All Chapters of เล่ห์รักร้ายเดียงสา: Chapter 1 - Chapter 10

ไร่โรจน์สุวรรณ.เสียงนกน้อยร้องจิ๊บๆ เซ็งแซ่ ราวพวกมันกำลังร่วมกันบรรเลงขับร้องเพลงประสานเสียง ท่วงทำนองแรกเริ่มรำคาญหู นานไปนั้นกลายเป็นเพลิดเพลิน ขณะที่ดวงตะวันยังไม่โผล่พ้นเส้นขอบฟ้า เนื่องด้วยยังอยู่ในช่วงเช้ามืดค่อนสว่าง แสงแดดจึงยังไม่ปรากฏ หยดน้ำค้างใสแจ๋วเกาะพร่างพราวอยู่ตามยอดใบหญ้าบ้าง ใบไม้บ้าง ประกอบกับสายหมอกที่ค่อนข้างหนาตา ลอยละล่องอยู่ในอากาศ ปกคลุมก้อนเมฆเหนือสันเขาเขียวขจีที่สลับซับซ้อนกันไปเป็นแนวยาวไกลสุดลูกหูลูกตา บ่งบอกถึงความอุดมสมบูรณ์ของธรรมชาติอันงดงามในแถบพื้นที่นี้ สายลมที่โบกโชยมาอย่างต่อเนื่องให้ความรู้สึกสดชื่น และเย็นสบาย อากาศแสนบริสุทธิ์ที่ไม่สามารถปรุงแต่งได้ และช่วงเวลานี้น่าจะเหมาะแก่การนอนซุกตัวอยู่ภายใต้ผ้าห่มผืนหนาอยู่บนเตียงนุ่มๆ มากกว่าการทำอะไรทั้งสิ้น แต่ไม่ใช่สำหรับสองหนุ่มต่างวัยที่กำลังนั่งซึบซับความงาม สูดเอาออกซิเจนเข้าปอด ไร้เสียงพูด ไร้เสียงคุยมีแต่เสียงของธรรมชาติ คนหนึ่งคือชายสูงอายุวัยหกสิบกลางๆ ที่มีบุคลิกภายนอกดูน่าเกรงขาม ส่วนอีกหนึ่งคนนั้นคือชายหนุ่มวัยฉกรรจ์ รูปร่างสูงใหญ่ลักษณะท่าทางไม่ผิดแผกจากชายสูงวัยที่เป็นบิดานัก ทั้งสอ

เรือนร่างอวบอิ่มน่าคลึงเคล้นไปทุกสัดส่วนยืนบิดเอวคอดเอียงตัวซ้ายนิด ขวาหน่อยอยู่หน้ากระจกบานใหญ่เพื่อสำรวจตรวจตราความเรียบร้อยของการแต่งกายตนเอง รวมถึงความเป๊ะปังของเครื่องสำอางที่เคลือบทับผิวบนใบหน้าที่บรรจงแต่งแต้มสีสันพอประมาณด้วยความประณีต สวยงาม เสื้อสายเดี่ยวตัวสวยเนื้อผ้าบางเบาโปร่งสบายสีขาวแบบพอดีตัวที่สวมใส่อยู่นั้นคว้านคอต่ำแลเห็นร่องอกขาวนวลเนียนของสองเต้าทรวงอวบใหญ่ที่พุ่งดันออกมาเป็นรูปทรงสวยงามรำไร โดยมีผมยาวสลวยแผ่สยาย สีน้ำตาลอ่อนดัดลอนคลายตรงปลายคลอเคลีย แต่ก็อาจบดบังความขาวอวบของพุ่มทรวงเต่งตึงเอาไว้ได้มิดชิด ส่วนครึ่งล่างใส่เป็นกระโปรงทรงสอบเอวสูงสีดำที่ความยาวอยู่ประมาณหัวเข่าผ่าข้างขึ้นมาเกือบคืบเพื่อให้การก้าวเดินสะดวกสบาย ยิ่งสวมรองเท้าส้นเต้ารีดสีครีมด้วยแล้ว ยิ่งช่วยขับเน้นให้เรียวขาขาวผ่องเป็นยองใยคู่นี้ดูเรียวยาวมากกว่าปกติ และองค์ประกอบโดยรวมทั้งหมดจึงทำให้หญิงสาวเซ็กซี่ชวนมองอย่างเป็นธรรมชาติ โดยไม่ต้องพยายามปั้นแต่งแต่อย่างใด“เป๊าะ”เสียงเดาะปากและรอยยิ้มบางเบาแต่งแต้มบนริมฝีปากอวบอิ่มเมื่อเจ้าตัวพึงพอใจกับตัวเอง ที่ทำเช่นนี้ก็เพื่อให้ลิปสติกที่ทาทับลงไป

