บททั้งหมดของ รักล้นใจกับหัวใจดวงใหม่: บทที่ 1 - บทที่ 10

ตอนที่หนึ่ง เหลือเชื่อ "เฮ้.. จีน ถ้าเสร็จแล้วมาช่วยตรงนี้ด้วยนะ คนไม่พอรีบๆ เข้าล่ะ" เสียงตะโกนจากหัวหน้างานจัดเลี้ยงแห่งหนึ่งในโรงแรมตะโกนบอกจีน เพื่อให้มาช่วยกันยกอาหารออกไปจัดเตรียมพร้อมสำหรับงานเลี้ยงฉลองเปิดตัวน้ำหอมแบรนด์ดังของดาราชื่อดังแห่งเมือง Y"ครับ" จีนตะโกนกลับไป แต่ในช่วงจังหวะที่เขากำลังหมุนตัวด้วยความเร็วอย่างเร่งรีบ จู่ๆ เขาก็รู้สึกหน้ามืดแล้วค่อยๆ ล้มลงไป และก่อนสติของเขาจะดับวูบ เขาได้ยินเสียงเพื่อนร่วมงานตะโกนเรียกชื่อของเขาด้วยความตกใจและทุกอย่างก็ดับมืดลง..."เฮือก" เสียงหายใจที่เริ่มแผ่วเบาและกำลังจะหมดไป จู่ๆ ก็ดังขึ้นมาอีกครั้งทำให้หมอ พยาบาล และชุน ชายหนุ่มผู้ดูแลผู้ป่วยพากันตกใจและหันไปมองคนที่นอนไม่ได้สติบนเตียงมาอาทิตย์กว่าแล้ว"คุณหมอคะ.. คะ.. คนป่วยฟื้นแล้วค่ะ" พยาบาลสาวกล่าวด้วยน้ำเสียงตกใจที่จู่ๆ คนป่วยซึ่งใกล้หมดลมหายใจกลับฟื้นขึ้นมาพร้อมชีพจรที่เริ่มเต้นใหม่อีกครั้งเมื่อหมอได้สติจากเสียงเรียกของพยาบาล เขาก็รีบเดินเข้าไปตรวจดูอาการของคนป่วยอย่างละเอียดอีกครั้ง"แปลก แปลกมาก ตอนนี้คุณจินฟื้นขึ้นมาแล้วชีพจรก็กลับมาเต้นตามปกติส่วนม่านตาก็ขยายปกติดีทุ

ตอนที่สาม บังเอิญหลังจากจินออกจากโรงพยาบาลแล้วกลับมาอยู่ที่บ้าน ชุนก็ดูแลจินเป็นอย่างดี ไม่ว่าจะเป็นเรื่องอาหารและยาจนเวลาล่วงมาครบหนึ่งเดือนตามที่คุณหมอนัด"คุณชุนครับ พรุ่งนี้หลังจากออกจากโรงพยาบาลแล้ว ผมขอแวะห้างสรรพสินค้าได้ไหมครับ ผมอยากได้หนังสืออ่านเล่นและซื้อของใช้นิดหน่อยน่ะครับ ผมนั่งๆ นอนๆ ตามที่คุณชุนบอกมาเกือบเดือนแล้ว ผมรู้สึกเบื่อและอยากหาอะไรทำน่ะครับ" จินพูดขณะส่งสายตาอ้อนวอนไปให้ชุนชุนจึงเกิดความรู้สึกสงสารจิน ตลอดเกือบหนึ่งเดือนที่ผ่านมาหลังจากออกจากโรงพยาบาลเขาก็ไม่ให้จินทำอะไรหักโหม และบำรุงร่างกายของจิน จนกระทั่งตอนนี้ใบหน้าที่เคยซูบผอมกลับมามีใบหน้าเต็มอิ่มนุ่มนิ่มน่าหยิกคิดแล้วเขาก็หน้าแดงขึ้นมา จึงทำให้จินคิดว่าชุนคงโกรธเขาที่ขอไปเที่ยวห้างสรรพสินค้า มาร์ตินคงไม่อยากให้เขาออกไปเดินเพ่นพ่านข้างนอกแน่ๆ เลย ชุนถึงมีใบหน้าลำบากใจแบบนี้"ถ้าคุณชุนลำบากใจก็ไม่เป็นไรครับ ไว้วันหลังก็ได้ครับ" จินเอ่ยขึ้นจึงทำให้ชุนได้สติขึ้นมา"เปล่าครับ ขากลับผมจะพาคุณจินแวะก็ได้ครับ คุณมาร์ตินไม่ได้ห้ามไว้ครับ" ชุนรีบเอ่ยหลังจากจินดึงสติเขากลับมา นี่เขากำลังเป็นอะไรไปเนี่ย พอเห็นจ

