All Chapters of Marreid to the secret Billionaire: Chapter 21 - Chapter 30

Bago pa man sumikat ang araw, gising na si Celestine. Tulad ng dati, sanay na siyang bumangon nang walang tulong ng kahit sino. Naghanda siya ng kape, sinabayan ng tinapay, at sinulyapan ang kalendaryo sa mesa. Sa isang araw na tulad nito, alam niyang marami na namang dapat harapin—lalo na’t nand’yan na naman si Margaux at si Margarita na parang may misyon na sirain ang tahimik niyang mundo.Pero hindi siya nagpadaig. Kinuha niya ang bag, inayos ang buhok, at huminga nang malalim. “Let’s survive another day,” mahina niyang sabi bago lumabas ng kwarto.Pagbaba niya sa hagdan, sinalubong agad siya ng pamilyar na eksena—si Margaux, nakaupo sa dining table, abala sa phone, at si Margarita, umiinom ng kape habang nakataas ang kilay sa kanya.“Well, look who’s early today,” simula ni Margaux na may mapanuyang ngiti. “Hindi ka na ba natulog kagabi? Baka naman sobrang busy kaka-text sa ‘mystery man’ mo.”Hindi kumibo si Celestine at dumiretso lang sa ref para kumuha ng tubig. Pero hindi papay

Sa Navarro mansion, tila may maliit na abalang mundo. Lahat ng kasambahay ay nagmamadali—may nag-aayos ng mga bulaklak, may nag-aangat ng mga shopping bags, at may tumatakbong PA ni Margaux habang bitbit ang ilang mamahaling gown. Ang dahilan? Simple lang: naghahanda sina Margarita at Margaux para sa paparating na event ni Adrian Cruz—ang pinaka-pinag-uusapang business celebration ng taon. “Margaux! Ilang beses ko bang sasabihin sa’yo, hindi puwedeng basta-basta lang ang itsura mo kapag humarap ka kay Mr. Cruz!” singhal ni Margarita habang inaayos ang mga jewelry box sa vanity table. “Ito na ‘yong pagkakataon mo, anak. Kailangan mo siyang mapansin.” Si Margaux, nakaupo sa harap ng salamin habang nakasuot ng pink robe, ay nag-pout. “Mom naman, hindi pa nga event, preparation pa lang ‘to. Malay mo, hindi naman siya pumunta personally.” “Hindi mo alam ‘yon!” mariing sagot ni Margarita. “Kapag businessman na may ganung kalaking kumpanya, laging nandiyan sa mga ganitong gatherings. Lalo

sa kabilang dako, si calestine ay nasa byahe na. “Okay... okay... deep breaths, Calestine. Hindi ka pupunta sa giyera, date lang ‘to—este, hindi pala date, meeting lang! Meeting!” paulit-ulit kong bulong sa sarili habang nakatingin sa rearview mirror ng kotse ko. Pero sino ba niloloko ko? Ang ganda ko, grabe. Nagulat nga ako nang makita ko sarili ko sa salamin. “Bakit parang may kasalanan ako?!” bulong ko pa habang pinipigilan ang sariling ngumiti. Suot ko lang naman ay simpleng white dress at may konting lipstick—pero bakit parang pangkasal na? Napailing ako. “Hindi to date, Calestine. Meeting lang ‘to.” Pero habang sinasabi ko ‘yon, napansin kong pangatlong ulit ko na ‘ata nilagyan ng perfume ‘yung leeg ko. “Teka, bakit amoy department store na ako?” Pinagpapawisan ako kahit may aircon sa loob ng kotse. Inayos ko ang buhok ko ng mga tatlong beses, tapos tinanggal ko ulit kasi feeling ko mas maganda kapag nakalugay. Pero pag nakalugay naman, parang masyado akong soft girl. “An

Katatapos lang ni Calestine na mag-start ng kotse nang biglang nag-vibrate ang cellphone niya sa tabi ng upuan. Napakunot siya ng noo. Hindi pa nga siya nakakalayo mula sa restaurant na pinagtagpuan nila ni Adrian, pero ayun—tumatawag na agad si mister. “Seriously?” bulong niya habang tumatawa. “Three minutes pa lang akong nakaalis.” Napailing siya, pero agad ding sinagot ang tawag. “Hello?” sabi niya, habang binabalanse ang manibela. “Hey,” mababa pero malamig na boses ni Adrian ang narinig niya. Pero may kakaiba — parang may halong lambing at kaba. “Uy, bakit ka tumawag?” tanong ni Calestine, sinusubukang itago ang ngiti. “Nakalimutan mo yatang bayaran ‘yung kape mo?” Narinig niya ang mahinang tawa ni Adrian. “Nope. I just wanted to check if you’re driving safe. Gabi na.” “Driving safe?” nagtaas siya ng kilay. “Hindi mo ba alam? I’m a professional multitasker. Kaya kong mag-drive, mag-text, at maghanap ng playlist sabay-sabay.” “Please don’t,” mabilis na sabi ni Adrian, med

Katatapos lang ni Calestine mag-park sa harap ng apartment complex nang bumuzz ang cellphone niya. Kakababa lang niya ng kotse, kaya halos malaglag ito sa kamay niya nang makita ang pangalan sa screen. Adrian Cruz. Napangiti siya, sabay napailing. “Grabe, hindi pa nga ako nakakapasok, tumatawag na.” Sagot niya agad, “Hello, Mr. CEO. Nakalimutan mo yata na kakahiwalay lang natin.” “Hindi naman,” sagot ni Adrian sa kabilang linya, kalmado ang boses pero halatang may ngiti. “Gusto ko lang siguraduhin na nakauwi ka na nang maayos.” “Hmm, concerned husband?” biro ni Calestine habang binubuksan ang gate. “Safe naman ako. Promise, hindi ako kinain ng traffic.” “Good. Pero kailangan kong marinig na nasa loob ka na ng unit mo bago ko ibaba ‘tong tawag.” “Grabe ka, strict. Parang bodyguard,” natatawang sagot ni Calestine habang pumapasok sa elevator. “Ano ‘to, daily check-in na?” “Kung ako tatanungin,” sagot ni Adrian, “daily check-up dapat. Para sure akong okay ka.” “Ang OA mo,” natat