คุณหนูอิงฟ้า โรจน์สุวรรณ ลูกสาวคนเล็กของพ่อเลี้ยงทวีศักดิ์ ผู้ซึ่งมีผืนดินทั้งที่ราบต่ำและราบสูงหลายพันไร่ และพื้นที่ดังกล่าวได้แบ่งสรร จัดส่วนในการทำการเกษตร โดยมีชื่อว่าไร่โรจน์สุวรรณ ปลูกผัก ผลไม้ อย่างละหลายร้อยไร่ เช่น แครอทนอก คะน้าฮ่องกง ถั่วหวาน บีทรูท เลมอน ส้ม องุ่น ทั้งยังมีฟาร์มโคนม สินค้าส่งออกขายไปทั่วประเทศ ตลอดจนต่างประเทศด้วย ทั้งยังนำผลผลิตมาแปรรูปเป็นขนม อาหาร เครื่องดื่ม ซึ่งพวกนี้จะวางจำหน่ายในร้านของไร่เพียงเท่านั้น และในปัจจุบันได้มีการขยายสาขาไปตามเมืองจังหวัดต่างๆ เพื่อเข้าถึงกลุ่มลูกค้าเป็นที่เรียบร้อย “เข้าห้องน้ำแค่แป๊บเดียวทำไมต้องทำหน้าตาหงุดหงิดใส่ฟ้าขนาดนี้ด้วยคะติณณ์ ฟ้าไม่ได้หายตัวไปเป็นชั่วโมงสักหน่อย ทำหน้าให้มันดีหน่อยเถอะค่ะ ขอร้องล่ะ นี่ถ้าแยกเขี้ยวออกมาคงไม่ต่างจากรูปปั้นยักษ์ที่วัดแจ้ง” อิงฟ้ายืนกอดอก ประจันหน้า ปากอิ่มบ่นเสียงดังกับคนตรงหน้า เธอตั้งใจให้คนตัวสูงอย่างกับเสาไฟฟ้าได้ยินเต็มสองหู เดินออกมาจากห้องน้ำอย่างรื่นรมย์ ก็มาพบหน้าตาเคร่งเครียดที่หนักกว่าเดิมของคนรอ ประดุจบอดี้การ์ดส่วนตัวที่เธอบังคับให้เขาออกมาด้วยกันก็แทบจะอารมณ์บูดบึ้ง