ตอนที่ห้า ความจริง"สวัสดีครับคุณชุน ไม่พบกันเสียนานเลยนะครับ" ลุคเลขาคนสนิทของมาร์ตินทักทายชุนทันทีที่เดินเข้ามาถึงหน้าห้องมาร์ติน"ครับ พอดีไปทำธุระให้คุณมาร์ตินน่ะครับ" เขาตอบรับลุคที่เดินมาทักทายเขาจริงสินะ เขาไม่ได้เข้าบริษัทมาเกือบสี่เดือนแล้วหลังจากที่เขาไปดูแลจิน ปกติเขาจะติดตามมาร์ตินตลอดเวลา ยกเว้นในบางครั้งมาร์ตินจะใช้ให้เขาไปทำธุระสำคัญที่อื่นแทนถึงจะไม่ได้เข้าบริษัทกับมาร์ติน"อ๋อ.. ครับ นี่คุณมารอพบคุณมาร์ตินรึเปล่าครับ" พอชุนพยักหน้าเป็นคำตอบลุคจึงพูดขึ้น"คุณมาร์ตินยังไม่เข้ามาเลยครับ คุณชุนดื่มอะไรไหมครับเดี๋ยวผมชงให้""งั้นผมขอเอสเปรสโซ่แก้วหนึ่งครับ" ลุคยิ้มให้เชิงตอบรับพร้อมเดินไปชงกาแฟให้ชุนทันที"ได้แล้วครับ" ลุคเดินกลับมาถึงห้องรับรองพร้อมยื่นแก้วกาแฟให้ชุน"ขอบคุณครับ" ชุนรับแก้วกาแฟมาจากลุค ลุคยิ้มให้ชุนอีกครั้ง ก่อนขอตัวออกไปทำงานครึ่งชั่วโมงต่อมา ลุคก็มาตามชุนไปพบมาร์ตินที่ห้องทำงานก๊อก.. ก๊อก.. เสียงเคาะประตูห้องดังขึ้นทำให้มาร์ตินเงยหน้าขึ้นจากกองเอกสารฉบับหนึ่งที่ค่อนข้างหนา"เข้ามาได้" มาร์ตินเอ่ยอนุญาตทันทีที่ได้ยินเสียงเคาะประตู ซึ่งเขาทราบอยู่แล้วว

