All Chapters of ยามลมรักพัดหวนมา: Chapter 1 - Chapter 10

รถเก๋งกลางเก่ากลางใหม่ค่อย ๆ แล่นเข้ามาในเขตของอพาร์ทเม้นท์สองชั้นที่ตั้งอยู่นอกเมืองมาเล็กน้อย จนกระทั่งมาหยุดนิ่งสนิทลงที่หน้าห้องพักห้องหนึ่งที่อยู่ริมสุดของชั้นล่างของอพาร์ทเม้นท์ ลี่หลินดับเครื่องยนต์แล้วก็หันไปคว้ากระเป๋าสะพายใบเก่งที่วางอยู่บนเบาะข้างตัวขึ้นมา แล้วก็เปิดประตูรถด้านข้างของคนขับออกแล้วก็ก้าวลงไป พร้อมกับล็อครถเรียบร้อย แล้วก็เดินไปที่ประตูห้องพักที่อยู่ด้านหน้าของตัวรถ เธอเช่าอพาร์ทเม้นท์ที่นี่มาได้ห้าปีแล้ว ตั้งแต่ย้ายมาอยู่ที่มาเก๊าและสมัครงานที่คาสิโนชื่อกาแล็คซี่ และก็ทำงานที่นั่นมาได้ถึงห้าปีแล้ว ในตำแหน่งสาวเสิร์ฟในชุดบันนี่ ที่จะต้องสวมชุดกระต่ายสาวที่มีหูกระต่ายยาว ๆ สีดำสลับขาว รวมถึงผูกโบว์สีดำที่คอเสื้อ สวมเสื้อเชิ๊ตสีขาวแขนกุด ส่วนกางเกงก็แน่นอนว่าสั้นมากแถมยังมีหางกระต่ายสีดำติดที่ก้นอีกด้วย เธอเองก็แทบไม่เชื่อเลยแม้สักนิดว่าตัวเองจะกล้าทำงานนี้แถมยังสามารถทำได้มาจนถึงห้าปีเข้าไปแล้วอีกด้วยลี่หลินมักจะได้ทำงานช่วงกะบ่ายหรือไม่ก็กะดึก ที่ต้องเข้างานช่วงบ่ายสามและเลิกงานเวลาเที่ยงคืน หรือไม่ก็เข้ากะเที่ยงคืนเลิกงานเจ็ดโมงเช้า ที่ลี่หลินไม่ค

ลี่หลินเดินทางมาที่มาเก๊าทั้ง ๆ ที่ตัวเองก็ไม่เคยมาที่นี่เลย แต่ด้วยมีเพื่อนสมัยเด็กในหมู่บ้านเดียวกัน เดินทางมาทำงานที่นี่และเคยให้ที่อยู่กับเธอไว้ ลี่หลินจึงได้ตัดสินใจเก็บข้าวของเดินทางมาเลย และไปพบเพื่อนเก่าสมัยเด็กตามที่่อยู่นั้น แต่แล้วกลับพบว่าเพื่อนสมัยเด็กคนนั้นได้ย้ายไปแล้วเมื่อสองปีก่อน เพราะพวกเขาขาดการติดต่อกัน ทำให้ลี่หลินแคว้งคว้างนัก ยืนมึนงงอยู่ที่หน้าบ้านเช่าของเพื่อนคนนั้นคนข้างบ้านของเพื่อนนั้นอยู่ ๆ ก็แนะนำกับเธอว่า ให้ย้ายไปอยู่อพาร์ทเม้นท์นอกตัวเมืองสักหน่อยจะได้มีราคาถูก และก็เขียนจดหมายให้ลี่หลินไปสมัครงานที่คาสิโนกาแล็คซี่เพราะมีญาติทำงานอยู่ที่นั่น คุณป้าคนนั้นบอกว่า ให้ทำงานที่นี่ไปก่อน ทำได้หรือไม่ได้ยังไง พอเข้าที่เข้าทางแล้วก็ค่อยเปลี่ยนงานใหม่ก็ยังไม่สายลี่หลินเห็นด้วยกับสิ่งที่คุณป้าผู้อารีคนนั้นเสนอให้กับเธอ ทำให้ลี่หลินตัดสินใจขึ้นรถคันที่คุณป้าติดต่อหาให้เพื่อไปส่งที่ อพาร์ทเม้นท์ที่คุณป้ารู้จักแห่งนั้นทันที เพราะคุณป้าเคยไปเยี่ยมคนรู้จักที่นั่นและคิดว่าน่าจะมีห้องว่างเหลืออยู่ หากพักที่นั่นการเดินทางมาทำงานที่คาสิโนกาแล็คซี่ก็ไม่