คนโดนกล่าวหาว่าถึกถึงสองครั้งสองคราสบถในลำคอ เถียงไม่ออก จะยิ้มก็ไม่ใช่ จะแยกเขี้ยวก็ไม่เชิง มันเขี้ยวอยากบีบแก้มคนช่างจำนรรจาที่เข้าใจเปรียบเทียบนัก ถึงจะเป็นผู้จัดการแต่เขาก็ออกแรงไม่ได้นั่งในห้องแอร์เย็นๆ ตลอดเวลา ทำงานใช้กำลัง ลงมือลงแรงกลางแดดกลางแจ้งวันละหลายชั่วโมง บางวันเริ่มตั้งแต่พระอาทิตย์ยังไม่โผล่พ้นขอบฟ้าดีด้วยซ้ำ เป็นแบบนี้แทบทุกวันจะให้หุ่นอ้อนแอ้นรูปร่างผอมบางได้ยังไงกัน และโดยส่วนตัวเขาเองก็ไม่ปลื้ม ไม่ปรารถนานหุ่นแบบนั้นเลยสักนิด ผู้ชายแมนทั้งแท่งมันควรร่างกายบึกบึน แข็งแรงไปทุกส่วนสิถึงจะถูก“ฟ้าไม่สนใจหรอกนะว่าคุณผู้จัดการใหญ่ที่คนงานในไร่ต่างเคารพรัก และยำเกรงจะคิดยังไง เอาเป็นว่าถ้าคุณพ่อต่อว่ากลับมาเดี๋ยวฟ้าเคลียร์ของฟ้าเองละกันค่ะ ติณณ์มีหน้าที่แค่ทำตามที่ฟ้าต้องการก็พอ ตกลงตามนี้นะคะคุณผู้จัดการขา” อิงฟ้ายกมุมปากขึ้นเล็กน้อย ใช้ความเอาแต่ใจเพื่อจะเอาชนะ ซึ่งไม่รู้ว่ามันจะได้ผลมากน้อยแค่ไหน และทำเมินสายตาดุๆ ที่กำลังมองมาติณณ์อายุเท่ากับพี่ชายของเธอนั่นก็เท่ากับว่าทั้งคู่มีอายุมากกว่าเธอถึงแปดปี พี่เต็มกับติณณ์เขาเป็นเพื่อนเล่นด้วยกันมาตั้งแต่เด็กเพราะลุงสินท

“อือ...” เสียงทุ้มห้าวครางอืออาอย่างแผ่วเบา พลางหันหน้าพลิกซ้าย พลิกขวาสลับกันไปมา กระดูกดังกรอบแกรบ ประกอบกับใช้มือบีบนวดหลังต้นคอตนเองเพื่อคลายความปวดเมื่อย คอลามลงมาบริเวณหลังจนกระทั่งถึงช่วงบั้นเอว และรู้สึกได้ว่าเส้นมันค่อนข้างตึง ซึ่งน่าจะเกิดจากการเกร็ง เพราะขับรถเป็นระยะเวลานานและยังลากยาวไปเดินห้างอีกหลายชั่วโมง ขากลับคอนโดรถก็ดันติดอีก ถ้าได้นอนนวดคงจะดีไม่น้อย แต่ติดที่คนนวดไม่มี ดีที่ติดหยูกยาที่ใช้เป็นประจำยามาด้วย มีทั้งแบบทาและกิน แต่เขาเลือกที่จะใช้ยาทามากกว่า ไม่นักหนาสาหัสจริงๆ ยากินเขาจะไม่แตะมันเด็ดขาด เพราะกินนานไปมันอาจจะทำให้ดื้อยาเอาได้ “ติณณ์คะ”อิงฟ้าเอ่ยเรียกชายหนุ่มด้วยน้ำเสียงนุ่มละมุนเรือนกายอวบอิ่มเดินเข้ามาใกล้เรื่อยๆ ใบหน้าเนียนกระจ่างใส ไร้ซึ่งเครื่องสำอาง มีแต่ครีมบำรุงตอนกลางคืนเคลือบทับผิว คิ้วเรียวที่ได้รับการตกแต่งขนคิ้วให้เข้ากับรูปหน้าอย่างสวยงามขมวดมุ่น เมื่อเห็นท่าทางไม่สบายตัวของชายหนุ่มจากทางด้านหลัง ตั้งแต่กลับเข้าคอนโดมาเธอก็แยกเข้าห้องนอนส่วนตัวเพื่อไปเก็บข้าวของที่ซื้อมาให้เข้าที่เข้าทาง จากนั้นก็อาบน้ำอาบท่าให้ร่างกายได้รับความสดชื่น