ตอนที่เจ็ด ทำขนมเป็นเหตุหลังจากจินขึ้นไปนอนพักในช่วงเช้า เมื่อจินตื่นขึ้นมาอีกครั้งในตอนบ่ายจึงเริ่มรู้สึกหิว เขาหันไปมองนาฬิกาที่ตั้งอยู่บนหัวเตียงเขาจึงเพิ่งจะรู้ว่าตนเองเผลอนอนหลับนานมาก เขาตั้งใจว่าจะนอนงีบเพียงครู่เดียวเท่านั้นเองเมื่อเขาเดินลงมาชั้นล่างก็เจอกับป้าแนนซี่ที่กำลังทำความสะอาดห้องนั่งเล่นพอดี"คุณจินคะ หิวรึยังคะ ป้าทำสปาเก็ตตีไว้ให้ค่ะ ถ้าหิวแล้วป้าจะไปอุ่นให้เลยค่ะ" ป้าแนนซี่ถามเมื่อเห็นจินเดินลงบันไดมาชั้นล่างเมื่อจินได้ยินดังนั้นจึงรีบพยักหน้าหงึกหงักด้วยดวงตาเป็นประกาย"ขอบคุณครับ ป้าแนนซี่ใจดีที่สุดเลยครับ" ว่าแล้วจินก็เดินตามป้าแนนซี่เข้าไปในห้องอาหารหลังจากทานมื้อกลางวันเสร็จจินสังเกตเห็นว่าบ้านค่อนข้างเงียบ จึงเดินเข้าไปในครัวเพื่อถามป้าแนนซี่ที่กำลังล้านจานอยู่"ป้าครับ ทำไมบ้านเงียบจังเลยครับ พี่ชุนไปไหนล่ะครับ ปกติผมเห็นพี่ชุนทำงานที่ห้องนั่งเล่นนี่ครับ" จินเอ่ยถามหลังจากเขาไม่เห็นชุน"อ๋อ.. คุณชุนกำลังช่วยงานคุณมาร์ตินที่ห้องทำงานค่ะ คุณจินมีอะไรรึเปล่าคะ" ป้าแนนซี่หันมาตอบจินขณะที่เธอกำลังเช็ดจานอยู่ในมือ"ปะ.. เปล่าครับ นี่คุณมาร์ตินยังไม่กลับอีกเห

ตอนที่เก้า คิดถึงหลังจากจอห์นไปรับมาร์ตินที่เซฟเฮ้าส์เช้านี้ เขาก็ขับรถมุ่งตรงไปที่บริษัททันทีเพราะมาร์ตินมีประชุมตอนบ่ายที่บริษัท"คุณมาร์ตินครับ นี่คือเอกสารทั้งหมดที่จะประชุมบ่ายนี้ครับ" ลุค เลขาของมาร์ตินเข้ามาจัดแจงเอกสารการประชุมที่จะเกิดขึ้นบ่ายนี้ทันทีที่มาร์ตินก้าวเท้าเข้ามาในห้องทำงาน"ขอบใจ" มาร์ตินก้มมองเอกสารบนโต๊ะทีละเล่ม ก่อนจะกวาดสายตาอ่านเอกสารภายในเล่มอย่างรวดเร็ว"เที่ยงนี้คุณมาร์ตินจะรับอาหารบนนี้หรือข้างนอกครับ" ลุคเอ่ยถามเจ้านายก่อนจะเดินออกจากห้องทำงาน"บนนี้ก็แล้วกัน" มาร์ตินตอบลุคโดยที่สายตายังไม่ละจากเอกสารที่เขากำลังอ่านอยู่"ครับ" ลุคตอบก่อนจะหมุนตัวออกจากห้องทำงานของมาร์ติน ออกไปหลังจากลุคจัดเก็บอาหารเที่ยงที่มาร์ตินทานไปเรียบร้อยแล้วก็ยกกาแฟเข้ามาเสิร์ฟให้มาร์ติน ซึ่งเป็นจังหวะเดียวกันกับที่จอห์นเดินถือถุงบางอย่างเข้ามาในห้องทำงานของมาร์ตินพอดี"คุณมาร์ตินครับ คุณลืมถุงนี้รึเปล่าครับ หรือคุณจะเอากลับบ้าน ผมไม่แน่ใจเลยถือมาถามคุณก่อนครับ" จอห์นกล่าวพลางชูถุงกระดาษที่อยู่ในมือให้มาร์ตินดู"อ้อ.. เอามานี่เลยละกัน" มาร์ตินมองถุงในมือจอห์น ก่อนจะนึกขึ้นได้ว่