ลี่ิหลินเดินบริการเครื่องดื่มไปเรื่อย ๆ จนกระทั่งใกล้เวลาเลิกงานแล้ว เธอจึงได้เตรียมจะไปเก็บถาดเครื่องดื่มที่บาร์ตรงมุมห้อง แล้วก็จะได้ออกไปเปลี่ยนชุดเพื่อจะได้กลับบ้านเสียที เพราะวันนี้เดินขาขวิดไปมาจนร่างแทบจะหลุดออกจากกันอยู่แล้ว วันนี้แขกมากเหลือเกิน เนื่องจากเป็นวันหยุดที่ติดกันสามวัน และเธอจะเหน็ดเหนื่อยอย่างนี้ไปอีกสองวันเต็ม ๆ จึงจะได้มีเวลานั่งพักขาบ้าง หรือแวะไปตรงนั้นตรงนี้เพื่อกินอะไรรองท้องได้บ้าง “ ลี่หลิน เจอเธอพอดี รับถาดนี้ไปจากฉัน แล้วยกขึ้นไปที่ชั้นผู้บริหารนะ บอสคนใหม่เข้ามาตรวจรับงานแล้ว ข้างบนโทรมาสั่งเครื่องดื่ม เธอช่วยยกขึ้นไปส่งให้พวกเขาที แล้วค่อยกลับบ้านหลังจากนั้นนะ ” หัวหน้าฟลอร์ของลี่หลินเดินตรงมาหาพร้อมกับออกคำสั่ง และแน่นอนว่าลี่หลินย่อมจะปฏิเสธไม่ได้ จำต้องแลกเปลี่ยนถาดของตัวเองกับถาดใบใหญ่ของหัวหน้าฟลอร์ที่ยื่นมาให้กับเธอ แล้วลี่หลินก็จำต้องเดินมุ่งหน้าออกไปที่ลิฟท์ด้านนอก เพื่อจะนำเครื่องดื่มขึ้นไปส่งให้บอสคนใหม่ที่ชั้นผู้บริหาร ขณะที่เธอกำลังจะก้าวเดินออกจากลิฟท์ทั่วไปที่สามารถขึ้นไปถึงชั้นผู้บริหารได้ แต่อยู่ ๆ ลิฟท์อีกด้านหนึ่งที่

เมื่อขบวนนั้นลับหายไปจากประตูนั้นแล้ว ลี่หลินก็แทบจะถอนหายใจด้วยเสียงดัง ๆ ออกมา เธอยกนาฬิกาข้อมือเรือนจิ๋วขึ้นมาดู เหลือเวลาอีกไม่ถึงชั่วโมงเธอก็จะเลิกงานแล้ว ลี่หลินแทบจะกระโดดตัวลอยด้วยความดีใจ การทำตัวเหมือนโจรผู้ร้ายที่ต้องคอยหลบหนีตำรวจที่กำลังตามจับตัวเองอยู่นั้นมันลำบากลำบนอย่างนี้นี่เอง ลี่หลินเพิ่งจะเข้าใจหัวอกโจรก็คราวนี้เมื่อเวลาเลิกงานมาถึง ลี่หลินรีบนำถาดไปคืนที่บาร์ “ ลี่หลินเมื่อกี้ บอสใหม่มาตรวจงาน เธอเห็นเขาแล้วหรือยัง ยังหนุ่่มอยู่มาก ๆ เลย พี่คิดว่าเขาจะอายุมากกว่านี้เสียอีก ” บาร์เทนเดอร์ชวนลี่หลินคุย “ เห็นแล้วค่ะ แต่วันนี้แขกน้อยกลัวจะไม่ค่อยได้ทิปก็เลยร่อนไปมาตลอด ไม่ค่อยได้สนใจพวกเขาเท่าไหร่ค่ะ ” ลี่หลินตอบไปเสียอย่างนั้น แล้วก็รีบขอตัวบอกว่ามีธุระแล้วก็รีบตรงไปที่ห้องล็อคเกอร์ เพื่อจะได้เปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วแจ้นไปตั้งหลักที่บ้านก่อน ลี่หลินกุมหน้าอกตัวเองเอาไว้ หัวใจมันเต้นตึกตักเพราะกลััวว่าเขาจะหันมาพบเธอเข้า การต้องคอยหลบหน้าคนนี่ช่างเหนื่อยเหลือเกิน แต่ว่าเธอจำเป็นต้องอยู่แบบนี้ไปก่อน เพราะยังหางานที่คล้ายกันแบบนี้ไม่ได้ แต่ก็จะลองพ

ซานฉีก็เป็นผู้ชายที่หน้าตาดีคนหนึ่ง เขามีความคล้ายพระเอกหนังฮ่องกงคนหนึ่ง เขามีผิวสองสีออกไปทางขาว เป็นคนร่าเริงสนุกสนานและที่สำคัญดูเขาจริงจังในการจีบเธออย่างมากเวลาผ่านมาเกือบจะสองปีแล้วก็ยังมุ่งมั่นเช่นเคย ชวนเธอไปนั่นมานี้หลายครั้งแล้ว แต่ลี่หลินไม่เคยรับปากเขาสักครั้ง ครั้งนี้อาจจะเป็นเพราะภาพที่เธอเห็นเมื่อกลางวันนี้ก็เป็นได้ ที่ทำให้ลี่หลินตัดสินใจรับนัดซานฉีที่โทรมาพอดีบางทีการมีใครสักคนเข้ามาในชีวิตบ้าง ก็จะทำให้เราไม่หมกมุ่นกับเรื่องในอดีตที่ผ่านมาแล้วได้บ้าง เพราะไหน ๆ เธอก็ตัดสินใจว่าจะเริ่มต้นขีวิตใหม่แล้ว ก็ควรลองเปิดใจคบหาคนอื่นๆ ให้สนิทสนมมากกว่าที่ผ่านมาดูบ้างวันต่อมาลี่หลินก็มาเริ่มงานในคาสิโนเช่นเคย หลังจากพักเบรคทานอาหารแล้ว เธอก็มาเดินถือถาดเครื่องดื่มร่อนไปมาในห้องโป๊กเกอร์ดังเช่นเคย เดินผ่านโต๊ะที่ซานฉีทำงานอยู่ เขาก็หันมาร้องทักทายเธอพร้อมรอยยิ้มที่สดใส ทำให้ลี่หลินอดจะยิ้มตอบเขาไม่ได้ แล้วก็เดินร่อนถาดเครื่องดื่มต่อไป ขณะที่เธอกำลังเดินไปมาอยู่นั้นอยู่เธอก็เห็นขบวนเล็ก ๆ ของผู้บริหารสูงสุดคนใหม่ของที่นี่ คนที่เธอพยายามเหลือเกินที่จะหลบหน้าแต่วันนี้เขาเดินม