Semua Bab Whispers of Forbidden Desire: Bab 11 - Bab 20

Liam’s POVNaiiling ako at napangiti nung nakita si Isabela na paakyat ng mansyon, parang maliit na daga na nagtangkang tumakas sa harap ng pusa. Hinila ko ang tie ko habang paakyat din ako papunta sa kwarto, pilit kinokolekta ang sarili.Kinuha ko ang cellphone. Dalawang text mula kay Selene. “Baby, baka madaling araw na ako makakarating. Mukhang mapapahaba ang meeting namin. Sorry, hindi kita makakasama tonight. I know you understand me and I know you love me. Mwaah.”“Huh! Spoiled wife,” naiiling kong sabi. “The hell do I care? I have her daughter in m

Selena’s POV Pagbukas ko pa lang ng pinto ng kwarto, agad kong naramdaman ‘yung bigat sa dibdib ko. Parang may malamig na hangin na dumampi sa balat ko, dala ng mga alaala na pilit kong kinalimutan pero ayaw akong tantanan.Habang unti-unting bumubukas ang pinto, parang bumalik ako sa nakaraan. Lahat ng sulok ng kwarto, bawat kurtina, bawat amoy ng lumang kahoy, may alaala ni Ben.Tila kahapon lang.Parang nakikita ko pa ang sarili kong nakikipagharutan sa kanya habang inaayos namin ang kurtina sa may veranda.“Huwag mong higpitan masyado, baka malaglag ka diyan,” sabi niya noon, sabay tawa.Ngayon, tanging katahimikan na lang ang naririnig ko.Lumapit ako sa veranda at napatingin sa labas.Nandoon pa rin ‘yung lumang duyan sa ilalim ng puno ng santol, ang paborito naming tambayan. Diyan kami madalas magpahinga, nakahiga, sabay na nagbabasa ng libro habang marahang hinihimas niya ang buhok ko. Minsan, marahan niya akong hinahalikan sa sentido, mga halik na dati kong inaakala ay t

Liam’s POV Tok tok tok.Napalingon ako sa pintuan nang biglang pumasok si Adrian. “Sir, tumawag po si Ma’am Selena. Emergency raw po, may nangyari kay Miss Isabela sa school,” mabilis at halatang kabadong sabi nito.“What?” biglang bumilis ang tibok ng dibdib ko. Hindi ko alam kung bakit ako kabadong-kabado. I’ve always been composed, calm, collected, never shaken. Pero ngayong narinig kong may nangyari kay Isabela, para bang gusto kong lumipad papunta sa school niya.“Pwede raw po ba kayong pumunta sa school niya?”“Let’s go. Cancel all my meetings,” mabilis kong utos sabay sara ng mga papeles sa mesa.Nauna na akong maglakad palabas, pero napansin kong nagtatakang sumunod si Adrian sa likod ko. Bumaling muna siya sa secretary ko para magbigay ng instructions, tapos mabilis ding humabol.Sa pagmamadali ko, saka ko lang napansin na hindi ko pala nasuot ang coat ko, nakapolong long sleeves lang ako at tie. Pero wala na akong pakialam.Buti na lang malapit lang sa opisina ang school,

Isabela’s POVPinapakiramdaman ko si Liam habang naglalakad kami. Tahimik lang siya sa tabi ko, pero ramdam ko ang presensiya niya, calm, pero may bigat. He is looking around at nakakunot ang noo. Napangiti ako nang palihim.I’m thankful to him. Pinagaan niya ang pakiramdam ko. Kanina lang, sobrang emosyonal ako. Hindi ko inakalang masasampal ko si Brenda. Nagulat ako sa sarili ko, natakot pa lalo nung sinabi ni Dean na idedemanda daw ako ng nanay ni Brenda.Akala ko si Mommy ang pupunta, kaya mas lalo akong nagulat nang si Liam ang dumating. Hindi ko inasahan ‘yon. Pero… he surprised me, in a way I can’t even explain. Deep inside, I was glad it was him and not Mommy.Pero habang naiisip ko si Mommy, mas tumitindi lang ang hinanakit ko sa kanya.Napatingin ako sa pila ng mga tao sa horror house. Naalala ko pa sabi ni Casey, mas maganda na raw ngayon kasi in-upgrade nila. Napatingin ako kay Liam, na abala sa pagtingin-tingin sa paligid, para bang curious na bata.“Hindi ko alam kung pa

Liam’s POV Napakagat ako sa labi habang naglalakad kami matapos magmeryenda. I tried to hide my smile, but inside, my chest felt oddly warm. Hindi pa rin mawala sa isip ko ang sinabi ni Isabela sa bata kanina.“Special.” I am special to her.Muli kong tiningnan si Isabela. Nakatitig siya sa stuffed dolphin na mahigpit niyang yakap, at sa ngiti niya, parang may kung anong liwanag na bumabalot sa kanya.“Sa Ferris Wheel tayo,” sabi niya, sabay turo sa pinakamalaking ride sa park. “Maganda ang view sa taas kapag ganitong oras. Palubog na kasi ang araw.”Tumingin ako sa Ferris Wheel, mabagal lang itong umiikot, tila kalmadong kumakaway sa langit. Tumango ako.Pagpasok namin sa loob ng cabin, sandali kaming natahimik. Nakatingin siya sa labas, sa mga ilaw na unti-unting nagliliwanag habang lumulubog ang araw.“Anong sinabi mo sa bata kanina, nung binawi mo ‘yung dolphin?” tanong ko, curious.Ngumiti siya, pero may bahagyang lungkot sa mata. “Uhm, I just told her that toys are like spec