละกันมันแตกต่างจากทุกวัน เพราะตื่นขึ้นมาสิ่งแรกที่พบ คือใบหน้าคร้ามคมที่กำลังหลับพริ้มอย่างมีความสุข เธอกับเขานอนกอดกันทั้งคืนจนกระทั่งถึงตอนนี้ปลายนิ้วซุกซนไล้ที่ริมฝีปากหนาเล่น ในชีวิตเห็นผู้ชายหล่อมาก็เยอะแยะ ทั้งที่รู้จัก และไม่รู้จัก แต่ไม่มีใครสักคนที่ดึงดูด หรือมีเสน่ห์เกินต้านทานต่อฮอร์โมนเพศหญิงของเธอเท่ากับติณณ์เลย เขาไม่ใช่ผู้ชายหล่อจัด แต่ทุกอย่างที่หล่อหลอมเป็นตัวเขานี่แหละที่เป็นปัญหาสำหรับเธอ เป็นไปได้อยากจะเขียนแล้วตัดแปะปร