All Chapters of My Stepbrother is Obsessed with Me (SPG): Chapter 131 - Chapter 140

Randall's POV Pagdating ko sa condo, hindi ko na in-on ang mga ilaw. Diretso ako sa banyo. Nilinis ko ang sugat sa labi, nilagyan ng yelo ang pisngi, at inayos ang pasa sa gilid ng panga. Habang nakatingin ako sa salamin, hindi ko maiwasang mapailing. “Ang tanga mo, Randall,” bulong ko. “Ano bang inaasahan mo?” Tinampal ko nang marahan ang pisngi ko para hindi na ako mag-isip, pero lalo lang sumiksik ang lahat sa utak ko. Paglabas ko ng banyo, napatingin ako sa calendar. Tatlong linggo na lang. Tapos na ang kontrata ko kina Sir Damien. Natapos na rin ang dahilan ko para manatili sa tabi ni Stella. Pero hanggang ngayon… hindi ko pa rin nasasabi sa kaniya ang totoo. Ako ’yung lalaking sinagip niya sa dagat. Ako ’yung nalunod dahil nagpunta akong mag-isa at hindi ko sinukat ang alon. Ako ’yung hinila niya paakyat kahit natatakot siya sa malalim na tubig. Doon ako nahulog. Hindi ko alam kung paano ipapaliwanag sa kaniya na mula noon, hindi na siya nawala sa isip ko. Hindi ko alam k

Stella's POVHindi ako umuwi. Hindi ko kaya. Wala akong lakas para harapin sila Mommy at Daddy na siguradong magtatanong kung bakit halos hindi na ako makatingin ng diretso dahil sa sobrang pamumugto ng mata ko.Tumambay ako sa kotse ng ilang minuto habang nakahawak sa cellphone ko.“Please… sagutin mo naman,” bulong ko habang nireredial ang number niya.Pero paulit-ulit lang.Cannot be reached.Cannot be reached.Cannot be reached.Napahawak ako sa manibela. Hindi ko alam kung anong gagawin ko. Pakiramdam ko, gumuguho lahat.Nakatanggap ako ng text mula kay Mommy.Mommy: Stella, nasaan ka? Umuwi ka. May pag-uusapan tayo.Kasunod no’n ang message ni Daddy.Daddy: Tomorrow, may bago ka nang bodyguard. Ayusin mo ang sarili mo bago ka pumasok sa opisina.Hindi ko napigilan umiyak ulit. “Ayoko ng iba… bakit ba kailangan ako pagpalit-palitin ng bodyguard… bakit hindi nila ibalik si Randall…”Masakit isipin na kailangan ko na namang mag-adjust. Si Randall lang ang nakakaintindi sa ugali ko,

Stella's POV Kinakabahan ako habang tinitingnan ang sarili ko sa malaking salamin. Ang mga kamay ng makeup artist ay mabilis at eksperto ang bawat galaw, ngunit ramdam ko ang pag-atake ng nerbiyos sa loob ng pitik ng kaniyang brushes. "Okay ka lang, Ms. Stella? Parang nanginginig ka," wika ni Sheila, ang aking makeup artist. "Nerbiyos lang, She. Malaki kasi ang pinag-uusapan ngayong gabi." Hinawakan ko ang malamig na ibabaw ng dressing table. Ngayon ay dadalo ako sa 50th Anniversary ng Hernandez Enterprises. Ngunit higit sa pagdalo, ito ang araw na dapat kong ma-secure ang bagong partnership para sa Garcia Elite Builders and Development Corporation. Hindi ko hahayaang madismaya si Daddy, si Mommy, at ang mga kapatid ko. Sila ang nagtitiwala sa akin para gawin ito. Napabuga ako ng malalim na hangin bago tuluyang lumabas ng aking silid. Bawat yapak pababa ng mahabang hagdanan ay parang tambol na nagpapatingala ng aking dibdib. Pagkababa ko, nakita ko agad ang matangkad na pigura ni

Randall's POV Napamura ako nang makita ko ang sunod-sunod na messages ni Marco. Pictures. Videos. Lahat tungkol kay Stella na nag-iisa sa bar. Her eyes were red. Her cheeks flushed. She looked drunk as hell. At bawat video, pangalan ko ang sinisigaw ni Stella. "Tangina mo, Randall!" "I hate you!" "Bakit ka pa bumalik kung iiwan mo rin ako?" May isa pang video na natawa ako kahit ayoko dapat. Stella was hitting the bar counter habang pasigaw na sinasabi: "You're a liar! A liar in uniform! A liar with nice arms! Fuck you, Randall!" Napailing ako. “You crazy woman… bakit ganiyan ka uminom?” Pinilit kong hindi lumabas ng kwarto. Pinilit kong isipin ang responsibilities ko. 'Yung engagement ko kay Kacey. 'Yung utang ko sa pamilya ko. 'Yung pagbalik ko sa kompanya. Lahat ng rason kung bakit dapat hindi ko puntahan si Stella. Pero bawat video, bawat boses niya, bawat pagtawag niya ng pangalan ko…hindi ko kayang hayaan na lang. Hindi ko rin inasahan na suot niya ang kwintas na ibini

Stella's POV Pagkababa ko sa condo, bumaba rin si Randall pero hindi siya sumama sa pag-akyat. Nakasandal siya sa kotse niya habang nakatingin sa akin. “Sure ka na ba na okay ka na dito?” tanong niya. “Oo,” sagot ko. “May pupuntahan ka pa raw, ’di ba?” Tumango siya. “Oo. Family thing daw. Pero tatawag ako mamaya.” “’Wag kang mangako kung hindi mo kaya,” sagot ko habang inaayos ang bag ko. “Hindi na ako gagawa ng pangakong babawiin ko,” sagot niya. “Hindi na ulit.” Napatingin ako. Hindi siya nakangiti pero diretso ang tingin niya sa akin. “Hinding-hindi na kita pababayaan, Stella. Kahit anong mangyari.” Hindi ko alam kung paano ako dapat tumugon, kaya tumango na lang ako. Umalis na siya at pumasok ako sa condo. Pagpasok ko, lumuhod ako sa carpet at halos sumubsob sa sofa. “Bakit ganiyan ka, Randall…” bulong ko. Hindi ko alam kung masaya ba ako o kinakabahan. Hindi ko rin alam kung dapat ba akong matuwa sa ginawa niya kay Kacey. Mali ang gagawin niyang paninira pero gagawin