Lahat ng Kabanata ng Bound to the Billionaire's Desire: Kabanata 31 - Kabanata 40

Matapos ang mahabang gabi ng emosyon, si Elena ay nagising sa umaga na may mabigat ngunit malinaw na hangarin. Ang mansyon ay tahimik pa rin, ang mga first light ng araw ay dumadampi sa mga salamin at nagbibigay ng malamlam na liwanag sa mga shelves na puno ng design sketches, sample fabrics, at mga prototype ng E.A Designs. Ang mga alaala ng nakaraang gabi—ang mga lihim na kontrata, ang pagkabulag sa katotohanan, at ang pagtuklas sa mga plano ni Nathan—ay nananatiling nakaukit sa kanyang isip. Ngunit ngayon, hindi na siya makakapit sa galit o sa pagdududa; kailangan niyang kumilos.Bumangon siya, maayos na inihanda ang sarili para sa araw. Hindi niya hayagang ipinapakita sa iba ang sakit na bumabalot sa kanya. Sa halip, ang bawat kilos niya ay nakaayos, propesyonal, at disiplinado. Ang kanyang focus ngayon ay E.A Designs—ang tatak na muling nabuhay, at ang kumpanya na unti-unting nagiging simbolo ng resilience sa fashion industry.Lumabas siya sa kwarto at dumiretso sa kanyang tempor

Tahimik ang opisina ni Elena, maliban sa tunog ng mga lapis, papel, at ang kliks ng keyboard. Nakaupo siya sa harap ng conference table, nakatingin sa mga design samples habang tinitingnan ang email threads ng Arcane Luxe. Nasa harap niya ang CEO nito, si Aiden Rutherford, na tahimik ngunit alerto. Ang meeting ay para sa isang bagong collaboration, at halata sa aura ni Aiden ang paghanga sa creativity ni Elena. “Your ideas are bold,” sabi ni Aiden, tinitingnan ang isang design sketch na ipinakita ni Elena. “They have a fire… I like that in a designer.” Napangiti si Elena, bahagyang nagulat sa papuri, ngunit pinilit niyang manatiling professional. “Thank you, Sir. It’s a team effort. But I do believe that design should speak for itself.” Habang nagpapatuloy ang meeting, ramdam ni Elena ang presensya ni Nathan sa kanyang isipan. Hindi siya kasama ngayon, at sa totoo lang, may bahagyang lungkot na dulot ng galit na nararamdaman niya sa kanya. Ang pangyayari sa kontrata, ang mga lihim

Matapos ang maikling paunang dinner, hindi agad lumabas si Elena at Nathan sa private room. Ang lamig ng gabi sa labas ay hindi pa kailangan nilang maramdaman—sa loob ng restaurant, ang liwanag mula sa chandelier ay nagpapakita ng golden hues sa table. Ang bawat silid ay may katahimikan, ngunit puno ng hindi nasabing tension. Nathan ay nakaupo sa kabilang dulo ng table, ang postura niya ay relaxed, ngunit ang mga mata niya ay hindi lumilihis kay Elena. Bawat galaw ng kamay niya sa baso, bawat maliit na pagyuko para tingnan ang mga napag-usapan sa sketches, ay may kasamang panunuyo na parang lihim, halatang intentional. Elena, sa kabila ng galit at sakit na dala mula sa nakaraang mga revelations, ay hindi maikakaila ang epekto ng presensya ni Nathan. Ang kanyang katawan ay parang sumasabay sa bawat maliit na galaw, ang puso niya ay tumitibok nang mas mabilis, at kahit ayaw niya itong aminin sa sarili, may init na gumagala sa bawat tingin at bawat salitang binibitawan ni Nathan. “Ma

Ang buong lungsod ay parang nagising sa balita. Sa bawat social media platform, sa bawat fashion blog, at sa bawat news outlet, sunod-sunod ang posts tungkol sa collab nina Elena at Aiden. Ang mga designs na ipinakita sa grand launch ay hindi lamang nakahuli ng atensyon—ginawang trending sa buong bansa. Ang mga eleganteng gown, modern reinterpretations ng classic lines, at bold color palettes ay hindi lang nakakaakit sa mata ng fashion enthusiasts, kundi pati na rin sa international market. Ang hashtag #ElenaXAidenLuxury ay nagtrending sa lahat ng platform, at bawat share ay nagdadala ng karagdagang exposure para sa E.A Designs. Sa kabila ng hype, nakatayo si Elena sa gilid ng stage, maayos ang postura, nakangiti sa cameras, at pakiramdam niya ay halos ma-absorb ang bawat tingin sa kanya. Ramdam niya ang pride, ang accomplishment, at kaunting kaba—lalo na ngayong nasa harap siya ng international audience. Habang iniisa-isa ang mga reporters na nag-iinterview sa kanya, naramdaman niy

Maaliwalas ang umaga sa probinsya. Ang araw ay kumikislap sa bawat dahon ng puno, at ang simoy ng hangin ay humahaplos sa mga bukirin na parang inaanyayahan ang bawat tao na huminga nang malalim. Si Elena ay nakaupo sa passenger seat ng van, nakatingin sa labas ng bintana habang ang mga alaala ng kabataan niya ay dahan-dahang bumabalik. Halos lahat ng lugar ay pamilyar—ang lumang kalsada, ang simbahan sa dulo ng barangay, at ang maliit na tindahan sa kanto kung saan lagi siyang bumibili ng kendi noong bata pa siya. “Excited ka na ba makita ang pamilya mo?” tanong ni Aya habang nagmamaneho, may ngiti sa labi, halatang alam ang bigat ng puso ni Elena sa nakaraang mga pangyayari. Napangiti si Elena, kahit bahagya. “Oo… kailangan ko na rin ng pahinga. Ilang linggo na rin mula nang lahat ng gulo sa kumpanya, at… sa personal na buhay ko.” Huminga siya nang malalim. “Kailangan ko ng lugar na tahimik, na walang pressure, kahit sandali lang.” Tahimik ang biyahe. Hindi nagpakita ng galit o